Hoi dames! Sorry.. Maar wil even lekker klagen, wist niet zo goed waar ik het anders kon neerzetten haha! Probleem is dat mijn man zijn moeder best wel een zware tijd achter de rug heeft; in Februari is haar man (man zn vader dus) overleden en een paar dagen er na kwamen wij er achter dat we een kindje zouden krijgen. Beetje erg dubbel dus... Hoe dan ook, sinds ze alleen is is ze echt..zo ongelovelijk bemoeizuchtig. Soms moest ik er ook echt door huilen als ze weer weg was. Bijvoorbeeld toen we besloten hadden om ons huisje op te knappen en ik haar vertelde dat we 2 kasten weg gingen doen. "Nee Iris dat slaat echt nergens op, dat is echt onzin!!! Pascal heeft die toen gekocht en het is echt onzin dat je ze dan zomaar weg wil doen!!" Nah echt..ik dacht echt jezus mens waar bemoei jij je mee. Maar ik was zo overrompeld dat ik eigenlijk niet zo goed wist wat ik moest zeggen. (Vervolgens liep mijn man weg en deed een "blabla" gebaar naar mij; dat deed wel pijn.. Ik was ook ZO pissig toen. Hij komt bijna nooit voor me op) Oh ja, nog een voorbeeld. Toen ik trouwjurken ging passen was zijn ma er bij. Ik zag een jurk, was er echt stapelverliefd op.. Hij was zo ongelovelijk mooi. Ik de jurk aan doen, ik stap uit het pashokje en wat zegt ze? "..Nee sorry, ik vind het helemaal niks. Je lijkt wel een klein propje in die jurk" Ook toen voelde ik me zo ontzettend rot, waar haalt ze het lef vandaan. Maar ook wat betreft de baby; Toen we haar net verteld hadden dat we zwanger waren begon ze allerlei dingen te kopen, 2ehands. Waar ik totaal niet blij mee was, hoe lullig het ook is en hoe goed bedoeld het ook waarschijnlijk is vanaf haar kant. 2ehands ledikant en matras, 2ehands kast en commode, 2e hands wipstoeltje, 2ehands maxicosi, 2ehands kinderwagen, ik werd er helemaal gestoord van. Zeker toen we op het punt stonden om een maxi-cosi op te halen en ze ons toen belde of we even langs wilde komen. TADAA! een maxi-cosi citi van de vlooienmarkt, alvast als huwelijks cadeau. (Stond helemaal op springen toen manlief zei: Sorry schat.. maar nu we er een hebben geef ik liever geen geld uit aan een duurdere. Gelukkig zag manlief dat het vuur bijna uit m'n ogen sprong en hij wist niet hoe snel we die maxi-cosi op moesten halen hahaha) Maar ook de kinderwagen.. Ik vind hem absoluut niet mooi en de conditie is ook niet al te best, ik baal gewoon dat ze die dingen koopt zonder het eventjes aan te geven of wat dan ook zodat wij er ook over kunnen oordelen. maargoed er is nog veel meer waar ik me dood aan erger.. Ze bemoeit zich met de inrichting van de babykamer en het huis, ze geeft ongelovelijke domme en onnodige opmerkingen (op mijn vriend ze verjaardag hadden we het op een gegeven moment over onze kat.. Dus ik zei gewoon voor de grap dat het echt de liefste kat is die er is, zoals elk baasje zoiets zou zeggen. Zegt ze; "Nou iris.. Ik ga er niet op in maar er zijn wel meer lieve katten hoor." .. ZUCHT. Oh ja, ik wil dit klaag onderwerp even afsluiten met 2 klappers van wat ze ooit heeft gezegd: Op onze bruiloft, tijdens een "speech" van haar begon ze uitgebreid over de vader van Pascal. Pascal barstte toen in tranen uit en iedereen ergerde zich kapot dat ze zo de aandacht op zichzelf moest richten. En ook zei ze toen we net 2 maanden met elkaar gingen dat ze mij even ging "heropvoeden" .. Nog meer mensen met zulk soort schoonmoeders? lol. SORRY.
Ow jeetje! Hier ook geen schatje hoor maar kan het aardig handelen. Je moet gewoon zorgen dat jullie relatie goed is, daar gaat het om en dat jullie op 1 lijn zitten! En vervolgens duidelijk je grenzen aangeven! Kan je er wel met je man over praten als hij je zo kwetst? Die van mij zei, toen ze de namen hoorde dat we ons kindje niet naar haar vernoemd hadden maar alleen naar mijn moeder! En dat terwijl onze dochter ook 1 van haar doopnamen iets aangepast als doopnaam heeft. Auch (vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds heel erg kwetsent terwijl ze het zelf niet eens doorheeft!) - ik was net 3 uur geleden bevallen ofzo? Vervolgens werd op dag 3 mn dochter uit mn armen gepakt en zij ze: ik ben ook jouw oma, ik ben ook jouw oma waar mijn moeder ook bij was (op een toontje ook, brrr). Goed sinds dien is er nog veel meer gebeurd en houden wij het op afstand. Het gaat erom dat wij het leuk hebben samen, daar komen zij niet tussen en als ze idioot doen zeggen we er wat van en anders negeren we het. Maar mn grootste vriendin zal ze nooit worden
Jeetje dat is geen schoonmoeder maar een schoonLOEDER .. wat erg om te lezen dat je mannetje je ook niet steunt, heb je er al eens met hem over gesproken ? ik zou er ook niet van gediend zijn als mijn schoonmoeder al die dingen zou kopen, kijk 1 of 2 dingetjes is lief maar alles is gewoon irritant .. Nee als ik jou was zou ik er eens goed over praten met je mannetje ..
Dat je nog niet helemaal tekeer bent gegaan tegen je schoonmoeder zeg. Ik zou het echt niet pikken. M'n schoonmoeder is ook niet mijn favoriete persoon in m'n leven, maar die van jou gaat wel erg ver. sterkte
Oh pff echt? Ja dat is het verschil met moeders en zonen en moeders en dochters denk ik.. De band tussen mij en mijn moeder is ook heel hecht en de 2e naam van ons dochtertje word ook de volledige naam van mijn moeder. De voornaam daarintegen word een kleine vernoeming naar mijn man zijn vader. Maargoed los daarvan; waar ik wel een beetje mee zit.. Is dat ik eigenlijk NU al weet dat ik onze dochter straks liever naar mijn moeder breng dan zijn moeder, ik schaam me hier best voor.. Maargoed. Laatst zei ze: "Ja en in de andere kamer die ik aan het opknappen ben komt het ledikantje, dus dan kan ze een keer komen logeren" Ik zo: Voorlopig blijft ze bij NIEMAND logeren! Maar eerlijk gezegd zou ik t minder erg vinden als ze bij mijn moeder zou blijven logeren.. Hoe vals en oneerlijk dat ook mag zijn van mij, het idee dat mijn dochter bij haar blijft logeren vind ik gewoon niks. Zeker niet toen ze laatst even opperde dat een "corrigerende tik" best wel kan bij kinderen. Toen moest ik wel even oppassen dat ik niet uit m'n slof schoot.. Maar later zei ik tegen mijn man dat als ik er ooit achter kom dat zij onze dochter een tik geeft, ik haar nooit meer alleen laat met haar kleindochter. Maargoed.. dit is wel meteen extreem natuurlijk. Ook zijn mijn man en mijn moeder beide aanwezig bij de bevalling, ik weet nu al dat wanneer zij daar achter komt dat ze daar weer over gaat mekkeren. Dat zij dan ook aanwezig wil zijn. Maar ik wil dat gewoon niet.. Mijn man en ik hebben hier een hele discussie over gehad, hij begreep dit totaal niet omdat "hij ook haar zoon is, net zoals ik mijn moeders dochter ben" Ja schat, maar IK ben degene die ligt te bevallen en JIJ hoort MIJ te steunen. Ahum.. Zo wat een bekentenissen allemaal zeg.. Haha! Lucht wel heel erg op moet ik zeggen; Ik loop er al een hele tijd mee maar kan het niet zo goed kwijt aan iemand, al helemaal niet bij mijn man omdat ik dat zelf niet wil. Ik wil niet alleen maar klagen over zijn moeder, ik heb het idee dat ik hem daar mee kwets. Ook nog een voorbeeld.. Sinds ik zwanger ben heeft ze het idee dat ze opeens contact met mij moet onderhouden ofzo. Ze belde opeens continu naar de huistelefoon, het probleem is alleen dat je niet even 10 minuten kan zeggen dat het goed met je gaat maar je zit meteen 1,5 uur met haar aan de telefoon. Echt doodvermoeiend. Ik heb hier ook geen zin meer in en heb vriendelijk gevraagd of ze niet meer zou willen bellen, als ze wil weten hoe het met mij gaat kan ze dat ook aan Pascal vragen. Oh wat voel ik me weer krengerig.
Hahaha, @ de opmerking hierboven: Geloof mij, ik voelde de adrenaline vaak genoeg door mijn aderen stromen. Ik heb een klein tijdje terug tegen Pascal gezegd dat ik vanaf nu wil dat als zijn moeder weer eens iets zegt wat absoluut niet kan, hij dat tegen haar zegt. Omdat op een gegeven moment bij mij de maat vol is en ik dat HELEMAAL uit m'n dak zal gaan. Dat is niet goed voor mij, noch voor de baby en de kans is errug groot dat ik haar dan voorlopig helemaal niet meer wil zien. Heeft iemand het echt verpest bij mij, dan heb je het ook echt goed verpest bij mij en hoef ik je echt niet meer even gezellig te zien. Wil hij de "vrede" behouden mag hij zelf nu eens vertellen dat ze niet zo bemoeizuchtig moet zijn. Ik zie het ook helemaal voor me als die kleine er straks is.. Gaat ze zich ook met van alles bemoeien, wedden!! :x het leuke is alleen dat als het om mijn dochtertje gaat, ik een stuk feller ben i.p.v dat ze zich met mij bemoeit. Het is onze dochter, en alleen ik en Pascal bepalen wat goed is voor haar, niet zij. Ben net een tijgerin als het om haar gaat hahaha. Hihi ik ben nu zo lekker bezig. Nog een voorbeeld; Laatst vertelde ik dat we bezig zijn met de geboorte kaartjes enzo, kondigde ze even aan: "Ja je moet wel wat extra kaarten af laten drukken hoor ik wil namelijk wel ook kaarten naar mijn vrienden sturen!! Die betaal ik dan zelf wel." Nouja ten eerste, je weet hoe zoiets gaat.. Wij zijn niet het type dat extra kaarten laat afdrukken en vervolgens naar d'r toe gaat met: "Ik krijg nog 30,- van je" Maargoed ik ga absoluut geen rekening houden met iemand die ONZE geboorte kaartjes naar haar vrienden wil sturen.
ik zag je topic en dacht jam jam even spieken wat schoonmoeders nu weer doen hahahah.. ik heb ook niet een geweldige band met mijn schoonmoeder(loeder) ahhhh... mijn man is enigst kind.. dus hij moet het aller beste krijgen en dat ben ik niet.. om even snel 1 voorbeeldje te geven ; we zaten in de voortuin te bbq heel gezellig totdat er een aadig mooie meid langs kwam lopen... dat vond mijn schoonmoeder ook en zei ook tegen mijn man toen nog vriend kijk eens p wat een mooie meid.. terwijl ik er naast zat.. nou kan je vertellen op zo'n moment wil je wel even in een gaatje vallen hoor.. ook vroeg zij en mijn schoonvader geregeld of ik wel de juiste keus was.. onze families verschillen nogal.. de mijne zijn in haar ogen aso.. ja de helft van mijn familie zijn kermislui maar dat geeft haar nog niet het recht om te zeggen dat ze aso zijn... ze zijn hartstikke lief... ook blijft ze maar zeggen dat ze me graag als dochter zou willen zien(dus ik haar als moeder) maar ze heeft het gevoel dat ik dat niet wil.. nee heb een moeder.. het probleem wat jij hebt dat ze van alles 2dehands koopt heb ik niet gelukkig niet.. zou er helemaal gek van worden.. kan je niet tegern je man zeggen dat je het veel fijner vind om alles zelf uit tezoeken ook omdat het jullie eerste kindje is.... bij mij is het trouwens precies andersom ze kopen helemaal niets in het begin hebben ze ons een kinderwagen belooft... omdat ik graag de joolz day wou hebben en we zelf het geld er niet voor hadden wouden hun hem kado aan ons doen.. als geschenk voor de baby.. maar dat ging niet door om de reden: dat ik heb gezegt (heb ik ook hoor) dat ik vooral in het begin savonds een beetje rust wou.. had erg last van moeheid en werkte ook nog eens 4 dagen.. het was niet zo dat ze niet mochten komen maar bel even van te voren... dat viel verschrikkelijk verkeerd.. en ik kreeg via de sms te horen dat ik de kinderwagen op mijn buik kon schrijven en maar lekker moest gaan slapen van maandag tot en met vrijdag ben er nog steeds verdrietig over.. nou weer genoeg gezeken over mijn schoonloeder/ ouders
Iris ik heb je hele verhaal even gelezen. Maar ik denk hoe moeilijk het missschien ook is. Dat je hier echt over moet praten met je schoonmoeder. En moet aangeven dat je ZELF graag dingen uitzoekt voor JOUW kindje. Ik bedoel je woont toch niet met haar in 1 huis en het is toch jouw eigen huisje met je man. Pff ik zou helemaal gestoord worden. Ik begrijp dat je geen ruzie wilt en denk dat dat ook helemaal niet hoeft! Maar ik zou wel aangeven dat dit echt te ver gaat. Want anders wordt het alleen maar erger en kun je haar straks niet meer verdragen! Sterkte er mee!
Echt? Als zijn moeder zou zeggen dat ze wil dat ik haar als moeder zie.. lol. Ik zou ook inderdaad zeggen "Hoeft niet, ik heb een moeder" Merendeel omdat ik t nu gewoon een soort van helemaal gehad heb met haar opmerkingen en ik mezelf heb voorgenomen om voortaan meer van mezelf af te bijten, maar ook omdat ik een ongelovelijk sterke band heb met mijn moeder en niemand, zeker zij niet, kan zo'n rol vervangen. BAH!! Ook dat voorbeeld van die kinderwagen vond ik echt shocking om te lezen.. Of nee, eerder schandalig. Bah :x We moeten het er ook zeker een keer over hebben, ben ik het helemaal mee eens!! Maar ik wil liever even wachten totdat ze weer iets zal doen wat te ver gaat, omdat ik dat een wat beter moment vind voor zo'n discussie. Klinkt misschien heel gek, maar het voeld van mijn kant raar om opeens uit het niets er over te beginnen. Merendeel omdat zij dan iets naar m'n hoofd zal gooien als "waarom kom je daar nu pas mee en zeg je dat niet op het moment zelf?!"
Ik herken het, haha! Bij onze eerste had ze een autostoeltje en een wipstoeltje via een dochter van een collega...Ik wilde graag alles nieuw voor ons kindje en ik ben eerlijk gezegd niet zo van de tweedehands spullen. Ze had het gekregen, maar bracht het als hét cadeau. Nou ben ik niet hebberig hoor, maar het zag er niet uit! Ontzettend ranzig en versleten. Was er zo verdrietig van. Hebben het ook nooit gebruikt, maar manlief durfde het ook niet terug te geven. Staat nu op zolder. Nu ben ik weer zwanger en ze zei met acht weken toen we het gingen vertellen dat ik het niet lang geheim kon houden, was al zo dik geworden. ´dat wordt nog wat als je straks negen maanden bent....´ Grrr..... Familie zoek je nu eenmaal niet uit, maar het is wel frustrerend!
ja dat zijn van die moeilijke dingen he erover praten ik heb wel eens gedacht om een brief te schrijven meestal komen er op dat soort moment dingen er heel anders uit of vergeet je dingen... en net wat je zegt je moet zoiets doen op het moment dat er weer iets gebeurt.. maar het opkroppen is ook niet goed.. daar ben ik zelf nu inmiddels ook wel achter... hoop dat je man je wel goed steunt in de dingen die jij gat zeggen meschien eerst met hem over praten wat je precies dwars zit en wat je kwijt wilt aan zijn moeder... kan hij je tijdens dat gesprek dan steunen..
Oh deze was ik nog vergeten; Ik was gestopt met roken toen ik er achter kwam dat ik zwanger was, maar daardoor ben ik helaas wel behoorlijk wat extra aangekomen. Ze bleef maar zeiken daar over. "Oh Iris je moet wel oppassen hoor, het is wetenschappelijk bewezen dat dikkere moeders later dikkere kinderen krijgen!" en "Je moet wel proberen om weer zo slank te worden straks!!" Ook tegen m'n man liep ze te zeiken er over.. Daar werd ik wel heel erg pissig om. Maar hij is toen wel voor me opgekomen, hij had gezegd dat ik gestopt met roken was en dat die extra kilo's hem geen reet kunnen schelen omdat roken veel slechter is, de kilo's gaan er wel weer van af. Ook weer een voorbeeld van.. MENS.. Get a life.
verschrikkelijk zeg! gelukkig heb ik daar geen last van! nou heb ik ook geen schoonmoeder meer..maar ze was wel een hele lieve vrouw! niet zo n bemoeial iig.. mijn eigen moeder is zelfs al niet zo n bemoeial! maar iris wat een verhalen zeg..pff zou die kinderwagen niet eens meer willen..stop em maar ergens in waar de zon niet schijnt zou ik denken .. Maar kan me voorstellen hoor dat je je kindje straks niet gauw bij je schoonmoeder brengt..klinkt erg maarja zou ik ook hebben hoor...
Oh schoonmoeders, hou op schei uit..... Ik heb een tijdje geleden een topic geopend onder 'bevalling' over schoonmoeder die bij de bevalling wilt zijn (en dat wil ik niet) en mijn moeder wel (heb ik zelf gevraagd), misschien heb je er wat aan; http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/210080-schoonmoeder-bevalling-eh.html Succes ermee, mijn sm is ook een drama....
Even voor de duidelijkheid- onze dochter is dus zowel naar moeder als schoonmoeder vernoemd! Bij mn moeder scheelt het 1 letter met haar doopnaam bij mn schoonmoeder 2 met een van haar doopnamen. Dus...
Wat is dat toch met schoonmoeders he..... Vergeleken met TS is mijn schoonmoeder nog een engel haha... Fijn om te lezen dat het wel vaker voorkomt. Ik heb opzich wel een aardige schoonmoeder, maar erg bemoeizuchtig inderdaad. Ze zit nu al tegen mijn vriend (enigskind) te zeggen dat hij er geen soldaatje van mag maken. Zij is heel erg makkelijk altijd geweest en alles mocht en ze moest overal om lachen. Nou zo ben ik echt niet, ik ga best wel een strenge mama worden. Streng maar rechtvaardig.... Ik denk dat ze het daarom zegt, geen soldaatje pffft.. Dat bepalen we echt zelf... Kan nu niet 1,2,3 op alle andere opmerkingen komen. Maar de laatste die ik nu steeds hoor dat ik niet te veel moet eten!!! Krijg ik een dik kind van.... En word ik zelf zo onpasselijk dik... Word niemand vrolijk van! Nou ja, ik ben nu 15 w en 3 d zwanger, en ben 4 kilo aangekomen. Wellicht is dat veel in haar ogen. Maar na alle narigheid van een vlokkentest ect ben ik veel blijer dat alles goed is. In plaats dat ik me druk maak om niets. Oh ja, ook met de nekplooimeting toen het niet goed zat. " Snap niet waar het vandaan komt hoor, bij ONS in de familie zitten geen rare afwijkingen ".... NOU bij mij ook niet! Hoeft niet aan familie te liggen ... ZO pissed om die opmerking, maar heb niet gereageerd zat al aardig in de put op dat moment... Dus had geen zin in een discussie. Nu alles gezond en goed blijkt te zijn.. heeft ze dat altijd al geweten. Jaja... sure... maar ondertussen. Zoooo heerlijk even klagen hihi.... TS sterkte ermee, en probeer inderdaad een keer een gesprek aan te gaan jouw schoonmams gaat wel heel ver. Waarschijnlijk claimt ze zich aan jullie vast omdat haar man overleden is? Is maar een aanname hoor....
Gelukkig heb ik een schoonmoeder die wel meevalt en als ze iets ongepast zegt dan kijk ik er ook aan en zeg ik "pardon?" Dan snapt ze het wel... Ben wel de moeder van haar allermooiste kleindochter ze heeft er tot nu toe maar 1, dus dat is makkelijk!
Jemig, zijn jouw schoonmoeder en die van mij toevallig zussen...? Ik herken veel in jouw verhaal; van het -ineens- veel contact zoeken tijdens de zwangerschap (daarvoor belde ze me nooit) tot het ongevraagd kopen van belangrijke baby-items zoals een kinderwagen tot de moederlijke maar irritante adviezen (vriend en ik zijn geen kinderen meer dus behandel ons niet zo!). Niet dat ik er zelf heel goed in ben, maar probeer toch vanaf nu zo goed en zo kwaad als je kan op een nette manier je grenzen aan te geven. Want geloof me, als de kleine er eenmaal is wordt het gedrag waar je je nu al aan stoort nog erger. Ik spreek uit ervaring, aangezien mijn dochtertje intussen drie maanden is. Ik worstel er ook erg mee Het is gewoon zo lastig! Veel van het gedrag van mijn schoonmoeder komt voort uit liefde en ze bedoelt het allemaal goed, dat zie ik heus wel. Ik vind het daarom ook moeilijk om mijn schoonmoeder 'du moment' op haar gedrag aan te spreken, omdat ik haar dan voor mijn gevoel aanval op haar liefde voor haar eigen kind (mijn vriend dus) en kleinkind. Tegelijkertijd stoor ik me (en steeds meer) aan haar onbescheiden en bezitterige gedrag. Mijn schoonmoeder heeft moeite met een stapje terug doen, overigens al ruim voordat mijn dochtertje arriveerde hoor. Ik ben zelf iemand die altijd erg veel rekening houdt met andermans gevoelens, dus ik denk vaak: Jezus, kan je je nou echt niet bedenken dat je dit gewoon niet moet doen?!! Hoe denkt jouw vriend over de situatie? Dat hij het niet voldoende voor je opneemt is duidelijk. Maar vindt hij bijvoorbeeld dat je je aanstelt? Of begrijpt hij je wel, maar durft hij er gewoon niets van te zeggen?
@Iris: Dat jouw schoonmoeder zich zo met jullie leven bemoeit is inderdaad ontzettend irritant. Maar ze doet dat echt niet om jou te pesten ofzo. Tenminte: als ik dit zo lees denk ik echt dat ze dit met de beste bedoelingen doet. Even advocaat van de duivel spelen: maar ze geeft jullie ene hoop cadeaus, ze probeert je met raad en daad bij te staan. Blijkbaar heeft ze niet eens in de gaten dat jij dat zo vervelend vindt. En ze zal dat niet in de gaten krijgen, totdat jij duidelijk tegen haar zegt dat je dat niet wilt. Als ik bijvoorbeeld de lijst zie met spullen die ze voor jullie gekocht heeft... Waarom heb je niet gewoon bij het eerste meubelstuk wat ze kocht gezegd: "Heel lief van je, maar wij kiezen de spullen voor ons kind zelf wel uit. Ik wil het niet hebben, maar evengoed bedankt." Als jij de ledikant (of wat het dan ook was) gewoon niet aanneemt, lijkt het me sterk dat ze dan daarna nog meer spullen koopt.
Nee, dat gelukkig niet. Maar hij word wel boos als ik tegen hem zeg dat ik gewoon de voorkeur heb om ons dochtertje naar mijn moeder te brengen dan naar zijn moeder, merendeel omdat ik haar manier van aanpakken gewoon niet prettig vind. Ook omdat als ze al tegen MIJ zegt dat ze "mij even gaat heropvoeden", hoe moet dat dan wel niet met onze dochter?! Ik weet ook 100% zeker dat als ons meisje er eenmaal is, ze waarschijnlijk ook met ons dagjes weg wil of wat dan ook. En mijn man weet dat ik daar gewoon absoluut geen zin in heb, klaar. Als ik een dagje met mijn moeder weg ga, verwacht ik ook niet dat hij mee gaat. Ik vraag of hij mee wil, hij zegt "nee sorry, ik heb geen zin" nou prima, klaar. Maar hij vind dat het vanaf mijn kant op een gegeven moment asociaal over komt als ik blijf weigeren. Dus moet ik dan maar tegen m'n zin in tijd met haar doorbrengen? Ik zal gewoon nooit uit mijzelf naar haar toe gaan of wat dan ook, moet er niet aan denken.. Alsjeblieft zeg. Maargoed hij weet in iedergeval precies hoe ik over haar denk, hij vind niet dat ik mij aanstel maar hij vind dat ik haar een kans moet geven. Ja eh sorry, maar het probleem is een beetje dat ik een jaar geleden het dus WEL nog redelijk goed met haar kon vinden, totdat haar man overleed. Heel bizar maar ze laat een kant zien waar ik echt een gruwelijke hekel aan heb. Maar hij durft het inderdaad volgens mij niet echt te zeggen, maar daarin motiveer ik hem wel echt enorm. Want geloof mij, ze weet dondersgoed dat haar zoon naar haar luisterd en soms komt dat echt m'n strot uit. Bijvoorbeeld: We hadden het over de inrichting van ons huisje, we zouden een nieuwe bank en fateuil nemen zat ik dus zo enthousiast te vertellen. Vervolgens draait ze direct d'r hoofd om en begint tegen Pascal te preken dat ze het onnodig vond omdat deze banken er net 2 jaar staan. Ik zei toen: "Dolly, dit hebben wou zo afges.." verder dan dat kwam ik niet want ze begon alweer dat ze het zo zonde vond tegen Pascal. Verschrikkelijk gewoon, knip die navelstreng toch eens door. Maar ik laat het daarom maar allemaal op me afkomen, maakt ze weer een rotopmerking zeg ik er zoieso absoluut wat van. En dan heb ik het nog niet eens over bemoeizuchtig gedrag tegenover ons dochtertje.. Dat is iets wat ik absoluut niet toe wil en ga laten. Ik begrijp en ben blij met je objectieve mening hoor! Nee, het probleem was dat ze al die spullen in 1 keer heeft gekocht. Klinkt heel bot misschien, maar ik heb ook gewoon een beetje een domper dat ze nu in totaal voor haar allereerste kleinkind nog geen 1 dingetje heeft gekocht wat nieuw is. Zelfs de rompertjes kwamen van de vlooienmarkt. Ik heb nergens recht op, dat weet ik. Maar ik weet dat ze het financieel enorm goed heeft. Ze stort mijn man voor zijn verjaardag 5.000,- (met de opmerking er bij: Wel lekker aan jezelf besteden he..... Bah) maar 1 klein dingetje nieuw voor je kleindochter kan er niet van af? Vind dat gewoon een beetje jammer.. Zeker vanwege de toestand hoe die 2ehands spullen er uit zagen. Maar goed het ledikant houd ze zelf, maxicosi heb ik ook geweigerd en de rest van de meubels ook. Ik wou graag roomwitte meubels namelijk en niet donkerbruin, dat was een beetje mijn redding hehe.. Dat is ook precies het probleem! Ze bedoeld het allemaal goed, maar de raad die ze geeft is gewoon ronduit kwetsend. Ze heeft totaal niet het idee dat het kwetst of dat je zoiets gewoonweg niet doet, dus we moeten haar er gewoon binnenkort er een keer op wijzen. Maar iets zegt mij dat dat pas gaat gebeuren als de kleine er is omdat ik zeker weet dat er dan weer zulke situaties zullen komen. Daar heb ik gewoon geen zin in, ik ben 7 maanden in verwachting en heb mijn huiswerk nu onderhand echt wel gedaan als het gaat om babyverzorging.