Pfff, ik ben er klaar mee, ben ruim 37 weken zwanger en dus bijna uitgerekend. Ik weet dat ik nog een poosje rond kan lopen, maar ik hoop het eerlijk gezegd niet. Ben thuisblijfmoeder en we hebben een drukke dochter van 3,5. Ik kan niet veel meer met haar ondernemen omdat ik gewoon moe ben. Mijn man werkt veel want we hebben een eigen bedrijf aan huis, een boerderij, dus dat is nooit klaar, ben dus heel veel met haar alleen. De ochtenden gaan nog wel, maar smiddags vliegen de muren op me af. Dochterlief zit geen seconde stil, kwebbelt de hele dag door, en ondanks dat ze zichzelf ook heel goed een poos alleen kan vermaken, ben ik toch ook op haar gefocust. En dat vind ik nu dus het zwaarste, ik heb even genoeg aan mezelf, ik merk dat ik heel erg in een soort cocon terug aan trekken ben, me mentaal voorbereiden op de bevalling zeg maar, maar elke keer word de deur van die cocon weer opengetrokken door dochter, man of wie dan ook. Ik heb echt de neiging om keihard tegen mijn dochter en iedereen om me heen te schreeuwen dat ze me in vredesnaam met RUST moeten laten!! Aan de andere kant kan ik ook heel verdrietig worden om het feit dat ik zo weinig energie heb om iets leuks met dochtertje te doen. Merk aan haar dat ze het ook niet meer leuk vind. Ik vind het gewoon zielig, dit verdiend ze niet. Sjonge, wat mis ik die momenten van mijn 1e zwangerschap zeg, gewoon je rust kunnen pakken wanneer je het nodig hebt. Geen getetter aan je hoofd. Ik ga ook nergens meer heen, niet meer naar verjaardagen of wat dan ook, het kost me gewoon zoveel energie! Wie herkend dit??? en hoe sleep jij je hier doorheen?? de laatste loodjes zijn voor mij lichamelijk niet eens het zwaarst(gelukkig!!), maar mentaal wel....
Hoi vervelend dat je je zo voelt zeg maar zo herkenbaar ook. Dit is mijn derde en ben nu 38 weken zwanger,ik heb geen energie meer en heftige bekkeninstabiliteit dus veel bewegen ook niet meer. Probeer het te accepteren,hoe moeilijk ook en afleiding te zoeken. Het is gauw over!
Pfff lastig zeg. Heb je geen familieleden/vrienden die haar soms op kunnen halen voor een logeerpartijtje of speeldate. Als is het maar een paar uurtjes.. Die van mij is bijna 3 maar slaapt nog smiddags en gaat 2 dagen naar het KDV. Toch trek ik het soms niet (32 weken zwanger van een tweeling) en gelukkig kan hij vaak een weekendje of nachtje naar (schoon)moeder. Soms gaat mijn vriend ook expres een dagje weg met hem, komt dan na het eten pas terug dus dan heb ik ook lekker een hele dag voor mezelf.
Nora, zo herkenbaar! Ik heb ook een peuter (jongen) van 3,5 thuis. Ik heb een enorm kort lontje, en geen energie meer. ik heb daarnaast ook nog eens lichamelijke klachten (bekkeninstabiliteit en veel harde buiken/voorweeën). Ik zit op 37+2 weken. Van mij mag de baby ook komen! Maar helaas hebben we dat niet in de hand. zit niks anders op dan de tijd uitzitten. succes, je kunt het!
Ik ben ruim 38 weken zwanger en heb een meisje van 3,5 jaar. Mijn man werkt veel en is daarnaast ook veel weg die het meeste komt op mij terecht. Ik merk dat ik wel een korter lontje heb als normaal maar gelukkig kan ik het goed uitleggen aan mijn dochter. Al kan ik soms wel emotioneel ervan worden omdat ik vind dat ze "beter" verdiend. Dat zullen de hormonen wel zijn haha. Mijn dochter gaat 1 dag in de week naar het kdv en 1 dag in de week naar opa en oma. Ik ben wel blij dat ik die 2 dagen voor mezelf heb. Als ik die niet had zou ik het wel zwaarder vinden. Als ze druk is gooi ik haar loopfiets in de auto, rij naar een park in de buurt, ik ga op een bankje zitten en mijn dochter kan zich heerlijk uitleven op haar fiets (groot stuk asfalt waar geen auto's rijden) Of ik app mijn buurvrouw of de meisjes samen kunnen spelen. Heb je geen familie/ vrienden in de buurt die je kunnen ontlasten?
Met een pasgeboren baby erbij wordt het niet ineens rustiger. Probeer vooral te kijken naar wat wel kan en zoek een oppas?
haha, nee, dat had ik ook niet verwacht, word alleen maar drukker. Maar waar ik vooral mee zit is dat mijn lichaam gewoon in de weg zit. En mentaal vind ik het ook zwaar. Ik kijk ontzettend uit naar de tijd dat ik met kinderwagen, peuter (en evt. onze hond), lekker naar buiten kan, zonder na 3m uitgeput te zijn, incl. harde buiken en wéér naar de wc te moeten. Gewoon, een simpel wandelingetje naar de buurtsuper, of even naar de speeltuin, terwijl baby in de kinderwagen slaapt. Dát is wat ik nu mis. Oja, en wat ik ook mis, is het werken op onze boerderij, toen dochter een baby was, en we waren hersteld vd geboorte, nam ik haar mee in de kinderwagen naar de stal en kon ik mijn klusjes daar weer doen zoals vanouds. Heerlijk! Nu mis ik dat gewoon, omdat je lichaam dat niet kan/trekt. Mijn man neemt haar sowieso altijd eind vd middag onder zijn hoede, gaan ze samen kalfjes voeren enz. Of ze mag mee op de trekker o.i.d. Daarnaast kan ik mijn (schoon)ouders inschakelen om een dagje op te passen deze laatste weken.
Heel herkenbaar! Ik werk wel, maar 2 dagen thuis en mijn man maakt ook lange dagen. Ik ben dus vaak met de meiden alleen. Ze gaan wel naar school, maar in de vakanties (paasvakantie net achter de rug) vind ik het ook moeilijk. En ik ben nog niet eens zo ver als jij.. ben alleen enorm vermoeid (verbetert nu gelukkig wel) en heb ook een kort lontje. Ik zou toch proberen je rust te pakken waar je kan. Zoek mogelijkheden voor je dochtertje, qua oppas. Gaat ze naar een psz? Dat kan al zoveel schelen. Je hebt die rust ook gewoon nodig.
Psz gaat ze 2 ochtenden. Maar het is nu mei-vakantie. Ik voel me al weer een stuk beter overigens, zat echt in een dip toen ik deze topic opende Kan nu weer relativeren. Ik vind het wel lekker dat ze nu niet naar de psz hoeft, lekker rustig aan doen smorgens, hebben vanmorgen lekker lang in pyama gelopen Kon zelfs halve huis schoonmaken terwijl dochterlief lekker filmpjes keek op youtube Heerlijk zulke dagen. Vrijdag gaat ze hele dag naar opa en oma, zij kijkt er naar uit, en ik ook. Heeft ze even iets anders dan alleen maar thuis. En mama ff rust