Als eerste is mijn verhaal absoluut niet bedoeld om mensen te kwetsen en als iemand dat onbedoeld wel zo voelt alvast mijn excuses. ik moet het echt even kwijt Ik ben inmiddels 22,5 weken zwanger van mijn derde kindje. Mijn eerste zwangerschap verliep in principe vrij soepel, weinig klachten. Ja de laatste twee weken was ik het (net als vrijwel iedereen) wel zat maar verder niks. De tweede zwangerschap had ik meer klachten maar tot ik met 34 weken om de haverklap weeen kreeg die een poosje duurde en weer stopten ging het ook goed. Deze zwangerschap heb ik de eerste 12 weken ontzettend veel gespuugd, sinds 18 weken veel bekkenklachten en nu kan ik door een combinatie van de bekkenklachten en verkeerd in de auto gestapt al een week haast niet lopen. Ik ben mezelf niet, heb nergens energie voor en voel me zo schuldig tegenover vl en de kinderen. Ik kan absoluut niet genieten van deze zwangerschap en kan niet wachten tot onze kleine meid in haar wiegje ligt en ik mijn lichaam weer terug krijg. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel erg blij dat we een kindje krijgen maar het idee dat ik als het even tegen zit nog 20 weken zo door moet lopen daar wordt ik echt niet vrolijk van. Sorry voor het geklaag
Maar het is ook heel pittig, zwanger van de derde hier ook bekkenklachten en toen mijn 2 kids laatst behoorlijk ziek waren en de hele dag heeeeel veel aandacht nodig hadden speelde ik even met de gedachte een enkeltje hotel te boeken Maar aan de andere kant... Wat geweldig om een derde wonder in je buik te mogen hebben en eigenlijk... Vliegen de weken voorbij. Je bent al over de helft hoor! Probeer het niet te zien als in ' nog 20 weken ' want dat lijkt zolang! Ik kijk de tijd trouwens ook voorbij, maar meer omdat mijn oudste te vroeg geboren is en ik pas enigszins kan ontspannen als de kritieke tijd voorbij is
Het 'jezelf' niet zijn herken ik maar alste goed, ben zwanger van de eerste. Heel sarcasisch een bericht op Twitter gegooid afgelopen maandag wanneer die roze wolk precies komt aanwaaien...van bekenden en onbekenden kreeg ik reacties als; die heb ik ook nog nooit gezien en 'dat komt na de bevalling wel'. Laten we genieten en positief blijven denken dan redden we het wel
Ik begrijp precies wat je bedoelt! Pijn in je lijf, niet meer kunnen wat je eerst wel kon... Ik vind het nu met een eerste kindje al vervelend dat mijn lijf niet meer 'van mij' is en soms denk ik ook "ok, nu is het klaaaar! " Tuurlijk moet ze zo lang als goed is blijven zitten waar ze zit, met alle liefde natuurlijk. Maar ik wil ook wel weer eens mn schoenen aan kunnen doen of de koelkast willen openen zonder te moeten overgeven Lijkt me een normaal gevoel als je een niet-klachtenvrije zwangerschap hebt?
Wat fijn dat er mensen zijn die het begrijpen en me niet veroordelen omdat ik niet stralend en lachend op een grote roze wolk zit. Ik blijf ook wel positief hoor en probeer echt te genieten van alles wat wel goed gaat, maar er zijn van die dagen dat je er even doorheen zit. Gisteravond was er een personeelsuitje van ons park (beheren een recreatiepark) ik ben niet meegegaan, kan amper lopen, laat staan bowlen en allerlei dingen eten die ik niet kan hebben. Onze receptioniste is zwanger van de derde in 3 jaar!! Ze is twee weken minder ver als ik en loopt voor de derde keer overal fluitend doorheen. Ze doet alles net als voor haar zwangerschap, ging bowlen, fietst nog volop en je merkt in niks (behalve haar buik) dat ze zwanger is. Daar kan ik dan zo jaloers van worden he. Dank jullie voor de reacties, het voelt al beter als je weet dat je begrepen wordt en zeker niet de enige bent die in deze situatie zit.
Ik begrijp je, ik ben er ook helemaal klaar mee.. ook zwanger van derde kindje. Vanaf 11 weken al in de ziektewet.. kan ampers een stuk lopen .. laats staan echt spelen met de kinderen. Ik ben ook blij als ik mijn lichaam terug heb en ons zoontje in de wieg ligt. Dan kan ik mijn twee andere meiden ook weer volop de aandacht geven!
Volgens mij heerst een vloek op derde zwangerschappen .. Nu even serieus ik herken het ben er helemaal klaar mee, maar moet nog even