Ik heb een vraag waarvan ik hoop dat er mensen ervaring mee hebben of er verstand van hebben. Ik ben nu ruim 27 weken zwanger van onze 3e en heb bij de 2e erge bekkenpijn gehad. Gelukkig kwam deze pas rond de 28 a 30 weken en was de oudste 3 jaar dus kon ze al veel zelfstandig. Nu kwamen de bekkenklachten al met 12 weken en ze worden alleen maar erger. Ik heb 2 kinderen nu natuurlijk rondlopen waarvan er een nog maar 1,5 is. Veel tillen, dragen enz enz. Ik verga van de pijn en hoewel ik erg geniet van mijn zwangerschap (we hebben besloten dat dit de laatste is) wil ik toch heel graag al met 38 weken gestript worden of dat ze hun best doen om het iets eerder te laten komen. Ik ben zo ontzettend beperkt in alles de hele dag door. Ik zak soms door mijn benen heen omdat ik het gevoel in mijn bovenbenen niet onder controle heb en mijn schaambot doet soms wel zo ontzettend veel pijn! Daarbij komt ook dat ik al sinds een paar weken onverklaarbare buikpijnen heb die ook vrij hevig zijn en soms de hele dag aan kunnen houden (komt op en trekt weer weg...) Hebben jullie ervaring hiermee? Doen ze dat wel eens?
Hier ook hele erge bekken klachten, ik kan inmiddels bijna niks zelf meer en heb er 1 van 2, 5 rond lopen. Ik zou met 38 weken ingeleid worden ivm bekken. Nu blijkt dat kindje in stuit ligt en gaat dat niet door, hoop nu dat ze met 38 weken de keizersnede willen doen. Strippen kan volgens mij alleen als er al wat ontsluiting is. Weet wel dat niet elke verloskundige/gynaecoloog dit wil doen.
Hier een 3 e zwangerschap en ook zware bi, in principe kan ik daardoor rond de 38 weken voor ingeleid worden. Maar wil heel graag thuis bevallen, dus willen ze met 38 weken wel proberen te strippen( mits ik ontsluiting heb)
Ik denk eerlijk gezegd dat ze niet zomaar inleiden tenzij moeder of kind in gevaar is. Een ingeleide bevalling heeft toch meer risico op complicaties of uiteindelijk een keizersnede. Strippen kunnen ze rond die termijn wel proberen maar kan inderdaad pas als je al vlak voor je bevalling zit en dus al wat ontsluiting hebt. Wat kun je je gefrustreerd voelen he als je niet zoveel meer kunt maar nog twee koters hebt rondlopen!
ik lees mee, want ik hoop hier stiekem ook een beetje op.. ongelofelijke bekkenlast, kan niets meer doen of ondernemen & heb 2 kleine koters rondlopen die héél veel aandacht en energie vragen (anderhalf & 3 jaar) en momenteel zit ik op mijn reserve.. ik ben echt leeg.. heb het geluk dat mijn vriend echt héél veel uit mijn handen neemt, maar hij kan natuurlijk niet alles, want hij moet ook werken.. dus valt er nog heel veel op mijn schouders..
Hoi, Met ernstige Bi, die is vastgesteld door een arts en een bekkenfysio kunnen ze je gewoon inleiden met 38 weken hoor. Strippen kan alleen als je idd al ontsluiting hebt. Verder, zul je zoveel mogelijk je rust moeten pakken meid, en evt familie o.i.d inschakelen voor de wat zwaardere taken in huis. Mocht je die mensen niet om je heen hebben, kun je ook een beroep doen op de gemeente waar in je woont. Ik wil je heel veel succes toewensen meid.
Ik had vanaf week 11 erge bekkenklachten (nog altijd niet over), die met het verstrijken van de weken steeds erger werden. Kon vanaf een week of 30 niets meer, niet eens meer mezelf schoonmaken na toiletbezoek Aankleden ging niet meer. Wat een pijnen. Daarbij had ik zw diabetes en spoot 4 maal daags insuline. Met week 30 kreeg ik een hoge vliesscheur en werd opgenomen voor 2 weken in het ziekenhuis met longrijping. Mocht toen na 2 naar huis, kreeg ik thuis weeen en werd weer opgenomen en 2 maal aan een infuus van 48 uur om de weeen tegen te gaan. Ik had inmiddels 3,5cm ontsluiting en een verweekte bmm al. Weer naar huis, weer weeen, weer opgenomen...en dat bleef dus tot 38 weken zo doorgaan.. Suikers die ondanks de insuline telkens veel te hoog waren, ik hield zoveel vocht vast dat ik mijn vingers voeten en benen niet meer kon buigen.. Maar inleiden deden ze niet in eerste instantie. Uiteindelijk ingeleid met 38.1 weken. Ze hadden geprobeerd die ene week dat ik thuis was voor de bevalling nog geprobeerd thuiszorg te regelen ivm pijn en de zorg voor de oudste. Man was door zijn zorgverlof heen... Uiteindelijke reden voor inleiding was dat de baby erg groot was dachten ze door de suiker en mijn waardes waren veel te hoog. Niet door de vreselijke pijnen van mijn bekken. Op 4 maanden na mijn bevalling was de bekkenpijn echt op zijn top..ik kon echt niet meer. Wees er een beetje bedacht op dat het niet over is na de bevalling...
ik hoop echt dat de bekkenpijn gaat over zijn het moment dat ik ben bevallen... momenteel krijg ik vooral héél veel hulp van mijn man. de fusio en manuele therapist zeggen dat ik moet rusten, plat liggen.. maar voor de familie is dit precies niet duidelijk genoeg.. dus komen die niet helpen.. ik denk dat ze het precies enkel zullen geloven als de gyneacologe zou zeggen dat ik platte rust moet nemen.. het is lastig dat die laatste loodjes maar snel gaan
Jep, hier nog een..vanaf week 13 begonnen de rug- en bekkenklachten. Herken heel erg wat je zegt, vooral die pijn voor in het schaambeen..dan kan je af en toe nog niet meer rechtop lopen. Ik moet zeggen dat het minder erg is geworden toen ik halve dagen ben gaan werken i.p.v. hele. Maar als ik nu teveel doe dan voel ik het nog steeds. Te lang lopen gaat niet, te lang zitten gaat ook niet, dus afwisselen en af en toe liggen lijkt de enige oplossing . Heb wel een bekkenband gekregen, die heeft me veel geholpen voor de pijn in de onderrug, maar aan de voorkant niet echt.. Ook fysio hielp op n gegeven moment niet meer. Ik krijg een keizersnede met 38,5wk i.v.m. mn bekken, omdat een gewone bevalling niet mogelijk is (dan wordt mn bekken volgens de gyn in een bepaalde positie geduwd die alleen maar meer schade aanbrengt..moet wel zeggen dat ik eerder geopereerd ben aan mn heupen dus dat heeft natuurlijk ook invloed).. Ik hoop dat ze iets voor je kunnen doen..succes!
Ik heb al beroep gedaan op de gemeente na advies van mijn fysio en vk maar die zeggen dat ik een man heb hiervoor. Dat hij werkt maakt ze niet uit. Die mevrouw vond het zelf ook heel vervelend voor me maar ze zijn erg streng in de regels. of een man nu niet of fulltime werkt maakt voor hun niet uit, hij kan het huishouden doen en de kinderen overnemen als hij thuis is. helaas dus... En ik ken mezelf, om hem zoveel mogelijk uit handen te nemen (hij doet namelijk andersom hetzelfde zodra hij thuis komt) maak ik alles vliegensvlug schoon voor hij uit zn werk komt... Ik voel me anders zo schuldig na een fulltime werkweek en soms dagen van 12 werkuren... hij komt thuis en gaat direct aan de slag... Ik heb vandaag de vk gesproken hierover ze zijn hier best bereid toe maar dan moet ik idd ontsluiting hebben. Ik wil heel graag thuis bevallen dus zal het eerst met strippen proberen anders moet het toch op een inleiding uitlopen want ik kan echt niet meer en ben pas 27 weken...