En dan ineens beland je in het ziekenhuis....

Tot afgelopen maandag had ik een hele fijne en probleemloze zwangerschap. Op 1 dagje na dan dat ik last had van bandenpijn.
Na 3 weken vakantie in Frankrijk kwamen we weer terug in NL en maandag meteen even op controle bij de verloskundige. Altijd fijn om te weten of alles goed is met onze kleine meid.
Helaas bleek mijn bloeddruk (onderdruk) te hoog en werd mij verteld dat ik in de middag even terug moest komen voor een nieuwe meting. Ik had namelijk nogal gehaast die ochtend (niet handig, dacht ik nog). Maar als ik 's middags even zou gaan rusten en opnieuw een meting zal laten doen, zal het vast wel weer wat gezakt zijn, toch?
Niet dus.
Protocol: Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis (CWZ) om alles goed te laten controleren. Puur de normale gang van zaken: Beter het zekere voor het onzekere. Ik moest meteen door. Eenmaal in de auto was ik behoorlijk aangeslagen..... Ze sturen je natuurlijk niet zomaar door naar het ziekenhuis.....
Bij het CWZ aangekomen, werd mijn urine gecheckt, bloed geprikt en vervolgens aan de CTG gelegd. Ook daar werd een automatische bloeddrukmeter aangelegd en werd mijn bloeddruk om de 5 minuten gemeten.
Langzaam maar zeker zakte deze en was deze gedaald naar een acceptabele 86 (onderdruk) en dat was voldoende om mij weer terug naar huis te laten gaan. Ik had inmiddels ook een echo gehad en ons meisje werd opgemeten. Zag er allemaal erg goed uit.
De gynaecologe gaf aan dat ik ervoor kon kiezen om direct bij het ziekenhuis onder controle te komen, of die week erop een afspraak te maken met mijn verloskundige en aan de hand daarvan te kijken hoe het ervoor stond met mijn bloeddruk. Omdat de metingen vooraf niet zo schrikbarend hoog waren, leek mij dit laatste prima. De ochtend erop meteen een afspraak gemaakt met de verloskundige voor die maandag erop.
Alles prima, dacht ik......tot afgelopen woensdag.
Na het werk nog even iets ophalen, de honden uitlaten, koken en vervolgens weer naar mijn broer om de kameleon op te halen, waarop hij heeft gepast tijdens onze vakantie. Gaat prima, toch? Had hiervoor weleens vaker van dit soort dagen......maar ja.....toen was ik nog niet zwanger....
Eenmaal op het punt om naar mijn broer te vertrekken, kreeg ik ontzettende last van mijn buik.
Toch maar even in de auto gestapt, want zal er wel bijhoren.
Bij mijn broer aangekomen maar even mijn rust gepakt en even gezeten en thee gedronken.
Toen ik weer opstond weer pijn in mijn buik.....bah..... Ik dacht nog: Pfffff.....als ik thuis ben, ga ik wel even douchen en op de bank liggen. Dan zal het wel minder worden.
Maar onderweg leek het niet veel minder te worden en eenmaal thuis toch maar even naar de verloskundige gebeld, want ik was er niet gerust op.
De verloskundige adviseerde mij om even een douche te nemen. Dan zou het gevoel wel af moeten zwakken. Zij zouden vervolgens even bij mij langskomen om even een controle uit te voeren (hartje luisteren, bloeddruk meten). Na de douche was het ergste gevoel gelukkig weer weggetrokken en naarmate de verloskundige even met mij hadden gepraat, werd het steeds rustiger.
Hartje geluisterd: Prima
Bloeddruk gemeten: Veel te hoog, dus opnieuw doorgestuurd.
Dus weer hetzelfde riedeltje..... CTG, bloedtest, urine test, bloeddrukmeting, echo.....
Alles weer goed, maar deze keer zakte de bloeddruk niet (voldoende). Ik moest dus sowieso een nacht blijven en hoogstwaarschijnlijk zelfs 2 nachten....Pffffff.....heftig.....had zelf niet verwacht dat het niet zou dalen en dat ik dus gewoon weer mee naar huis kon.
Ik werd naar mijn privekamer begeleid en kreeg meteen mijn eerste bloeddrukmedicijnen. Toen mijn vriend vertrok, had ik het even behoorlijk zwaar. Het was zo stil ineens......Het was inmiddels 00:00 uur, dus het was sowieso al zo enorm stil buiten mijn kamer, maar nu was ik hier....zonder Raymond..... Die kon niet blijven, omdat de honden er ook nog uit moesten. Dit had ik me totaal niet voorgesteld van mijn zwangerschap.

De eerste nacht was behoorlijk emotioneel en ik had dan ook bijna niet geslapen.
Ik was blij dat het ochtend was....nieuwe ronden, nieuwe kansen.....
Maar ja.....dan moet de bloeddruk natuurlijk wel zakken......en dat deed ie niet.......pffffff....nog een nacht blijven en de medicijnen werden in de avond verdubbeld.
's Avonds kwamen Raymond en een vriendin gelukkig op bezoek en deze avond was voor mij dus stukken beter te behappen. Een vrij normale nachtrust gehad.

Donderdagochtend had ik al aan de CTG gelegen en ook vrijdagochtend was dit het geval. Ons meisje wordt goed in de gaten gehouden. Maar ze speelt steeds verstoppertje.....als ze de hartmeter op de ene plaats op mijn buik plaatst, verdwijnt ze even later weer....hahahaha..... dat wordt nog wat met die kleine dreumes. Op beide dagen was dit een behoorlijke uitdaging.

Toen opnieuw een meting: Hij was gezakt! En ik kreeg kort daarna al het bericht dat ik weer naar huis mocht.

Helemaal opgelucht natuurlijk, maar ook geschrokken van dit alles....

Door de gynaecologe werd mij geadviseerd om te stoppen met werken en dit heb ik daarom neergelegd bij mijn werk. Het heeft namelijk geen zin om medicijnen te nemen en aan de andere kant weer te gaan werken....... beetje krom......Heb volgende week vrijdag een eerste afspraak met onze bedrijfsarts.

Behoorlijk confronterend, maar alles voor onze kleine meid. Ik geloof dat dit een teken was dat ik het echt even rustiger aan moet doen en ik wil absoluut geen risico's lopen.

Nu weer lekker thuis.

Volgende week donderdag weer een controle in het ziekenhuis met urine test en bloedtest. Ze houden mij en ons meisje dus goed in de gaten en dat geeft mij wel een gerust gevoel.