Hoi allemaal, Ik ben nu 6 weken en 1 dag zwanger. Ik voel me prima, alleen soms erg moe. Vandaag vrij geweest en buiten de boodschappen om helemaal niks gedaan, terwijl ik toch echt moet wassen, strijken, poetsen, leren ( ik volg nog een studie naast mijn baan ) Echter, ik kon mij er niet toe zetten omdat ik vandaag zo moe was, ik heb vanmiddag maar op de bank gelegen en geslapen. Nu mijn dilemma; ik voel me echt heel erg schuldig hierover. Mijn vriend werkt gigantisch veel. Ik 4 dagen, een studie en het huishouden. Ik voel me schuldig dat ik de hele middag op de bank heb gelegen en er niks uit mij handen is gekomen, terwijl hij hard aan het werk is... Realistisch gezien denk ik; komop, je lijf is een baby aan het maken, relaxed. Maar ik vind het zo lastig om toe te geven aan mijzelf. Mijn vriend ia overigs heel erg lief voor me en zegt dat ik gewoon de boel de boel moet laten en mijn rust moet pakken. Meer dames die last hebben van het schuldgevoel? Hoe gaan jullie daarmee om? Tips zijn erg welkom! Alvast bedankt! ( ondertussen sleep ik me naar de keuken om de vaatwasser maar eens uit te pakken en eten te gaan koken ) Liefs, Ballon
Ik snap wel wat je bedoelt, misschien kan je het bespreekbaar maken met je vriend. Dan weet hij ook dat je wel wilt maar er echt de puf niet voor hebt. Ik denk dat je ook een beetje toe moet geven aan ke vermoeidheid, want het is niet niks, je bent idd een baby aan het maken
Nou als hij je zelfs de rust gunt, waarom gun je het jezelf dan niet? Je lijf geeft signalen door en is juist verstandig om ernaar te luisteren. Fijn dat je vriend deze houding neemt, dat zie je ook nog wel eens anders Geniet van je zwangerschap en elk moment meid. Voor je t weet MOET je weer rennen straks en snachts opstaan enzo. neem t er even fijn van
Thnx voor je reactie! Mijn vriend is heel erg lief. Hij zegt 'gewoon' achjoh laat de boel de boel. Maar dat 'gewoon' de boel de boel laten vind ik lastig omdat ik me dan weer schuldig voel. Dat ligt bij mijzelf omdat hij totaal niet snap waar ik me zo druk om maak.... ( soms zou ik echt de gedachtegang van die man willen hebben😳 ) Liefs
Zoooo herkenbaar! Ben nu een aantal weken verder zoals je ziet, en helaas is de vermoeidheid er nog steeds. Tussendoor heb ik nu gelukkig wel wat meer energie, maar tot 3 weken geleden was ik al-tijd moe!! Ontzettend frustrerend en ik snap dus dat je je schuldig voelt. Máár zoals je zelf al zegt, het is niet nodig. Probeer om 1 of 2 dingen per dag te doen. Bv de vaatwasser uitpakken en een wasje draaien. Probeer dan ook tussendoor veel te rusten (was verzamelen en wasmachine aanzetten, rusten, was eruithalen en een deel ophangen, rusten, de rest ophangen). Zo krijg je toch wat af (geeft voor jezelf een fijn gevoel) en kan je toch genoeg rust nemen. En wees blij met zo'n lieve man, want niet iedereen heeft dat!
Thnx voor je reactie Ik weet niet waar het vandaan komt. Probleem is dat ik het wel weet en dat ik het ook altijd goed tegen andere kan zeggen, maar het doen....... Anyway, ik ga het proberen, misschien ben ik iets te streng voor mezelf ☺️
En, pak ook ECHT je rust. Ik deed dat namelijk niet (ik dacht gewoon dat het erbij hoorde en dat ik door moest gaan) en toen ben ik 2x bijna flauw gevallen door de vermoeidheid. LUISTER NAAR JE LIJF!
Bedankt voor je reactie! Wat fijn dat je iets meer energie tussendoor hebt, gaat verder alles goed? Bedankt voor je tips! Die ga ik zeker proberen toe te passen. Ben denk ik een beetje te streng voor mezelf 😊 Ja this echt een lieverd, vraagt standaard bij thuiskomst hoe het gaat met me en vervolgens; hoe gaat het met mijn nieuwe vriendje of vriendinnetje. Te zoet allemaal eigenlijk haha maar wel ontzettend lief! Dus mag inderdaad van geluk spreken ☺️
Thnx! Oh, dat is niet zo mooi 😔😔 dat wil ik absoluut voorkomen! Wat zul je geschrokken zijn zeg!
Aah heerlijk toch! Ik ben gek op dat soort mannen Ja het is echt lastig om je er bij neer te leggen, ik weet het, maar na een tijdje wen je er ook meer aan en merk je dat het tóch niet lukt, dus leg je je er bij neer
Wat ik zelf gemerkt heb, is dat het in fasen gaat. De eerste 11 weken was ik echt moe, moe, moe. Door daar aan toe te geven had ik de tweede periode (tot zes maanden) heel veel energie (gewoon net als voor de zwangerschap). De laatste weken ben ik soms moe en als ik daar aan toe geef (een dag of twee) dan kan ik daarna alles weer prima aan. Ik denk als je door je vermoeidheid heen gaat dat je uiteindelijk minder doet dan wanneer je er aan toegeeft. En schuldig voelen dat doen wij allemaal, maar dat maken wij straks weer goed als de kleine er is en wij tien keer per nacht er uit moeten en wekenlang maar vier uur slaap per etmaal krijgen .
Thnx voor je reactie! Gewoon aan toegeven dus ik ga geen borstvoeding geven, dus ik hoef niet percee elke nacht eruit al denk ik wel dat het zo gaat lopen we hebben afgesproken ( nu al, je kunt er maar beter op tijd bij zijn haha ) dat diegene die wakker wordt eruit gaat ( nou denk ik dat het in de praktijk uiteindelijk vooral ik zal zijn haha, aangezien manlief overal doorheen slaapt, maar het gaat om het idee he )
Lekker je rust pakken hoor. Dat kan nog bij een eerste zwangerschap; bij een tweede zit dat er niet meer in helaas...
Even los gezien van de borstvoeding/flesvoeding. Sowieso hebben we afgesproken dat wanneer het kleintje straks wakker wordt in de nacht, diegene die het eerste wakker wordt eruit gaat.
Ik had hetzelfde dilemma destijds. Mijn Vk zei toen tegen mij: pas op jezelf, je kunt deze zwangerschap maar één keer doen. Het gaat nu even niet, probeer dat de accepteren. Misschien voel je je morgen wel goed genoeg om iets te doen. Het gaat vaak met golven. Geniet maar van je lieve vriend. Ik stond raar te kijken toen op een gegeven moment na de bevalling ik kennelijk weer in staat werd geacht te stofzuigen
Haha, zo van; het is er nu toch uit? Wat is het probleem prcies? 😂 Ik ga het zeker proberen. Vanavond wel wat fitter, dus wat aangerommeld en bovenstaande tip om het in delen te doen toegepast, ging goed! Thnx voor je reactie