Zo, labiel als ik ben, heb ik op dit moment even een hekel aan mijn schoonmoeder. Normaal gesproken een heel lieve vrouw die goed meedenkt, maar nu.. Ik ben nu zwanger van de 2e, werd zwanger toen dl 8 maanden was. Lichamelijk nog niet voldoende hersteld en was ook onverwacht. Heb nu (mede door niet geheel hersteld te zijn) last van beginnende bekkeninstabiliteit, heb zwangerschapsischias, nog steeds kotsmisselijk en daarnaast loop ik sinds kort bij een psycholoog i.v.m. een eetstoornis. Daarnaast werk ik part time, doe ik een masterstudie, probeer ik een goede mama te zijn en ook nog eens een lieve vrouw. Wat zegt mijn SM tegen mijn man? Dat ik mij niet zo aan moet stellen, dat haar zwangerschappen bla bla bla, de hele wereld kan zwanger zijn en ik doe 'moeilijk'. Maar manlief mocht het vooral niet tegen mij zeggen. En hoe kwam dit ter sprake? Omdat ik voor mijn werk doorgestuurd ben naar de ARBO arts, wat al een teken op zich is natuurlijk. Dus. Nu ben ik boos. En nu, as we speak, probeert ze via de telefoon mijn man te lijmen. Ik vind het not done om mijn man hier mee op te zadelen, hem in zo'n positie te zetten. En natuurlijk vind ik het not done dat ze zo over mij spreekt.
Ik zou eens met haar gaan praten. Misschien begrijpt ze niet helemaal hoe zwaar het voor je is nu. Vervelend he sls ze dingen wel tegen je man zeggen en niet tegen jou. Ik doe daar nooit aan mee. Ik stap dan naar mijn schoonmoeder en confronteer haar ermee. Ondertussen heeft ze het wel afgeleerd om achter mijn rug om over mij te praten.
Zo duidelijk als je het hier omschrijft, zo duidelijk mag je dit ook aan je schoonmoeder melden. Mijn schoonmoeder riep vanaf het begin; je bent zwanger niet ziek. Leuk, maar ik was dus echt goed ziek van m'n zwangerschap en heb nof steeds ups en downs. Al die opmerkingen kunnen je gewoon raken en dat kun je nu niet gebruiken.
hmmppff... dat is echt mooi balen ja... Ik weet niet precies hoe erg je schoonmoeder voor rede vatbaar is, maar stel dat het zo is, dan zou ik inderdaad proberen te praten met haar... Maar ik ken er ook die zo koppig zijn dat ze ongeacht welk gesprek dan ook er toch een eigen verhaal van maken in dat geval is de vraag wat praten je zal opleveren... Wat mij in elk geval het belangrijkste lijkt is dat jij en je man op 1 lijn blijven staan, dat jullie goed met elkaar blijven communiceren. Misschien kan hij ook aangeven aan zijn moeder dat hij liever niet dit soort dingen hoort. Ieder mens heeft natuurlijk het recht om te denken wat hij denkt, maar je hoeft daar niet een ander mee te belasten... oh ja, en ik weet niet of je het doet (je klinkt alsof je het allemaal nog wel helder ziet overigens), maar probeer het je niet te gaan aantrekken en extra je best te gaan doen... daar win je niks mee (Want het zal waarschijnlijk nooit genoeg zijn voor sm) en je hebt vooral en alleen jezelf ermee... succes hoor!!!
Ik vind het echt ongepast dat er zo over je gepraat wordt, en als ze wat vindt, mag ze dat ook direct tegen je zeggen. Ik vind dat je hier best wat van mag zeggen, jij voelt je er rot door omdat ze belangrijk voor je is en dit valt je tegen. Als ze het niet weet, kan ze ook niet weten wat het met je doet...
Vervelend zeg! Kun je samen met je man met haar in gesprek gaan? Dan heb je meteen back up. Tenslotte heeft ze het tegen hem gezegd en is het wel handig als hij laat blijken dat hij niet wil dat ze zo over je praat! En dan hoef jij niet de strijd aan met je schoonfamilie. Die band is toch kwetsbaarder dan die met je eigen familie...Succes!
Hier ook zoiets gehad. We waren met schoonfamilie een lang weekend weg. Dochter heerlijk verwend natuurlijk maar was daardoor heel vervelend. Ik kon dat even niet hebben en werd boos en stond te huilen. Werd manlief op aangesproken hoe dat kon en of hij dan te weinig deed dat ik zo moe was ofzo. Want ja, hormonen? Daar had zij zelf nooit last van gehad dus dat snapte ze niet. Ik vond t erg moeilijk om haar daar op aan te spreken maar gelukkig kan mijn man dat zelf wel. Die heeft t met haar er over gehad en toen was de vrede weer terug gelukkig. Ik kon haar op dat moment echt even niet uitstaan