Thanks, ja stap voor stap is een goed idee. Soms denk ik aan zoveel dingen dat ik niet meer weet waar ik het zoeken moet. Eerst dinsdag maar 'overleven' en daarvan herstellen. Dan zullen we wel weer verder zien.
Even terugkomend op het oorspronkelijke onderwerp ,,zwangerschapskwaaltjes ondanks miskraam". De afgelopen 2 dagen heb ik een zere enkel en een zere pols. Ik vond het maar vreemd, zag dat het opgezwollen was, maar snapte niet wat ik ermee had gedaan. Mijn moeder was vandaag erg bij de tijd en zei: ,,maar dat had je toch bij je vorige zwangerschap ook". Weer even met mijn neus op de feiten. ik ben natuurlijk nog zwanger en heb dus weer een kwaaltje, maar helaas zal het nergens toe leiden. Het blijft me frustreren. Hebben anderen die wachten op een curettage dit ook??
Hoi mummy, Ik wil je even sterkte wensen voor morgen. Dat t allemaal maar vlotjes mag verlopen. Hopelijk is voor jou na deze drempel dan de malle mole van medische dingen over, en je zwangerschaps kwaaltjes ook. Zie dat maar als weer n stapje in de weg naar herstel (lichamelijk maar ook geestelijk). Dat lijkt me ook n stuk makkelijker dan als je allerlei zwangerschaps symptomen hebt ondanks dat je weet dat t niet meer zo is. En hopelijk valt t na t wakker worden allemaal mee en heb je wel dat lege gevoel (dat hoort er denk ik toch n beetje bij.. er was iets en dat is nu weg)...maar ook t gevoel dat deze periode n beetje is afgesloten. Ik ben me alweer aan t voorbereiden op dat ik toch n curetage ga krijgen. Ondanks dat ik zaterdag midden in t centrum van woerden enorm veel bloed en n stolsel ben verloren (ik was vreselijk door gelekt maar had n zwarte broek aan dus was niet echt wat te zien...maar voelde me alleszinds op mn gemak natuurlijk, dus snel naar huis...zittend op n krantje in de auto ) vloei ik nog steeds. Had niet gedacht dat er nu ineens nog zoveel uit zou komen...en dan zonder waarschuwing of niks...geen krampen...vloeide zelfs bijna niets meer.. en dan ineens als n donderslag bij heldere hemel krijg ik dit... Soort wake up call van: "je bent er nog niet!" ofzo...
Jee, Wilma, dat is ook rottig... Ik kan me voorstellen dat je je behoorlijk ongemakkelijk hebt gevoeld. Gek he, dat je lichaam in zo'n periode zulke gekke signalen geeft? Mijn VK had juist gezegd dat ik gewoon kon gaan werken, want een miskraam start nooit zomaar ineens (het start met licht bloedverlies en lichte krampen). Ze zei dat je nog wel makkelijk naar huis kon. ik ben dan toch wel blij dat ik morgen een curettage krijg. ik had er niet aan moeten denken dat ik voor mijn werk bij mensen thuis op de bank zat en het ineens ging zoals bij jou. Ik ben benieuwd of je idd een curettage krijgt en zo ja, wanneer dan. Hou ons maar op de hoogte. Sterkte iig met dit bloedverlies weer. Dank voor je berichtje, fijn dat mensen zo meeleven.
Dank je Lijn... Nee Natasha, er wordt geen echo meer gemaakt. Dat is vorige week nog gedaan en daar bleek (voor de tweede keer) dat het inderdaad een miskraam is. Mijn lichaam krijgt alleen het signaal nog niet helemaal mee geloof ik. Gek he, dat het zo lang duurt? Ik las dat jij al erg lang meedraait op deze site. Herken je dit uit verhalen van anderen, dat de misselijkheid, moeheid en opgezwollen voeten en dergelijke door blijven gaan terwijl de zwangerschap eigenlijk al had moeten stoppen?
Ok, had niet begrepen dat je nog een echo had gehad. Ja ik vind het wel apart dat het zo lang doorgaat. Zeker omdat er nog kwaaltjes bijkomen zeg maar. Ik kan me niet iemand anders herrineren, maar de meeste krijgen als snel een curretage. Ik vind het best onmenselijk dat je zo lang loopt. Vind het zo naar voor je.
Dank je wel voor je lieve reactie, Natasja. Persoonlijk vond ik het ook wel erg moeilijk om ruim 3 weken door te moeten lopen nadat ik wist dat het mis was. Maar goed, ik probeer maar te relativeren, want soms lees ik op deze site verhalen waarvan ik zo schrik dat het me wel weer met beide benen op de grond zet, zeg maar. Ik ben alleen een beetje grieperig, dus ik duim zo hard dat ik geen koorts krijg. Anders kan het alsnog uitgesteld worden. Maar voor nu ga ik er maar vanuit dat het morgen gaat gebeuren. Als er nog meer tegen zit ga ik echt gillen
Dat zal toch zeker niet heh! Geen koorts krijgen hoor! Anders dan gil ik ff met je mee Zou wat zijn zeg... Sterkte ermee en ik duim voor je dat de koorts weg blijft en dat alles helemaal goed gaat.
en mummy hoe is het gegaan vandaag? ben je alweer thuis? viel het je mee? waren ze wat lief voor je in het ziekenhuis? dag, lijn
Hallo, Ik ben weer terug uit het ziekenhuis. Het geeft me een fijn gevoel dat jullie aan me hebben gedacht! Ik was niet zo zenuwachtig (wist tenslotte al 3 weken dat het zou gaan gebeuren). Maar toen ik eenmaal werd weggereden moest ik wel erg huilen. Ik had het niet zo verwacht, maar ik vond het echt moeilijk! In de holding (voor de OK) werd ik heel lief opgevangen door een vrouw die precies de goede dingen zei. Ze was echt een schat. Huilend ging ik onder narcose (denkend aan de 3 dikke kussen die mijn dochter nog aan mijn buik heeft gegeven gisteravond) en eenmaal wakker was dat huilen helemaal over. Dat was juist het moment dat ik het had verwacht. Ik wilde wel per se terug naar mijn man, dus binnen een uur was ik terug op mijn kamer. Super moe natuurlijk, maar bij mijn vertrouwde mannetje. Ik heb veel geslapen en door de warmte (poeh wat is het heet) wist ik van gekkigheid niet hoe ik moest liggen, zitten of hangen! Dit duurde t/m een half uurtje geleden. Ik denk dat die hitte samen met een narcose geen goede combi is... Toen ik vanmiddag het ziekenhuis liep moest ik nog even slikken. Wij gingen weg, zonder ons kindje. Verder hebben mijn ouders heel lief geholpen (oeder heeft gekookt en vader heeft mijn dochter uit de creche gehaald. Mijn man en ik hebben elkaar in het ziekenhuis een klein cadeautje gegeven als afsluiting (toevallig allebei een boekje over papa/mama). We zijn beiden opgelucht dat het achter de rug is, maar makkelijk was het niet. Nogmaals, erg lief dat jullie aan me hebben gedacht! Mummy
Hoi Mummy, Fijn dat t allemaal goed is verlopen. En dat je zo goed werd opgevangen in de holding. Ik schoot even vol toen je vertelde over de drie kusjes van je dochtertje... En idd had ik de tranen ook na de curetage verwacht...al vind ik het helemaal niet gek dat je er voor ook zou huilen. Hopelijk kan je nu beter met verwerken verder en kan je het een plaatsje geven. Trouwens..Wat leuk dat jullie elkaar n kadootje gegeven hebben! Zomaar spontaan
Dank voor je lieve reactie! Lief he, die kusjes van mijn dochter. Ik vroeg of ze een kus wilde geven (die zijn meestal erg schaars), en toen gaf ze er 3, hele dikke! Ik vond het een mooi afscheid voor allebei mijn kindjes, hoewel dit waarschijnlijk onbewust is gegaan. Die cadeautjes... Ik heb mijn man vlak na de geboorte van mijn dochter cadeautjes gegeven. Als dank voor de mooie 9 maanden die we samen hadden beleefd en waarin hij altijd voor me klaar stond. Ik vond het dus bij deze situatie ook wel gepast iets te geven, maar wist niet zo goed wat. Ik denk dat mijn man wel aanvoelde dat ik iets voor hem had en dat hij daarom ook iets had. Echter dat we allebei bijna hetzelfde hadden was toeval!