even proberen voor in het kort een uitleg ik heb een zwangerschap volgens het boekje gehad alles ging goed. tot de bevalling ik ben intotaal 36 uur bezig geweest. de eerste keer dat de verloskundige kwam rond 23.00 had ik 1 cm rond 5 uur rond de 4 cm dus naar het geboortecentrum gegaan lekker in het bevallings bad gaan zitten. mijn besef van tijd is daar weggegaan. na een tijd nog steeds geen voordering dus is mijn vruchtwater gebroken door de vk helaas erin gepoept dus naar beneden naar het ziekenhuis zelf. daar had ik pas 3 cm onsluiting wat maar niet vlotte. ons kleintje een plakker gehad op het hoofd voor de hartslag want die bleef het zelfde en moets wisselen. toen wilde ze bloed afnemen van het hoofdje 3 keer geprobeerd lukte niet. ondertussen aan de weeenopwekkers gelegt en vanaf de 5 cm tot de 8 cm persweeen gehad wel pijnstilling maar werkte niet. uiteindelijk door dit al een spoed keizersnee gehad hebben ze me een dik half uur ineens zonder iemand of iets op de gang laten liggen tot de ruggeprik. uiteindelijk bleek er ook een knoop en de navelstreng te zitten. ze zeiden dat er geen reded wat waarom de ontsluiting niet voorderde.. ik wil nog zo graag een kindje maar ben bang dat het weer zo verloopt. wie heeft ongeveer hetzelfde meegemaakt en/of heeft daarna gewoon normaal bevallen of niet van een 2de sorry uiteindelijk toch nog een lang verhaal geworden. groetjes toetie
Hoihoi, Elke bevalling is anders! 2 fantastische probleemloze zwangerschappen gehad. Bij de eerste braken spontaan de vliezen, maar weeen/ontsluiting wilden niet op gang komen. Uiteindelijk is hij ruim 24 uur later met een hoop gedoe (weeenopwekkers, weeenremmers, ruggenprik, 2x mislukte vacuum....) met een keizersnee gehaald omdat zijn hartslag minder werd. Was allemaal geen pretje dus. Nummer 2 lag binnen 3 uur na het breken van de vliezen op mijn buik, helemaal volgens het boekje! Maak je niet druk, het is gewoon niet te voorspellen. Veel succes!
Ik kan me voorstellen dat het maakt dat je er wat akelig op terig kijkt. Maar het is nog geen 3 maanden geleden. Dus ik zou zeggen, geniet maar ff en probeer er niet te veel aan te denken. Want het zakt. Ik heb in het begin ook gedacht: hoe moet ik dat in godsnaam nogmaals overleven... Maar ik heb al weer een hele poos zin om voor een tweede te gaan. Natuurlijk zie ik niet uit naar de bevalling, maar ik probeer te denken: dat zien we dan wel weer. Want elke zwangerschap, bevalling en kindje is anders..!
Ik kan zo helaas niet denken.. Ik heb best een goede bevalling gehad, maar zie zó tegen een tweede op. Je weet het immers niet, dit keer kan ik de klos wel zijn met het ziekenhuis/instrumenten en weet ik veel! En het zakt niet.. Maar TS ik denk dat je minder kans hebt om het twee keer mee te maken!
zelfs de verloskundige zei hier: Aan een 1e bevalling valt vaak weinig 'eer te behalen' . Een 2e bevalling is heel vaak gewoon gemakkelijk en in elk geval qua duur gaat het vaak beter. Ik heb bij mezelf wel gemerkt, dat ik gewoon pijnstilling nodig heb, om voldoende te ontspannen, zodat de ontsluiting vordert. Bij de 1e pethidine en 3 uur later alsnog een ruggenprik, vanaf het moment dat ik de ruggenprik had gehad is er in 1 uur 4 cm ontsluiting bij gekomen. Bij de 2e ben ik ingeleid. Na 2 uur had ik nog amper ontsluiting. Toen een pethidine prik gehad en toen had ik 1,5 uur later volledige ontsluiting! Ik was al vól aan het persen terwijl m'n vliezen nog niet gebroken waren. Die zijn gebroken en 4 minuten later is ze geboren, terwijl ik bij de 1e nog 5 kwartier aan het persen was geweest. De 1e bevalling duurde hier 19 uur , de 2e duurde 3,5 uur. Ik rekende/hoopte wel op de helft van de tijd ten opzichte van de 1e... maar dit had ik écht niet verwacht, maar voor 10 uur had ik ook al getekend... maar een 2e gaat in de regel sneller dan de 1e omdat de weg al gebaand is als het ware en je lichaam lijkt beter te 'weten' wat het moet doen ofzo. En ook hier was de wens voor een 2e vrij snel groter dan de angst voor de bevalling...
dank je wel voor de reacties ik weet wel elke zwangerschap en elke bevalling is anders.. en ik moet opzich was de bevalling niet zo erg maar omdat de weeenopwekkers zo hoog stonden kreeg ik persweeen en als je vanaf de 5cm tot de 8 cm perweeen hebt ik zou het niet nog een keer willen.. mijn vriend heeft me stilletjes in zijn hoofd uitgelachen omdat ik als een idioot op die pijnstiller knop zat te drukken maar de 3 minuten nog niet om waren. ook is het blijkbaar niet erg genoeg geweest want ben lief voor iedereen geweest en opzich ik kijk er niet erg op terug maar ik vond het wel rot dat ze daar in het ziekenhuis gewoon niet fijn hielpen want ik denk van die3 cm persweeen dat ze er 2 bij mij in hebben ingezeten voor mijn baarmoeder te spoelen en bloedprobeerde afte nemen bij de kleine en ga maar door. ook vroeg ik om een ruggeprik dat mocht niet maar uiteindelijk tog gehad voor de keizersnee ik snap het niet echt.... eerst had ik zoiets van we wacten nog 4 a 5 jaar tot de volgende maar het kriebelt zo en ik vind het ook niet fijn luiers lekker uit te zijn en dan de luiers weer in te gaan heel eerlijk gezegt. maar jammer genoeg ervaart mijn vriend het traumatischer als mij want hij is zo geschrokken omdat veel dingen in een rotvaart gingen. ik twijfel niet voor een volgende maar wel voor een volgende bevalling en ja ook de eerste zwangerschap had ik zoiets van het kan er moeilijk in blijven zitten we zien wel hoe het loopt mischien is dat ook een betere instelling voor de volgende.
Je kan altijd preventief om een ks vragen. Of een ruggeprik. Soms ben je gewoon te gestressed om de ontsluiting te bevorderen. Met wat hulpmiddelen gaat het vast beter. Ik heb zelf 4 heel verschillende bevallingen gehad maar wel altijd ontsluiting. Mijn tante die een zoontje heeft net zo oud als mijn zoon die kwam ook nooit verder dan 4 cm. Ik denk echt dat als jij nog een kindje wil, je dat gewoon moet doen. Je hebt de mogelijkheid van een ks. En je kan een bevallingsplan maken. Bijv als je na zoveel uur nog niet verder bent dan zoveel cm je dan een ks wilt bijv. er is vanalles mogelijk dus dat moet je niet tegenhouden!
Ik had een hele flotte bevalling van 180mi met daarin nog 17mi persen, zonder pijnbestrijding of hulp. ze is nog mijn eerste kindje ook. De verhalen klopte bij mij dus helemaal niet over een eerste bevalling. Iedereen, de gyn en vk riep gelijk, kun je nagaan hoesnel een tweede zou gaan. Maarja, ik geloof daar nietzo in. Om allerlei redenenen hoefd het de tweede keer helemaal niet makkelijker of netzo moeilijk te zijn. Je moet je dus zeker niet laten afschrikken door je eerste bevalling lijkt mij, je weet nooit hoe dingen verlopen.
Chai precies dat zeiden ze bij mij ook en ik geloof er ook niet in Tuurlijk is de weg dan gebaand maar dat zegt niks over de ligging van de baby, de ontsluiting en andere dingen.
Hier ook zo'n makkelijke 1e bevalling gehad. En ik geloof de gyn, vk en iedereen die zegt dat de 2e nog makkelijker en sneller komt graag! (al is het alleen maar omdat ik over 12 weken weer mag bevallen )
hey! veel herkenning hier! Ik heb een bevalling gehad van 70 minuten van mijn eerste kindje. Ik heb ook een vreselijke zwangerschap gehad, en een hele snelle stortbevalling (en kraamvrouwenkoorts). Ik zie mezelf het echt niet nog een keer doen. En dat ze zeggen dat het bij een tweede nog sneller gaat, voor veel mensen is t fijn... Maar ik haal t ziekenhuis niet eens! Ik snap dat jij ook die gevoelens hebt. Maar je moet jezelf ook wel even tijd geven om deze bevalling achter je te laten, hoewel dat moeilijker is dan dat t klinkt. Ik wens je wel succes met de verwerking, want ik vind het ook echt verwerking...
Ik snap het ook helemaal! Ik heb de eerste keer ook een geweldige zwangerschap gehad, alleen de bevalling was dramatisch. Dochter is uiteindelijk na uren weeen en 5 cm ontsluiting uit eindelijk met een spoedkeizersnee geboren (hartslag van 40 pm, ik koorts en uitputtingsverschijnselen, nachtje hartbewaking). Ik had er ook een trauma aan over gehouden en heb zelfs even bij het maatschappelijk werk gelopen om de bevalling een plekje te geven. Na bijna 2 jaar durfden we het toch weer aan. We hebben van te voren hele duidelijke afspraken gemaakt bij de HA: meteen een doorverwijzing naar de gynaecoloog ipv met 36 weken. Bij de Gyn hebben we ook hele duidelijke afspraken gemaakt mbt de bevalling. Zodra er namelijk ingegrepen zou moeten worden, zouden we meteen over gaan op een keizersnee. Geen poespas meer, niet meer van alles proberen om het via de natuurlijke manier te laten verlopen. Leren accepteren dat: Als het niet lukt, lukt het niet. Bij de 2de wel gekozen om het in ieder geval gewoon te proberen. Een keizersnee kan altijd nog. Na een goed en rustig verloop van de bevalling (eerste 4 cm niks van gemerkt) bleek de kleine er niet goed voor te liggen, ze lag scheef voor de uitgang. Meteen is alles afgeblazen en is er besloten om over te gaan op een keizersnee. Maar....dit keer geen gehaast, gewoon rustig kijken of er al een OK klaar was. Mijn man en ik hebben 15 minuten te tijd gekregen om even te verwerken dat het weer een ks werd en om even om te schakelen. Hebben zelfs de ouders opgebeld dat ze konden komen Zijn heel rustig naar de OK gegaan, waar ik de ruggenprik kreeg en er was een hele ontspannen sfeer. Dochter 2 is dus ook met een keizersnee geboren, maar deze heb ik heel anders ervaren. Er was een hele relaxte sfeer, er was geen haast en geen spoed. Dus mijn advies is: Maak hele duidelijke afspraken en ga op je gevoel af. Elke bevalling is anders. Als jij denkt dat je van te voren al een keizesnee wil, geef dit aan. Het is jou lichaam, jij moet het doen en een ander niet! Succes en uiteindelijk komt het allemaal goed!