Ha dames, Even kort mijn 'verhaal', klinkt zo zwaar, is het niet. Wij zijn onwijs gelukkige ouders van onze heerlijke dochter. Dus we hebben al meer dan menig ander hier, hoop dan ook niemand voor het hoofd te stoten. Maar toen wij zwanger wilde worden van onze dochter heeft dan zo'n 13 rondes geduurd. We zijn toen met een ronde of 10 naar de huisarts gegaan, deze heeft een zaadonderzoek gedaan en toen bleek dat dit allemaal goed was ons doorverwezen naar de gyn. Daar aangekomen bleek dat mijn LF aan de korte kant was (10 dagen). De gyn vertelde dat hij ging overleggen met het team of hier iets mee gedaan moest worden, of dat het toch net genoeg zou zijn. Na die eerste afspraak (met inwendige echo waarop alles er goed uit zag) zou ik het onderzoek in gaan met bloedprikken ed. Nu hadden wij op dat moment het enorme grote geluk dat ik 4 dagen later een positieve test in mijn handen had wat geresulteerd heeft in onze dochter. Maar nu zijn we opnieuw bezig met zwanger worden. Ik had me er deze keer op ingesteld dat het weer langer kon duren, dus hoewel ik de eerste maanden weer hoopvol was, was het geen enorme teleurstelling dat het niet 'snel' raak was. Mijn omgeving riep regelmatig, maar als je straks voor een tweede gaat, dan zal het wel sneller zijn, want je lijf weet nu hoe het moet. En hoewel ik dat irritant vond, gaf het stiekem ook wel wat hoop. De eerste paar rondes opgewekt dat we weer bezig waren, en 'wetend' dat het niet reëel is om te verwachten dat het nu al snel zou zijn, daarna een soort van neutrale staat, maar nu krijg ik mijn knopje niet meer om. Ik kan mezelf niet zo ver krijgen om met 'frisse moed' 'op te gaan naar de volgende ronde'. We zijn nu in ronde 8 bezig (dus echt helemaal nog niet zo lang, juist daarom is het nog lastiger, ik voel tegelijk dat ik me zo nog niet hoor te voelen), en het enige wat ik kan denken is, 'het lukt toch nooit' 'onze dochter was een toevalstreffer, maar eigenlijk kunnen wij niet zwanger raken' 'Die lf van 10 dagen zijn wel te kort, en het gaat nog eeuwig duren' 'waarom zou ik nog moeite doen, als het toch niet lukt'. Ik kom er niet uit. Ik hoopte dat als mijn menstruatie over was het klaar was met de stomme gedachtes, maar ondertussen zit ik op dag 17 van mijn cyclus (ei zal met een dag of 2/3 er wel weer zijn), en ik krijg mijn knop niet om. Ik heb geen zin in seks, omdat ik geen zin heb om moeite te doen voor iets wat niet lukt. Dit terwijl ik de seks helemaal niet zie als 'klussen'. Ik wordt gek van mijn stomme hoofd. Zeker, juist, omdat het eigenlijk nog niet zo gek lang is. En ja, elke maand duurt te lang, maar 8 maanden is een peulenschil voor de mensen die lang bezig zijn. Wie, alsjeblieft wie, kan me iets zeggen waardoor die belachelijke knop weer omschakelt naar de normale teleurstelling. Degene die met 8 maanden wel terecht is. Want dit is gewoon nutteloos. Ik schiet er niks mee op en zwanger zal ik er al helemaal niet van worden. Bedankt voor het lezen, en ik weet rationeel dat ik me aanstel en dat ik gewoon moet denken aan de dobbelsteen waarmee je 6 moet gooien, maar ik heb het gevoel dat mijn dobbelsteen geen 6 heeft. Sorry voor de dames die al super lang bezig zijn en al helemaal voor degene die nog niet een kindje in de armen hebben mogen sluiten. Ik voel me super egoïstisch dat ik zo denk, terwijl er zoveel van jullie zijn waarvoor het zwaar ik om een kindje te krijgen.
He meid, als eerst: stop met je egoïstisch voelen en verontschuldigingen maken! Is niet nodig. Ook al ben je bezig voor de 2de, en zit je "pas" in ronde 8.. Jij voelt je zo.. en dat is super kut! En je wilt het liefste gewoon in 1/2/3 rondes zwanger zijn, van de eerste, tweede, derde en tiende zeg maar. En ik kan heel rationeel zeggen, heb geduld, maar ik weet hoe moeilijk dat is Ik weet ook geen kant en klare oplossing.. laat het gevoel ff toe.. doe deze maand ff niks? ga met je lief en je dochter quality time besteden? Genieten van dingen die je nu wel even leuk vind? Als je nu geen zin in sex hebt.. doe je het toch gewoon niet? Maar ik denk vooral, accepteer voor nu even dat je je zo voelt.. kijk het ff een ronde, of twee aan. Als je je dan nog zo kut voelt, is het misschien trouwens wel handig om er met iemand over te praten (vriendin/ouders/ha). Dat kan ook wel helpen soms. (helpt mij in ieder geval) en geef in zo een gesprek duideiljk aan, dat je even geen behoefte hebt, aan de goed bedoelde k*t adviezen, maar alleen een luisterend oor en een arm om je heen . Sterkte meid!