Zoals ik al eens vaker schreef heb ik al twee kindjes heel snel gekregen. Ik was zwanger voor we goed en wel echt gingen proberen. Nu, een tijd later en ouder, zijn we vanaf december aan het proberen en merk nu dat de week voor nod de spanning erg hoog oploopt in mijn lijf. Ik slaap slecht en voel me zenuwwachtig. Elk krampje geeft aanleiding tot hoop. Mijn werk en de kindjes geven gelukkig afleiding maar zodra ik even vrij ben blijf ik maar denken en denken. Ik kan het zo moeiijk van me afzetten. Hebben meer meiden dit en hoe ga je met de spanning om? Ben eraan aan het denken misschien een pauze in te lassen met het proberen volgende maand.
Hoi Dot, Dit is heel herkenbaar.. en denk ik ook heel mensenlijk! Ik heb nog geen kindjes maar wel een hele grote kinderwens.. ik heb na een VMK wel een pauze ingelast.. niet zozeer omdat ik er minder mee bezig wou zijn.. maar omdat het een grote inpact op me heeft gehad.. nu dus weer gestopt met de pil (1e maand weer) Ik probeer de hele dag lekker bezig te zijn en gewoon mijn allerdaagse dingen te doen. Savonds na het eten etc gun ik mezelf 1/2 soms 3 uurtjes op dit forum om lekker te kletsen en er mee bezig te zijn. Merk bij mij dat dit wel helpt. Ga nadat ik op het forum ben geweest nog even tv kijken of lezen en dan slapen. Tip: ik kan me er nog niet aan houden.. maar koop geen zwangerschapstestjes voor je NOD ( ik gebruik ze dan toch al voordat ik mag testen hihi..) Ik hoop voor je dat het snel lukt! Liefs, Mariahh
hoi ik heb het ook wel een beetje hoor! bij een 1e denk je toch van 'we zien het wel' en nu bij onze wens voor en 2e is het elke maand spanning en ben ik er veel meer mee bezig met inderdaad elk pijntje,krampje, steekje! succes
Hoi, Hier nog zo iemand die het elke maand weer super spannend vindt. Denk ook regelmatig iets te voelen. Was 3 keer gelijk zwanger, helaas eindigde de laatste zwangerschap in een vroege miskraam. Nu zitten we in ronde 6. Weet dat het nog niet lang is, maar voor onze doen is het wel lang... En ook al ben ik er niet constant mee bezig, maar de 2 weken na de eisprong denk ik er wel heel vaak aan. Hopelijk kunnen we allemaal snel gaan genieten van een mooie zwangerschap! Groetjes
Kan me voorstellen dat het voor je gevoel nu al lang duurt, omdat je van je andere kinderen (super) snel zwanger was. Ik hoop voor je dat je gauw zwanger bent! Zou wel in m'n achterhoofd houden dat zo snel zwanger worden niet vanzelfsprekend is. Het kan zijn dat je toch nog een tijdje geduld moet hebben, ik weet hoe moeilijk dat is
Moeilijk he die zenuwen. Ik heb er ook last van. Dit is voor ons de eerste ronde na een missed abortion. Ik vind het zo spannend, ben zowel bang als hoopvol tegelijk. Zou het liefst nu al testen, terwijl dat nergens op slaat, want dat kan nog helemaal niet. Ik heb ook steekjes zus en prikjes zo, die je dan weer wilt verklaren. Zit niets anders op dan 'rustig' te wachten.
Hoi meiden, Ik snap jullie gevoel, maar dit gevoel word minder naarmate je er 14 maanden mee bezig bent..., en nog geen kindje hebt, dan ga je twijfelen of je uberhaupt zwanger kunt worden..., dat is redelijk frustrerend, dus geniet van de koters die je al hebt, en wacht geduldig af, het is en blijft een wonder, maar vanaf december bezig lijkt me niet noodzakelijk om je dan al druk te maken! Sorry van mijn botte reactie, maar soms moet je koesteren wat je al hebt! Veel succes allemaal
TS, erg herkenbaar hoor.. onze jongens was ook in 1x raak.. eind dec. meirena eruit, maandje safe gedaan en was weer gelijk zwanger.. helaas werd dit een VMK. merk dat ik er deze ronde zoooo veeeeeel meer mee bezig ben, dat ik gek word van mezelf... daarbij werk ik niet, dus alle tijd om op internet te hangen... Ik weet wel dat het heel bijzonder is als je de eerste ronde gelijk zwanger bent... en zeker als dat 3x gebeurt... en weet ook dat anderen er zoveel langer over doen... maar toch.. in je hoofd....
Ach fijn alle reacties! Nu is het zo dat ik niet een klein beetje zenuwen heb of spanning voel. Nee ik slaap echt heel slecht, en heb spanningshoofdpijn. Ook voel ik soms hartkloppingen en minder eetlust. Ik denk dat dat wel invloed kan hebben op het zwanger worden. Vroeger was ik veel zorgelozer. Was ik 4 dagen overtijd en dacht ik: hee ik had deze week toch ergens ongesteld moeten worden... En ja hoor zwanger. Nu zit ik een week voor nod al in de stress en wil ik liefst al testen. Moeilijk om dat af te schakelen....
Ik denk ook niet dat het noodzakelijk is om je druk te maken, als je het gevoel uit zou kunnen zetten, vertel me waar de knop zit. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik koester zeker wat ik heb (en denk ook dat de andere meiden dit doen!). Mijn zoontje heeft ervoor gezorgd dat ik een hele nare miskraam met heel veel ellende ben doorgekomen. Ik kan me voorstellen dat dit topic bij jou een hele gevoelige snaar raakt, en ik kan me je reactie ook voorstellen. Maar loop niet te snel voorbij aan de gevoelens van anderen...
Je hebt gelijk, en als het niet meer zou lukken zou ik heel dankbaar blijven en zijn met de kinderen die ik heb. Dan zou ik het ook af kunnen sluiten dat weet ik zeker. Maar ik zit nu in een gevoel dat ik inderdaad niet 1,2,3 uit kan zetten. En je kan het ook niet met elkaar vergelijken of aan elkaar afmeten, denk ik. Ik had een hele lieve kraamverzorgster bij mijn eerste kindje die vertelde dat kinderen krijgen bij hun moeilijk ging. Ze had wel al een dochtertje. Ik zei domweg dat ze er gelukkig toch al eentje had. Maar ze zei dat het verlangen naar een tweede kindje even groot kan zijn als naar een eerste... Toen was ik even stil en ik begrijp dat nu wel.
Oef zeg... Dit klinkt wel een stukje erger dan bij mij hoor. Wat rot zeg, dat je fysiek er zo veel last van krijgt. Ook lastig te bedenken of het wijs is een ronde over te slaan. Misschien voor jezelf even tijd om bij te komen, maar wie zegt dat je het daarna niet weer krijgt. Moeilijk he. Ik herken wat je schrijft over dat je vroeger zorgelozer was. Dat had ik ook hoor. Ik had ook geen idee van mijn cyclus toen ik zwanger werd van mijn zoontje. Was er echt niet mee bezig. (kwam er dus ook pas achter toen ik 16 weken zwanger was...). Nu weet ik precies wanneer mijn eisprong is en wanneer we moeten klussen (allemaal dankzij ZP)... Soms wens ik wel eens dat ik het allemaal niet had geweten. Scheelt een hoop hoor.