Hallo allemaal, Ik heb momenteel een beetje moeite met mijn relatie. Vriendlief is werkloos helaas. Ik daarentegen dus niet.. Ik werk fulltime, ben aan het afstuderen en thuis wordt er ook verwacht dat ik het volledige huishouden draai. Eigenlijk is mijn energie best wel op en heb ik hier helemaal geen kracht voor.. Vriendlief zit de hele dag op z'n reet spelletjes te spelen of tv te kijken of weet ik veel wat, maar het is absoluut niks in het huishouden. Vervolgens krijg ik elke dag naar m'n hoofd dat het huis niet opgeruimd is, de kastjes niet gestoft zijn etc. In mijn ogen een kleine moeite om te doen als je toch de hele dag alleen thuis zit. Het enigste wat hij wel doet is koken elke avond omdat ik laat thuis ben. Dit levert regelmatig veel spanningen op thuis. Ik wil heel graag veel doen, alleen lichamelijk lukt dat nu gewoon niet. Daarbij vind ik het zelf ook onnodig dat ik alles zou moeten doen. Hij heeft meer tijd dan ik. Zijn gemopper op mij kost mij nog meer energie eigenlijk, ik baal er onwijs van en voel me steeds onzekerder worden. Beetje het gevoel dat ik niet echt iets goed kan doen. Zojuist kreeg ik letterlijk de opmerking 'ik ben je gewoon helemaal zat' naar m'n hoofd. Ik merk dat dit soort spanningen voor enorm veel gespannen buiken zorgen. Daarbij twijfel ik steeds meer of die kleine eigenlijk wel in een goed huis (bij ons dus) terecht komt en of ik het wel samen met m'n vriend wil doen. Nu zal het vast zo zijn dat mij hormonen de boel nog extra aandikken qua negatieve gevoelens. Maar het onderscheid maken in wat nu je "echte" gedachten zijn en wat "hormonale" gedachten zijn is zo lastig. Iemand tips hoe je om moet gaan met dit soort situaties? Ben het huilen inmiddels wel beu.
Ik zou een goed gesprek met hem aangaan en duidelijk maken dat hij best wat van je over mag nemen! Zwanger zijn en full time werken en nog is verwachten dat je het huishouden doet? Hij mag best een stap extra voor je zetten! Van je afbijten en als hij dat niet in kan zien en hij daarna alsnog zegt dat hij je totaal zat is zou ik zeggen dan blijf je maar alleen over! Voor jezelf op komen en aan je eigen denken!
Ach meid wat vervelend voor je! Ik heb hier ook moeite met mijn vriend hoor. Hij werkt en ik heb school, stage en doe grotendeels mijn dochter van 6. Het is idd frustrerend als ik laat thuis ben, hij een halve dag heeft en dus idd de hele dag alleen maar spelletjes speelt. Hij ´ziet´ de rommel niet en ik word er depri van.... Probeer te praten met hem en anders met iemand erbij, vaak wilt het dan wat meer de ogen van mijn vriend openen. Alsof ik lieg ofso . Miss werkt dat ook beter bij die van jou. Als dat echt niet werkt word ik een harde en word het erg moeilijk leven met me haha. Ik pak de console af en pleur hem in de kast of doe alleen mijn eigen spullen wassen en schoonmaken. Net zolang tot ie doorheeft dat ik HEM zat ben. Het is heel erg kinderachtig ik weet het maar als ie een mama thuis wilt ga ik hem ook zo behandelen. En geloof het of niet, bij die van mij heeft het echt gewerkt Ze mogen best op hun flikker krijgen want we zijn wel zwanger en het word allemaal al zwaarder en lopen klagen als je alleen maar op je reet kan zitten doe je maar bij iemand anders. Bijt van je af meid want dit is niet leuk leven
He wat vervelend! Ik kan me voorstellen dat deze situatie heel vervelend is voor jou en je veel spanning oplevert. Het lijkt mij ook logisch dat hij wat meer bijdraagt in het huishouden nu, als doe je elke dag een uurtje iets. Maarrrr... ik kan me ook voorstellen dat werkloos zijn voor hem ook niet makkelijk kan zijn (de man van een vriendin van mij heeft er zelfs een enorme depressie aan over gehouden), en met een kind op komst misschien extra confronterend dat hij niet kan voorzien voor zijn gezin. Ik denk dat het verstandig is dat jullie eens goed gaan praten en allebei goed luisteren naar elkaar wat er dwars zit. Leg uit hoe jij je voelt, maar luister ook zeker naar hem en vraag hoe hij zich voelt. En dan afspraken maken over wie wat doet. Veel succes!
Tjonge zeg. Als je vriend werkeloos thuis zit mag hij op zn minst het hele huishouden draaien incl. stoffen, wassen en strijken. Is hij helemaal.. Logisch dat je dit niet fijn vind. Ik weet niet hoever je zwanger bent maar hij mag wel wat beter voor je zorgen. Als jij werkt en afstudeert heb je genoeg aan je hoofd. En als hij nou ook fulltime werkte dan was het wat anders. Maar in deze situatie is hij tijdelijk de huisman totdat hij een baan heeft.
Wat lijkt mij dat vreselijk voor je en dan ook nog van die nare opmerkingen. Ik heb gelukkig geen ervaring hiermee, mij man doet echt alles in huis. Ik mag geeneens afwassen, hij verwend mij tot en met. Kan me dan ook niet voorstellen hoe dit moet voelen voor je. Zou toch met hem praten. Mijn man is ook werkloos ik werk fulltime!
Ik ben inmiddels 26 weken zwanger. Al aardig wat pogingen gedaan om te proberen met een positieve insteek het gesprek aan te gaan. Natuurlijk eindigt dit nooit positief want ik zie het verkeerd. Dat hij overigens werkloos is, is mede zijn eigen schuld. Ik heb echt wel een goede baan, en heb eerlijk gezegd het idee dat hij het thuis zitten ook wel best vind. Veel moeite om te solliciteren doet ie namelijk niet want hij wil er straks graag zijn voor de kleine omdat ik graag wil blijven werken. Ben dus best van mening dat hij huisman mag zijn, ik vind t namelijk juist heel fijn om te werken! Maar dan moet hij wel een echte huisman zijn :')
Ik en mijn man werken beiden fulltime en het enigste wat ik momenteel thuis doe is koken en was vouwen hij doet graag de rest. Als hij de hele dag thuis zou zitten en niet eens het huishouden zou willen doen, had ik het lekker even een zwijnstal laten worden hoor. Hij zit er de hele dag in. Ik kan je er eerlijk gezegt niet veel advies in geven. Maar ik zou dat niet pikken hoor. Succes!!
Mijn vriend is/was gameverslaafd. Werkt wel full time. Ik werk niet, ik ben de hele dag met de kleine en zorg dat de was ed gedaan word. In het begin hebben we wat discussie gehad over het gamen, kon ook wel aardig oplopen. Hij heeft hiervoor zo'n 12 jaar alleen gewoond en zijn leven bestond alleen uit gamen en werken. Toch helpt hij na wat discussie mee. Buiten zijn werk zorgt hij een paar uurtjes voor de kleine, brengt hij het vuil weg, doet hij af en toe de vaatwasser, af en toe wat boodschappen ed. Om ervoor te zorgen dat het niet teveel word voor me. Hij is geen prater maar we springen elkaar bij als we merken dat het voor de ander even teveel wordt. Niet meer dan normaal als je van elkaar houd. Een relatie kan denk ik ook niet lang goed gaan zonder communicatie, en daarbij hoort ook het luisteren naar elkaars gesproken en niet gesproken taal. Daarbij is het zorgen voor een kind al helemaal team-work. Als als teamwork in huishouden al niet mogelijk is, hoe moet dan dan met de zorg van de kleine?
Ik zou hem een flinke schop onder zijn hol geven!!! Sorry dat ik het zeg... Maar waarom doet hij er niet alles aan om een baan te vinden? Ik vind het ook niet echt volwassen om heel de de te gamen? Hoe ziet die dat straks voor zich? Jullie moeten straks samen een kindje opvoeden...hij dus ook... Ok dan zijn jullie het eens dat hij huisman is...niets mis mee maarre huismannen doen huisklusjes, het huishouden dus! Ik ben thuismoeder en ml werkt ruim 60 uur per week dan verwacht ik niet van hem dat die dan nog ff heel het huishouden doet...dat doe ik zoveel mogelijk zelf. In het weekend helpt die wel mee..dan mag hij stofzuigen en dweilen of koken...of de zwaardere klusjes doen. Of met de kids op stap enz... Maar heel de dag gamen en verwachten dat jij naast je werk en zwangerschap thuis ook nog alles moet doen? Vind ik persoonlijk een beetje respectloos.
Als hij huisman wil worden/zijn/blijven dan mag hij wel eens een beetje gaan oefenen met huishouden Sorry hoor, beetje lafhartig van hem om lekker op zn reet te blijven zitten en jij maar ploeteren. Verwacht hij dat de kaboutertjes het huishouden gaan doen ofzo. Laat hem dit topic maar eens lezen! Mijn vriend is inmiddels al zes jaar volledig thuis voor onze kinderen, ik werk 32 uur. Hij doet 80% van de huishouding en ik doe de overige 20% op de drie dagen dat ik thuis ben. Hier ook een bewuste keuze dat hij thuis is. Soms moet ik hem even een "zetje" geven mbt bepaalde zaken die niet vaak hoeven te gebeuren, zoals bijv ramen wassen. Maar verder hoef ik hem écht niet te vertellen wat er in huis moet gebeuren hoor.
Het lijkt wel of je een relatie met mijn ex hebt En dat is mijn ex voor een reden, haha. Dit was niet het enige waar ik tegenaan liep, maar hij heeft 2 jaar thuisgezeten, hele dag gamen, en voerde werkelijk geen flikker (pardon my french) uit. Ik heb hem uiteindelijk aan een baan geholpen (heel erg dat ik dat ook nog moest doen) maar toen zijn luiheid toen alleen maar erger werd, heb ik hem buiten gegooid. Beste beslissing ooit. Maar, ik was dan ook niet zwanger, dus jouw situatie is wat complexer. Ik zou een heel duidelijk gesprek met hem uitgaan, met op papier waar je je zo aan ergert. En dat hij serieus wat dingen zal moeten veranderen anders werkt het niet. Is hij daar niet toe bereid en denkt hij blijkbaar dat hij in een hotel woont, dan weet je in elk geval waar je aan toe bent en zul je voor jezelf een keuze moeten maken.
Lastige situatie, zeker als je vriend niet echt open staat voor gesprekken eigenlijk.. Ik zou het echt niet trekken om ook nog het volledige huishouden te doen. Ik kan er in die zin niet over mee praten, want mijn vriend helpt super goed mee. Misschien toch nog eens proberen het gesprek aan te gaan en zeggen dat dit voor jou echt niet werkt. Desnoods iemand van extern erbij halen als soort van bemiddeling? Misschien relatietherapie? Klinkt heel zwaar maar ik ben dat op een gegeven moment ook aangegaan (om hele andere redenen) en het is heel fijn als iemand er een frisse blik op heeft en eerlijk zegt hoe de situatie er nu voor staat en dat het zo niet werkt. Ik weet ook niet hoe je band met zijn schoonmoeder is? Misschien kan je met haar praten en desnoods haar hulp inroepen (of van je eigen moeder). Iemand moet hem in ieder geval even wakker schudden, want dit kan zo niet.... Hier moet je echt wel actie op ondernemen, anders ga je er zelf op eens gegeven moment echt aan onderdoor... Aangrijpen voor het te laat is. Veel sterkte.
Oh meid, wat een situatie. Ik vind het knap hoe mild je eigenlijk nog over hem praat. Hij zal ook wel heeeeeeele goede kanten moeten hebben als je dit van hem pikt. Of jij hebt ook de traditionele opvatting van vrouwen eigenlijk het huishouden moeten verzorgen? Al kan ik me dat niet voorstellen als je zo hard voor je carrière knokt. Het is makkelijk praten, maar ik zou deze man aan de stoeprand introduceren. Tot ziens! Al is het alleen maar om duidelijk te maken dat het kinderspel voorbij is en dat hij moet gaan inzien dat er zoiets als verantwoordelijkheid nemen en respect tonen bestaat. Krijg het idee dat hij óf enig kind is geweest óf strontverwend door ouders. Maar goed, dat is nutteloos invullen natuurlijk. Volgens mij spelen mijn hormonen ook enigszins op Maar voor dit soort gedrag van mannen ben ik zooooooo allergisch!