Zijn er meer dames die de eerste periode voor langere tijd thuis hebben gezeten omdat het echt niet ging? Ik heb 6 weken thuis gezeten, nog niet eens door de misselijkheid, maar vooral die vermoeidheid. Ik kon niet op of neer en was blij dat ik na een paar weken de supermarkt haalde en daarna een half uur moest bijkomen op de bank. Ik hoorde van alle kanten verhalen van vrouwen die gewoon doorwerkten en dan heel vroeg naar bed gingen als ze moe waren of vrouwen die brakend op hun werk liepen. Dan dacht ik, ben ik nou zo'n mietje of wat??? Dusss zijn er hier nog meer dames die een aantal weken niet hebben gewerkt omdat t niet ging? Nu gaat alles gelukkig weer goed trouwens en werk weer fulltime!
hee, eindelijk iemand gevonden met hetzelfde Ik zit nu al 3 weken thuis, vanwege extreme moeheid. Mijn huisarts en verlos adviseerden om thuis te blijven, was ook flauw gevallen. En mijn werk deed ontzettend moelijk, collega zei neem een bouilonnetje enz. Ze geloven niet dat je zo moe kan zijn. Ik moet volgende week donderdag terug naar de bedrijfsarts. Het lijkt nu ietsje beter, maar nog heel moe
Ja naar is dat he, je voelt je al zo verrot als een dweil en dan ook nog zulke reacties! Bij mij waren de meeste reacties wel goed toen ik vertelde hoe ik de dag doorkwam. Het waren vooral de vrouwen die ook een zwangerschap hebben meegemaakt en die nergens last van hebben gehad. En dan roepen: zo heerlijk om zwanger te zijn! Ja makkelijk praten is dat. Doe rustig aan en ga echt pas werken als jij je weer goed voelt. Ik zie wel dat je inmiddels zo rond de 4 maanden zit, meestal zou de vermeoidheid dan wel verminderd moeten zijn (bij mij was het toen helemaal weg). Misschien bij VK laten prikken op ijzertekort of suiker???
Elke vrouw ervaart een zwangerschap anders, het ligt ook heel erg aan de omstandigheden. Heb je stress, thuissituatie, andere kinderen. Niemand kan oordelen. Doe wat je hart je ingeeft en neem rust zodra je het nodig vind. Je eigen lichaam kent je het beste.
Elies ik werk in de zorg, en idd ook allemaal vrouwen die zich wel goed voelden. Mijn leidingevende is ook zwanger en niet moe. Ben nog steeds heel moe, mijn ijzer was 8, dus heel goed. Bij huisarts ook geweest, konden niets vinden. Verloskundige zei sommigen vrouwen hebben het de hele zwangerschap. Misschien ook omdat mijn dochter 1,5 is, ik weet het niet. Volgende week donderdag weer naar de bedrijfarts xx
Pfff hoe kunnen anderen nou oordelen hoe jij je voelt.... wat vervelend allemaal. Je zal bijna bang raken voor kwaaltjes. Je kan er zelf toch ook niks aan doen. Ik zal alles proberen om me weer beter te voelen, maar als het niet lukt dan lukt het niet. iedereen wil toch een vlekkeloze zw-schap?
Ik was ook extreem moe, vervelend is dat hé? Heb lichamelijk zwaar werk maar voor mij was het onmogelijk om thuis te blijven. Ik heb een erg vervelende 'baas' die elke dag telefonisch contact wil als je ziek bent en je het liefst ook elke dag naar de dokter stuurt. Ik zag het niet zitten om elke dag bij de dokter te zitten dus ben maar gaan werken en zodra ik thuis was ging ik slapen. Jij kan het beste oordelen of het wel of niet gaat
Ik heb mijn hele zwangerschap niet kunnen werken. Eerst door extreme misselijkheid en daarna was ik te verzwakt om nog te kunnen werken voor mijn verlof. Gelukkig was mijn werk wel begripvol, dat scheelt echt veel. Ik snap idd nooit zo dat werk er zo moeilijk over kan doen, je gaat toch niet voor je lol thuis zitten!
Heej lotgenoten! Ik zit nu voor de 8ste week thuis..... Inderdaad ook extreem vermoeid, ik kan mijn dochter (van 4 jaar) naar school brengen (hier 3 minuten lopen vandaan) en weer ophalen en dan ben ik er wel klaar mee.... Gelukkig een zeer begripvolle teammanager en bedrijfsarts achter me staan! Verloskundige geeft ook aan dat ik er echt gewoon aan toe moet geven, alle bloedwaarden waren dik in orde! Ik hoop dat het deze of volgende week toch echt een stuk minder gaat worden, zodat ik weer een beetje aan het werk kan....
Goed om te horen dat er meerdere vrouwen zijn met deze ervaring, dan voel je je toch minder slecht erover. Al weet je wel dat je er niks aan kan doen, toch kan je het gevoel hebben: ben ik dan zo'n mietje, dat ik niet ga werken en anderen wel? Ik zou echt niet weten hoe ik de dag door had moeten komen als ik op mijn werk was gaan zitten die periode! Jen: dat hoop ik ook! Bij mij werd het vanaf 11-12 weken minder, de goede periodes werden meer en langer en op een gegeven moment was ik er helemaal vanaf. Voel me nu super trouwens, geen vermoeidheid!
Meiden, wat niet gaat gaat niet. Zo simpel. Mijn vorige zw heb ik ook veel te hard doorgelopen. Dat was voor niemand goed. Dat heeft mijn meisje mij wel geleerd na haar overlijden. Nu is het doorlopen van mij niet de oorzaak maar ik heb er wel van geleerd. Je bent maar even zwanger en daarna kun je weer zoveel werken als je wilt.
@Aloe; wat erg dat jullie, jullie Fay zijn verloren! Je hebt helemaal gelijk met de stelling "je bent maar even zwanger en daarna kun je weer zoveel werken als je wilt"!! Ik neem dan ook echt de tijd en vertik het om te beginnen met werken terwijl ik me nog niet fit voel! Gelukkig dus een fijne baas, met veel begrip! Volgende week moet ik wel bij de bedrijfsarts komen, ben benieuwd hoe hij het verder ziet nu.... Hij wil namelijk een plan van aanpak op gaan stellen.... Maar ik weet nu al, dat ik geen afspraken ga maken als ik me dan nog niet beter voel! Ik wil eerst thuis weer een beetje op de rit hebben, mijn eigen boodschapjes kunnen doen, beetje poetsen in huis; dat lukt me nu echt niet! En zolang dat niet gaat, ga ik NIET aan het werk! Ik ga mijn werk niet boven mijn prive-leven, mijn gezondheid en de gezondheid van ons kindje stellen....
Helemaal mee eens!! Wat vreselijk aloe om jullie dochter te moeten verliezen En je hebt helemaal gelijk,w aarom perse werken als het echt niet gaat. Ik ben ook van mening dat je lichaam niet zomaar aangeeft dat t niet gaat, misschien een soort zelfbescherming voor jou en de baby. Ik zal dan ook de laatste zijn die tegen een vrouw zal zeggen: ajoh probeer het gewoon. Nee, wat niet gaat, dat gaat niet en dat is bij iedereen anders!
Sjah tis maar wat je er mee doet he, ik ben behalve paar keer misselijk geweest gelukkig niet over mn nek gegaan, maar tijdens mn eerste en nu dus derde zwangerschap ben ik non-stop bek af. Ik werk in de zorg en als ik om 5 uur mn nest uit moet dan ga ik er savonds om half 8 in. Ik heb me nu voor de tweede keer 1 dag ziek gemeld omdat ik door lichamelijke ongemakjes niet in slaap kon komen tot 4 uur en mn wekker ging om 5 uur. Maar normaal ga ik gewoon naar mn werk. Ik heb de eerste 10 weken gewoon nachtdiensten gedraaid met mn tong op de grond. Er zullen inderdaad een aantal vrouwen zijn die zo velemeotne overgeven dat ze gewoonweg op zijn, die vanaf de positieve zwangerschapstest bekkeninstabiliteit etc. hebben, en die zo moe zijn dat ze hun bed niet uit kunnen komen, en je hebt vrouwen die ontgelooflijk depressief zijn door die hormonen. Maar er word tegenwoordig ook bijna net zo veel zo niet meer misbruik gemaakt van het zwanger zijn. Ik vraag me af hoeveel vrouwen daadwerkelijk thuis zouden blijven als ze niet uitbetaald zouden krijgen... ik denk alleen de vrouwen die daadwerkelijk echt last ondervinden en niet degene die leuk 'mee liften' op de serieuze klachten van anderen. Sommige zwangere vrouwen mogen zichzelf wel eens een gigantische schop onder hun uitdeiende hol verkopen. En ik spreek hier niemand persoonlijk aan want ik ken geen van jullie, wie weet heb je er echt last van, wie weet ben jij ook zo een profiteur geen flauw idee, maakt me ook niet zo veel uit. Maar ik zie in mn omgeving wel een hoop aanstellers en word er een beetje moe van!
Maar hoe weet je nou of iemand een aansteller is? Dat vraag ik me dan af. Ik kan niet over een ander oordelen hoe zij zich voelt. Als ze niet kotst, hoeft het nog niet zo te zijn dat ze zich niet belabberd voelt. En ik vind het niet verantwoord om maar gewoon door te gaan terwijl je lichaam aangeeft dat het kapot is. Wat is er mis mee om een paar weken uit de roulatie te zijn? Voor mij gaat mijn gezondheid en die van de kleine voor alles en als het dus niet gaat, dan gaat t niet. Ik ga me niet forceren voor een ander. Ik heb overigens nog nooit meegemaakt dat iemand er misbruik van maakt, ook nooit aan gedacht eigenlijk. Als een zwangere zich ziekmeldt, dan ga ik er vanuit dat t ook echt niet gaat. Zal mij een zorg zijn of dat echt zo is, het is haar leven.
Vind het ook kort door de bocht hoor. Je kan nooit weten hoe een ander zich voelt, en of die zich aanstelt. Op mijn werk zullen ze ook wel vinden dat ik me aanstel, maar niemand kan zien hoe jij je voelt. Ik ga maandag weer voor 50% van mijn uren beginnen. Ben nog steeds heel moe, maar wil toch weer wat doen