Hoi lieve (aanstaande, wens-) mama's, Ik wil even mijn verhaal met jullie delen, ik raak inmiddels behoorlijk ongeduldig en gefrustreerd. Ongeveer een jaar geleden ben ik gestopt met de pil, onder het mom van: 'We zien het wel. Lukt het meteen is dat super, duurt het even: ook goed!'. Zo relaxt dacht ik toen nog, but oh was I wrong! Sowieso weet ik van mezelf dat ik vrij ongeduldig ben en slecht tegen dingen kan waar ik geen invloed op heb. In het begin lukte het me redelijk me er niet teveel mee bezig te houden. Een vriendin van me stopte tegelijk met mij met de pil (wist ik wel van haar, maar zij niet van mij). Zij werd 1 keer ongesteld en was daarna zwanger. Toen begon mijn ongeduld al een beetje. Alweer was zij zo snel zwanger (2e kindje) en kon ik alleen maar hopen dat het ons ook zou lukken. Al waren we er nog niet actief mee bezig in de zin van ovulatietesten en seks daaromheen plannen. Na 4 maanden dacht ik mijn 3e menstruatie te hebben, maar na ruim 8 dagen bloedverlies (terwijl dit de keren ervoor 5/6 dagen was) had ik het gevoel dat ik eens een testje moest doen. Geen idee waarom, beetje gevoelskwestie... maar die was dus positief! Meteen geen goed gevoel bij vanwege het bloeden. Dat bleek ook wel 2 dagen later, toen ik vreselijke buikpijn kreeg, niét te houden. Ruim een week daarna een inwendige echo bij de verloskundige: een lege baarmoeder, waar niets mee aan de hand was. Even een rotgevoel, maar ergens was ik ook opgelucht om te weten dat ik iig zwanger kán worden. Dus vol goede moed verder! Na ruim 2 maanden werd ik weer ongesteld. Ik hoopte dat alles even goed gereset was en ik snel weer zwanger zou worden. Ik ben steeds meer gaan letten op symptomen, google alles, struin alle forums af... dat kan ik dus gewoon niet van me af zetten. Daarbij zijn mijn cyclussen echt lang: 40 dagen. Ook daarop gaan googelen, toen vond ik verschillende artikelen over gebruik van teunisbloemolie en monnikspeper. Dit aangeschaft en gaan gebruiken. Tegelijkertijd begonnen met ovulatietesten, zodat ik met de capsules kan stoppen op het moment dat mijn ovulatie er aan komt. Meteen een goede test om te weten of ik überhaupt wel ovuleer (ivm de lange cyclussen). Inmiddels 2 keer een duidelijk positeve ovulatietest gehad (beide op cyclusdag 28!). Beide keren rondom ovulatie extra veel seks gehad. En vandaag wederom ongesteld geworden... inmiddels bijna 8 maanden verder na de vroege miskraam. Ik raak echt zo gefrustreerd en kan dat niet loslaten. Daarbij helpen de lange cyclussen niet mee, iedere cyclus duurt 2 weken langer. Nu dus weer een maand wachten tot een volgende mogelijkheid. Ik overweeg om volgende week eens met de huisarts te gaan kletsen, misschien lucht dat op en kan ze één en ander checken. Zijn er nog meer (snel) gefrustreerde dames? Of iemand die dit herkent en een goede tip heeft? Ik weet ook dat niemand mij zwanger kan maken (op mijn man na dan, dat hoop ik tenminste ), maar het voelt al fijn om dit even van me af te typen!
Hoi Babs, Wat ontzettend frustrerend, ik weet hoe het is. Zit namelijk met precies hetzelfde “probleem”. Ook begonnen met het idee we zien wel, maar inmiddels op hetzelfde punt als jij. Ik heb van de week een topic geopend hierover, misschien heb jij er ook wat aan? https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/tips-cyclus-na-pilgebruik.712051/ Hoe staat jouw man erin? Die van mij denkt dat het allemaal vanzelf wel komt, en denkt dat we niet zo met de ovulatietesten enz bezig moeten zijn.. Vind ik ook frustrerend, want ik heb helemaal niet meer het vertrouwen dat het vanzelf komt.
Wat rot dat je in hetzelfde schuitje zit! Maar wel fijn om zo ervaringen te kunnen delen. Mijn man is er vrij relaxed onder, bij hem was de wens voor een kindje ook minder groot de mijne. Of eigenlijk begonnen we allebei zo relaxed, maar wordt mijn wens met de maand groter. Voelt ook als een soort falen van mijn lichaam merk ik. Ik weet dat ik dat niet zo moet zien, maar tis gewoon wel een kutgevoel. Hij vindt het overigens ook wel lang duren nu. Ik durfde hem niet te vertellen dat ik ovulatietesten aan het doen was... begon met de eerste testen op cyclusdag 11, terwijl hij op dag 28 pas positief werd. Dus al aardig wat testjes versleten toen de test voor het eerst positief was was ik eigenlijk vrij verbaasd. Ik had al even zitten bedenken hoe ik het mijn man zou vertellen dat ie aan de slag moest uiteindelijk zo gebracht: ik heb een onromantisch voorstel. Ik heb een positieve ovulatietest, dus heb je zin vanavond? Uiteindelijk 3 avonden 'verplicht' gesekst. Om eerlijk te zijn was daar geen klap aan. Afgelopen maand hetzelfde verhaal. Hadden eigenlijk al 3 spontane dagen gehad, daarna 2 'verplichte'. Dus extra teleurgesteld dat ik nu ongesteld ben, omdat we dus echt lekker de kansen hadden gespreid! Hij vroeg vanavond of ik er mee naar een dokter wil of niet. Toen ik zei dat ik dat volgende week van plan ben zei hij dat ie dat wel goed van me vond. Dus hij staat er gelukkig positief in!
Wat vervelend! Ik zit ook in hetzelfde schuitje! Een jaar geleden gestopt met de pil. Het was toen de 3e cyclus raak. Eind mei had ik een positieve zwangerschapstest. Wel al hele tijd gevoel dat het niet goed zat. Daarom voor vroege echo geweest en bleek helaas een lege vruchtzak te zijn. 1 juli ben ik begonnen met medicijnen om het vruchtje af te zetten. Sindsdien doet m’n cyclus gek. Had ineens een cyclus van 42 dagen, begon week na m’n eisprong standaard al te bloeden en krijg enorm zere borsten. Ben begonnen met monnikspeper en heb nu opeens 2 cyclussen van 30 dagen gehad. Echter wel nog steeds week na eisprong al bloedverlies. Dit blijft aanhouden totdat ongesteldheid doorzet. Het maakt me zo mega onzeker! Aan de ene kant wil ik de stap maken richting de gynaecoloog aan de andere kant ik heb al 2 mooie jongens, wil ik er nog zoveel gedoe van maken? Mja ‘gedoe’ dat is het al, de wens is voor mij zo sterk. Ik gebruik ovularietesten maar mijn vriend weet niet wanneer die positief zijn. Ik verleid hem op dat moment gewoon . Aangezien het deze maand weer niet raak was en ik daarvan wel even extra verdrietig was, omdat anders 9 februari mijn uitgerekende datum zou zijn, heb ik nu wel met mijn vriend afgesproken aan geplande seks te doen. Het is en blijft een beetje een mindfuck. Je wil er niet te erg mee bezig zijn, maar zie het maar eens los te laten! heel veel succes en sterkte! Hopelijk heb je snel een positieve test in handen!
Idd een beetje dezelfde situatie! Mijn uitgerekende datum zou ergens eind deze maand geweest zijn, dat voelt nu ook heel dubbel. Vooral ook omdat mijn overbuurvrouw dus precies rond die tijd uitgerekend is. Als ik haar zie denk ik telkens, zo had ik er nu ook bij kunnen lopen... is telkens best pijnlijk. Daarnaast zijn inmiddels een collega en een vriendin bevallen en kan ik alleen maar denken: IK WIL OOOOK! Gedoe kun je het met recht wel noemen ja! Sowieso super lastig om er geen grip op te hebben vind ik. Kan het zo slecht uitstaan dat wat ik graag wil niet lukt zoals ik het wil. Ik hoop ook snel op een positieve test voor jou! Kan me heel goed voorstellen dat het niet uitmaakt of je wel of niet al kindjes hebt, als de wens er is voor een kindje is dat niet zomaar los te laten!.
Snap ju wel hoor ik zit in ronde 19 en 14 na miskraam vooral van ei tot nod word ik de laatste maanden erg gestrest mijn vriend zegt het komt wanneer het komt ik mag dan al wel 3 gezonde dochters hebben maar als de wens er is is die natuurlijk net zo groot en mijn meiden en ik worden ook ouder het is gewoon zo frustrerend
Ja dat is zeker frustrerend, je bent dan ook echt al lang bezig! Duim voor je dat het snel mag lukken!
Dankje we houden gewoon hoop we hebben wel besloten als het in juni nog niet is gelukt we andere stappen gaan zetten