mijn kleine ster *esmee* ps fotos van haar er bij wil je ze niet zien sla dit over

hallo allemaal
lieve mama, papa,s van mooie vlinder kindjes steretjes vlindertjes .
ik wil ook mijn verhaal graag doen . ik ben mandy 24 jaar ik heb een dochterje van 4 met een andere partner ( sorry voor de tiep fouten ivb met deslekzie ) ik heb zins bijna 2half jaar een nieuwe vriend en wij wouden zamen ook gaan voor een kindje wat van ons zamen zou zijn . ik was vrij snel zwanger en dat was helaas een mk geworden oke heel moeilijk maar we probeerde weer en in julli 2011 dee ik weer een test en ja 2 streepjes beetje bang nartulijk stel je voor word weer een miskraam . maar alles ging goed tot de 9 week toen sloeg het om als een baksteen . ik kreeg een bloeding dus ik dacht echt pfffff gaan we weer . dus wij naar het ziekenhuis wat de bloeding bleef maar stroomen . handoek vol tuzen de beene naar het ziekenhuis echo gemaakt dacht nu zou het wel afgelopen zijn maar nee het hartje klopte nog we waren nartulijk heeeeel blij om het te zien maar er wert ook gezecht dat het alle kanten op kon gaan nog dat hielden we in onse achterhooft maar de dagen gingen verde heeeel langzaam trouwens en bleef bloeden elke dag maar weer . alle echos zagen er goed uit de kleine dan maar ze zagen ook een hematoom en bloeding dus . ik had er nooit van gehoord dus ik google en zoeken . wat ik las was veel goeie verhalen maar ook soms slechte verhaalen . we waaren 20 weeken zwanger en alles ging nog goed was heel moe en voelde me niet echt goed ( komt door de bloeding lage hb) ik kwam ook in het ziekenhuis te lichen . met 23 weeken ging het mis de plachenta begon te scheuren wat de dat pijn zeg . nog meer bloed en nog meer stolsuls dus ze konden niks meer tegen doen mijn hb wert geprikt en als die nog goed was wert ik over geplaast naar een ander ziekenhuis waar ze meer met pramatuurtjes konden . maar helaas de dokter kwam trug en zij we wachten niet langer tegen mijn vriend we moeten haar haalen anders haalt u vrouw en je kindje en zamen niet mijn hb was 3,0 dus heeel laag een heele moeilijke beslising die er genomen moest worden mij kon het niks scheelen dan ga ik maar met haar me zij ik even niet an me andere dochter gedacht . ik voelde haar schopen en de weeien kwamen heeeel vlot achter me kaar ik was zooo bang . ze hebben de weeien en de bevaling heel hartnegig op gewekt met 3 van die kut tableten sorry van me taal gebruik maar het de me goed zeer . daarna kon ik ze niet meer op vangen en ik vroeg om een ruge prik . daar ging het helemaal mis met mij kwamen overal dokters aan en ik viel helemaal weg ben ook een heel deel kweid . 1 maal weer op de kamer ging het heel snel de persdrang kwam er aan en ik wou het niet want ik heb dr toch echt voelen trapen en ik weet dat ze niks voor de doen . heb met zoo veel verdriet zoo veel pijn en zo veel woede toch heel hard geperst en ja daar was onse mooie meid

onse esmee geboren op 26-11-2011

ik zal een paar fotos platsen van dr

liefs van mandy

 

dankje wel meid
morgen een zware dag zou eigelijk uitgerekent zijn mis dr nog elke dag heb dr thuis op dr eigen plekje nu en ik heb as in de tottoo laten zeten . ik wou dat deze nachtmerrie toch echt een droom was maar helaas

 

dank jullie wel
met de tatto heb ik toch het gevoel dat ik dr nooit alleen laat en dat ik dr altijd me draag waar ik ook ben .
ik hoop dat de dag van vandaag ook mee valt .
ik vind die foto zoo raar om te zien dat wij 2 haar in de handen hebben ik ben net zo wit als een lijk en nu besf ik mij ook als ik naar die foto kijk hoe heftich ik er aantoe was het kon niet anders .

 

dankje wel allemaal .nou het is zoo raar gegaan ze zijden elke keer dat het een hematoom was maar dat die er voor de rest niet drijgent uit zag maar om dat ik zo vroeg was in de zwangerschap met die 9 weeken dus het vruchtje kon na het bloed verlies me komen maar naar de 13 weken was het al een veel midere rizieko .dat heb ik ook in mijn hooft gehad en klopte ook het ging goed met esmee maar we haden elke keer zoo van het moed toch een keer stoppen die bloeding kan toch niet gezond zijn we zijn zoo vaak naar het ziekenhuis geweest met handoeken vol bloed en dat ik me niet leker voelde . maar ze konden niks doen en het ziekenhuis was niet om te rusten ik mocht eigelijk thuis niks doen bed rust ivb met de bloeding uuum ja makelijk gezecht dan gedaan met een kind van bijna 4 in huis mijn vriend kon ook niet alle dagen thuis blijfen en de fam kon ook niet elke dag 24 bij mij zijn . maar goed toen weer een keer naar het ziekenhuis gegaan met heeeel veel bloed verlied en die gyn greep eindelijk door maakte een echo ze zecht met de kleine ziet het er goed uit maar ik zie nu 3 vikse hematoomen in je buik en dat komt echt door de placenta die heel laag licht en daar komt die bloeding weg ik zo pardon . ja zecht ze dat wisten jullie toch ik zo nou teneerste hoorde wij elke keer dat die heel hoog lag dus niet zo . en ik wist niet dat die bloeding daar weg kwam wist niks beter dan de zijkand van de barmoeder een blouwe plek zat . dus dat was even een schok opgenomen gelijk een invus met bloed want mijn hb was best een beetje laag 1 zakje gehad . paar dagen mocht ik weer naar huis en alles ging zo vere goed nog steeds bloedingen vanaf die moment dacht ik dit gaat niet goed komen ik voelde het al . zij het tegen iedereen ag meid hou de moet er in komt goed. maar mijn gevoel was wel de warhijd . ik wert opeens snachs waker in huis met een pijn pfff niet normaal op de wc gaan zitten dacht ag buikkramp nee naar de wc hoefte ik ook niet toch maar weer even op de bank gezeten ik zo zou ik weeeien hebben heb me vriend laten slaapen . ben maar weer naar bed gegaan en proberen te slaapen ik moest de volgende dag toch op kontrole maar toen was ik 20 weken en wert ik opgenomen weer veel pijn 3 weeken lang heben ze me daar laaten klungelen en maar laaten loopen ja tot aan die dag toen was opeens oe wat kunnen we nog doen voor je en noem het maar op maar het was te laat de pijn die ik voelde was de plachenta die aan het scheuren was waar ik dus 2 dagen lang die stolsuls van verloor . en zo goed als zelf er niet meer was . de arts zij nee we kunen nu geen spoet kijzer snee doen want je heb al te veel bloed verloren dat ret je dan niet meer wat ze wisten het zeker naar de berekeningen was ze ouder maar ze hebben gewoon niks en dan ook niks voor de gedaan ik heb geen goed woord over voor het ziekenhuis hier . en ik zut met een schult gevoel wat ze is echt letelijk dood gemaakt door omacht . heb een heele mooie foto van de toen ze net geboren is toen zat ze nog in de plachenta dat zie je normaal nooit het was heeeeel hard maar ook heel bizonder om het te zien .

 

ja de gyn die de bevaling gedaan heeft kon dr niks aan doen die goeie man wist ook eigelijk van niks dus ik neem hem niks kwalijk nee heb geen rede ik weet niks gewoon dome peg zegen ze en daar me moed je het doen . ben nu nog met een bloed onderzoek bezig want mijn zus heeft een paar jaar geleden ook zo iets mee gemakt en mijn nichtje heeft het ook niet overleeft en zij had de proteine s zindroom dus nou zijn ze aan het kijken of ik dat ook heb . maar voor de rest geen iedee waar het weg komt mijn hb is nu redelijk weer gelukig . maar ja wij ziten met het verdriet die hun niet voelen en hun niet zien de denken alleen aan de protekol en ze heben helemaal niet naar esmee zelf gekeken kwa groei ja na die tijd toen ze er uit was zijden ze dat ze ouder in werd geschat op 25 weken dus met andere woorden als ze die bevaling niet zo hard op gang haden gezet was ze er levent uit gekomen en wie weet had ik dr dan hier in mijn armen gehad