Ik hoop dat ik hier wat meer lotgenoten kan vinden die zwangerschapsvergiftiging hebben of hebben gehad. ( pre-eclampsie, Helpp, eclampsie). Mijn verhaal: na 37 weken zwangerschap is mijn dochter geboren ( een klein meiske van 5 pond terwijl mijn andere dochter 9 pond was), een makkelijke bevalling, vlotte ontsluiting dat ook bij een zwangerschapsvergifting hoort, wat ik later hoorde van een verpleegster. Ze was er binnen 5 uur en 3 persweeen. Direct na de geboorte van mijn dochter schoot mijn bloeddruk omhoog, hij was al hoog toen ik op de zwangeren afdeling lag ( ik lag hier omdat mijn vliezen waren gebroken), Mijn bloedbeeld werd bepaald en daaruit bleek dat mijn nieren en lever het aan het opgeven waren. Ook hield ik verschrikkelijk veel vocht vast, dit was binnen 1 dag gebeurd. Ik kreeg direct een magnesiuminfuus en een bloeddrukverlager via het infuus. Een vreemde gewaarwording die magnesium alsof je een hete douche van binnen krijgt, heel naar. Ook kreeg ik een urinecatheter, vreselijk. 7 liter urine ben ik hiedoor kwijtgeraakt in 2 dagen! Ik heb in totaal een week in het ziekenhuis gelegen. Mijn bloedwaardes werden wel weer wat beter maar ze kregen mijn bloeddruk maar niet omlaag (bleef hangen op 180/100), normaal krijg je Adalat ( tabletten) maar dat beinvloedde alleen maar mijn hartritme. Ik heb 3 dagen met een hartritme van 140 slagen per minuut in bed gelegen. Om dol van te worden, wel goed als je je kilo's kwijt wilt. Ik heb via de cardioloog andere tabletten gekregen ( labetalol 200), ook nog eens zware medicatie en een hoge dosis. Deze tabletten kunnen geen kwaad als je BV geeft. Ik sta nog steeds onder controle van de cardioloog, mijn bloeddruk blijft hoog. Ook ben ik vaak duizelig en moe. Of dit nu komt van de pre eclampsie weer ik niet. Volgens de cardioloog komt de duizeligheid door de medicatie. Toevallig sprak ik gisteren iemand die 4 jaar geleden Helpp heeft gehad en haar bloeddruk blijft ook hoog, en slikt nog steeds medicijnen. Herkenning, want ik dacht echt dat ik een uitzondering was. Vandaar ook dit topic, ik hoop dat er nog meer mensen zijn die wat uit mijn verhaal herkennen of het misschien heel anders hebben beleefd. Het is een rare ziekte, ik voelde me helemaal niet ziek maar ik was het wel, heel erg. En dat het zo'n nasleep kon hebben wist ik niet, niemand heeft het me ook verteld. Nog steeds loop ik met veel vragen rond.
Jeetje meis, wat een heftig verhaal! Wat moet dit een enge ervaring zijn geweest voor jou en je omgeving. Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar mijn moeder heeft zwangerschapsvergiftiging gehad bij de eerste. Ze is daarna wel goed hersteld en heeft nog 3 kinderen gekregen waarbij ze gelukkig niet ziek werd. Ik hoop dat jij ook snel opknapt!
Ik heb zwangerschapsvergiftiging gekregen tijdens de zwangerschap van ons eerste kindje (ben nu zwanger van de tweede ) Ik was 1 dag overtijd en ging voor een normale controle naar de verloskundige. Daar bleek dat mijn bloeddruk erg hoog was en na een urinetest bleek ik dus teveel eiwit in mijn urine te hebben. Ik werd gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis waar pre-eclampsie werd geconstateerd en een uur later is Esmée geboren door middel van een spoedkeizersnee. Ik heb daarna nog 10 dagen in het ziekenhuis gelegen door andere complicaties (veel bloedverlies door inwendige bloedingen, een longembolie en enorme vochtophopingen). Ik ben verschillende keren getest op het HELPP-syndroom, maar gelukkig waren alle testen negatief, ondanks dat ik erg geel zag en mijn bloeddruk vrij hoog bleef. Gelukkig heeft zowel onze dochter als ik er niets aan over gehouden, maar ik besef dat we geluk hebben gehad. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen!
Ik heb ook pre-eclampsie gekregen tijdens de zwangerschap van mijn tweede kind (had hiervoor een miskraam). Bij mij begon het al met 22 wkn. In wkn 22 was de bloeddruk ietsje verhoogd en met 24 wkn schommelde het tussen de 96 en 100. Ik moest hiervoor ook in het ziekenhuis liggen. Ik hield alleen geen vocht vast. Had wel last van lichte hoofdpijn en in mijn urine zaten er ook eiwitten. Ik kreeg toen al bloeddrukverlagers. Helaas, heeft mijn kind de eindstreep niet gehaald hij stierf in mijn buik met 26 wkn, al hoewel wij goed in de gaten werden gehouden. Hierna heb ik nog 3 a 4 weken gelopen met een verhoogde bloeddruk van 100. Toen was ik al bezig met afbouwen van de bloeddrukverlagers. Daarna is mijn bloeddruk weer normaal geworden. Door de pre-eclampsie had ook nog wat last van hartkloppingen, moeheid en hoofdpijn (ook mede door het afbouwen van de bloeddrukverlagers/ aldomet). Dus ik ben toch nog goed hersteld. Hopelijk dat je dat na een tijdje ook kunt zeggen. Het allerbeste wens ik je.