hoi, ik ben pas zwanger 7 weken ofzo weet nog niet precies. maar heb nog een peuter rond lopen en word helemaal gestrest van haar!hele dag loop ik achter haar aan niet doen , laat staan ,hou op enzzzz word zo gestrest! en ik voel me nog ook niet zo zwanger ,niet misselijk of weinig pijnlijke borsten ,voel me wel moe aleen . nou maak ik me zorgen straks krijg ik een miskraam door dat gestres.. hoe doen jullie het of hoe is het bij jullie???
het lijkt me stug dat je daardoor een miskraam krijgt, maar meid.. ik wil niet lullig doen maar maak je borst maar nat voor als je kindje geboren is. Je wil niet weten hoe druk het dan kan worden, dan kun je je lol nog op! Succes!
Ik kan wel begrijpen dat je er helemaal gek van wordt hoor.. Je kan echt enorm weinig hebben door al die hormonen.. Ik heb geen peuter van mezelf rondlopen, maar ik woon nog thuis en heb een broertje van 5.. Tijdens mijn zwangerschap (nu ook nog trouwens) kan ik daar ook echt hélemaal gek van worden! Het beste wat je kunt doen lijkt me toch te proberen om rustig te blijven, dat is voor jullie allebei een stuk gezelliger! Misschien kun je proberen uit te leggen dat 'mama een beetje moe is en nu wat minder zin heeft om te spelen'?
Tja, kan je heel goed voorstellen, maar het hoort erbij. Heb zelf ook een druk keretje rondlopen, maar die kan er ook niks aan doen dat mama zwanger is. Kun je niet proberen of opa en oma af en toe even op kunnen passen? Ik vond overigens die eerste 12 weken echt het zwaarst. En idd ik denk dat het straks na de bevalling alleen nog maar zwaarder wordt, dat hoort er nu eenmaal bij.
Ik heb ook een dochter van 3 in het rond lopen die ook vaak om aandacht vraagt, maar ik kan niet zeggen dat ik er gek van word. Ik weet dat een peuter vermoeiend kan zijn, maar ik wist waar ik aan begon toen we weer gingen proberen zwanger te worden. Als straks de baby geboren is word het waarschijnlijk nog drukker, dus probeer er aan te wennen. Succes met je drukke peuter en zwangerschap.
Meid, hier heb ik ook vaker het gevoel dat ik het alleen niet meer trek, als loop ik op het eind (en vast, begin en eind zal het zwaarst zijn, wat dat betreft). Wel makkelijk om te zeggen dat je dit wist en dat het straks nog drukker wordt, maar daar kun je niet zoveel mee!! Inderdaad: probeer jezelf niet te druk te maken en maak het jezelf makkelijker door iets toegeeflijker te zijn, bewust leuke dingen te doen (bv. eindje fietsen) en je rust te pakken als dat kan. Laatst hadden dochterlief en ik een zware *** dag en pas later zag ik dat we beiden op elkaars zenuwen werkten, wat de negatieve spiraal alleen maar erger maakte. Op zulke momenten kun je er beter even uit stappen om even weer op adem te komen. En verder: lekker hier blijven spuien, want bij tijd en wijle kan het gewoon heel ZWAAR zijn!!! Sterkte.
Ja het kan druk en stressvol zijn inderdaad! Wij hebben een zoontje van 3 en gelukkig valt het nog allemaal wel mee, maar er zijn momenten, zeker in de eerste 3 maanden dat ik heel snel geiriteerd raakte en op de kast zat! Dus dat herken ik wel. Op een gegeven moment ontdekte ik dat ik mezelf zo ontzettend druk aan het maken was, dat mijn zoontje dat gewoon mee ging doen.Vanaf dat moment heb ik alles heel rustig over me heen laten komen en heel vaak tot 10 geteld, en dat werkte direct! Ik werd rustiger, had geen stress meer en mijn zoontje gedraagde zich voorbeeldig! Wat ook hielp was de knop omzetten van het dingen 'moeten' doen en dan vooral dingen in het huishouden...gewoon de boel de boel laten als het even niet uitkomt! heeft bij mij super gewerkt! Sterkte!!
I kwas mijn zoon 9van 3,5 jaar) gister ook even helemaal zat. Ik dacht dat ik gek werd eventjes, gelukkig gebeurd het zo weinig dat ie totaal niet luistert. Het hoort er nou eenmaal bij, ik ben hem ook weleens zat als ik niet zwanger ben. Daar zijn ze peuter/kleuter voor. Zij voelen waarschijnlijk ook wel aan dat er iets te gebeuren staat. Suc6
Ik heb het ook wel met Emiel. Hij wordt morgen 2 en zegt dus al een aantal maanden "nee". Alles wat hij moet doen is "nee". Ik merk wel dat hoe rustiger ik blijf hoe makkelijker hij is. Emiel is altijd druk en goed aanwezig maar als ik rustig ben heeft hij ook meer geduld. Zeker nu ik in deze zwangerschap complicaties heb en het rustig aan moet doen is het soms best zwaar. Daarbij heeft Emiel chronisch ontstoken amandelen en is dus heel vaak ziek. Gelukkig gaan de amandelen er over een maandje uit. Ik werk nu zelf niet meer maar doe Emiel nog wel de 3 dagen per week naar het KDV. Op de thuisdagen hou ik hetzelfde ritme aan en ik merk dat Emiel het daar goed op doet. En opa/oma en mijn zusje wonen dichtbij dus als ik het even zat ben ga ik met Emiel daar naar toe, ook al is het maar een half uurtje. We zijn wel in een heel andere omgeving. Ook ik wist van tevoren dat het druk zou worden en dat het nog drukker gaat worden maar weet wel dat RELAX een goed woord is in deze situatie.
Ik begrijp je volkomen. Ik weet nog van mezelf dat ik de eerste 14 weken alleen maar overgaf, een studie had, het huishouden had en mijn kleine die nu inmiddels 2,5 jaar is. Dat was echt een heel zware periode, doordat je lijf zich echt heel erg moet aanpassen en misschien wel allerlei kwaaltjes krijgt, plus de hormonen erbij. Inderdaad wat ik net eerder las, vooral dat gevoel van dat je iets 'moet' aan de kant zetten en prioriteiten stellen. accepteren dat je nu even niet alles perfect kan doen. Bij mij resulteerde dat bijvoorbeeld in een wat slechtere huishouding, maar ja dat is niet anders. Zeker met enige regelmatig tijd voor jezelf, ik weet niet of je kleine naar een creche gaat? wat verder heel belangrijk is dat je kleine heel snel door heeft dat er wat met zijn/haar mama aan de hand is. je buik groeit, maar ook je gedrag verandert misschien. dus heel veel uitleggen is echt een aanrader. alles gewoon benoemen, ook als je moe bent. echt die kleintjes hebben dat goed door. en tevens is dit een goed moment om ze een beetje aan te leren dat ze zichzelf moeten vermaken, want je kan je straks met nog eentje erbij niet in tweeen splitsen. wat betreft die van mij, die is echt te hyperactief voor worden, om gek van te worden. nu heb ik sinds kort een oplossing voor al dat geren etc door het huis: een groot speelkleed id woonkamer, zodat je letterlijk de ruimte een beetje kan afbakenen, want de energie om er steeds achteraan te rennen is er gewoon op een gegeven moment niet meer. en ik zou zeggen: ga regelmatig even een uurtje naar een speeltuin, kunnen ze hun energie helemaal kwijt en kun jezelf er lekker bij zitten. en die stress is toch eigenlijk niet goed, maar probeer voor ogen te houden dat je normaal gesproken niet zo zou reageren, dat het met hormonen te maken heeft. lekker relaxed en laat het over je heen komen.
Ik begrijp je volkomen. Ik weet nog van mezelf dat ik de eerste 14 weken alleen maar overgaf, een studie had, het huishouden had en mijn kleine die nu inmiddels 2,5 jaar is. Dat was echt een heel zware periode, doordat je lijf zich echt heel erg moet aanpassen en misschien wel allerlei kwaaltjes krijgt, plus de hormonen erbij. Inderdaad wat ik net eerder las, vooral dat gevoel van dat je iets 'moet' aan de kant zetten en prioriteiten stellen. accepteren dat je nu even niet alles perfect kan doen. Bij mij resulteerde dat bijvoorbeeld in een wat slechtere huishouding, maar ja dat is niet anders. Zeker met enige regelmatig tijd voor jezelf, ik weet niet of je kleine naar een creche gaat? wat verder heel belangrijk is dat je kleine heel snel door heeft dat er wat met zijn/haar mama aan de hand is. je buik groeit, maar ook je gedrag verandert misschien. dus heel veel uitleggen is echt een aanrader. alles gewoon benoemen, ook als je moe bent. echt die kleintjes hebben dat goed door. en tevens is dit een goed moment om ze een beetje aan te leren dat ze zichzelf moeten vermaken, want je kan je straks met nog eentje erbij niet in tweeen splitsen. wat betreft die van mij, die is echt te hyperactief voor worden, om gek van te worden. nu heb ik sinds kort een oplossing voor al dat geren etc door het huis: een groot speelkleed id woonkamer, zodat je letterlijk de ruimte een beetje kan afbakenen, want de energie om er steeds achteraan te rennen is er gewoon op een gegeven moment niet meer. en ik zou zeggen: ga regelmatig even een uurtje naar een speeltuin, kunnen ze hun energie helemaal kwijt en kun jezelf er lekker bij zitten. en die stress is toch eigenlijk niet goed, maar probeer voor ogen te houden dat je normaal gesproken niet zo zou reageren, dat het met hormonen te maken heeft. lekker relaxed en laat het over je heen komen.