Hoi allemaal, wat ik me nu afvraag, zijn jullie ook wel s bang dat het niet goed gaat met de baby? Als ik s nachts wakker wordt, is het eerste wat ik doe voelen of ons kindje nog wel beweegt.. Als het even duurt, kan ik helemaal in paniek raken, en ben ik heel blij dat de angelsound op m'n nachtkastje staat... Herkent iemand dit of ben ik echt een paniekgeval???
Ik heb het zelf in lichtere mate.. maar voel wel elke dag of ik de baby nog kan voelen enzo! is heel normaal hoor! is toch je moedergevoel en de hormonen die rondgieren! Ik durf bijvoorbeeld niet meer auto te rijden of mn man alleen de deur uit te laten gaan omdat ik bang ben dat er wat gebeurd Heel raar allemaal maar zijn echt de hormonen hahaha.. Houdt er wel rekening mee dat je, zeker in de laatste weken, je baby steeds minder zult voelen omdat het niet veel plek meer heeft! zit dan helemaal ingebakerd! Moet je proberen je niet zo ongerust over te maken ook al is dat wel moeilijk succes nog even! dikke kus
over het minder voelen van je beebje, heb ik ook hoor, ik voel hem gelukkig regelmatig, soms is het wel een paar uurtjes stil, maar dan begint ie weer vollop stunts uit te halen, ik denk ook een paar keer per van heb ik hem nou al gevoelt, zou het nog goed gaan, dat is normaal hoor, dat is bezorgt zijn, dat blijf je altijd houden, zelfs na de geboorte nog, bij mij is het zo, zodra als ik denk van heb ik hem nou al gevoelt, laat ie gelijk weten dat ie er nog is, en de bewegingen worden inderdaad minder, zo ben je gewend dat je blauw geschopt wordt, maar dan voel je alleen een voetje, of armpje voorbij schuiven, die van mij duwt ook een paar keer per dag zijn kontje achteruit. je eigen niet te druk maken, je beebje zit veilig in je buik, en soms hebben ze net als ons wel eens een luier dag.
Herkenbaar ja! Eigenlijk kan ik de dag pas gerust beginnen wanneer ik mijn meisje even heb gevoeld. Gelukkig is ze een kleine drukte maker en is dit dus al vroeg in de ochtend Ook dat ongerust zijn over je partner herken ik! Mijn vriend moet vaak een behoorlijke afstand afleggen naar zijn werk en ik ben nu steeds bang dat hij een ongeluk krijgt onderweg . Helemaal met de gladheid nu! Leuk hoor die hormonen *grrr* Was altijd een stoere, nuchtere dame, maar ben veranderd in een labiel angsthaasje, haha.
Hier eigenlijk geen last van. De hele zwangerschap al een rustig gevoel dat het wel goed zit. Alleen werd ik laatst 's nachts wakker en lichtelijk in paniek omdat ik de baby niet had gevoeld. Duh... je voelt een kind toch niet in je slaap 'k Had haar de hele dag wel gevoeld maar werd beetje raar wakker. 'k Heb ook een vrij druk en bewegelijk kindje en elk uur voel ik wel wat.
hai hai hier ook een angst haasje, soms als k beebje een paar uurtjes niet gevoeld heb schiet k al in paniek, maar dan ga k rustig liggen met me handen op me buik, en ja hoor daar komt het kontje ophoog hihi en dan ben k weer helemaal blij. soms snachs ook hoor als k wakker wordt dan leg k snel me handen op me buik maar dan komt ze er lekker tegen aan liggen. k denk dat dit allemaal hormoontjes zijn die door ons lijf gieren. gr kreeft
Hey dames, bedankt voor jullie reacties, gelukkig ben ik niet de enige die zich zo voelt , stelt me toch weer wat geruster! @Kreeft, ik zie dat we op 1 dag na even ver zijn, dat is ook grappig! Groetjes, Janet
Ik herken het gevoel heel goed. hahaha, zoals de meesten hier, las ik al wel. Wij hebben een behoorlijk bewegelijk kindje, maar vanaf dinsdag voel ik m heel weinig en heel zacht. Terwijl hij/zij normaal mooi van zich af schopt enzo. Ook niet altijd fijn maar stelde me wel meer gerust. Soms voelde ik m heel veel op een dag en de laatste paar dagen juist weer niet. Getsie, wie heeft die hormonen uitgevonden???? hahahaha. maar wel erg fijn om te lezen dat iedereen dat wel een beetje heeft!!!!
Heel herkenbaar... ik heb echt een fase gehad dat ik mijn man elke dag zat te bezeuren met 'ben je wel voorzichtig onderweg naar werk'... en ook ik wil graag 's ochtends meteen een dansje van de meid voelen. Nu ik verlof heb, is zij ook een beetje uit haar ritme, slaapt gezellig uit met mij en dus duurde het vanmorgen iets langer voor ik de eerste trappen voelde, ik was bijna aan het huilen van paniek! Godzijdank ging ze toen flink liggen gymmen. Het is gewoon het idee he! Dat je al zo ver bent, stel dat het alsnog mis zou gaan! Of dat je er opeens alleen voorstaat terwijl je net een kindje hebt/krijgt! Ik denk dat velen dit hebben, ben wel blij dat iemand er hier over een topic opent
Ik durf niet eens zo'n angelsound aan te schaffen straks, omdat ik bang ben dat ik chronish met dat ding op m'n buik zit.. ..van de andere kant speel ik wel nog basketbal, dus tja..hihi. Maar ja, ben ook pas 10 weken.
Nou, inderdaad heeeeel fijn dat er nu zo'n topic is. Gewoon even van je af panieken. hahaha. Mijn vriend heeft vaak zoiets van: joh, maak je niet druk. Hij/zij heeft gewoon paar daagjes rust. Kan ook wel wezen dat ie uit het ritme is. Heb 2 dagen vrij gehad en woe en do van 15.00-22.30 gewerkt. Dus onregelmatig, maar ja, normaal heeft ie daar ook geen last van. Oh, oh, oh wat is het toch ook wat. maar jij hebt nu dus lekker verlof. Is het heeeerlijk om thuis te zijn of is het wel ff wennen in het begin?? Geniet er lekker van!!
Ja, die bezorgdheid, dat is iets waar je als mama echt mee moet leren omgaan. Want het wordt niet echt minder als je kind er eenmaal is. De eerste keer ziek, wat een nachtmerrie. En ik moet er niet aan denken dat meneer over een paar jaar zelf naar school gaat, daarna misschien ooit brommer rijden, voor het eerst met de auto weg, stappen in het weekend (en veel te laat thuiskomen).... Het is dus heel herkenbaar, maar ook iets wat er echt bij blijft horen, omdat je zooooo veel van iemand houdt. vergeet niet van de mooie dingen te genieten!
Heerlijk, maar ook vreemd... als ik nog weken moet wachten denk ik wel dat ik tussendoor nog wat ga werken (ik schrijf nu aan mijn proefschrift, dus dat blijft gewoon liggen tot ik terugben). Het is toch niet echt vakantie ofzo, als je van 40-60 urige werkweken komt zit je echt een beetje dom om je heen te kijken Hihi, mijn man zegt nu gewoon 'kriel heeft ook verlof'. Maar ach, de rust is meestal maar kort, ze zit nu alweer de hele dag te frummelen daar in die buik dus mijn zorg is alweer weg (voor nu )
Jemig, dat zijn inderdaad wel hele werkweken!! Dan kan het me goed voorstellen dat het wel ff wennen is!! Wat voor werk doe je precies?? Hij/zij is weer wakker geweest. HEEEEEERLIJK!!!! nog niet zo hard en duidelijk als t weekend maar ik voel weer genoeg leven. Dus voor nu ff weer gerust gesteld. hahahaha Leuke opmerking trouwens: Kriel heeft ook verlof!!! hahahaha. Leuk he! hoe mannen zo nuchter kunnen reageren. Soms ook wel even nodig, hahaha
Ben echt blij dat meer meiden dit hebben, m'n man vindt me inderdaad altijd wat paniekerig (Hij slaapt gewoon even lekker joh).. Heerlijk om eindelijk herkenbaarheid te vinden
Bij Eva had ik deze angst ook heel erg. Hoe verder ik was, hoe meer angst. Maar mijn nichtje (= beste vriendin) heeft haar eerste kindje ook verloren ver in de zwangerschap. Die kans is zó klein, maar als het bij familie/vrienden gebeurt komt het zo dichtbij.... Maar aan de andere kant ben ik nooit in paniek geraakt, want de kans is zo klein. Daarbij was Eva ook lekker druk. Dit kindje is veel rustiger, maar ik heb nog maar 1 keer last gehad van die angst. Ik ben er veel relaxter onder, ik kan nu ook oprecht vaak denken, ach, die zal wel weer slapen . Misschien ben ik er wel wat rustiger onder omdat deze baby gewoon een stuk rustiger is en waarschijnlijk ook doordat ik al een kindje heb. Minder tijd om er bij stil te staan en daarbij ook al gezegend met 1 kindje.
Knap van je hoor! Mijn tante heeft haar kindje verloren met 22 weken zwangerschap, en ik was zo blij dat ik daar overheen was! En ook wij hebben al een kindje (met heel veel zorgen, is al zes keer geopereerd), maar toch maak ik me zo druk als ik de nieuwe kleine even niet voel.. Wil gewoon zien dat die leeft
He, getsie das ook niet fijn!! zoveel zorgen elke keer. kan me ook goed voorstellen dat je daardoor wat sneller angstig bent?? Doet de 'nieuwe' kleine het goed?? lekker druk?? Die van mij wel, gelukkig wel weer. haha En mijn vriend dan gelijk: Zie nou wel, hij/zij had gewoon paar rustdagen!!! grrrrrr. hahahahaha Hij heeft ook wel gelijk maar dat wil je dan ff niet horen! hahaha
Nou ja, knap is het niet hoor , zo voel ik het gewoon en ik ben blij dat ik me er nu niet heel veel zorgen om maak. Het is fijn dat ik er nu zo over kan denken, maar ik kan het me ook heel goed voorstellen als je wel heel angstig bent, dat zet je niet zomaar van je af. Aan de andere kant, het heeft niet veel zin om angstig te zijn, want je kan er niets mee voorkomen en als het gebeurt, gebeurt het toch... Kan je beter maar genieten en je pas druk maken op het moment dat het fout zou gaan. Als ik de kleine nu even niet voel (en heel even is het vaak niet, ik voel haar soms uren niet), denk ik soms best wel, wat als ze nu niet meer leeft... maar als ik dan even wacht voel ik haar vanzelf weer. Ik heb zoiets van, als het niet goed zit, dan is dat over een paar uur nog zo en kan ik dan wel stappen ondernemen en me druk gaan maken. Eva heb ik best vaak wakker gemaakt omdat ik me zorgen maakte, en Eva was erg druk in mijn buik en na de geboorte de eerste maanden ook erg onrustig. Ik ben toch een beetje bang dat dat ook mijn schuld is geweest (door me veel zorgen te maken, haar wakker te maken). Dit kindje wil ik gewoon alle rust geven en dus zet ik de angst zoveel mogelijk van me af en dit lukt ook gelukkig. En mijn nichtje heeft haar kindje verloren met 37 weken.... wordt lang wachten dan voordat ik die grens bereikt heb, en dat wil ik niet. ik heb zoiets van, het kan voor die tijd mis gaan, het kan daarna mis gaan, het kan altijd wel mis gaan. Maar dat gaat het meestal niet!!! En daar hou ik me maar aan vast. Maar als mensen zeggen met 28 weken: nu is het levensvatbaar, dan heb ik wel zoiets van, ja dat klopt en daar ben ik heel blij mee, maar het moet in mijn buik ook goed blijven gaan... Maar goed, dit is allemaal een stuk makkelijker gezegd dan gedaan . Maar zo ga ik er dus mee om.