heel veel sterkte in deze moeilijke tijd bij mij niet helemaal hetzelfde verhaal, maar heeft er wat van weg. vrijdag 23 mei ging mijn schoonmoeder naar de huisarts, omdat ze zo benauwd was. de dinsdag erop gelijk foto's laten maken en woensdag al bericht dat er iets op de foto gezien was. die vrijdag 30 mei afspraak bij de longarts bleek een gezwel van 5 cm groot in haar rechterlong. de week erna gelijk een hele week onderzoeken. de maandag erna 4 juni de uitslagen. agressieve vorm van longkanker. diezelfde donderdag nog aan de eerste 3daagse chemo begonnen. nu heel erg ziek van de chemo. over 3 weken weer 3 dagen chemo en meteen daarna begint ze met bestraling. wij hopen uit alle macht dat ze de 2-ling nog gaat ontmoeten
sterkte meid! Hier ongeveer dezelfde situatie gehad... alleen is mijn moeder tijdens de zwangerschap overleden. Is moeilijk, al gaat het nu goed. Ben wel nog tijdens de zwangerschap naar de psycholoog gegaan, omdat ik zelf de situatie rouwen/verwachten geen goede plek kon geven... dat heeft goed geholpen. Ik hoop van harte dat jouw moeder helemaal herstelt en dat ze al jouw kindjes nog groot mag zien worden.
Helaas zit ik wel in het zelfde schuitje als jou. Mijn moeder heeft borstkanker en ik ben er pas achter dat we zwanger zijn. Hopen dat ze t mee mag maken en met de hormonen maakt t het soms extra moeilijk. Over 2 weken gaan we het vertellen. Veel sterkte!
Jeetje altijd gedacht dat ik 1 van de weinige was! Helaas moeten andere meiden dit ook doormaken... Hoe is het met jullie?! Over 2 weekies is het alweer 3 jaar geleden van mijn allerliefste mama*
Babywish, helaas is jouw verhaal heel herkenbaar voor mij. Ik heb het dan ook met tranen in mijn ogen gelezen... 3 jaar geleden ben ik getrouwd en binnen 6 weken na ons huwelijk werd bij mijn moeder borstkanker geconstateerd. Ik was toen al met de pil gestopt. Het was een hele heftige, onzekere en emotionele periode. Mijn moeder werd geopereerd. De tumor bleek groter te zijn dan ze op de foto hadden gezien, maar de schildwachtersklier was schoon, dus dat was een hele opluchting. Wel kreeg ze daarna 30 bestralingen, gevolgd door een half jaar chemotherapie. Er werd toen gezegd dat het ging om een 'agressieve, snelgroeiende' vorm, maar dit bleek later toch niet te kloppen. In ieder geval is mijn moeder na die rotperiode alweer 2 keer terug geweest voor een mammografie en beide keren zag het er gewoon goed uit. Ze voelt zich ook weer helemaal goed, al blijft de angst toch op de achtergrond aanwezig, vooral tijdens controles. Ik ben zo blij dat het goed is afgelopen (ze was er in een vroeg stadium bij) en dat ze nu kan genieten van haar 2 kleinkinderen! Het werd al geschreven, tegenwoordig is er zoveel mogelijk bij borstkanker, maar dat neemt niet weg dat het gewoon zo'n rotziekte is. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen, evenals de anderen die in een soortgelijke situatie zitten...
Ik zeg altijd (een beetje cynisch grappend) dat ik volgend jaar wel ergens ga rouwen, eerlijk gezegd heb ik nog helemaal geen tijd gehad ervoor, als je een gezin hebt ga je toch door, ik kan niet uit elkaar vallen er moet veel teveel gebeuren, daarnaast ben ik zelf nu herstellende en steeds ziek geweest (ontstoken galblaas en inmiddels verwijderd) ze noemen me de icequeen maar heb helemaal geen tijd om te rouwen eerlijk gezegd, dat komt vanzelf wel later (denk ik??) Ik mis ze wel enorm, vooral om de kleine dingen (we belden elke dag) en vaak draai ik nog per ongeluk haar nummer of zou ik graag even iets willen overleggen / bespreken (niets belangrijks) de dagelijkse dingen mis je enorm... maar heb gewoon geen tranen over ...
ten eerste wat erg vervelend voor jullie zeg,ik kan er over mee praten mijn moeder zit namelijk nu in traject borstkanker,ze is nu bezig met bestralingen,ik wil je het allerbeste even wensen~!!
Wij zijn een tijd bezig geweest voor een kindje. Mijn vader is vorig jaar augustus overleden aan slokdarmkanker na een ziektebed van 8 maanden. Ik heb het er wel heel zwaar mee dat mijn vader niks van ons mee heeft gemaakt qua trouwen en kindjes, hij was altijd helemaal vol van het idee opa te worden. En sinds 2 maanden weten we nu dat mijn schoonvader terminale leverkanker heeft. Hebben nu door alle omstandigheden ook besloten om de kinderwens op pauze te zetten doordat ik al 2 miskramen heb gehad en merken dat door alle stress en omstandigheden mijn lichaam het nu niet aan kan. Dus wachten nu op rustigere tijden. Sterkte met deze zware tijd en ik hoop dat het goed komt met je moeder
Wat vreselijk Essje, dat je ook nog je droom dan (tijdelijk) opzij "moet" zetten vanwege alle verdriet en stress.. Mijn moeder is ook overleden aan slokdarm kanker, bestraald chemo alles was weg, toen voor de zekerheid de slokdarm weggehaald (want anders komt het vrij snel terug) en ze is overleden aan een complicatie van die operatie (weefsel is afgestorven) dus de dokter zei "ach mevrouw alles is helemaal goed kom over 3 maanden maar terug", dat was een week voor de stierf. En een week later is heel haar slokdarm afgestorven en haar aorta gescheurd (dat was een maand! na haar operatie!) we dachten dat we de gelukkige waren, die het gehaald hadden, dus we konden eindelijk na maanden opgelucht ademhalen en toen ineens was ze er niet meer) Wat een rotziekte is het toch he?
Ja ik vind het ook wel zwaar.. Bij mijn vader was het vanaf het begin al terminaal de tumor in zijn slokdarm was bijna 5 cm groot dus hij kon niet meer normaal eten en hij had uizaaingen in de darmen, maag longen en lymfenklieren, en later ook in de kaak, knie en hersenen.. het is ook heel snel gegaan allemaal.. en nu dan mijn schoonvader, soms maakt het me gewoon zo boos, het is niet eerlijk allemaal, maar we moeten verder en hopen dat we over een tijd weer meer rust hebben. Hebben nu besloten volgend jaar pas weer te beginnen maar wie weet dat het al eerder word Ik wens iedereen die met deze ziekte te maken heeft of gehad heeft heel veel sterkte!
Ontroerend verhaal! Ik zit niet in hetzelfde schuitje, gelukkig. Maar wil je wel heel veel sterkte en beterschap wensen. Ik hoop dat ze het gaat overwinnen en nog lang mag genieten van haar dochter en kleinkinderen! Zoals jij nog lang van je mama mag genieten!!!
Ja, kan ik me voorstellen... maar goed, ik was zwanger van de eerste en had net 7 weken zomervakantie toen ik er niet meer mee kon omgaan...alle drukte achter de rug, enorm veel tijd en pats, boem! daar ging ik! Sterkte, voor jou en de anderen die hier mee om moeten gaan.
ja ik had er dan ook ander mee omgegaan maar ik denk dat het nog wel terugkomt om mij in de kont te bijten (het komt toch een keer he?) als je zwanger bent is al een hele emo tijd van zichzelf niemand zou dan iemand moeten verliezen KNUF!
wat vreselijk... aan een kant de blijdschap van je zwangerschap aan de andere kant de onzekerheid en het verdriet van je moeder! sterkte meid, denk ook aan jezelf en je kindje nu hoor! knuf!
hai hai, mijn moeder is vrijdag geopereerd en de operatie is goed verlopen.. nu wachten op de uitslag van de schildwachtersklier.. zit mezelf zo op te vreten! gek wordt ik ervan! en deze maand het zwanger worden even op een laag pitje.. kan nooit goed zijn met deze stress zwanger worden.. en wil niet nog een miskraam verwerken.. maar het voelt wel als een gemiste kans deze maand! moeilijk allemaal...
Mijn moeder is vorig jaar overleden aan eierstokkanker. Ik was toen zwanger van de jongste. Tijdens de zwangerschap van de vierde voelde mijn moeder zich vaak moe en had last van haar maag, dus ze dachten dat het daaraan lag, tot ik 7mnd zwanger was en het eierstokkanker bleek. Het wordt vrijwel altijd pas ontdekt als het erg uitgezaaid is, dat was bij mijn moeder ook zo. Het meest schokkende vond ik nog dat ze het waarschijnlijk al 5-10 jaar had! Ze zouden haar opereren om zoveel mogelijk tumorweefsel weg te halen maar na een half uur was ze alweer terug. een grote chaos in haar buik! Geen beginnen aan... Dus eerst chemo. Maar van chemo weet je pas na 2 a 3 chemo behandelingen of het aanslaat. Ik was toen begin april uitgerekend maar de oncoloog zei dat ze april niet zou redden als de chemo niet aan zou slaan. Drama natuurlijk! Ik wilde zo graag dat mijn moeder haar nog zou zien en alles was in de voorbereiding dat ik zou worden ingeleid. Gelukkig sloeg de chemo aan! Femke werd geboren vlak nadat ze toch de operatie hebben kunnen doen (er waren na 3 chemo's al veel uitzaaiingen weg) ze hebben haar buikvlies, baarmoeder, eierstokken en vetschort weggehaald, Terwijl er eerst sprake zou zijn dat ook een stuk lever, een stuk darm en de milt weg moesten. Na nog 3 chemo's was alles voor zover te zien schoon! Yeah! We maakten al voorzichtig plannen voor vakanties enz. In oktober 2010 kreeg ze de eerste 3mnd controle, alles goed! Maar in december kreeg ze weer last van haar maag, in februari bleek het weer terug en zeer aggressief. Dus weer chemo's... Op dat moment bleek ik onverwachts zwanger te zijn van de 5e. Een deel van de tumoren reageerden zeer goed op de chemo, maar een deel dat vanuit haar darmen kwam absoluut niet en die was zo agressief dat zelfs de zwaarste cocktail chemo hem niet kon stoppen... In april is ze opgegeven. Ze zou max 6 weken hebben. Dat zijn er uiteindelijk ruim 3 maanden geworden. Ze heeft gestreden en genoten tot ze echt niet meer kon. Ze heeft de jongste dus nooit gezien, nooit vastgehouden... Dat vind ik wel moeilijk. Ook de andere 2 jongsten zullen zich straks oma niet herinneren. Dat vind ik heel moeilijk. Maar meis, borstkanker is vaak goed te genezen dus blijf hoop houden. Zelfs mijn moeder, die helemaal verkankerd was, is er bovenop geweest.
@napoleon: wat erg... zit je verhaal echt met tranen te lezen... ben zo bang dat mijn moeder mijn kindjes ook niet zal kennen..maar hoop zo dat je gelijk hebt en het goed te behandelen is!