Eigenlijk al vanaf het moment dat ik een punt zette achter de relatie met mijn ex denk ik nog vrij veel aan hem. Ondertussen is dit (al!) bijna 7 jaar geleden. Op de 1 of andere manier krijg ik hem niet uit mn hoofd, denk zoveel aan hem en hoe achterlijk het ook klinkt ik zoek hem zelfs op internet op (nooit kunnem vinden). Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben erg gelukkig met mijn relatie en kom ook niks te kort of wat dan ook. Weet alleen niet waarom ik dit blijf houden,bedoel het is ondertussen al zo lang geleden. Als ik aam hem denk kan ik wel huilen, voelt alsof ik hem heel erg mis. Iemand dit ook weleens zo ervaren? weet verder niet wat ik hiermee wil hoor, maar wilde het even van me afschrijven
Weet je zeker dat je zo gelukkig bent in/met je huidige relatie als je jezelf zo laat beïnvloeden door je ex (na bijna 7 jaar)? Echt gezond klinkt het niet namelijk.. sorry.
Ja ben echt super gelukkig met mijn huidige relatie. Nog nooit zo gelukkig geweest En idd, ik weet het, het klinkt ook echt vreemd... maarja t is mn gevoel
Oke maar jouw ex moet dan wel IETS hebben wat je nu niet hebt lijkt mij? Of heb je het toen niet goed af kunnen sluiten om wat voor reden dan ook? 7 jaar is echt een behoorlijke tijd geleden.
Ik was toen ook nog wel vrij jong,misschien dat dat er mee te maken heeft. Leefde toen nog meer van lang leve de lol zegmaar. Ben natuurlijk ook ouder geworden en gezien dat t leven (in vergelijking) met toen toch heel anders is. Misschien verlang ik terug naar die onbezorgde tijd? ik weet t niet..
Maar je zegt dat je dit gevoel eigenlijk altijd al hebt gehad sinds je een punt achter de relatie zette. Waarom heb je de relatie beëindigd?
Ik herken het een beetje, maar mis hem totaal niet. Dat is de reden dat het ook niets is geworden, maar ik denk wel eens terug aan die tijd waar alles onbezonnen was.
Ik vind het helemaal niet zo gek, blijkbaar ben ik daar apart in dan? Ik denk ook met regelmaat aan mijn ex(en). Niet omdat ik die relatie terug wil, of omdat ik iets mis. Maar gewoon omdat ze belangrijk voor mij zijn geweest.
Wil liever niet teveel vertellen over waarom ik toen de relatie heb beeindigd (dit ivm misschien mogelijke herkenning) Laat ik het zo zeggen dat er iets heftigs gebeurt is waardoor ik heb gezien hoe hij werkelijk is/was, Hij heeft mij toen met iets laten zitten en ik moest zelf maar uitzoeken hoe en wat ik moest doen.
Hier ook voor geen miljoen zou ik ooit een dag/nacht terug naar mn ex gaan. Maar toch denk ik wel eens aan hem. Heb hem ook gewoon op facebook, spreken elkaar regelmatig.
Ik herken het hoor. Vooral bij één in het bijzonder. De relatie werkte echt niet, vooral voor op langere termijn waren er onoverkomelijke verschillen. Maar we waren wel soulmates. We zijn nog een tijdje met elkaar om blijven gaan, waarbij vooral de lichamelijke aantrekkingskracht de boventoon voerde. Ik denk nog vaak aan hem, ben benieuwd hoe het gaat. Het was een mooie, onbezorgde periode. Ik vind het niet gek dat ik daar nog vaak aan denk. Maar met mijn huidige relatie ben ik super blij. We passen precies bij elkaar. Maar die ex en de tijd met hem blijft een mooi deel uit mijn leven.
Dan snap ik het wel. Eigenlijk was er tot dan toe niets mis met hem en opeens is het daardoor over gegaan. Dan heb je het niet echt lekker kunnen afsluiten. En je was toen nog jong(er), eerste serieuze liefde misschien? Dat gevoel voor iemand kan dan best voor altijd blijven, soort weemoed als je aan hem denkt . Ik heb dat ook nog wel bij destijds jongens waar ik verliefd op was of met wie ik op de lagere school verkering had
Ik begrijp het wel en ik geloof ook niet dat het iets met je huidige relatie te maken heeft. Soms is afsluiten nou eenmaal niet zo makkelijk, zeker omdat je met hem iets meegemaakt hebt. Kan je niet via via met hem in contact komen? Of zou je dat niet willen? Mij lijkt dat de beste manier om het af te sluiten (mocht het daar mee te maken hebben natuurlijk).
Ik zou eigenlijk niet weten hoe. En weet ook niet of hij daar op zit te wachten. Weet verder ook niks meer van hem, of ie op dit moment een relatie heeft etc..
Ik heb dat een aantal jaar gehad over mn eerste echte vriend waar ik ook intiem mee was geweest zeg maar. Ik was zó verliefd, niet normaal. En ineens maakte hij het uit met mij, omdat zijn moeder ongeneeslijk ziek was en hij geen energie had voor een relatie op dat moment. Ik was zo verdrietig, echt ontroostbaar. Drie maanden later had ik een nieuw vriendje, waar ik lang niet zo verliefd op was, maar goed. Wat denk je, staat mn ex huilend voor me of we alsjeblieft de relatie weer nieuw leven in konden blazen. Ik heb dit afgewezen eigenlijk alleen maar omdat ik bang was dat hij me weer zou laten zitten. Heb zo lang gedacht: wat als ? Ik heb hem 6 jaar later eens gesproken via facebook messenger, en wat bleek? Zijn levensstijl , ideeën en (gebrek aan) ambities bleken totaal niet bij mij te passen. Dus het had gewoon zo moeten zijn Bij mij kwam dat terug denken aan dus écht doordat de relatie zo raar geëindigd was, en niet omdat de gevoelens weg waren. Dus ik vind het niet zo gek dat jij dat ook hebt. Alleen aangezien jij nu een relatie hebt, zou ik geen contact met hem zoeken het zal vast bij jullie ook gewoon zo gelopen moeten hebben.
Ik herken het. Vanaf mijn jeugd (13) heb ik een vriend gehad waar ik altijd verliefd op ben geweest. Pas een jaar of 5 later durfden we ervoor uit te komen... en toen liep het gigantische mis door een miscommunicatie. Vier jaar lang bleef het aan me knagen en uiteindelijk heb ik contact gezocht en begonnen we langzaamaan zelfs weer te dateb. De aantrekkingskracht en liefde bleef. Ik denk echt dat wij soulmates konden zijn, echter vond hij op dit moment te veel zaken belangrijker dan mij en heb ik er definitief een punt achter gezet. Dit is bijna 4 jaar geleden en nog probeer ik hem af en toe online te checken (lukt nooit) en kijk ik nog steeds of ik hem ergens zie, wanneer ik in zijn woonplaats kom. Ik denk niet dat het ooit weg zal gaan en ik denk dat ik altijd een zwak voor hem zal houden. Er is echter nu zoveel voorgevallen dat het nooit meer wat zal worden. Ik accepteer het gevoel van hem missen en meernkan ik er niet mee doen.
Ik herken het een beetje, ik krijg mijn eerste vriendje toen ik 15 was. Hij was echt mijn eerste liefde, maar helaas woonde hij veel te ver en was hij een stukje ouder dus een totaal andere levensfase op dat moment. Maar ik heb het niet kunnen afsluiten, het was pats boem over, maar we hadden nog wel contact en ik kreeg tegenstrijdige signalen. Het heeft lang geduurd voordat ik er vrede mee had en er overheen kon stappen.
Ja hoor hier ook... Mn eerste vriendje... hij ging met wat verkeerde mensen om, zijn een aantal dingen tussen ons gebeurd die eigenlijk echt niet door de beugel kunnen en toch blijf ik een zwak voor hem houden... Waarschijnlijk ook door die dingen die echt niet goed waren... het bracht wel spanning mee.. Ik vraag mij wel eens af hoe het gelopen zou zijn als hij wel 'normaal' was geweest.... Nu leid ik een burgerlijk leven, voel me soms wel eens opgesloten, maar uiteindelijk is het natuurlijk het beste
Je hebt geen oud telnummer meer? Ik heb nl. nog altijd mijn eerste telefoonnummer en zo laatst weer eens in contact gekomen met een goede vriend/date van vroeger, hij heeft ook al zeker 13 jaar dat nummer. Misschien hij ook wel?