Ik weet niet meer hoe ik mijn man nog kan helpen... Hij loopt de hele dag gestressed rond! Zo erg dat hij zich over de kleinste dingen enkel maar kan ergeren. Hij had op het werk een zwaar Project sinds begin dit jaar, wat sinds vorige week is afgesloten. Maar hij blijft onder stress staan. Ik neem bijna alle dingen van hem over. Het enige wat hij thuis moet doen op dit Moment, is de tafel afruimen en eens stofzuigen (als ik er zelf niet toe kom). ´s Morgens moet hij enkel onze dochter naar beneden brengen en boterhammen smeren. Toch blijft hij met een kort lontje zitten en is alles te veel... Ben bang dat het op een burn-out gaat lopen! Wie o wie heeft een oplossing?
Sporten! Goeie uitlaatklep. Bijvoorbeeld squashen. Of tegenovergestelde: sauna. Helpt bij mijn man uitstekend.
Daar is hij ook al bijgeweest en ze gaan verder onderzoeken doen. Hij neemt al jaren medicatie tegen hoge bloeddruk en zal binnen 3 weken zo een 24 uur bloeddrukmeter aan hebben.
Sporten! Mijn man heeft ook veel stress door zijn werk en door mij (pnd). Bij hem helpt sporten heel goed (en s*x, maar heb ik niet altijd zin in haha).
Herkenbaar, bij ons duurt het al een jaar of vier en zelf ik ga er inmiddels aan onderdoor. Hij noemt het "lekker bezig zijn". Hier niet echt een kort lontje ofzo, maar dus wel een vent die gewoon niet stil kan zitten. Als ie dat doet, zit ie als een gympie naast me en dus heb je daar ook niets aan. Zelf ben ik best wel bezig op mijn momenten, maar die van mij blijft aan de gang. Hij verzint het om dus om half tien 's avonds te beginnen aan een omranding van het grasveld. Of gaat de voortuin staan tegelen. Dat soort dingen. En ja, lekker bezig zijn is hartstikke leuk, maar dit vind ik echt doordraven. Ik word er zelf echt helemaal gestoord van. En dan zegt ie doodleuk; ja, maar jij kan toch gewoon lekker je filmpje kijken? Dat is ook wel zo, maar heus, ik vind er geen pest meer aan zo... In jouw geval is het misschien goed om eens met je man te gaan praten, misschien heeft ie inderdaad een periode waarin de spanningen te hoog zijn opgelopen. Eventueel langs de huisarts om te kijken wat verdere stappen kunnen zijn. Dit is voor jou ook niet fijn.
Ik heb hem aangespoord te gaan lopen, maar zelfs dat is het niet. Het Moment dat hij gaat lopen, is alles goed! Maar dan komt hij thuis en gaat het van vooraf aan... Hij is nogal precies en ergert zich dan aan hele kleine dingen... We hebben 2 honden en die verliezen (zeker met dit warme weer) veel haar. Dan heb ik net gestofzuigd, komt hij binnen en ziet weer een paar haren liggen. Dan wordt hij onrustig en gooit in de lucht van "het kan toch niet waar zijn, dan was het hier net harenvrij!" Hij is altijd precieser geweest als mij, maar dit gaat stilletjes aan te ver!
Mijn man fietst zich helemaal suf als hij gestressed is. Lekker op de racefiets of mountainbike je hoofd leeg fietsen. Volgens mij is sport altijd goed in deze situaties (mits je gezondheid het toelaat). Goed dat hij al naar de huisarts is geweest!
Uff, dat klinkt mij best wel een beetje dwangmatig... Wij hebben twee katten, maar het laatste, waar mijn man zich druk over maakt, zijn de haren, die die beesten met hele plukken verliezen (ff voor de duidelijkheid: ik veeg ze dus wel weg ).
Vind ik ook, het is nu niet dat hij zelf of van mij verwacht dat we constant met een poetslap rondlopen of, dus zo dwangmatig is het niet. Ik begin me de vraag echt wel te stellen of het niet beter is om de honden een andere thuis te bezorgen. Want om hen gaat het toch meestal dat hij zich ergert.
Ja dit moet je dus niet doen hoor.. Als de hondjes straks weg zijn vind hij wel weer iets anders waar hij zich het meest aan ergert.. Je man moet aan ZIJN probleem werken.. Daar kunnen de honden niets aan doen.
Ja, dat denk ik ook! Hondjes niet weg doen! Dat is symptoombestrijding en daar heb je op den duur niks aan. Het is gewoon niet gezond dat hij zich zo irriteert aan zulke 'onbenullige' dingen en daar kan hij maar beter aan gaan werken. Straks doe je de honden weg en gaat hij zich irriteren aan iets dat je kindje doet... en dan?! Ik bedoel maar...
Een paar maand geleden had ik het hem voorgesteld en hij zei toen zelf dat dit geen optie was de honden weg te doen. Hij is ook nooit met honden opgegroeid en heeft er zelf nooit iets met dieren gehad. Dus even ter info: ik had deze honden al voordat we een relatie kregen. Mijn man zei zelf ook dat het zijn probleem is en dat hij het zelf moet oplossen. Helaas vindt hij die oplossing niet...
Mijn allereerste gedachten SPORTEN! Mijn man had begin dit jaar echt zwaar en was niet te genieten, hij is zijn hardlopen fanatiek aan het oppakken, loopt de marathons af, en trained hiervoor, en hij is weer heerlijk relaxed en vrolijk! Mijn man kon door de stress ook niet meer verdragen van onze 3 honden en lawaai van de kids, die gewoon speelden. Nu is dat helemaal over en heeft hij alle engelgeduld met alles en iedereen, fluit weer en is vrolijk. Toevallig vorige week wat minder gesport en hij wordt weer wat korter. Nu weer lekker bezig en het gaat weer lekker.
Zo herkenbaar!! Mijn vent kan rustig een avond op de bank film kijken, maar hij is zo precies in alles! Zelfs in alles wat ik doe... En als het niet gaat zoals hij in gedachten had, moet ie er even een kleine opmerking over maken, wat ik dus tegenwoordig echt opvat als commentaar. Overal heeft hij wel een woordje voor. Hij kan zelfs als hij wakker wordt, meteen al vertellen wat ik die dag allemaal wel niet kan gaan doen! Wassen, boodschappen, afstoffen etc. En dan nog geïrriteerd raken als ik meteen pissig wordt en zeg dat ie ff normaal moet doen. (Hij is zelf ook altijd bezig in huis hoor, dus geen reacties geven als 'dan doet ie dat toch lekker zelf'
Hij wist voor hij met je ging samenwonen dat je hondjes had. En daar moet hij nu gewoon me dealen. Hij moet voor een oplossing zorgen, dat hij deze niet vind betekend niet dat jij dan maar moet zoeken naar een oplossing = hondjes wegdoen. ( wat waarschijnlijk helemaal geen oplossing is)
Mijn vent weigert ook hoor! Die krijg ik niet aan het sporten! Het lijkt me heerlijk om dat samen te doen, maar hij wil niet
Mijne gaat vol goede moed de eerste 3x om het daarna vervolgens nooit meer te doen. Zodra ik de baby eruit geknald heb, hoop ik (na een korte verkoever-periode) weer aan de slag te gaan en hem mee te sleuren in de hoop dat dat helpt. Maar hij verhoogd gerust zijn verzekering van 120 euro naar 150 euro omdat de eerste 10x fysiotherapie wordt vergoed, en gaat vervolgens maar 3x en is er verder helemaal klaar mee en wil er niks meer van weten (en doet ook de oefeningen voor zijn rug niet meer). Dus het moet in ieder geval geen dure sport zijn!!!