Can is bijna 23 maanden en is tegenwoordig heel erg jengelig, als hij ergens om vraagt (want dat kan hij nu een beetje) dan vraagt hij het heel vaak op een jengelige toon, en als ik dan niet snel reageer dan wordt hij nog driftig ook! Ik vraag me af hoe ik daarmee om kan gaan. Moet ik het nou negeren? Of moet ik er flexibel mee omgaan, ik word er soms een beetje moe van! EN nog een ander vraagje. Can kan zich niet goed zelf vermaken, hij verveelt zich vaak en dan wordt hij ook zo jengelig. Hoe kan ik hem stimuleren om zelf te spelen. Ik speel vaak met hem mee, of doe hem dingen voor. Maar hij wil nu steeds dat ik met hem meespeel, hij gaat bijna nooit zelf even leker zitten spelen (terwijl hij zich bijvoorbeeld s'ochtends in bed soms wel heel goed zelf kan vermaken)... Iemand tips voor deze twee "probleempjes"?
Voor dat driftige zou ik tegen hem zeggen dat hij ook normaal kan doen en iets normaal aan mama kan vragen. Dat doe ik nu ook al tegen mn zoontje. Gewoon uitleggen dat het ook anders kan. Voor het 2e probleem heb ik niet echt een oplossing. Volgens mij moet je gewoon proberen je eigen ding doen. Het huishouden bijv. en hem dan laten helpen. Ik denk dathet gewoon een fase is??
driftbuien gewoon negeren, dan gaat het het snelste over. Wil hij niet uit een driftbui komen, dan gewoon met een plantenspuit in zijn gezicht spuiten. Soms helpt het ook als iemand die de driftbui niet hefet veroorzaakt (bergijp mij niet verkeerd) met hem t praten. gr gaby
Huh een plantenspuit in zijn gezicht spuiten? Sorry hoor, maar dat vind ik nogal een heftige oplossing voor een driftbui. Mijn oudste heeft er ook nogal een handje van en ik probeer het binnenshuis meestal maar een beetje te negeren. Als hij echt agressief wordt, zet ik hem in de gang met de opdracht daar maar even te gaan afkoelen. Hij staat daar dan meestal een hele tijd woedend te brullen, maar als ik hem weer kom halen en vraag of hij weer gewoon kan doen zonder gegil, dan kan hij dat inderdaad. Dan vraag ik hem nog even waarom hij nu in de gang moest zitten, dat weet hij dan heel goed te benoemen. Ik zeg dat dat klopt, dat ik het niet zo leuk vindt als hij dit of dat doet en vraag of hij weer gewoon gezelllig wil komen spelen. Hij zegt ja, we geven elkaar een dikke zoen en klaar is het. En zo niet, mag hij nog even verder afkoelen. Zelf spelen moeten kinderen leren, de meesten kunnen dat niet uit zichzelf. Vaak helpt het als je hem een beetje op gang helpt, door bijvoorbeeld eerst samen met hem iets te bouwen van blokken en hem dan verder zelf daarmee te laten spelen. Mijn zoontje kan zichzelf inmiddels wel op gang helpen, maar als hij ziet dat ik zit te niksen, vraagt hij toch altijd of ik samen met hem wil spelen, dat vindt hij natuurlijk gezelliger. Logisch toch, ik vind het vaak ook leuker om iets samen te doen dan alleen.
Met die plantenspuit in zijn gezicht spuiten is om een schrikreactie op te wekken als ze blijven hangen in een driftbui, ik zelf doe het zo niet hoor... maar het schijnt wel te helpen, want als een kind in een driftbui blijft hangen dat is niet leuk! heb het zelf al 2x meegemaakt en dan stopt mijn zoon zelfs met adem halen. Ik sla met 2 blokken op elkaar zodat het een Knal(letje) geeft en daar schrikt mijn zoon van en het resultaat is altijd hij komt meteen uit zijn driftbui. Op school heb ik geleerd een klap op de kont te geven, niet te hard maar wel voelbaar maar ik ben absoluut niet voor slaan dus ik ben op zoek gegaan naar een andere methode om een schrikreactie op te wekken. ff ontopic: Ik herken je probleem! zou hier zelf al een topic over openen. Mijn zoon heeft momenteel hetzelfde gedrag. Heel erg hangerig en niet willen spelen en vooral enorm dwars en driftig. Driftbuien en jengelen negeer ik, als hij driftig is zeg ik: als je klaar bent met je boosheid kom je maar weer bij mama, dus vanochtend mijn zoon laten uitrazen en toen kwam hij weer naar mij toe en zei "mama klaar!" haha. En het niet zelf kunnen spelen, soms moet ik mijn zoon echt even streng toespreken: En nu ga je even spelen! En ik negeer hem dan ook echt even. Dit werkt hier goed! Mijn zoon kan zich dan een half uur alleen vermaken en heeft dan echt door dat hij even niet bij mama moet komen voor aandacht. Later doen we weer wat samen. Mijn zoon is ook heel erg moe momenteel, hij slaapt weer 2x 2 uren overdag en 's nachts 12 uren. Hij is niet ziek verder en heeft ook geen last van de kiesjes. En Eten is een strijdt. Ik hoop dat dit snel weer voorbij is hoor... erg vermoeiend nl.
Ik moest hier zo om lachen! Die zag ik niet aankomen... Ik snap wat je ermee bedoeld maar ik zag em gewoon niet aankomen en moest even lachen! Ik zag het ook helemaal voor me.
Ok.. maar even een situatieschets: Ik sta in de keuken dbijvoorbeeld de afwas te doen en hij komt bij me staan en begint meteen te jengelen dat hij melk wil. Hij mag van mij best melk drinken.. maar ik vind het vervelend dat hij meteen begint het op een jengelige toon te vragen. Zou je de melk wel geven dan?
In mijn klas (kleuters) hebben sommige kinderen hier ook nogal een handje van. Ik zeg vaak eerst dat ze het normaal moeten vragen, als ze niet weten hoe dan zeg ik eerst voor. Ik geef/help dus iets pas als ze het op een normale en beleefde manier hebbben gevraagd. Als ik het al vaker heb gezegd kijk ik ze alleen maar aan met een veelbetekende blik tot ze het normaal vragen. Succes!!