Mijn zoontje is in principe een makkelijk ventje. Hij eet goed, slaapt goed en wanneer hij wakker is en aandacht krijgt is ie lekker vrolijk en speels. Gister en vandaag is hij een beetje anders dan gewoonljk. Hij slaapt niet snel in en hij eet korter (aan de borst) en ook vaker. Nou bedacht ik me dat het een regeldag kon zijn maar vraag me ook af of hij nou plots last kan hebben van verlatingsangst. Wanneer ik hem overdag in bed leg om te slapen (en dan is ie ook moe en heef slaap) lukt het hem niet om zelf in slaap te vallen. Hij begint dan te huilen en dat huiltje is dan zo anders dan zijn overige huiltjes. Het komt op mijn over als een 'ik ben bang' huiltje. Hoe moet ik daarmee omgaan? Normaal laat ik hem (met tussendoor ff troosten) wel eventjes jammeren en huilen als ik weet dat er verder niks aan de hand is en dan valt hij na een minuutje of 3 a 5 in slaap maar nu blijft ie doorgaan en zet het om in krijsen. Ik wil hem niet laten wennen aan het idee dat mama telkens weer aan zijn bed staat maar ik kan hem natuurlijk ook niet laten huilen als ie bang is. Ik weet even niet hoe hiermee om te gaan. Ik heb hem momenteel bij me op de bank liggen en is nu wel in slaap gevallen. Iemand tips?
Hoi hoi, volgens mij kunnen de babies pas vanaf 6 maanden te maken krijgen met verlatingsangst. Vanaf dat moment beseffen ze dat je weg gaat en ze alleen zijn, maar ze weten nog niet dat je terug komt. Voor die tijd voelen babies zich 1 met hun omgeving dus hebben nog geen vermogen om te beseffen dat ze een individu zijn. Wat jij beschrijft is volgens mij heel herkenbaar voor velen. Het zijn fases. Wij hebben rond die leeftijd ook even een weekje gehad dat mijn zoontje moest huilen als hij naar bed ging. Met veel tussendoor troosten en niet uit zijn bed halen, was dat gauw over. Het is niet erg dat je vaak aan zijn bed staat. Zo geef je hem een veilig gevoel zonder hem uit bed te halen. Zo went hij niet om er steeds uitgehaald te worden, maar voelt zich veilig omdat mama in de buurt is of af en toe komt kijken. Fases komen en gaan. Het gaat vanzelf weer over. Veel succes!
Dank je wel voor je reactie Kiwi. 'S avonds gaat het gelukkig nog wel zoals gewoonlijk, neerleggen en slapen maar. Ben benieuwd hoe het morgen overdag zal gaan : )
Graag gedaan. En nog een toevoeging: als je zo'n fase hebt dan ben je geneigd om te denken dat je kind verandert is dat hij nooit meer zo makkelijk wordt als hij was. Tenminste dat dacht ik toen wel. Ik heb afgelopen 6,5 maand een aantal iets mindere dagen meegemaakt en elke keer dacht oh jee! Maar na een paar dagen was het weer over en had ik weer een supermakkelijk kind. Soms hebben ze gewoon even mindere dagen, zoals wij dat ook hebben. Toevallig begon hij vorige week een beetje te jammeren toen hij 's avonds naar bed ging. Wat krijgen we nou, dacht ik. Dit heb ik bijna nooit meegemaakt! Maar na 2 dagen was dat ook weer over. Ach er zullen nog genoeg wat dat soort daagjes komen. Het zijn ook maar mensjes Komt helemaal goed!