Zoals de titel het al aangeeft..vind het echt niet leuk meer :'(. Hij doet dit al een poosje en het wordt alleen maar erger lijkt wel. Daarbij krijgt hij soms zulke heftige driftbuien dat hij er helemaal in op gaat. Gaat dan op de grond liggen schudden en schreeuwen alsof de exorcist in hem getreden is...en pak ik hem op dan mag ik me helemaal bergen want dan zie je hem zoeken naar mijn gezicht en slaat me herhaaldelijk en hard. ik weet niet meer wat ik hiermee aan moet..heb alles wat het cb en Internet me aanraden al geprobeerd..op rustige maar strenge wijze het handje pakken en "nee dat mag niet. Dat doet au. Als jij mama slaat dan wil ik dat je niet bij mama zit" en hem dan weg zetten een paar meter verderop..."aai" voordoen, of noem maar op. Heb alles al geprobeerd en niets lijkt te helpen. Ik word al bijna bang van hem als ik zijn jas aan moet doen, of zijn schoenen..of hem op wil tillen.. heb zojuist echt even heel hard zitten huilen want vind hier niets leuks aan en het duurt nu al een tijdje. Ik probeer altijd zo lief mogelijk voor hem te zijn, met hem te spelen en erop uit te gaan..en dan heb je continu dit. Wie herkent dit? En wat doe ik eraan? Ik schrik gewoon echt van zijn agressie en zijn kracht. Mijn gezicht heeft al een paar keer tot bloedens open gelegen en hij trekt gewoon echt plukken haar uit mijn hoofd. wilde graag deze zomer proberen zwanger te worden voor een brusje, maar hierdoor ga ik zo erg twijfelen...weet eerlijk gezegd niet of ik dit allemaal nog wel een keer wil en of ik het mama zijn wel zo leuk vind op deze manier
Jeetje wat moeilijk zeg. Ik had ooit iets gelezen over 'Positief opvoeden'. Dat is een programma die zich richt op onhandelbare en driftige kinderen. Hier moet je bij het CJG voor zijn denk ik. http://www.positiefopvoeden.nl/nh-nl/home/
Mijn ervaring is dat het een fase kan zijn. Mijn dochter heeft met 15 maanden uit woede eens mijn man hard gebeten. Maar moet zeggen dat jouw situatie wel heftig is. Anders eens huisarts of cb raadplegen?
Het past wel een beetje bij de dreumes/peuterleeftijd. Kinderen krijgen steeds meer een eigen wil, maar kunnen zich nog niet (zo goed) uitdrukken in woorden. Op deze manier kunnen ze duidelijk maken wat ze wel en vooral ook niet willen. Best een lastige fase, zeker bij temperamentvolle kinderen. Duidelijkheid, grenzen stellen en herhaling is belangrijk denk ik. Liefst met een positieve benadering, maar ik kan me voorstellen dat dat soms moeilijk is!
Kinderen van die leeftijd (ik heb er ook een hebben gewoon veel frustraties omdat ze zoveel willen, maar nog niet kunnen en het ook niet duidelijk kunnen maken. Het enige wat je kunt doen is er voor hem zijn, op een liefdevolle manier. Hem rustig laten uitrazen terwijl je op een rustige toon vertelt dat je ziet dat het heel moeilijk voor hem is, etc. en zodra hij 'klaar' is hem weer bij je nemen, knuffelen, wiegen, zodat zijn lichaam weer tot rust kan komen. Juist als je nu streng probeert te zijn, of boos wordt, dan blijft dit gedrag juist, als je het gewoon accepteert en begrijpt dat hij je juist hard nodig heeft, gaat het vanzelf over. Probeer het hem ook niet moeilijker te maken dan nodig, laat hem lekker zijn gang gaan, terwijl het echt niet anders kan.