Hoi allemaal, Ik zit een beetje omhoog met de grofmotorische ontwikkeling van onze jongedame van 12,5 maand. Ze is pas net zelf gaan zitten, ze kruipt nog niet (gaat rollend door het leven) en trekt zich nog niet op tot stand. Als wij haar staand neerzetten loopt ze aan 2 handen wel enthousiast de kamer door. Het suffe is, ik ben zelf arts, en maak me eigenlijk als arts niet zo'n zorgen. Ze is niet snel, maar gaat wel telkens vooruit. Maar als moeder pieker ik af en toe zo over haar.. Het zoontje van mijn zus ging met 6 maanden al zitten, en met 7 maanden kruipen, en trok zich met 8 maanden op en loopt nu al een tijd. Terwijl hij jonger is.. En hij wordt - zonder verder een kwaad woord over mijn zus, want dat is echt een schat - amper gestimuleerd om iets te doen. Wij stimuleren juist aan alle kanten en proberen haar uit te dagen nieuwe dingen te proberen. Verder maak ik me over haar ontwikkeling niet druk. Ze is leuk sociaal, snapt zinnetjes die we tegen haar zeggen, heeft een paar klankwoordjes (voor papa, mama, daar, nijntje), kan simpele houten puzzeltjes leggen, van die grote houten kralen rijgen en blokjes in de vormenstoof doen. Ze eet en drinkt bijna helemaal zelf, met wat aanmoediging. En toch pieker ik... Herkent iemand dat? Is dat dan toch een teken dat je er wat mee 'moet'?
Ik herken het wel een beetje. Onze oudste zat met een jaar ook nog niet, kroop niet maar teigerde wel. Ik heb toen de kinderfysio ingeschakeld onder het mom van 'baad het niet dan schaadt het niet'. Toen ze 12,5 maand was ging ze ineens zelf zitten en 10 dagen later ging ze zelf staan. Kruipen deed ze pas met 15 maand en lopen met 18 maand. Het komt vanzelf wel. Onze 2e was wel iets sneller. Met 3 maanden rollen, maar pas met 11 maand zelf zitten, optrekken en kruipen. Lopen deed ze met 17 maand, 2 weken voordat haar zusje geboren werd.
Moeilijk he ? Ik herken je gevoel hoor, vooral ten opzichte van mijn jongste heb dat al vanaf dat ze geboren is . De gedachte: moet ik hier iets mee? Mijn jongste is grofmotorisch ook niet de snelste en zeker niet de handigste . Ze is gaan kruipen bij 12 mnd, optrekken tot staan bij 14 mnd en toen dacht ik... nou als ik geluk heb loopt ze los bij 18 mnd , maar daar dacht ze zelf anders over, met 15 mnd was het al zo ver! Maar goed daarna was ze vrij laat met traplopen, duurde lang voor ze durfde te klimmen, bleef heel stug bij een driewieler met de voetjes op de grond tot ze 3,5 jaar was en ook het fietsen loopt nog niet echt storm (kan nu op fietsje met zijwieltjes, kan remmen, maar nog moeite om snelheid te doseren). Het is gewoon echt niet haar ding. Ze is houterig, wat ongecontroleerde kleuter. Heeft een pittig temperament en ook verlate spraak/taalontwikkeling. Ik heb al vaker gedacht: moet ik haar misschien toch eens door fysio laten beoordelen? Moet ik haar misschien toch eens door een orthopedagoog laten beoordelen? (logopedie zijn we wel mee bezig, maar kan nog niet echt zeggen dat we daar mee opgeschoten zijn) Inmiddels is ze 4,5 jaar en ben ik nog niet verder gekomen dan de logopedie (maar daar was ook duidelijkst dat ze niet binnen de normale marges viel) , maar blijft met regelmaat wel spoken in mijn hoofd dat misschien toch iets meer 'moet'... Ik heb me inmiddels voorgenomen om wel naar fysio te gaan, al was het maar om een idee te hebben hoe ze scoort. Het zal ook niet voor niets zijn dat ik al jaren de 'moet-ik-misschien' gedachte heb .
Ik zou echt stoppen met vergelijken. Persoonlijk trek ik mij er amper iets van aan, want elk kind ontwikkeld zich anders. Wij zeggen altijd "als hij ...... op zn 18e nog niet kan gaan we naar de dokter" Ik zag hier kindjes al op de fiets met 6 maand. Lopen met 6 maand, in een grote autostoel met 6 maand. Tja, dan heb ik eerder medelijden met dat kind (in dit geval omdat het geforceerd werd) dan dat ik zelf ga twijfelen of de mijne wel snel genoeg is. Hij ontwikkeld zich vanzelf, het een wat sneller dan het ander
Elke ontwikkeling is anders. Vaak zie je ook dat de focus ligt op óf praten/zinnen begrijpen óf het motorische. Hier gaat het motorische in raptempo maar zegt hij sinds kort pas mama. Andere woordjes nog niet zo... Ik heb af en toe ook dat ik denk ‘kom zeg eens iets!’ maar dan bedenk ik me weer dat hij maar 1 ding tegelijk kan. Relax Ze gaan uiteindelijk allemaal wel lopen en praten
Een grote autostoel of op de fiets heeft weinig met ontwikkeling te maken. Dat is iets wat ouders doen
Volledig met je eens, staat er ook achter dat het geforceerd is. Ik gaf alleen enkele voorbeelden. Bijv; mijn zoon tijgerde heel vlot maar kan "nog steeds" geen ringen op stapelen. Hij gooit hem wel weg en door de kamer. Zoon van een vriendin is exact zo oud, tijgert of kruipt niet (nooit gedaan) zat al heel vroeg en is een meester in puzzel dingen als ringen of een vormenstoof.
Tja, als je oefent met puzzels maken, kan je niet oefenen met lopen he. Hier tijgerde zoon tot 11 maand, ging toen opeens zitten, staan, de trap op klimmen (en begon echt goed te eten). Ik had verwacht dat hij kruipen over zou slaan Met 14 maand liep bij los en begon te bunkeren met eten. Hij is nu twee, is niet zo van het klimmen, maar praat ontzettend veel. Dochter van vriendin liep met 10 maand, klimt en klautert, is grofmotorisch een stuk sterker dan m’n zoon, maar zij zegt maar een paar woorden. Andere vriendin heeft een dochter die ook even oud is en die gaat zo ongeveer precies gelijk op met zoon, die zijn op alle fronten aan elkaar gewaagd, en dagen elkaar daar ook in uit. Zeker als ze zich op andere fronten zo ontwikkeld, zou ik je niet teveel zorgen maken. Maar als je blijft twijfelen kun je natuurlijk gewoon een afspraak maken bij de fysio.
Hier zat ze pas met 10mnd zelf, loopt nu langs meubels en muren, steekt heel voorzichtig een gat van 3-5 cm over (uitreiken om de tafel te pakken), losstaan (voornamelijk wanneer ze afgeleid is, heel soms durft ze t bewust) Maar aan de hand lopen? Vergeet t maar. Waar is papa/mama/speen/poes/boek/bal/klok ook geen reactie. Papa of mama roepen of gebaren (wij doen zowel spraak als gebaren) ook niet, ze kan de woorden wel maken maar verbintenis tussen woord en persoon ligt er niet. Papa en mama zijn getrained in de oncall dienst, bij de ene klank moet papa boven komen, bij de andere mama. Blokken stapelen geen interesse in, ze pakt die blokken om tegen elkaar aan te slaan en schommelt intussen op dr kont heen en weer als zijnde dansen. Puzzels idem dito. Ze is gek van muziek. Met duim en wijsvinger iets pakken met pincetgreep lukt dr dan weer wel. Kan wel een speelgoed keukenspoelbak van ikea demonteren bakkie gaat er binnen notime uit, lichtschakelaars bedienen, alle klokken en lampen vinden en naar wijzen, bladeren in boeken en tijdschriften en de plaatjes bestuderen, drinken uit een rietjesbeker, tientallen minuten aandachtig flipperen met een ritssluiting, handjes klappen (handjes precies zoals volwassenen klappen) en is al tijden de kiekeboe expert van t huis (tot grote angst van de twee katten). Springen (voeten van de vloer), klauteren op en over alles wat in dr weg ligt, een half uur lang verwoed proberen op de kdv om in een ballenbak te komen (wat uiteindelijk na veel geploeter van dr lukte toen papa dr net op kwam halen), de eerste traptrede bij oma beklimmen en vervolgens al nee-schuddend er weer afkomen als we alleen dr naam roepen. Ze doet best veel maar wat ik merk aan dr, ze doet t vooral wanneer ZIJ er het nut van inziet maar dan sjeest ze ook ineens voorbij. Verbaas me er niet over dat ze morgen ineens klakkeloos voorbij kan komen lopen. Je maakt mij niet wijs dat je wel kan springen met je voeten van de vloer losstaand kan dansen in je box en dan niet kan lopen. Vraag me alleen af of ze voorbij komt lopen of rennen... Geen idee wat ik van dr moet verwachten, ze pakt dingen echt op in haar volgorde.
Mijn oudste zoon heeft niet gekropen voor hij liep met 16 maanden. Hij vond het niet nodig. Hij kon zich voortbewegen door een soort van zwemmen over de grond en met rollen kwam hij ook waar hij wilde wezen. Ik heb zelf ook nooit gekropen. Ik keek waar ik naartoe wilde, draaide mij goed en rolde erheen. Lopen deed ik laat zover ik begreep, maar ik kletste dan weer de oren van ieders zijn hoofd. Ik denk niet dat je er intensief op moet gaan trainen. Geef haar vooral de ruimte om te bewegen en af en toe wat hulp, maar niet teveel. Je zou haar af en toe kunnen helpen met een loopkarretje op een luchtige manier. En je zou haar een reden kunnen geven on zich op te trekken door iets wat hoger te zetten waar ze interesse in heeft.
Wel, mijn zoontje is bijna 17 maand en loopt al maanden, maar kan letterlijk nog niets van al die andere zaken die je noemt. Dus nu ben ik in de war of ik me ook zorgen moet maken Om maar te zeggen: het is normaal wat je voelt. Maar je meisje focust duidelijk op andere vaardigheden dan kruipen.
3 van mijn 4 kinderen konden dat ook nog niet op die leeftijd en de 4e is nog maar 6 maanden, waarvan ik ook wederom geen hoge verwachtingen heb op grofmotorisch gebied Want hij doet nog niks, dus ja. Rollen doen ze bij mij rond 7-8 maanden. Tijgeren zo rond 11 maanden. Ik geloof zelf gaan zitten met 12,5 maand, kruipen met 14 maanden. Lopen tussen de 16-18 maanden. De eerste stapjes dan he Uiteindelijk hebben ze alles gedaan, maar gewoon wat later Die van mijn zusje liepen met 10 maanden dus heb ook wel andere voorbeelden de andere kant op, toch heb ik me nooit druk gemaakt. Ik denk dat je op je gevoel moet vertrouwen, als er echt iets niet klopt, weet je het echt wel.
Mijn dochter heeft nooit gekropen, hoe vind je dat haha. Ze stond toen ze 11 maanden was, deed stapjes rond 11.5 maand en ging de eerste stapjes zetten met 15 maanden. En toen ze ongeveer 17 maanden was ging ze kruipen, omdat ze toen doorhad dat ze dat ook kon hahaha. Ze is nu 22 maanden en doet het prima, wil al rennen! Sommige kindjes zijn wat vroeger, anderen weer later.
Ik kan me voorstellen dat je wat onzeker wordt als je het gaat vergelijken met andere kindjes. Want dan lijkt het of ieder kindje van 12 maanden al láng kruipt. Maar sommige kinderen gaan nooit kruipen en gaan van zitten naar staan/lopen. En omdat je dochter rollend door het leven gaat is kruipen niet nodig. Ze komt toch wel daar waar ze wil zijn! -x- Mooiezomer
Dat piekeren snap ik heel goed! Ook al weet je dat, dat wat ‘goed’ is, heel breed is. Om me heen en in het topic hier waar mama’s met kindjes van dezelfde leeftijd ‘kletsen’ hoor ik ook juist dat kinderen allemaal veel sneller zijn. Ons zoontje van bijna 11 maanden kan pas net tijgeren (sinds de kerst), hij kan staan als we hem neerzetten maar is niet stabiel als hij om zich heen wil kijken of iets wil pakken valt hij snel om, zitten kan hij ook maar zelf gaan zitten of van zit naar buik kan hij ook niet. Als we hem staand pakken doet hij wel iets met zijn beentjes wat op eerste pasjes lijkt. Optrekken doet hij ook niet en kan dus ook niet zelf gaan staan. Een paar maanden geleden heb ik voor hem kinderfysio ingeschakeld en sindsdien is hij wel enorm vooruit gegaan. Dus dat zou je kunnen proberen, kan zeker geen kwaad en ze hebben tips waar je zelf nooit aan gedacht zou hebben. Nou is er bij hem wel iets dat hem fysiek tegenwerkt waarschijnlijk. Zijn ledematen zijn relatief kort. Ik ben ook klein en mijn dochters ook, dus het kan gewoon bij hem horen, maar we gaan genetisch onderzoek in om een vorm van skeletdysplasie uit te sluiten omdat hij daar dus enkele (niet overduidelijke) kenmerken van vertoont. Dus dat speelde nog mee in mijn zorgen om de kinderfysio in te schakelen. Denk dat je juist als arts zijnde wellicht je eigen moedergevoel vaak een halt toe roept met je verstand en medische kennis, maar daar soms aan toe geven en iemand mee laten kijken kan geen kwaad lijkt me. Dat geeft juist wat rust. Niemand weet alles en kinderen en alles wat erbij hoort is soms gewoon hogere wiskunde.
Ik maak me ook vaak zorgen over wat ze wel en niet kan en dan lees ik hier en denk ik: ik hoef me geen zorgen te maken. Nu heeft mijn dochter van 9 weken tot 9 maanden fysio gehad (vanwege voorkeurshouding en dan volgens ze tot kruipen). En hebben we veel oefeningen gekregen in die tijd. Dat was toen een voordeel en nu is dat weg. Je kan er altijd even heen als je iets wilt checken of tips wilt. Wat ik hier leer: kindjes doen iets wanneer ze er klaar voor zijn en niet eerder.
Dank voor de nuchtere woorden allemaal, dat helpt. Wat een twijfel-ellende, dat moederschap Ik ga gewoon genieten van wat ze al wel goed kan. Ze kan fluiten op de blokfluit die ze vorige week heeft gekregen en vandaag kreeg ze een theeserviesje en ze schenkt al heel netjes 'thee' in de 'glaasjes'. Zo lief Dat lopen en kruipen komt vast wel..
Wees gerust mijn dochter van 14 maanden kruipt ook nog niet. Zelfs tijgeren niet maar ze verplaats zich wel als ze wil komt ze er gewoon, rollend, draaiend om der as het maakt haar niet uit maar kuipen hooo maar. Aan de hand lopen kan ze ook en optrekken tot haar knieën maar tot staan ook nog niet. Maar daarentegen begrijpt ze alles wat ik vraag....waar is papa dan wijst ze en zegt daar. Kom maar met mama kroelen en ze komt tegen mij aanliggen. Waar is die of dat. Blazen op een mondharmonica, Draait doppen op flesjes, als we haar een boekje of foto op zijn kop aangeven ziet ze dat het verkeerd is en draait het direct om. Ik verbaas me erover hoeveel ze al begrijpt en daarom maak ik me geen zorgen want je kan niet alles tegelijk natuurlijk. Morgen moet ik naar het CB dus ben benieuwd wat ze erover te zeggen hebben.
Mijn oudste kon zich tot staan optrekken met 11 maanden, kruipen met 13 maanden, lopen met 19 maanden. Ze houden allemaal hun eigen volgorde aan in ontwikkeling .
Ze is 2 weken geleden gaan kruipen, 3 dagen later optrekken en nu staat ze al op met 1 handje hulp tegen de muur en loopt ze langs de muur met 1 handje ertegen. En ze crosst op haar loopfiets de hele kamer door, achteruit. Dus ik maak me compleet geen zorgen meer, zo snel kan het blijkbaar gaan (nu is het complete slaap-chaos door al die ontwikkelingen, altijd wat te zeuren )