Onze dochter van 3,5 ging in het begin altijd met heel veel plezier naar de peuter, ze vond het heerlijk om zoveel kindjes om zich heen te hebben. Toch merkten we dat ze, ondanks dat ze best met de andere kindjes kan opschieten, zich soms wat afzondert. Het is een slim meisje, dat nooit erg van 'gewoon spelen' heeft gehouden. Vanaf het moment dat ze enigszins kon praten was er een fascinatie voor letters en cijfers en tekenen en op die gebieden ontwikkelt ze zich heel erg sterk. Zo leest ze nu moeilijke, lange woorden en schrijft ze ook al behoorlijk veel woorden, waarbij ze ze eerst moeiteloos spelt (hardop). Ik denk dat we toch wel te maken hebben met een ontwikkelingsvoorsprong, hoewel wij altijd erg aarzelend tegenover het idee hebben gestaan van 'je kind apart zetten' op deze leeftijd ivm dit soort dingen. Nu de grootste kindjes naar de basisschool gaan wil mijn dochter opeens niet meer naar de peuter, heel stellig beweert ze dat ze dat echt niet meer ziet zitten, echt boos wordt ze ervan. Ze wil natuurlijk ook mee naar de basisschool, dat is niet zo gek op zich. Ik heb zelf een gastouderopvang aan huis en al vanaf het begin trekt onze dochter meer naar de oudere kindjes toe, het lijkt dat ze met de meeste kindjes van 4, 5 gewoon niet heel veel kan. Ze begrijpen haar spel soms niet, het gaat ze allemaal wat te ver. Onze dochter is momenteel erg van het fantasiespel en denkt de boel behoorlijk uit, maar de andere kinderen vinden dat allemaal veel te ingewikkeld lijkt het en haken dan af, begrijpen het niet en dan raakt mijn dochter gefrustreerd. Ze is dan ook behoorlijk bazig tegen de andere kinderen die echt van haar leeftijd zijn, terwijl ze met de 6, 7 jarigen prima mee kan en urenlang geweldig mooi kan spelen. Dat bazige, en ook haar opstandige gedrag tegen ons, dat heel erg voort komt uit haar drang naar zelfstandigheid (Ik ben groot, ik weet hoe alles werkt, ik kan alles zelf en ik kan dus ook beslissen. Ze is dan echt gekwetst als je haar dat afneemt zeg maar.) baart me soms zorgen. Ze is wel erg lief, begrijpend, meelevend en sociaal en dat lijkt er zo soms niet uit te komen en dat vind ik zo jammer, zeker omdat ik zie dat ze er zelf moeite mee heeft. Alles bij elkaar vraag ik mij af of we misschien eens een gesprekje met de juf van de peuter en misschien zelfs al voorbereidend met de juf van de basisschool moeten gaan voeren. Gewoon om aan te geven wat wij zien bij onze dochter en te kijken waar ze misschien mee geholpen is. Ik ben hier helemaal niet in thuis, dus ik weet ook niet hoe het verhaal in de oren van andere mama's klinkt. Ik wil niet zo'n moeder zijn die opschept over haar kind, maar ik wil wel graag dat het goed met haar gaat. Wat denken jullie? Ben ik gewoon een mama die trots is op de prestaties van haar dochter en een tikkeltje overbezorgd over haar peutergedrag? Of kan en moet ik hier misschien toch iets mee? Ik hoop dat jullie met me mee willen denken.
Ik zou het zeker even aangeven bij de leidsters, dat je dochter zich verveelt. Het hoort weliswaar bij de ontwikkeling maar misschien kunnen ze haar wat extra aandacht en / of andere werkjes geven.
Een kind van 3,5 dat kan lezen en schrijven heeft een ontwikkelings voorsprong, daar hoef je niet over te twijfelen. Vraag is alleen wat je daarmee aanmoet. Opstandig gedrag en ontevredenheid is iets wat je bij veel kinderen ziet het half jaar voor ze naar school gaan, dat is vaak echt doorbikkelen. Dat deel van het verhaal is niet ongewoon, ook dat ze het niet meer zo leuk vindt op de psz past daarbij. Maar dat neemt niet weg dat je daar best eens over kunt praten met de juf, misschien heeft zij wel ideeën om haar wat meer uitdaging te bieden. Het is nu misschien nog wat vroeg om al met de juf van school te gaan praten, maar zij moet tzt zeker weten dat je dochter al leest en schrijft, en ook dat zij meer naar oudere kinderen trekt is voor haar nuttig om te weten.
Dit zou ik zeker bespreken met de peuterspeelzaal. Misschien kunnen ze dan extra taakjes geven en wat moeilijke werkjes.