Hoi dames, Wij hebben nu bijna een jaar een hond. Vanwege omstandigheden moeten we haar weg doen. Ik ga hier liever verder niet op in. Ons zoontje is 3.5 jaar. Hij is niet knuffelig met de hond maar gaat wel altijd graag me wandelen Nu is mijn grote vraag: hoe pak ik dit aan. Ze word morgenmiddag opgehaald. Moet ik mijn zoontje daarbij laten zijn? Mijn idee is om hem vanavond wel te vertellen dat ze weg gaat en een nieuw huisje krijgt. Maar om hem lekker met zijn vader in de speeltuin te laten spelen op het moment dat ze echt mee gaat. Ik ben bang daar dit te emotioneel word want voor ons is dit ook niet makkelijk.... Wie heeft zoiets meegemaakt en tips? Ik wil het voor mijn zoontje zo goed mogelijk doen... 😓
Ik zou hem op deze leeftijd wel bewust afscheid laten nemen. Misschien samen met hem de spulletjes in pakken voor de hond. En gewoon uitleggen hoe het zit.
Ik weet niet of het slim is om hem erbij te laten wanneer de hond wordt opgehaald maar zou hem inderdaad wel afscheid laten nemen en hem uitleggen dat de hond weggaat en waarom.
Zeker vertellen, en of hij erbij kan zijn kan hij zelf vast wel aangeven? (DL loopt altijd zelf weg als ze ergens niet bij wil zijn).
Hier hetzelfde gehad toen mijn dochter ruim 3,5 was. Ik heb haar vertelt dat de hond weg ging omdat wij er niet goed voor konden zorgen (ze moest weg vanwege ziekte van mij). En dat ze naar een ander baasje ging die veel beter voor haar kon zorgen. Ik heb haar bewust afscheid laten nemen, maar ze was er niet bij dat de hond met het nieuwe baasje mee ging. Ze is nu 6 en ze weet alles nog. Voor haar was het vrij snel gewoon dat de hond er niet meer was. Veel sterkte met het afscheid.
Heel bewust afscheid laten nemen. Onze zoon met 19 maanden betrokken bij overlijden van onze kat. Zijn we echt heel blij om dat we dat gedaan hebben. Hij heeft echt nog gezocht maar we konden gewoon zeggen dat deze dood was en dus niet meer komt. Hij is dol op katten, dus dat komt nog wel goed. In jullie situatie, wel duidelijk vertellen dat het hondje weg moet omdat jullie niet waarschijnlijk niet kunnen bieden wat het hondje nodig heeft. En dat is ook liefde voor dieren. Ik vind het knapper dat iemand kan zeggen, "we doen het niet goed" dan dat het beestje er onder gaat lijden. Jullie ventje heeft heel goed in de gaten dat hondje weg is en ik zou gewoon vertellen dat het hondje naar een ander huis gaat omdat het daar een gouden mandje kan krijgen.
Bedankt voor jullie fijne reacties. Ik heb hem inderdaad verteld dat er een meneer komt waar onze hond naar toe mag om de hele dag te kunnen spelen en dat ze hier een beetje verdrietig is. Dat vond hij een goed idee. Ik kies er inderdaad voor om hem er niet bij te laten zijn. Vooral omdat ik er dan zelf te emotioneel van word en mijn zoontje het altijd heel naar vind om mij te zien huilen. ( gebeurt niet vaak maar soms ontkom je er niet aan ) Ik denk ook dat hij het goed op zal pakken en er geen tranen om zal laten... Maarja het is en blijft moelijk voor ons allemaal. En wij als volwassenen ouders kunnen het wel verwerken maar je vraagt je altijd af hoe een jong kind erop reageert en hoe je het het beste aan kan pakken. Morgen om 11u is het zover. Word even slikken maar het is echt het beste zo. Nogmaals bedankt voor de lieve reacties!
Sterkte straks! Dat zal niet makkelijk zijn. Bedenk je dat je als mens emoties realitiveren moet leren. Kindjes kunnen dit nog niet zelf, maar dat leren ze door het af te kijken van mensen die dicht bij ze staan. Daarom is het juist belangrijk om wel bijvoorbeeld verdriet te laten zien als je het voelt. Want hoe verwarrend is het als je kindje voelt dat papa/mama verdrietig is, maar ze dat niet laten zien? Ook kan even huilen voor jezelf ook als een opluchting voelen. Makkelijker dan die brok in je keel wegslikken. Ik moest net nog huilen om goed nieuws. Zoon zat naast me en zei:Och, moet je huilen mama? Ik legde hem uit waarom. En toen klopte hij met zn handje op mijn schouder. "Komt wel goed, lieverd." Schattig he?
Hoe is het gegaan met ophalen? Hopelijk is hij snel gewend aan de nieuwe situatie. Sterkte het is nooit leuk om zo'n beslissing te moeten maken
Het is gelukkig goed gegaan. Mijn man is met mijn zoontje naar de speeltuin gegaan en ik heb het verder geregeld met die mensen. Heb me gelukkig groot kunnen houden. Ze keek niet eens om toen ze vrolijk met haar nieuwe baasjes mee liep.... Toen ik de deur dicht deed ff flink gehuild. Nu 2 dagen verder heeft mijn zoontje het er eigenlijk niet over. Toevalig net toen opa hem kwam halen zei hij dat de hond er niet meer is en lekker ergens anders aan het spelen is. En dat was het dan weer. Ik kan natuurlijk niet in zijn koppie kijken. ( helaas ) Maar heb het idee dat hij er niet al teveel om geeft. We hebben het er zelf ook ni over alleen als mijn zoontje er zelf over begint. Pff hoop het in ieder geval nooit meer mee te maken!