Ik weet niet wat ik met dit topic wil bereiken, maar ik heb even mijn punt bereikt. Mijn oudste is 2 weken ziek geweest, dikke pseudokroep aanval, bijna opname omdat hij er maar niet uitkwam en dexamethason gekregen. Hij heeft 2 weken lang gespookt snachts, wat betekend weinig tot niet slapen. Daarna begon mijn jongste, verkouden en bmr prikken gehad. Hij werd er heel erg ziek van, 40,5 graden koorts, veel huilen en heel zielig. Snachts was een drama, dit heeft zo'n week geduurd. Daarna kreeg hij opeens vlekken, en kreeg de 6de ziekte eroverheen dus weer ziek. Mijn oudste zit daarnaast enorm in de peuterpubertijd, elke dag is een strijd. Veel huilen, dwars, boos, gooien met speelgoed en zijn broertje pesten en alles afpakken. Elke dag hebben ze ruzie, de jongste gilt alles bij elkaar omdat alles word afgepakt van hem. Ik breng de oudste 2x per week naar de psz en 1x per week gymt hij. Maar alsnog is hij zo ontzettend druk en soms zo vervelend... Mijn jongste is daarnaast nog erg moe nog van het ziek zijn. Hij is verkouden ook nog en is nog veel wakker snachts omdat hij dan wakker word van een verstopte neus en als klap op de vuurpijl denk ik dat er ook tandjes door het komen zijn, want hij heeft poep wat stinkt als de hel. Het speelt er ook bij dat ik in een stadje woon, waar ik bijna niemand ken. Ik heb geen rijbewijs dus kan nergens heen, openbaar vervoer is niet te betalen. Mijn familie woont 120 km verderop en ik mis die enorm. Ik zit dus elke dag alleen, met 2 kids die nu niet in een leuke fase zitten. Pff ik heb het gehad, ik voel me eenzaam, ik voel me heel rot en een slechte moeder dat ik dit niet aankan. Iedereen heeft het te druk en nu belde mijn man ook net dat hij moet overwerken tot weet ik hoe laat. Hebben meer moeders nou zulke periodes of ligt het aan mij? Ik voel me gewoon als moeder soms falen. Sorry voor mijn gezeur, maar moest het echt even kwijt.....
Vervelend dat je niet dicht bij familie woont!! Net nu je juist hun hulp goed kunt gebruiken. Is het geen mogelijk dat ze naar jou toe komen en misschien een nachtje blijven slapen en dus 2 dagen doen oppassen? Misschien dat jij dan even bij kunt tanken en daarna weer met frisse moed er tegenaan kan. Succes!!!
ohhh zooo herkenbaar! en dan heb ik maar 1 kind en is mijn man (bijna) iedere avond gewoon thuis... maar slapen loze nachten zijn een hel! je gaat er zelf gigantisch aan onderdoor, je bent niet gezellig naar je kinderen toe wat zij aanvoelen en dus ook niet gezelliger op worden. kringetje rond dus! en dan ook je familie nog ver weg waar je niet op terug kan vallen... pff pittig hoor! zoals lolliebol al zegt is het geen optie dat je ouders naar je toe komen of jij naar je ouders en lekker een nachtje blijft slapen? of je man een nachtje de kinderen kan doen, zodat jij (met oordoppen) rustig door kunt slapen, voor jou man maar 1 pittige nacht, jij hebt er al vele gehad en nog komende waarschijnlijk. en verder ff mee rusten als je kindjes ook op bed liggen? laat de boel de boel en lekker op de bank onder een dekentje. hopelijk heb je er wat aan! en hopen dat de rust snel terug keert in huis!
Wat bij mij (en mijn oudste zoon) vaak werkt is dan even naar buiten gaan. Die frisse lucht doet jullie alledrie goed en je kindjes kunnen hun energie even kwijt na al die dagen ziek zijn en binnen zitten. Afpakken van speelgoed is er dan ook niet bij. Maar het is heel herkenbaar hoor, ook mijn familie woont niet om de hoek (wel dichterbij). Ik heb wel een rijbewijs, maar op zo'n moment voel ik me echt niet fit genoeg om in m'n eentje met 2 kinderen op pad te gaan. En anders zou ik zeggen: haal wat behangplaksel en plakt die kinders achter een mooi rolletje behang
Oh zo herkenbaar. Die kleine van mij is bijna nooit ziek oid maar het verre weg wonen van familie vind ik zo verschrikkelijk. Woon ook 125 km van mn familie af . Af en toe heb je gewoon je familie en vrienden nodig. Ik heb hier ook bijna geen vrienden, het komt er gewoon niet van ofzo.
Toch wel wat die hier wat herkenning van hebben, stelt me toch een beetje gerust dat het niet echt aan mij ligt en dat het gewoon fases zijn. @Lolliebol en Nicole18: Ik kan mijn familie niet vragen hier te komen, doen ze niet. Ze hebben zelf hun werk en problemen dus dat doen ze niet. Ze kunnen geen vrij krijgen. Ik kan weleens naar hun toe gaan, misschien toch eens bespreken. Mijn oudste slaapt niet meer smiddags, die krijg ik er echt niet meer in, dus ben altijd met hem. Mijn man heeft het momenteel erg druk met zijn werk, dus die laat ik liever slapen. Hij maakt dagen van 06:00-20:00 en de dag erna net zo. Dus die is ook kapot als hij thuis is. @2debaby: Haha ja die gedachte krijg je er wel van he, phoe! Ik werd gisteren echt even gek, heb mijn schoonmoeder opgebeld of ze alsjeblieft even op ze kon passen. Heb toen smiddags en een deel van de avond even alleen doorgebracht. Was daar echt even aan toe. Keiharde muziek draaien, ff rustig douchen en wat slapen. Vannacht was alleen weer een drama, de jongste blijft piepen snachts, heel vervelend want hij slaapt wel, maar word dan weer wakker, huilt keihard, maakt mij wakker en valt weer in slaap. Ik ben dan echt wakker, maar val dan weer net in slaap en ja hoor wheeeeeee, en zo gaat het de hele nacht door Mijn man word er niet eens wakker van, maar ik wel. @rsp: Rot is dat he Ik mis mijn familie echt heel erg Waar woon jij als ik vragen mag?