Onze dochter is bang voor onze eigen kat. En dan bedoel ik ook echt bang. Ze zegt dat hij haar een keer heeft gekrabd, wat ik ook serieus neem hoor. Ik forceer niks. Ze moet ook niks met hem. Maar het zou wel handig zijn als ze niet zo bang voor hem zou zijn. Ik probeer haar te betrekken bij bijvoorbeeld het eten geven. Dit interesseert haar echter geen hol .. Ze vindt hem gewoon echt eng. Haar broertje vindt de poes te gek! Maar als hij bij de kat in de buurt komt gaat zij er heel hard naast staan gillen NIIIIIEEETTT DDDOOOOEEEENNN!! Hoe los ik dit op? Tips om haar minder bang te laten worden voor de kat?
Is de kat een beetje speels? Je zou dan een hengeltje kunnen kopen. Ze kan dan op afstand met hem spelen. Verder zou ik het ook niet weten. Mischien heeft de dierenarts een tip. Heel veel succes met het oplossen van het probleem.
Ik zou het gewoon even laten gaan, waarschijnlijk komt het vanzelf goed! Met forceren raak je alleen verder van huis. Ik zou wel zelf gewoon extra leuk en lief doen met/bij de kat en juist spelletjes en snoepjes geven. Misschien dat ze het dan vanzelf weer leuk gaat vinden. Bij ons is het andersom juist. De katten zijn bang van mijn zoontje geef ze ook groot gelijk als je ziet hoe die al schreeuwend komt aangedenderd. Misschien helpt dat? Als ze ziet dat de kat bang voor haar is als ze schreeuwt bijv? Dat ze dan merkt dat ze niet bang hoeft te zijn?
Hmm, mijn oudste heeft dit ook een tijdje gehad, maar het is vanzelf weer over gegaan. Als baby vond ze hem geweldig, als dreumes was ze soms iets te hardhandig en als gevolg werd ze bang. Sinds ze een jaar of drie is en weet dat hij nooit echt hard bijt of krabt en ook hoe ze kan voorkomen om gebeten te worden, is hij weer haar vriendje. Af en toe krijgt ze nog wel eens een flinke beet als ze over zn grenzen gaat en is ze soms een paar daagjes bang, maar het gaat eigenlijk steeds vanzelf over. Hier helpt het trouwens ook enorm mee dat de jongste totaal niet bang is, ook niet als ze is gebeten en de oudste niet achter wil blijven... Ik zou dus ook even niets doen. Voor zover je het niet allang gedaan hebt, kun je haar uitleggen hoe ze kan voorkomen dat de kat haar bijt of slaat. Verder kun je misschien zelf veel het goede voorbeeld geven door lief te zijn tegen de kat, waar ze bij is, zodat ze ziet dat hij ook heel lief kan doen.
Lekker laten gaan, komt vanzelf wel weer (of niet, dan ook prima, toch?). Tenzij ze de woonkamer niet in durft als de kat aan de andere kant op de bank ligt te slapen oid, dan is het wat lastiger om het te laten gaan. Hier heeft de kat ook een paar keer uitgehaald (hij schrok van hen, bv. omdat ze vielen en met hun armen tegen hem aan kwamen) en toen hebben ze hem een hele tijd genegeerd en ontlopen. Inmiddels is het al weer een hele tijd geleden en met name de jongste wil hem nu wel weer eens aaien.