Wie ook? Ruim tien maanden is Esmae nu en wat een gevechten met haar zeg. Overdag wil ze amper nog slapen, met als gevolg dat ze ergens op de dag wel breekt natuurlijk. Ik probeer het vol te houden in haar bed, maar ze gaat er in staan, speen eruit, ik weer terug, zonder iets te zeggen. Maar ik blijf lopen en naar haar gegil luisteren. Dat gaat echt de hele dag door en ik word er echt chagrijnig van. Ik ben echt aan het bedenken of ik ergens een halve dag of twee opvang kan regelen, om even uit dat gegil en alles te zijn. Ik vind het niet leuk meer. Dan gaat ze staan in haar bed, met slaapzak en al en dan leg ik haar weer terug. Of moet ik haar echt in haar sop laten gaar koken? In de box zitten? Zodra ik me al omdraai, is het brullen. Op de grond niet goed, op schoot niet goed. Niets is goed. De dagen duren voor mij wel heel heel lang op deze manier. Wie nog meer?
heeft ze dit altijd al gehad? want het klinkt mij bekend in de oren toen onze dochter een sprongetje had. Niets was goed bij haar.
Hier exact hetzelfde verhaal!! Niet willen slapen 's middags, vanaf ik hem ergens zet, begint hij te brullen... Ik weet ook niet goed wat ik eraan moet doen... Mijn gevoel zegt: laten huilen, het zal wel over gaan.. Maar m'n hart breekt als ik hem zo ongelukkig zie huilen.. Het ging zelfs zover dat ik aan de kinderarts ben gaan vragen of hij ergens last van kan hebben. Hij heeft namelijk net een oorontsteking gehad. Maar hij zegt dat er niks mis is, dat het de leeftijd is.. Ik heb alleen wel het "geluk" dat ik overdag werk en hij dus naar de opvang gaat, ik heb alleen "drama" 's avond en in de weekends.. Als er iemand raad weet...??
Als het iets van de laatste tijd is en anders dan hoe ze eerst was, zal het een fase zijn. Gaat weer over (en er volgen nog een aantal...) dus even doorbijten en wat extra geduld en aandacht geven. Komt goed!
Poeh.. al die sprongen zijn best heftig hoor. 's Avonds doet papa de laatste ronde altijd. Dus na het eten naar boven, lekker wassen, pyama, fles en slapen en dat gaat eigenlijk wel prima. Maar overdag lijkt het wel of ze niet te entertainen is. 's Avonds werk ik (drie keer per week). Dus wat dat betreft lijkt het wel of ik beter overdag kan gaan werken hoor. Ik hoop dat het niet al te lang gaat duren, want het kost me toch aardig wat rollen behang zeg maar.
Het gaat voorbij, maar dat is een schrale troost.. Martijn was niet te genieten maanden lang.. En ineens kon hij vanuit liggen en rollen naar tijgeren en daarna kruipen in 2 weken tijd en daarna ging hij ook beter slapen enz.
het gaat idd voorbij, maar ik word ook helemaal tureluurs van Ties als hij in een sprongetje zit! ben dan altijd heel blij als ik weer moet werken
NEEEEE maddi is ook 10 maanden en een beetje en als het echt de elf maanden sprong is wil ik wel even zonder hem op vakantie totdat de sprong weer voorbij is jeetje nee alsjeblieft zeg. moet wel zeggen dat hij helemaal niet chagrijnig was bij al die andere sprongetjes. ik wist het alleen als hij na een tijdje weer iets nieuws kon. tot nu toe is hij een engeltje.
Had Sterre ook maar dan een maand later. Het gaat over! En voor nu, lekker even erin mee gaan. Als ze veel geknuffeld wil worden, gewoon doen. Op een gegeven moment denk je ineens, hee, alles is weer normaal
Kan het me wel voorstellen hoor... Hoe lang heeft ze dit al ? Joleijn is de eerste 4 maanden van haar leventje een huilbaby geweest, dus kan me wel indenken hoe je je voelt ja. Heb die periodes ook meegemaakt bij latere sprongetjes, maar ik moet zeggen dat, hoe vervelend het soms ook is, ze ook vaak ineens weer overgaan gelukkig. Is, denk ik, een kwestie van effe volhouden... Niet dat je er veel aan hebt, maarja... Gaat echt weer over... Sommige kinderen hebben ook nog eens een extra temperamentje ook. Hier ook hoor... Mijn dametje kan echt een vreselijk venijntje zijn, pfff. En als ik dan thuiskom en moe ben en zij wil ook nog eens niet eten (krijsen, slaan etc.)... dan sla ik soms mijn handen ten hemel uit pure wanhoop (En ik ben niet gelovig... kun je nagaan ). Ik leef met je mee. Hoop voor je dat deze periode snel weer over zal zijn !!
@justme: heeft je dochter van vorige sprongetjes last gehad? Alexander heeft nog nooit een sprongetje gehad waar ik iets van gemerkt heb... Hij was altijd zoooooo vrolijk van 's morgens tot 's avonds.. En nu.. lijkt wel of ze een ander kind in de plaats gezet hebben! Ook knuffelen wil hij niet, oppakken is goed voor even, maar dan wil hij weer iets anders, zet je hem neer, is ook niet goed, enz... En als hij dan al even op m'n schoot zit, dan is het enige wat hij leuk vindt, krabben en knijpen... :x en echt HARD! Ik wil m'n lieve zoontje terug
MIjn baby gaat ook sinds een paar weken staan als ik haar wakker in bed wil leggen en gilt de hele buurt bij elkaar. Ik laat mijn baby niet huilen, dus nu wieg ik haar in slaap. Paar minuutjes schommelen in de schommelstoel en ze slaapt. Wel jammer want na weken van gezeur rond de 6 maanden ging ze zelf slapen, wij helemaal trots. Dus als dit sprongetje over is, kunnen we weer opnieuw beginnen. Maar voor nu denk ik dat ze veel behoefte heeft aan mama, en ik vind het voorlopig prima zo.