Eerst even kort uitleggen ... Als ik 10-12 jaar was heb ik even gebroken met mijn papa ( ouders gescheiden). Mijn grootmoeder heeft daar altijd heel erg van geweten, en was razend op mij. gelukkig heb ik toen ik 12 was terug contact gezocht met mijn papa, en hebben nu een zeer goede band. echter heb ik nooit meer naar mijn grootmoeder toegeweest. maar we vroegen wel via mijn papa steeds hoe het met elkaar was. een bezoekje was er toch nog niet van gekomen nu, het eerste echobezoekje van mijn zwangerschap ( niemand wist het toen al) zat ik in de wachtzaal, komt mijn grootmoeder daar toe zeg. Wat een toeval was dat ...ze begon direct heel lief en vriendelijk te praten, vragen te stellen over mijn gezin, werk etc. Ik vroeg wat zij daar deed, ochja zegt ze, als je op die leeftijd (82) hierheen moet komen is dat niet goed he. achteraf hoorde ik dan van mijn papa dat ze opnieuw borstkanker had ( aan 60 jarige leeftijd al 1 borst afgezet). Het ergste van al is dat het al helemaal uitgezaaid is, naar lever, maag, hersenen. Nu kan ze sinds enkele dagen niet meer eten, en is ze terug opgenomen in het ziekenhuis. enkel voor tpn toe te dienen. Medicatie krijgt ze niet meer, uitgezonderd pijnstilling dan. Vind da nu zo triestig dat je aan die leeftijd nog zo'n strijdige dood tegemoet gaat. zo zielig ik zal haar morgen met mijn zus gaan bezoeken...maar heb er toch zo'n raar gevoel over. ik heb nooit meer geweest, en nu ze op sterven ligt, ga ik er heen. wat een stom gevoel. Mijn papa heeft het er ook wel erg moeilijk mee. hij is nu 20 jaar alleenstaand ( uitgezonderd 1 jaartje dat hij relatie had) en had altijd een goede band met zijn moeder. deed alles voor haar, ging samen met haar naar de markt ermee enzo. lang verhaal, maar moest er toch even uit. heb het erg moeilijk mee
Ik denk dat ze het juist wel fijn vind dat je komt. Anders had ze je in het ziekenhuis wel genegeerd. Een mooie kans om dingen af te sluiten en achter je te laten. Ipv met een schuldgevoel achter blijven en altijd te denken: Had ik maar.... sterkte in ieder geval
Ik denk dat jouw grootmoeder heel erg blij en trots is dat jij nog een bezoek komt brengen. Sterkte morgen.
Liever dat je nu nog wel naar haar toe gaat, dan dat je haar pas weer bezoekt als ze in haar kist ligt... Sterkte, ik denk dat ze het fijn vindt dat je haar komt opzoeken.
ik denk zelf persoonlijk ook dat je je grootmoeder niet blijer en gelukkiger kunt maken door toch nog wel te komen. Je kunt het haar miss ook vertellen in het ziekenhuis dat je het moeilijk vind? Je weet miss niet of ze het hoort.. maar dan voelt het voor jou miss anders? Vind het ontzettend dapper van je! Heel veel sterkte morgen!
Ik denk ook dat je grootmoeder ontzettend blij zult maken als je haar bezoekt. Ik wens jullie veel sterkte.
Wat de bovenstaande dames zeggen sluit ik me helemaal bij aan. Ook ik denk dat je grootmoeder heel blij is dat jij en je zus morgen bij haar op bezoek komen. En ik neem mijn petje voor jullie af dat jullie die stap nemen.
Ondertussen is ze helaas gisteren overleden. We zijn enkele keertjes op bezoek geweest, en daar was ze heel blij mee. eergisteren gingen we langs, en was ze nog goed. ze maakte plannen , en plots zei ze: ik zal niet meer genezen zeker? Gisteren mocht ik ons wondertje gaan bewonderen, en terwijl ik in wachtzaal zat, kreeg ik telefoon dat 1 verdiep onder ons mijn grootmoeder aan het sterven was. ze was tijdens de nacht in een coma geraakt. Na de consultatie ben ik nog langs geweest, wat raar om haar daar te zien liggen. toen ik zag dat ze telkens langere adempauzes liet, ben ik weggegaan ( kan ik niet mee om) ze is dan gestorven met mijn zus en onze pap aan haar zijde