Straffen werkt nauwelijks bij peuter 2jaar3 mnd

Ik lees even mee. M'n oudste is exact even oud als de jouwe
Soms doet ze iets stouts en ze weet het: ze kijkt me dan aan met een duivelse blik Als ik haar dan vermaan, lijkt het net of ze me in m'n gezicht uitlacht!

 

Ik gebruik de techniek van Jo Frost: Het "stoutmatje".
Wij noemen het alleen de nadenkplek, dit is in de keuken, heb dus zicht op em, maar hij ziet mij niet.
Vervolgens zet ik de timer van de oven aan op 3 minuten (hij is nu 3) en elke keer als ie eraf komt gaat de timer opnieuw, dit werkt bij hem erg goed, hij komt er nu niet meer van af.

Hij wil ook echt niet op de nadenkplek, dus als ie iets stouts doet geef ik 1 waarschuwing en als het dan nog een keer gebeurt gaat ie erop, meestal is 'dreigen' ermee genoeg.

 

Hier hetzelfde, maar ik merk wel als ik consequent blijf dat hij het op een gegeven moment niet meer leuk vind.
Hij moet van ons in de gang zitten op de mat.
Hij loopt er ook zelf heen en gaat met een brede lach zitten.
Als ik dan zeg dat hij daar moet blijven zitten totdat mama hem komt halen.
Na een halve minuut begint hij vaak te huilen, vaak met 1 minuut sta ik weer bij hem zeg hem waarom hij daar heeft gezeten ( vraag het eerst aan hem zelf). Dan knuffel en kus en mag hij weer spelen.

Soms zit hij wel 10x per dag op de gang. Andere dagen is er niets aan de hand en is dreigen al genoeg.

Hij weet nu dat het echt menens is dus zo leuk vind hij het niet meer.

GEwoon goed doorzetten, dan maakt hij er geen spelletje meer van.

 

Volgens mij werkt het het beste om er zo min mogelijk gebruik van te maken.
Hier moet ze even op een stoeltje zitten als ze het even te bont maakt, niet zozeer voor straf maar soms om even tot rust te komen. Ook geen bepaalde tijd ofzo, ze roept meestal zelf dat ze 'klaar' is. Als ze er gelijk weer af komt, zet ik haar er weer neer en vertel haar dat ze even moet blijven zitten en mama zo weer bij haar komt.

 

Hier een meisje wat zelden stout is maar nu moeten we er soms toch even aan. Hier moet er gezeten worden op de billen en als het heel erg is (bijvoorbeeld aan tafel met je eten gooien) dan moet je op je billen in een hoekje (midden in de kamer hoor) zitten. Ik ga dan even naast haar zitten en leg uit dat ze X gedaan heeft en dat we dat niet goed vinden en dat ze maar hier moet zitten tot ze stopt met huilen (want dat zit er hier altijd bij) en weer lief kan doen. Dat duurt dus zelden lang. Op de trap laten zitten doe ik niet want ze mag niet alleen de trap op. Wij onderbreken dus het ongewenste gedrag en leggen uit hoe en wat.

Zoon is ruim 3,5 en die moet bij erg stout gedrag wel even op de traptree zitten maar hij snapt dat ook heel goed. Het uit de sociale omgeving halen werkt dan voor hem heel goed maar heeft ie ook de leeftijd voor.

 

Hier het plekje op de gang nooit een strafplek geweest. Meer een plekje ter bezinning. Hij kon daar rustig worden, en dan weer verder spelen.
Soms liep hij er zelf heen, als hij te druk in zijn hoofd was. Dan kwam hij na 5 minuten weer terug, en speelde vrolijk verder..

Hier was het 1 keer zeggen dat het niet mag en alternatief aanbieden, 2e keer zeggen dat het niet mag want anders gang, en 3e keer werkelijk naar de gang. En ook consequent als hij de grens opzocht..

 

Sven zet ik in de gang, twee minuten. En hij vind het verschrikkelijk. Gelukkig komt het niet vaak voor.

Wat ik doe als hij iets niet mag is rustig, maar wel streng toespreken dat ik dat niet wil.
Doet ie het voor een tweede keer dan zeg ik hetzelfde nog iets strenger, maar dat als hij het nog een keer doet hij in de gang gaat zitten. En dan bij nummer drie pak ik hem en zeg ik hem in de gang op de mat en leg ik uit waarom.

Mijn zoontje praat nog niet, dus dan word wel eens gedacht dat hij ook nog niet zoveel begrijpt, maar dat is dus niet zo. Hij begrijpt namelijk heel goed waarom hij in de gang moet.

Toen hij pas geleden in de gang moest omdat hij zijn placemat maar op de grond bleef gooien, kwam hij na twee minuten uit de gang en pakte zonder dat ik het hoefde te vragen zijn placemat op en legde hem terug op tafel en ging zonder problemen weer aan tafel zitten. Daarna dikke kus van mamma en was het weer helemaal goed.

 

Meestal werkt het goed als ik onze kleine man even op zijn strafplekje zet.
Maar soms gaat hij ook gezellig kletsen en fantaseren over van alles en nog wat leuke dingen en dit hardop daar zitten vertellen. Hij zit daar dan bijna met plezier!

Dan zeg ik "Stil zijn en nadenken totdat mama bij jou komt", en meer niet. Maar dan heeft hij toch weer even die aandacht gehad. En hij kletst weer vrolijk verder......

Wat doen jullie dan??

 

Een ander strafplekje bedenken?
Zou ik doen denk ik.

 

Dat denk ik eigenlijk ook. En ook dat je niet bij het minste al roept dat er straf te pas komt, want dan gaat het niet meer goed meer werken.

Hier zet ik hem ook even apart, en dan zeg ik nu mag je eventjes rustig worden.

 

oja lastig leeftijd dit.....
Volgens mij had ze precies rond die tijd last van een enorme sprong en had ik vaak het gevoel dat het 'stoute'gedrag haar meer overkwam dan dat ze daadwerkelijk aan het grenzen af tasten was. Ze was veel verdrietig en snel boos. Ook leek ze meer te begrijpen dan waar ze emotioneel aan toe was. Goed al met al vond ik de situatie niet vragen om straf maar om het aanbieden van mijn hulp. Ik nam haar dan vaak bij de hand en zei tegen haar; kom mama helpt jouw even want ik zie dat je het allemaal een beetje lastig vind. Als het te zot werd dan zette ik haar bijv. in haar kinderstoel met een boekje of voor de tv zodat ze even tot rust kon komen. Wel benoemde ik altijd dat wat ze dit niet mocht.
We zagen ook heel duidelijk dat als we haar toch een keer op de trap zette bijv. als ze een kindje van een vriendin meerdere malen sloeg dat het helemaal niet werkte. Het kwam niet binnen. Zodra ze in de kamer kwam sloeg ze weer. De boosheid van mij en de straf werkte naar mijn idee averechts, ze raakte er helemaal van in de war omdat ze niet wist hoe ze om moest gaan met mijn boosheid en dat maakte haar nog opstandiger. Mijn vriendinnen verklaarde me voor gek en vonden dat ik haar moest straffen en vonden me te soft en dat ze een loopje met me nam. Nu ze wat ouder is zie ik heel duidelijk verschil, nu is ze me aan het uitproberen en is ze grenzen aan het aftasten. Als ik haar nu wel op de trap zet, komt de straf ook binnen. Ze snapt waarom ze daar moest zitten en kan zich ook aan de afspraak houden. Daarbij merk ik nu ook hoe gevoelig ze is. Wat ze nu wel kan verwoorden maar toen nog niet. Zo vraagt ze bijv. heel vaak of haar nog lief vind als ik net boos op haar ben geweest. Ik zeg daarom ook altijd als ik haar straf; mama vindt jouw heel lief maar vindt het echt niet goed dat jij bijv. je zus slaat.
Zo een heel verhaal wil niet zeggen dat dit voor jouw dochter ook op gaat, maar deze leeftijd valt wel precies in een sprong en misschien kun je er wat mee. Dus ipv straffen bied je haar nabijheid en verwoord je veel voor haar. Je leidt meer af en probeert te voorkomen.

 

Herkenbaar joyce! Wist niet dat ze rond deze tijd nog een sprongetje maken, vind het ook een heftige periode voor de kleine, alles frustreert hem zo. Hoe lang duurt zo'n sprongetje ongeveer?

 

Mijn middelste heeft van deze sprong lang last gehad. Hij begon zo`n 1 maand voor haar 2de verjaardag en heeft daarna nog 2 a 3 mnd door geduurd. Nu is alles gelukkig weer rustig bij haar. Maar ik vond het persoonlijk de heftigste sprong!

 

Persoonlijk vind ik dat (tot nu toe) ook. Het is te hopen dat het niet lang meer duurt, zielig voor die kleintjes om zo met zichzelf in de knoop te zitten.

 

ja inderdaad ze zat echt met zichzelf in de knoop en dan vind ik straffen totaal niet op zijn plaats.

 

Bij mij is 'deumat sitte' ook een laatste strafmaatregel. Dus als er met een bord eten wordt gegooid of als ze aan het haar van haar grote zus trekt.

Ik gebruik veel afleiding, duidelijk 'nee' zeggen en uitleggen waarom iets niet mag.

 

Hier heb ik de trap onlangs gewijzigd naar in de hoek staan.
In de gang ging meneer op een gegeven moment gewoon naar buiten (dus knip op de deur), naar boven, in de wc spelen of met de schoenen gooien.

Hij is zit momenteel echt enorm zichzelf in de weg en er is soms geen land mee te bezeilen! Dat eventjes in de hoek staan, geeft hem dan net even de duidelijkheid en rust die hij nodig heeft.
Moet het soms wel een aantal keer achter elkaar doen en vraag mezelf dan af of het wel werkt, maar toch zie ik op den duur weer dat lieve ventje verschijnen.
Hij gaat trouwens alleen de hoek in op het moment dat zijn gedrag echt niet meer op een andere manier te beïnvloeden is..

Ik vind het maar een lastige leeftijd, want je vraagt je ook steeds af wat ze nou allemaal wel of niet begrijpen, en of ze dingen nu expres of onbewust doen..

 

Ik zou zeggen: Vol blijven houden! Misschien een andere strafplek. Bijvoorbeeld in de hoek, of op een stoeltje, als de trap niet werkt.
Geen aandacht geven, ook niet kijken. En lekker laten zitten.

Enige ervaring die ik heb, is met mijn zoontje van bijna 2,5. Die moet in de hoek staan. Met zijn neus naar de muur, dus lekker rondkijken kan niet. Soms vindt hij het erg, maar soms ook helemaal niet. Maar we blijven consequent.

Soms zegt ie zelf, als ik hem uitleg dat iets niet mag of zo (niet dat hij dan straf krijgt, maar bij de eerste keer bijvoorbeeld) 'Ilias hoek staan' en dan zeg ik: Nee hoor, je hoeft niet in de hoek. maar het is dus wel duidelijk bij hem, dat dat een strafplekje is. Hoewel hij er soms voor de grap zelf in gaat staan. Ja ach, prima