Een paar keer op een dag krijg ik te horen van mijn man "ze moet me niet". En dit is ook echt zo! of zo komt ze over. Hij kan haar nooit troosten, ze kan maar een paar minuten alleen met papa zijn dan begint ze te huilen, als hij dichtbij komt begint ze te huilen (ook als ze bij mij op schoot zit) en spelen is van korte duur. Ik moet dus altijd voor haar zorgen en kan de zorg nooit over dragen en dat begint me echt op te breken...we proberen het echt maar het werkt niet! Hij wil zo ook niet voor haar zorgen Dit heeft ze al vanaf de geboorte en duurt nu ruim 10 maanden, herkent iemand dit? Heeft iemand tips wat ik zou kunnen doen?
Jeetje.. dat is wel vreemd. Is er nooit iets gebeurt waardoor zij een link met papa legt? Ik zou het toch proberen vol te houden, want papa moet het ook kunnen doen. Misschien kun je er zoveel mogelijk bij blijven staan? Of moet papa even een tijdje de leuke dingen doen met jullie dochter zodat ze hem linkt aan leuke dingen. Succes!
Was het altijd al zo of is het iets wat later begonnen is? Misschien voelt je dochter aan dat papa negativiteit uitstraalt, want 'ze moet me niet' kan ze misschien ook merken in z'n houding en de manier hoe hij met haar omgaat.
Vervelend zeg! Misschien is het inderdaadde wisselwerking tussen die 2. Dat je kleintje voelt dat papa het niet leuk vindt en dat ze daar weer op reageert. Zou het ook wel volhouden en papa de dingen met haar laten doen die ze echt leuk vindt. Succes!
Denk dat je soms even letterlijk die twee alleen moet laten. Dus weg gaan dan heeft ze geen keus dan papa en moet papa het op zijn manier oplossen. Door dat jij er steeds bent zoekt ze automatisch jou op. Ik mag toch wel naar mama als ik niet bij papa wil, Als ze alleen met papa is moet ze zich er op toeleggen en vaders ook. Denk dus meer afstand nemen en als je er bent samen niet gelijk reageren als ze naar jou wilt en laat het ze dan ook even uit zoeken. Klinkt stom of hard maar trek op die momenten even je handen er van af. Bij wijizen vanspreken en laat ze het even samen uitzoeken. Daarbij vader met haar dingen laten doen waar van jullie weten dat ze ze leuk vind. Succes ermee.
'moet de vader' haar wel? Want een baby voelt feilloos dingen aan natuurlijk. Als de papa nog niet veel met z'n kindje heeft, en nog moet hechten, dan voelt een kindje dat. Probeer allemaal een positieve insteek te hebben. Want als jij al aarzelend het kindje aan papa geeft met de gedachte 'ze zal zo wel huilen, ze vind het niet fijn' e.d. dan voelt dat kind dat, en als de papa vervolgens het kindje met ditzelfde overpakt, is er geen basis om zich veilig te voelen. Is verder de relatie tussen jullie goed? Waarom gaan jullie niet gewoon lekker met z'n 3en knuffelen. zo merkt ze vanzelf dat papa niet 'eng' is, en zal ze het accocieren met fijn. Ik bedoel niet te impliceren dat die dingen er nu niet zijn of het nu zo gaat he ik denk even zonder veel info mee.
bedankt allemaal voor jullie reactie. Alle tips zijn we hier nog aan het uitproberen of hebbn we opgegeven, we zoeken dus vrolijk verder. Mijn dochter heeft dit al vanaf de geboorte, het zal toch wel eens weg trekken?! hihi
mijn dochter heeft dit met mijn schoonmoeder, ze is alleen letterlijk doodsbang voor haar, zodra mijn schoonmoeder de kamer in komt lopen begint ze al te huilen. nu is er wel het 1 en ander voorgevallen waardoor ze ook flink bang is geworden, maar iig, ze ziet dat zoonlief wel speelt met oma.... en daardoor gaat ze nu toch steeds meer toenadering zoeken, misschien zou je dat eens kunnen proberen, een ander kindje met je man laten spelen waar je meisje bij is, misschien dat ze dan ziet dat papa ook zijn leuke kanten heeft en meer toenadering gaat zoeken.
ik schrik een beetje van papa dat hij dan maar tegenover zijn eigen kind het niet meer wil. dat vind ik echt te ver gaan hoor!! ze is 10 maanden geen 10 jaar!! wie is er nu volwassen???? zou echt met mijn man eens even duidelijk gaan praten al dat negatieve werkt als een neergaande spiraal en voor jou is het ook rot om het steeds te moeten aanhoren. succes voor jou en je man
Hier was dat rond die leeftijd ook nog sterk, heeft ook lang geduurd hier. Had hier alles te maken met allerlei gezondheidsproblemen en ik denk ook wel wat met onrust in mijn man zelf en zijn onvermogen om dingen gestructureerd aan te pakken, (ADHD). Geen handige combi dus, een kind dat door alle pijntjes en kwaaltjes veel rust en veiligheid nodig had, en een papa die niet zo goed in staat was om die rust te bieden. In jullie situatie moet ik zeggen, op basis van wat jij schrijft, dat het mij eerder een wisselwerking lijkt: een baby voelt haarfijn aan hoe jij je voelt en reageert daarop. Als jouw partner zich al ongemakkelijk voelt zo van: ze zal het wel weer op een brullen zetten, wordt dat op die manier dus een self-fulfilling prophecy. Enige oplossing daarvoor is idd om hem alleen te laten met jullie dochter en dat hij de instelling moet nemen van: Jammer als ze huilt en niks wil, ik vind haar de liefste van de hele wereld en niks kan daar wat aan veranderen.
Ik zou hier hulp voor zoeken, via het cb ofzo. Lijkt me geen gezonde relatie en dit wil je toch graag lijkt me? Ik zou er alles aan doen om het tot een 'normale' relatie te krijgen dus echt professionele hulp te zoeken ipv 10 maanden aanmodderen...
Dat ze in het begin voorkeur voor de moeder hebben is niet gek, ik ken geen baby die dat niet heeft want als moeder heb je 9 maanden voorsprong. En ik weet niet of je de borst gaf of geeft? Dan versterk je die band natuurlijk nog eens goed. M'n vriend vond het in het begin wel lastig dat ons zoontje alleen bij mij rustig werd maar dat veranderde vanzelf doordat hij toch veel met hem bezig was en later ook (afgekolfde) melk kon geven in de fles. Ik moest wel bij mezelf er op letten dat ik hem daar ook de kans toe gaf, ik vond het namelijk best moeilijk om de kleine uit handen te geven. In het begin voelde de baby 'helemaal van mij' in plaats van 'van ons'.. Nu bij ons dochtertje gaat het allemaal makkelijker. Ik zou toch zorgen dat je man echt meer met haar bezig is, je dochter moet leren dat hij ook leuk is en kennelijk moet hij ook leren hoe hij haar aandacht vast kan houden. En nu ze ouder wordt gaat dat steeds makkelijker hoor! Hij kan samen met haar verven, boekjes kijken, haar eten geven, haar mee nemen naar de winkel. Als ze straks goed kan lopen kan hij met haar naar een speeltuintje, eendjes voeren, noem maar op. Hij moet er echt even goed tijd in steken, als het dán echt niet lukt dan zou ik toch eens kijken naar professionele hulp. Succes met je meidje en de zwangerschap!