Ons manneke wordt hoe langer hoe driftiger. En ik kan er steeds minder goed mee om gaan. Thuis wordt hij driftig als hij iets niet mag, als ik al nee zeg begint het al. Ik vertel hem dan altijd waarom iets niet mag, en dat ik snap dat hij boos is. Daarna probeer ik zijn drift te negeren, maar dat is lastig met een kleine aan mijn been. Dus zet ik hem soms in de box. Deze staat er nog, maar hij gaat er eigenlijk nooit meer in. Als hij dan weer rustig is mag hij eruit. Helaas komt deze drift ook op in het openbaar. Al 2 keer met een krijsend kind in de supermarkt geweest. Hoewel hij dit eerst altijd geweldig vond. Nu is het een gevecht. Hij wordt boos omdat hij in de kar moet zitten! Of omdat hij vanalles ziet wat hij wil hebben. Rond lopen wil hij dan ook niet, op de arm is hij dan wel rustig, tenzij hij dus weer iets wil. Zo'n driftbui duurt soms 5 min, maar vaak langer zo 15-30 minuten:x. Hij geeft er ook nog eens kopstoten bij. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Hoe gaan jullie hier mee om? En wat ik me ook afvraag, is dit normaal op deze leeftijd al (15,5 mnd)?
Normaal is het wel ja op die leeftijd, hier ook een dreumes van 20 maanden die al een poosje zijn eigen willetje aan het ontdekken is. Meehelpen is bij mijn zoontje het toverwoord, ook in bijv de supermarkt, en als het eens misgaat niet teveel drama van maken. Hebben ze geen kinderwinkelwagentjes bij jullie?
Erg lastig allemaal... Het is hier bijna iedere dag wel een aantal x raak. Kinderwinkelwagentjes hebben ze bij de meeste supermarkten hier niet... Hem mee laten helpen heb ik nog niet geprobeerd, goede tip! Ik zal het de volgende x eens proberen, maar ik ben bang dat hij dan drift krijgt om alle dingen die hij wil open maken/ nu wil opeten wat natuurlijk niet mag. Thuis wel, maar dan gaat zijn drift meestal om het niet krijgen van een koekje, banaan of iets anders te eten, dus daarbij kan hij natuurlijk niet helpen. Hoop zo dat het een fase is, maar ik dacht eerst dat het vooral door de frustratie van het nog niet kunnen lopen was, maar dat kan hij nu al even, en de drift is er nog steeds
Och ja, t zal misschien nog wel erger worden ik probeer zo min mogelijk nee te zeggen. Voorbeeld; niet zeggen 'nee je mag nu geen koekje' maar 'ja, ik zie dat je een koekje wilt, thuis gaan we een koekje eten.'
Inderdaad zoals jucade zegt, zo min mogelijk het woord 'nee' zeggen. Dat krijgt steeds minder betekenis als je het 100 keer per dag zegt. Toon ipv daarvan begrip, bijv. in de supermarkt: ja ik begrijp dat je heel graag wil weten wat in dit pakje zit, maar we moeten eerst even betalen en naar huis. Hier heb je een banaan/boekje, etc. (iets om hem af te leiden), dan zullen we straks samen zien wat in het pakje zit. Echte driftbuien negeren (zeker met kopstoten) en hem gewoon uit laten razen. Als je het probeert te onderbreken of troosten wordt het alleen erger.
Zo doen wij het ook. Nu vraagt ze het nog wel eens maar dan zegt ze er al achteraan, eerst afrekenen en dan thuis eten toch mama.
Hier krijgt zoon nog wel eens een driftbui als hij iets niet mag. Ik leg hem altijd uit waarom het niet mag en daarna is afleiding het toverwoord. En als hij dan nog driftig is, laat ik hem gaan. Hoe minder aandacht we er hier aan besteden, des te beter Succes! Valt niet altijd mee een driftige dreumes
Het is heel herkenbaar. En gaat inderdaad gewoon over. Onze zoon heeft het alleen nog als hij ziek is of als we te veel drukke dagen hebben gehad. Wij hebben het altijd zoveel mogelijk genegeerd. Ik liet hem uitrazen maar bleef in de buurt en stond klaar voor een knuffels als het weer ging. In het openbaar was het inderdaad wel lastig. Ik heb hem wel eens met veel moeite in zijn kinderwagen staan proppen. Pfff, wat voelde ik me toen opgelaten! Gelukkig deed onze zoon het niet veel in het openbaar of maa heel kort! Nu negeer ik hem trouwens volledig, omdat ik nu een paar keer gemerkt heb dat hij het er ook wel een beetje om doet.
Zo doen wij het ook. Nee is een woord dat niet al te veel gezegd wordt. We hebben thuis maar een beperkt aantal regels, en die volgt hij wel (voornamelijk niet aan de planten en momenteel de kerstboom zitten). Maar als hij naar de fruitschaal wijst of naar de kast met koekjes zeg ik toch echt nee, en leg ik idd uit waarom niet en dat ik snap dat hij boos is/dat hij dat graag wil hebben. Maar afleiden is zelden en steeds minder succesvol. Hij wil wat hij wil, en niets anders en dan is drift dus ook echt drift! Probeer hem dan idd maar eens in de kinderwagen te zetten... Dus bij echte drift met kopstoten negeer ik, misschien probeer ik toch te veel te troosten, maar ik kan me niet verzetten tijdens zijn drift, want hij hangt dan aan mijn been. Hoop dat het snel over is, en dat hij snapt dat drift geen nut heeft, dus negeren maar!
Weet je wat enorm goed helpt, maar je moet er even het lef voor hebben. Het nadoen, zeker in het openbaar is dat even een grens waar je over heen moet. Maar gedrag spiegelen is vaak echt een eyeopenner. Ook bij hele kleine kinderen, want zij doen ook ons gedrag spiegelen.
hihi, dat klopt, maar als het aan hem ligt eet hij 3 (of meer) bananen per dag... Hij krijgt er nu iedere dag van mij al 1 omdat hij erom vraagt en fruit gezond is natuurlijk dus positief. Maar hij krijgt er dus maar 1 volgens mij is teveel banaan ook niet goed voor je.
Ik doe dit thuis idd wel eens, en als hij alleen nog aan het zeuren is schiet hij dan in de lach. Maar als hij echt in een driftbui zit hoort hij me niet eens. Zal toch maar eens net zo hard meeschreeuwen. Ik zie het al voor me. Maar in het openbaar ga ik dat dus echt niet doen
Ja inderdaad, naast negeren is dit ook echt iets wat kan werken! Ook een tegengestelde reactie kan helpen als je merkt dat de drift niet overgaat met een afleidingsmanoeuvre. Dit ondervond ik tijdens zo'n situatie midden in een drukke winkelstraat. Een heftige, langdurige driftbui. Uiteindelijk (na verschillende andere pogingen hem te kalmeren) moedigde ik hem maar aan steeds harder te gaan huilen, alsof t heel normaal was. Op een bepaald moment schrok hij zo van zichzelf dat t in één klap over was. Of t "opvoedkundig verantwoord" is weet ik niet, maar t werkte!
In de supermarkt leid ik ook idd af met nieuwe opdrachtjes, als hij dan zeurde dat hij NU een koekje wilde, dan vroeg ik " oh weet jij waar de appeltjes zijn, mama weet dat niet meer"...hup hup naar de appels. Hij glundert van trots en zijn gedram van NU een koekje vergeten. Om dan gewoon weer wat nieuws te verzinnen. Dan ga ik ook weer creatief nadenken ... Zelf vind ik die winkelwagentjes een drama, die gebruikt hij als raceauto. Ik geef hem nu een mandje met een lang handvat eraam. Nodig minder uit tot mensen aan te rijden of vlak langs de potten pindakaas te schampen. En als hij echt zijn zinnen op bv die koek heeft gezet, dan maak ik er ook wat leuks van, zullen we zo samen thuis thee gaan zetten als we je broertje op bed hebben gelegd en dan samen ene koekje eten...Nou das dan prima! Meestal
Goed, ik ga de drift maar eens proberen aan te pakken, hij moet het natuurlijk nog allemaal leren, en daar ben ik voor! Maar ik moet toegeven, consequent zijn is erg moeilijk. Snap nu waarom sommige kinderen zo "verwent" zijn... Vooral in het openbaar wil ik hem het liefste gewoon zijn zin geven
Begrip: kort uitleggen dat je begrijpt wat hij bedoeld als hij mee is winkelen niks kopen wat zij zelf uit zoeken want dan is het de volgende keer weer raak. Koop wellicht iets wat er op lijkt en waar je ze later ook mee verwend. Geen aandacht, niet troosten als ze de aanval hebben, als ze er klaar mee zijn dan knuffelen.. dan beloon je het juiste gedrag. En weetje.. dit is allemaal veel makkelijker gezegd dan gedaan.... consequent zijn is the key
Ik herken echt enorm veel van jouw zoontje in mijn zoon. En hij is nu bijna 4 en kan je wel zeggen dat het over gaat al blijft het temperament wel bestaan... Mee laten helpen in de supermarkt werkt hier ook erg goed, maar daar denk dat ie daar nog iets te jong voor is. Afleiden met een sleutelbos, een zak pasta of een pakje broodbeleg of iets...? Ik ging die situaties ook vaak uit de weg... Ja erg he... Consequent zijn is echt het allerbelangrijkste, want als je maar 1 keer toegeeft of hem zn zin geeft zal hij de volgende keer, nog overtuigender driftig doen om hetzelfde voor elkaar te krijgen! Nooit toegeven dus! Misschien niet pedagogisch verantwoord, maar misschien kan je hem tijdens het boodschappen doen afleiden met een doosje rozijntjes, kan ie lekker lang mee doen of een cracker of iets... Verder vind ik de gegeven tips erg nuttig. Kan ze nu ook wel toepassen op mn dochter. Die herken ik af en toe ook niet terug! Ze was altijd zo' n lieve rustige baby! Heel anders dan onze zoon. Nee is meestal gewoon nee. Maar tegenwoordig kan ze zo gillen en boos worden als ze dr zin niet krijgt! Spartelen, rood aanlopen, keihard gillen... Kwam er vanavond wel achter dat er een kies op doorkomen staat, dus misschien zit dat haar ook wel dwars. Maar mennnnn... Zie gewoon op tegen een dag met haar alleen thuis!
Ik wil de situaties idd het liefst uit de weg, maar weet dat ik er niets mee op los. Dus we gaan maar gewoon naar de supermarkt. Vanmiddag bij de ikea heeft hij zich keurig gedragen. Alleen wilde hij (zonder drift) af en toe uit de buggie, maar goed als je net kune lopen is dat natuurlijk ook onwijs interessant. En toen hij scharen gerepen had en ik ze afpakte en terug legde was dat helemaal prima. Vreemd vind ik die drift wel, omdat het eigenlijk een vrij rustig manneke is (vergeleken met kindjes uit mijn omgeving dan)... Maar dus wel met pit (zal hij wel van zijn mama hebben) En in de supermarkt, al die vrouwen "o wat zielig" en die veroordelende blikken:x:x. En ik dacht, helemaal niet zielig! Hij wil gewoon die spekjes!!! @Druif, wat vreemd dacht dat meiden pittiger waren. Gelukkig valt het hier thuis eigenlijk best mee, maar dan ben ik er ook handig in, want dan krijg ik geen veroordelende blikken (misschien van de buren, maar die zie ik toch niet). Hier zitten wellicht ook wat tanden (of iets dergelijks) te knagen, want ik heb vandaag al 2 x kleren moeten vervangen vanwege slijmerige poepbroeken. Merk trouwens wel dat de drift thuis al wat minder is geworden, dus wie weet.