hey ladies voor het eerst in 36 weken kom ik hier voor het eerst klagen. zal bij het begin beginnen: ik heb werkelijk waar vanaf het begin een prachtige zwagerschap gehad. niet ziek geweest, geen klachten van moeheid, noem maar op... het verliep perfect. totdat ik op de halft van mijn zwangerschap mijn rug begon te voelen, ik vertelde het wel aan mensen (als ze vroegen hoe het met me ging) Maar verder kon je vrijwel niets aan mij merken. waren we bij mensen op visite en ik zat bijv. niet lekker. Je hoorde mij niet, want ik wilde niet overkomen als de klagende zwangere! naarmate ik het met de verloskundige besproken had ging ik op mijn houdingen letten en er was voor mijn gevoel wel mee te 'leven'. Het hoort erbij dus mij hoorde je niet meer over mijn rug ik ben ook in mijn werk (best zwaar lichamelijk werk) maar doorgegaan, mijn grenzen gaf ik wel aan, maar niet serieus genoeg,(wilde gewoon niet overkomen als de zeurende collega) Ook als ik er op terug kijk heb ik de laatste weken voor mijn verlof, hard gewerkt, en met een vrolijke glimlach het werk voor een aantal maanden verlaten. ik zit nu een ruime week thuis, en ik ben geen thuiszitter.... maar ik merk dat ik ontzettend moe ben. kan de hele dag slapen, en ben niet vooruit te branden in het huishouden, of wat ik nog erger vind.....de kamer van de kleine. Ik wil de laatste hand aan het kamertje leggen, bijv meubels van binnen uitdoen, de kleertjes er schoon en fris in hangen, het ledikantje en wiegje opmaken ik wil mijn vluchtkoffertje in gaan pakkenenz enz. maar de energie die het me kost om me er toe te zetten pffff. ik schaam me ervoor omdat het juist leuk moet zijn om alles voor de kleine klaar te maken, maar het kost me gewoon veel energie! herkent iemand dit? ik voel me eenzaam, want thuiszitten is echt niks voor mij. ik hoor de hele dag mijn eigen stem niet, terwijl ik zo'n gezellige kletser ben..... iedereen heeft zijn werk en bezigheden en ik, ik lig maar weg te dromen op de bank......... heeft er iemand tips om uit deze dip te komen? ik hoop dat ie snel over is want om nog 4 weken, en met pech 6 weken zo rond te lopen als een zombie zie ik echt niet zitten. sorry dat ik nu zo negatief over kom maar ik heb echt het gevoel in die 36 weken maar door en door te zijn gegaan, zonder optijd gas terug te nemen (zo ben ik) en dat dat er nu allemaal uitkomt! hoop op wat opbeurende reacties want die kan ik op het moment wel wat gebruiken.. liefs Jyll
Maar waarom zou je daar dan niet lekker even aan toe geven? In geval van nood is die tas zo ingepakt en het bedje opmaken kan de kraamzorg ook. Dus geef er gewoon even aan toe, hang een weekje lamlendig op de bank met een stapel boeken of films, even helemaal niets doen. Je krijgt het straks zo druk, dat je nu best even in mag kakken toch? En als je je daar echt naar onder voelt, dan zit er niets anders op dan jezelf eens flink te vermannen (alweer) en toch gewoon te beginnen. Misschien krijg je ook wel energie als je eenmaal bezig bent.
Gooi het er maar lekker uit hoor! Misschien is het een idee om dingen samen te doen met een ander? Heb je een goede vriendin, een leuke (schoon)zus of een gezellige buurvrouw met wie je het een en ander kunt ondernemen. Dan heb je iemand om tegen aan te kletsen. Gezelschap is een middel om ernergiek te raken en het fijne is dat je zodoende ook niet alles alleen hoeft te doen. En zoals al geadviseerd, even een paar dagen lekker languit moet je van genieten nu het nog kan, maar ook dat hoef je niet alleen te doen. Buitenshuis even iets leuks gaan doen met een vriendin is ook een optie om te ontspannen, hoewel het wel lastig is met rugpijn en moeheid. Maar het kan voor afleiding zorgen waardoor de klachten even 'verdwenen' zijn. Heel veel sterkte gewenst!
Ik herken dit heel erg van mijn eerste zwangerschap. Superdrukke baan, altijd wel iets te doen 's avonds. Veel bij mensen langs gaan en andersom was het hier ook altijd druk. En opeens had ik verlof... geen zak meer te doen, poetsen had ik ook al 20 keer gedaan en hoe meer ik bewoog hoe meer pijn ik kreeg aan mijn heupen (oude blessures). Het enige wat ik nog deed was onderuit gezakt zitten in een tuinstoel, met vormloze enkels een hoop meer vocht op onbestemde plekken. Echt, hoe graag je je kindje ook in je armen wil sluiten, op die momenten kon ik ook niet jubelen dat ik zwanger was... Het internet gaf mij heel veel afleiding, zeker omdat ik met een laptopje op schoot in de tuin kon gaan zitten. Maar god, wat kan ik me goed inleven in hoe je je op dit moment moet voelen. Probeer dingen te zoeken die je wel leuk vind, ook al is dat het kijken van je favo series ofzo. Een weekendje kuuroord, of af en toe eens een fijne behandeling bij een schoonheidsspecialiste boeken kan ook fijn zijn. En denk maar even niet aan wat allemaal nog zou moeten, want zoals de anderen ook al zeggen, een koffertje is echt zo bij elkaar geraapt. En geef maar lekker toe aan flinke klaagmomenten, want ook dat mag! Dat je klaagt op dit moment wil natuurlijk niet zeggen dat je niet blij kunt zijn met wat je nu hebt . Het is gewoon niet altijd even leuk, en dat mag je best toegeven. Ik hoop dat ik het allemaal nog een keer voor de tweede keer mag meemaken in ieder geval Succes met de laatste loodjes! Als het eenmaal achter de rug is, is de opluchting des te groter.
Heel herkenbaar, Thuis zitten is ook niets voor mij... Maar door de omstandigheden ben ik toch wel veel aan huis gekluisterd helaas... Dingen is huis doen kosten me enorm veel energie, en krijg dan ook veel hulp uit de omgeving. Ook dat vind ik moeilijk accepteren, maar houd me nu voor als de kleine er is kan ik nog vaak genoeg wat terug doen voor hun... En ik merk als je samen dingen onderneemt lukt het beter om wat te doen... Wens je suc6 en hoop dat de tijd snel zal gaan voor je... Groetjes Catheleine
dankjewel dames.... het voelt voor mij een beetje als falen.... ik... de vrolijke zwangere die, (maar goed ook) graag naar het werk gaat... mijn collega's zijn mijn vriendinnen en er valt altijd wat te lachen en gezellig te kletsten..... weet gewoon nu met mezelf geen raad, ondanks dat ik zo ontzettend moe ben, wil ik zoveel waar ik de kracht op het moment gewoon niet voor heb. het eenzame gevoel dat ik alleen thuis ben en niets heb om tegen te kletsten.... in het weekend geld dat niet want dan is iedereen vrij, maar doordeweeks is iedereen aan het werk behalve ik........ GENIETEN van de rust zegt iedereen... maar hoe? ik wil wel toegeven aan mijn moeheid, maar als er dan een dag voorbij is geg
sorry........ als er dan dag voorbij is gegaaan het niks doen n voel ik me zo nutteloos van het niks doen..... bedankt voor jullie reacties tot nu toe liefs Jyll
Als er iemand op deze wereld mag genieten van het niets doen dan is het een hoog zwangere wel! Je moest eens weten hoeveel mensen er zijn die onterecht in de de WW zitten en hun leven lang niets doen, gewoon omdat ze te lui zijn. Jij werkt altijd hard en als ik het zo hoor, ben je daarbuiten ook actief. Hopelijk ben je binnen 4 weken bevallen van een heerlijk gezond kindje en reken maar dat je dan nog eens deze rustperiode terug wenst Kortom: zoals San ook al zegt, grijp die afstandsbediening, settel jezelf op de bank met die vieze regen en zap gewoon lekker alle nutteloze programma's af, kijk DVD's, koop een stapel tijdschriften en GENIET van het niets doen!
Ik herken het helemaal hoor... ben nu ook sinds een weekje thuis, en mijn laatste werkdag had ik echt zoiets van: Jeeeeeeeej! Eindelijk! Het pinksterweekend kwam ik ook nog wel door, mannetje gewoon lekker thuis, we kregen nog bezoek, zijn nog uit eten geweest. En dan ja, dan is het ineens dinsdag... iedereen gaat weer werken. Weet nog dat ik er wel plezier in had om maandagavond mijn wekker niet te zetten. Dinsdag weer vroeg op, want uitslapen zit er al een tijd niet meer in. Mannetje ging naar zn werk en vroeg nog: wat ga je doen vandaag? Voor het eerst dat ik zei: "weet ik eigenlijk niet... ik weet het niet" Heb wel al een klein beginnetje gemaakt aan de babykamer... kleertjes wassen, kastjes beetje inruimen... maar tis nu vrijdag en ik merk nu wel dat er gewoon geen zin en energie is om iets te doen. Ik had al geboortekaartjes besteld, waarvan ik de enveloppen al in huis heb.. maar ze liggen nog op de eettafel.... Iedere keer denk ik, NU ga ik ze schrijven... maar ze liggen er nog... Dan denk ik weer: Nu ga ik de afwas maar eens doen..... staat er nog.... Geen zin, geen energie.... Ik kan dus best wel wat dingen verzinnen om te doen hier in en om het huis, maar gewoonweg geen zin.... En dan achter de pc zitten en tegen mezelf zeggen: getsie, ik verveel me! Terwijl er zat dingen zijn hoor, maar gewoon geen zin! Dan komt mannetje thuis van werk en vraagt: En... wat heb je vandaag allemaal gedaan? Al 3 dagen is mijn antwoord: "Niks...." Dan voel je je inderdaad heel erg nutteloos ja.... Dan ga ik naar bed 's avonds en denk dan met volle moed : "Morgen ga ik dit doen en dat doen ...." En als het zover is, dan heb ik al geen zin meer..... En iedereen om me heen zegt dan ook, geniet ervan nu het nog kan! Aan de ene kant geniet ik ook wel van rust, maar aan de andere kant voel ik me nutteloos en lui... en heb het gevoel dat ik meer uit de dag kan halen, dan alleen maar heen en weer waggelen en luieren...
En als je dan per dag 1 ding bedenkt als doel om gedaan te hebben? Werkt dat misschien. Dan heb je ook niet zo'n lijst waar je tegenaan kijkt, maar gewoon ff 1 ding per dag als 'verplichting'...?
Ik heb net de afwas gedaan.... even een doekje over alles heen gehaald en de was opgehangen.... vind het wel weer goed zo van mezelf....
Hi, Ik weet niet of het nog de moeite is maar wat mij erg helpt met de dagen door komen is een dagritme aanhouden. (ben ook ziek thuis). Ik zet je wekker, dit hoeft geen slaap te kosten maar gewoon op vaste tijden slapen, en wakker zijn. Zorg dat de tijden die je niet slaapt actief bent, je hoeft niet te gaan sporten maar geloof me van tv kijken wordt je niet vrolijker. Kijk of je zo veel mogelijk met vrienden kan afspreken. En bedenk dat als je elke dag wat doet, bv alleen het bedje opmaakt en de volgende dag 5 kledingstukjes opvouwt je er ook komt! Leg je zelf niet te veel op. Zorg dat je geslapen hebt net voor je vriend/ man thuis komt dan, zodat je niet dood op bent en leuk samen tijd hebt. Ga dan de deur ook ff lekker uit als het kan. Zo zit je niet de hele dag binnen zit. Ik schrijf overal zorg, maar wil je natuurlijk niks opleggen. Het bovenstaande helpt mij alleen om de week door te komen zonder depressief te worden. En bedenk nog 6 weken dan heb je zo wie zo je kindje in je handen. Als ik weer eens klaag tegen mijn vriend dat ik niks gedaan heb die dag reageert hij standaard met o jawel hoor je bent een baby aan het maken en dat is zwaar genoeg Bedenk dat en gun je lichaam die laatste weken rust Jooze