Hallo, Ik lees soms topics hier en nu heb ik zelf ook een vraagje. Ik werk als ZZP'er en ben nu 15 weken zwanger. Ik sta op punt om extra opdrachten aan te nemen. Mentaal en emotioneel wil ik de klussen aannemen, maar fysiek voel ik me beperkt. Mijn vorige zwangerschap ging lekker, maar de bevalling was zwaar. Nu gaat de zwanger helaas niet meer zo soepeltjes. Wat er nu gebeurt is dat (bij fysiek bezig zijn) ik een beetje in mijn broek plas. Ik ben maandverbandjes gaan dragen. Hier op het forum durf ik dat te zeggen. Ook heb ik tijdens zo'n dag steken in mijn buik. Aan het einde van zo'n dag heb ik het idee dat ik raar loop, omdat mijn venusheuvel beetje gekneusd voelt. Als ik thuis kom, wil ik het liefst alleen op de bank zitten. Na een paar uur gaat het weer. Ik wil geen klussen aannemen en dan halverwege zeggen dat het toch niet meer gaat... Maar ik wil mensen ook niet teleurstellen door meteen 'nee' te verkopen. Ik denk dat ik het vooral moeilijk vind dat ik fysieke grenzen ervaar. Eigenlijk wil ik ze niet accepteren. Herkent iemand dit? Wat zal ik nou doen? Ik wil noemen niemand teleurstellen, maar ik merk dat ik mijn fysieke grenzen niet kan voorspellen....
Hi Spiegel , Vervelend om te lezen dat je zwangerschap niet zo soepeltjes gaat. Ik heb geen idee wat voor een werk je precies doet dus ik kan je geen specifieke tips geven (kan je langer over een opdracht doen bijvoorbeeld , zou je meer kunnen zitten , zou je tussendoor kunnen rusten enzovoort). Misschien hebben andere dames tips mbt urine verlies , is het een idee je huisarts te vragen of je verloskundige? Kan me voorstellen dat het supervervelend is , maar ik denk wel dat je vooral aan moet geven wat wel of niet gaat , een ander kan immers niet voelen wat jij voelt. Luisteren naar je lichaam is altijd belangrijk , hoe lastig dat misschien lijkt , de meeste mensen hebben daar echt wel begrip voor . Ik wil je wel feliciteren met je zwangerschap , en hopelijk kan je ondanks je ongemakken wel genieten !
Dankjewel voor je lieve bericht! Ik geniet zeker van van mijn zwangerschap bedankt voor de felicitatie! Ik werk als kindertherapeut in een gymzaal. En ik heb kinderen met een enorme bewegingsdrang in behandeling. Ik ben dus continue met kinderen aan het bewegen en spelen. Ik zet bv toestellen klaar. Ik sleep met matten. Duw kasten. Zet trampolines klaar. Etc. Ik kan tijdens een therapie sessie geen pauze nemen. Ik ben genoodzaakt om minder fysiek bezig te zijn tijdens de sessies. Anders ga ik het niet volhouden. Terwijl ik dit schrijf denk ik: ik moet echt niet nog meer kinderen aannemen. Met name omdat het niet 'zomaar' werk is. Ik duik echt in het leven van mensen. Als ik het doe, moet ik het goed doen en niet halverwege stoppen door klachten die ik al had zien aankomen. Dat zou ik mezelf kwalijk nemen. Enerzijds baal ik ervan, want ik voel me er zwak door. Anderzijds geeft het me rust. Ik wil mijn werk goed kunnen doen, ik wil ook thuis nog goed voor mijn gezin kunnen zorgen en mijn gezondheid is ook belangrijk. En het is maar voor een paar maanden... Fijn om te horen dat de meeste mensen er begrip voor hebben. Ik hoop het echt! Want ik had al bij een aantal mensen aangegeven dat ik ruimte heb om te starten... ... Ik weet hoe ouders er soms doorheen kunnen zitten... (gelukkig nog geen kennismaking gehad)
Ah.. zojuist bedacht dat ik op zoek ga naar alternatieve hulp voor de ouders. Geeft rust als ik toch 'iets' kan aanbieden. Of als ik het in elk geval geprobeerd heb.
Hier had ik bij die klachten enorm baat bij een osteopaat. Hierdoor kon ik mijn eigen werk/gezin beter draaiende houden. Ik zou inderdaad kijken wat je wel of niet aankan, en niet teveel over je fysieke grenzen gaan want dan is het herstel straks alleen maar langer, hoe moeilijk ook. Sterkte
Bij urineverlies kan ik je adviseren echt incontinentiemateriaal te gebruiken; dat absorbeert sneller en beter, waardoor het comfortabeler is dan gewoon maandverband. En verder zou ik toch voor jezelf je grenzen op papier zetten; waar denk je dat de lat ligt fysiek gezien? Mentaal gaat het nu, maar als het fysiek te zwaar wordt, dan ga je er mentaal ook onder lijden. Als je voor jezelf je max vastlegt, is het misschien ook makkelijker jezelf aan die grens te houden. En het feit dat je nu een alternatief wil bieden klinkt ook heel goed!
Wat een goede tips! Bedankt! Aan een osteopaat het ik zo snel nog niet gedacht. Ik had een bekkenbodem fysio in mijn hoofd. Wat doet een osteopaat met bekkeninstabiliteit eigenlijk? Ik ben erg nieuwsgierig . Heel goed plan om mijn grenzen op papier te zetten! Plan nu is om de dag vóór een werkdag fysiek niets te doen. En dan kijken of ik na mijn werk nog kan lopen . Poeh ik hoop echt dat ik in elk geval mijn werk van nu aan blijf kunnen.. :-/
Wat fijn dat je wat bedacht hebt om toch de ouders in kwestie toch nog wat aan te kunnen bieden! En je zwak voelen zoals je aangaf in de post hiervoor is nergens voor nodig. Je kan beter nu aangeven dat het te veel / te zwaar is dan dat je er nog meer last van krijgt en misschien helemaal niks meer kan. Juist respect voor je dat je het zegt en toegeeft en een oplossing zoekt. Want dat andere ouders hoog zitten snap ik best maar uiteindelijk is dat niet jou probleem om het maar even hard te zeggen. (Echter snap ik je gevoel wel) Goed aan jezelf , je gezondheid (en die van de baby) en gezin denken hoor
Hey Katelynn, Bedankt zeg voor je fijne reactie. Nu ik iedereen op de hoogte heb gebracht, wat in eerste instantie ongemakkelijk voelde, komt nu weer gevoel van vertrouwen en controle. En dat is fijn . Vanaf volgende week maar even op zoek gaan naar een fysio en zwangerschapspilatus. Kan ik me gaan concentreren op sterker worden. Ik denk dat er wel wat winst/uitstel van klacht verergering te behalen valt . Fijn weekend! Groetjes!