dankjewel! Ja genieten doen we zeker Nee ik vind het eigenlijk ongeveer even druk als toen de tweede kwam. Onze oudste vond ik toen ook nog heel klein en die gaat echt nog wel veel aandacht nodig. Hoop voor jullie dat het snel lukt!
Ik droomde altijd van vier en ze zijn er gekomen! Voor de toekomst zie ik ons wel crisis pleegzorg bieden aan een kleintje.
Na 6 jaar tobben voor een 2e zijn we zeker weten compleet. Heb er eentje van 10 jaar en eentje van 10 maanden. Beide wondertjes (1e door de pil heen, 2e nadat we al 4 maanden daarvoor hadden besloten dat t mooi was geweest). Ik ga het lot niet tarten. Heb 2 keizersnedes gehad, ik word ook een jaartje ouder, het is mooi, oh nee, perfect, zo...
Hier twee prachtige jongens en na de geboorte van de tweede wisten we eigenlijk gelijk dat het goed zo is.
Eerst een tweeling, toen gescheiden. Nieuwe partner ontmoet en een derde leek ons wel heel leuk....dat werd wederom een tweeling. En nu zijn we ook echt klaar!
1 is genoeg! Wilden een hele tijd geen kinderen, daarna allebei over eens dat 1 genoeg is. En dat vinden we nog steeds. Ik heb tinnitus en hyperaccusis, dat kost veel energie. En soms behoorlijk wat problemen op opvoedingsgebied, Dafne is een pittig ding. Hoe leuk een broertje of zusje voor haar zou zijn, ik denk niet dat ik dat mentaal aan kan.
Altijd gedroom van 3 maar mijn gezondheid en de risico’s in de zwangerschap laten het niet meer toe. Voor 80% heb ik er vrede mee maar ik vind het soms zo moeilijk om alles nu af te sluiten met mijn zoontje. Denk dat dat gevoel over een jaar wel weggeëbd is en we heerlijk blijven genieten van ons tweetal!
Nee, niet compleet. Maar de zwangerschap van een derde blijft helaas uit. Zo langzamerhand " wen" ik aan het idee dat ons gezin in deze samenstelling blijft en merk ik ook wel de voordelen van het ouder worden van de jongens. Al blijft een beetje hoop aanwezig. We hebben onszelf een grens gesteld, daarna gaan we de spullen verkopen.
Ik twijfel nog heel erg. Laatste loodjes zwangerschap vond ik best pittig bij de 2e. Toen sliep mijn dochter nog in de middag en ik sliep vaak ook mee. Dat zou niet meer kunnen. En dan die gebroken nachten, het hele gedoe rondom voedingstijden, het opnieuw moeten uitvinden hoe je baby 'werkt'. En dan die hormonen erbij. Plus je hebt dan 3 kinderen die iets moeten. Andere kant vind ik zwanger zijn heerlijk en bevallen vind ik niet erg (op het moment zelf dacht ik er trouwens ander over ) Nog een keer in verwachting zijn, een baby bij je, de hele ontwikkeling van zo'n minimensje. Qua liefde zou ik er zo een 3e bij willen. Mijn man wil geen 3e, hij vindt het genoeg. Ik snap zijn punt maar kan het nog niet loslaten, het nooit meer.... Een aantal babyspullen heb ik weg gedaan om er niet steeds mee geconfronteerd te worden. Kleertjes kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Ergens heb ik toch nog wat hoop. Voor nu zijn we klaar, voor mij voelt het echter niet af.
Moeilijk.. Wij hebben nooit een aantal afgesproken, dat we er meer dan 1 zouden willen stond wel vast. Nummer 1 kwam, nummer 2 kwam vlot er achteraan. Na de geboorte van de 2de afgesproken om na een jaar nog eens te kijken of we mogelijk voor een 3de zouden gaan. En ja.. toen was ik al zwanger dus de keuze is voor ons gemaakt en daar ben ik heel blij mee. Ik heb best pittige zwangerschappen met veel bekken en rug klachten. Weet niet of ik dat nog een keer wil. We krijgen na 2 jongens nu een meisje, als alles goed mag gaan. Ik denk dat het hierna mooi is maar zeg nooit nooit. Ik probeer wel echt deze zwangerschap heel bewust te beleven als de laatste, zodat het afsluiten misschien makkelijker is. Want het gevoel om hierna nooit meer zwanger te zijn etc vind ik best verdrietig.
Ik heb drie kinderen met ex-man. Ik wilde er ooit 5, geen idee waarom dat aantal maar een groot gezin leek me het einde. Dat ging eerst goed, na de eerste een sterke wens voor een tweede, na de tweede kon ik niet wachten op de derde. Maar de zwangerschappen vond ik erg zwaar, en de bevallingen gingen ook nooit helemaal goed (iedere bevalling complicaties). En na de derde was ik er ineens helemaal klaar mee. Ik wilde geen nieuw kindje meer, niet meer zwanger zijn en al helemaal nooit meer bevallen. Mijn ex zat er eigenlijk helemaal hetzelfde in, voor hem hoefde het niet meer. Alhoewel hij wel mee was gegaan als ik nog een kindje had gewild. Nu ben ik dus gescheiden en vragen mensen regelmatig of ik met een nieuwe relatie niet nog een kindje zou willen. Nee. De kriebels zijn nooit meer terug gekomen. Ook met zwangere vriendinnen etc. Ik moet er niet aan denken! Ik overweeg nu dus een sterilisatie. Ik kan slecht tegen anticonceptie. Dus dan ben ik daar ook vanaf. Ondanks mijn uitgesproken gevoel, vond ik het alsnog ontzettend moeilijk om alle baby spullen weg te doen. Dat voelde echt als afscheid nemen van een hele mooie fase van mijn leven.
Mijn man en ik wilden altijd een groot gezin, maar inmiddels hebben we zoveel meegemaakt op het 'zwanger blijven gebied' dat als er nog een kindje mag komen, het goed zo is. Helemaal compleet zullen we nooit meer zijn.
Wij hebben er nu 2. Ik wil heel graag nog een 3e. Vroeger zei ik altijd 2 maar ik vind zwanger zijn, bevallen en vooral moeder zijn fantastisch! Het lijkt me zo mooi om alles nog een keer te mogen meemaken en nog zo'n leuk ding in huis te hebben rondhobbelen Mijn man is nog niet helemaal om. 1 vond hij ook wel oké. We hebben in het voorjaar afgesproken dat we het er voorlopig niet over geen hebben. Sowieso tot de jongste 3 jaar is. Maar ondertussen maakt hij al wel plannen voor een extra slaapkamer, en houdt hij rekening met 3 kinderen op de achterbank nu we op zoek zijn naar een nieuwe auto. Ik wacht nog even rustig af...
@maliro jeetje wat een verhaal, en wat zal het zwaar voor je zijn, al is het voor een deel natuurlijk ook gewoon standje ‘overleven’. @Koekie1 ik vind zwanger zijn en bevallen dus ook fantastisch, maar ik geloof dat we in de minderheid zijn Hier voelt het soms wel en soms niet compleet. Ik zou heel graag een derde en een vierde willen, maar man niet. We zaten in een hele andere fase toen we bij elkaar kwamen (veel feesten en reizen), en zijn een beetje samen erin gegroeid. Ik wilde graag een kind, hij ook. Ik wilde graag een tweede, hij ook. Dit is de eerste keer dat we niet op een lijn zitten. Onze zoon had als baby verborgen reflux en koemelkallergie en was een enorme huilbaby. Daar heeft man nog een klein trauma van, ook al is onze dochter wel een makkelijke baby. Daarnaast ‘durft’ hij het niet nog een keer, wat als de volgende een zorgenkind of tweeling is? Misschien draait hij nog bij, maar ik denk het niet. Hij vindt het gewoon Heel Erg Druk en is kapot als hij een dag alleen met ze thuis is geweest. Ik denk niet dat ons huwelijk een derde zou overleven. En als ik hier alle verhalen lees over mmm, dan ben ik vooral heel dankbaar voor wat er wel is. Maar als ik het echt mocht kiezen, doe me dan maar nog een setje (en ik typ dit in een gebroken nacht, kan je nagaan)
Ik heb dus ook zo een man. Hij zegt we houden het bij 2 kinderen. Als ik dan zeg ja met 3 is ook een stuk drukker. Gaat hij allemaal positieve dingen bedenken, ja maar dan is de oudste ook al ouder en zelfstandiger en slaapt de jongste ook door. Alsof hij mij probeerd over te halen van een idee van een derde kindje. Ik vind dat nogal verwarrend, voor mijzelf nu besloten een paar jaar te wachten. Intussen doe ik wel alle baby spullen weg, maar die zijn anders ook zo weer aangeschaft.
Ik zou nog wel graag een derde willen, man niet maar staat er niet negatief tegenover. Een beetje dubbel. Ik bewaar alles maar, ik hoop stiekem nog op 1.
Ik zou op zich nog wel een 3e kindje willen. Man absoluut niet. En ik zie ook wel erg op tegen zwangerschap, 2 keer veel problemen qua mijn gezondheid. En we hebben slechte slapers. Dochter van 3 is eigenlijk nog elke nacht wakker. Dus de weegschaal slaat uit naar nee. Jammer vind ik t wel. Als ik per ongeluk zwanger zou worden zou ik ook echt niet weten wAt ik zou moeten doen...
Ik wilde eerst geen kinderen, toen toch wel, maar dan wel maar 1(man wilde er wel 2). Toen kreeg Mn broer een kind (5 jaar na onze eerste) en begonnen mijn eierstokken als een malle te rammelen en 9 maanden later werd onze 2e geboren . Nu is het wel echt klaar, mn Man heeft zich laten helpen, dus het kan ook niet meer. (Overigens heeft Mn broer vorig jaar een tweede gekregen en rammelde er niks meer bij mij €
Anno 2018 hoef je niet meer per ongeluk zwanger te worden hoor Zoveel opties om daar iets tegen te doen.