hoe gaat een bevalling met 17 weken?

Lieve Jajo,

Ik wil beginnen met je heel veel sterkte te wensen.

Ik ben afgelopen juni na een zwangerschap van 22 weken bevallen (ingeleid) van mijn prachtige zoon, bij een controle bleek dat hij overleden was.

Hoe ging de bevalling:
Elke bevalling is anders, maar zo ging hij bij mij.
Ik moest op woensdag een pil nemen om mijn baarmoeder voor te bereiden op de bevalling en ik ben op vrijdag ingeleid. Ik moest me om 9.00 uur melden en werd daarna naar een kamer geleid. Daar werd alles rustig uitgelegd en werden de eerste vaginale tabletten ingebracht. Om de 3 uur brachten ze een nieuwe lading tabletten in en na elke lading werden de weeën krachtiger en volgden elkaar in een steeds sneller tempo op.

Ik heb ervoor gekozen om alles te doorstaan zonder pijnstilling, maar alle pijnstilling was mogelijk, ze doen er alles aan om het je zo makkelijk mogelijk te maken.

Mijn zoon is 7 uur na de eerste tabletten geboren, dat was wel heel snel, maar dat kwam waarschijnlijk doordat hij al een week overleden was. Ze zeggen dat je er op moet rekenen dat het langer duurt. Houdt er ook rekening mee dat de placenta misschien niet los komt, die kans is groter dan 50%.

Als tip kan ik je meegeven, maak heel veel foto's, het is zo fijn als je nog naar hem kan kijken wanneer jij dat wilt, wij hebben ook een mooie foto in de huiskamer staan naast zijn urntje.

In het ziekenhuis hadden ze doosjes en mandjes zodat we hem na de bevalling mee naar huis konden nemen.

Ik heb van te voren uitgezocht wat mijn uitvaartverzekering vergoed, ik bleek gelukkig verzekerd te zijn voor stilgeboren kindjes, de uitvaartverzorging heeft heel veel zorg uit handen genomen, ze kwamen bijvoorbeeld een uur nadat we thuis waren al langs met koelplaten en de volgende dag hebben ze samen met ons de crematie geregeld.

Heel veel sterkte de komende tijd.

Liefs Joyce

 

Wat vreselijk dat jullie de zwangerschap hebben moeten beëindigen! Allereerst heel veel
Sterkte met dit grote verdriet.

Mijn zoontje is met 19.4 weken overleden in mijn buik.
Dag voor de inleiding kreeg ik een tablet om de placentawerking stop te zetten. De volgende dag moesten wij ons om 9.00 melden. Daar kreeg ik om de drie uur tabletten om de weeeen op te wekken.

Tussendoor kwam ze van het mortuarium langs (van het ziekenhuis) om te vragen wat Wii wilde. Wilde Wii ons zoontje op de kamer na de geboorte, wilde wij ons zoontje vasthouden, willen Wii hand en voetafdrukken, wilde wij ons zoontje laten cremeren in het ziekenhuis of mee naar huis nemen etc.
Wij wisten alleen dat we hand en voetafdrukken wilde en dat hij in een eigen besloten crematie gecremeerd moest worden en niet in het ziekenhuis.

De rest van de dag gebeurde er niks op bevallingsgebied. Ik ben wel de hele dag op de kamer en in bed gebleven. Om 19.00 begonnen de weeën
Gelijk vrij heftig. Ik wilde graag een ruggenprik (daar zijn ze heel makkelijk mee als je je kindhe in zo een situatie moet verliezen) helaas braken mijn vliezen op de OK toen ze de ruggenprik wilde zetten wn mocht de ruggenprik niet meer. De weeën zijn best heftig maar emotioneel vond ik het nog zwaarder. Na 1,5 uur weeën gleed ons zoontje vanzelf naar buiten. Hoefde niet echt te persen want daar zijn ze te klein voor. Bij mij kwam de placenta spontaan maar 50% kans dat deze achteraf operatief verwijderd moet worden.

Na de geboorte wilde ik hem laten liggen hoe hij geboren was. Oppakken durfde ik eerst niet. Later wel. We hebben heel veel foto's gemaakt en achteraf ook heel dankbaar voor. Hij kon niet op de kamer blijven want zijn conditie (van de huid) was erg slecht. De volgende dag kwamen ze hem keurig brengen om nog even te zien voor hij weg ging voor obductie.
Wij mochten na dit bezoek naar huis. Toen hij een dag later terug was van obductie hebben wij hem dagelijks bezocht tot aan de crematie. Hier was ook alle ruimte voor.

De dag van de crematie hebben wij hem zelf mee genomen naar het crematorium. Daar is hij na een korte persoonlijke dienst door ons naar het crematorium zelf gebracht. Na een aantal weken mochten wij zijn urn ophalen.

Alles was bij ons verzekerd ook de crematie omdat hij met 20.1 geboren is. Onder de 20 weken zou er bij mijn verzekering een coulance regeling zijn! Check dit even of dat bij jullie ook is.

Verder als tip! Maak een foto/ herinneringsboek, maak een kist met persoonlijke spulletjes en misschien een assierraad als jullie laten cremeren. Dit alles zorgt dat je nog wat herinnering hebt. Daarbij hebben wij alle gebeurtenissen van die hectische tijd (slechte echo, bevalling, dagen na de bevalling, crematie ets opgeschreven en gemaild naar vrienden en collega's) dit lees ik nog vaak terug en andere weten waar wij doorheen gegaan zijn. Je zult merken het gaat zo een chaotische tijd zijn dat het achteraf lastig is om alles nog te weten.

Heel veel sterkte met de moeilijke tijd die jullir tegemoet gaan! Je mag met altijd een berichtje sturen met vragen. Als je wat gedetailleerde vragen m.b.t de bevalling en het kindje Wii weten. Stel ze in een pb! Ik geef graaf antwoord ik was hier ook heel erg naar op zoek

 

Hey meis. Ik heb destijds een beetje een drama bevalling gehad. Mocht je er meer over willen lezen staat het hele verhaal hier http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/482789-vechter-sam.html. Wil je er niet zomaar mee confronteren...

Verder kan je nadenken over aangeven bij de gemeente. Ook jullie zoon apart cremeren is een mogelijkheid. Wij hebben daar wel bewust voor gekozen. Zijn as staat bij ons thuis.

Wat mamavanle schrijft is idd ook waar wat betreft verzekering. Wij hebben alles terug gekregen achteraf, gewoon proberen ook al staat er in je polis dat het pas vanaf 20-24 weken kan.

Als je zelf een doekje of klein mooi kistje of zo kunt regelen zou ik dat zeker doen. In het zh hebben ze niet altijd mooie dingen, en het mandje waar de uitvaart ondernemer mee komt is heel groot. Wij hebben Sam in een doek gewikkeld, daar nog een persoonlijke boodschap op geschreven, en zo is hij in het mandje gegaan waar hij ook in gecremeerd is.

Foto's hebben wij als heel belangrijk ervaren.

 

Veel sterkte! Ik zag van de week bij iemand ook as verwerkt in een waxinelichtje dat vond ik ook heel mooi.

Andere kennissen heb hun kindje hierin de as van hun kindje. Ik vind het super mooi. Hart van hout - Liefdevolle grafkistjes, urnen, harten en herinneringen van hout

 

Lieve Jajo, wat verdrietig voor jullie. Ik ben met 23 weken bevallen. Het is nog niet heel lang geleden, maar ik kan al wel zeggen dat ik erg dankbaar ben voor de keuzes die ik destijds heb gemaakt. Ik bleek een uitvaartverzekering te hebben, waardoor mijn kinderen automatisch zijn meeverzekerd. Niet dat geld een grote rol speelde, maar het maakte het wel makkelijker voor mij om keuzes te maken.

Tijdens het breken van de vliezen, is mijn meisje naar stuitligging gedraaid. Daardoor duurde de bevalling langer dan verwacht en kwam ze helaas niet levend ter wereld. In het ziekenhuis zijn hand en voetafdrukjes gemaakt, erg kostbaar. Ook hebben we veel foto's en filmpjes gemaakt. We hebben haar in een mandje met koelelementen mee naar huis genomen en vijf dagen van haar genoten bij ons thuis. Al die dagen is ze (met de juiste koeling) prachtig gebleven.

Ons dochtertje ligt begraven op een begraafplaats dichtbij en ik heb nu haar plekje dat ik verzorgen mag en waar ik zo vaak heen kan als ik maar wil. We hebben een kaartje voor haar laten maken en deze gegeven aan de vrienden en familie die erg dichtbij ons staan. Van alle foto's ga ik een fotoboek maken zodat mijn man en ik naar haar kunnen kijken wanneer we maar willen.

Heel veel sterkte met wat komen gaat en doe wat goed voelt.
Knuffel!

 

Snap ik, zou ik zelf ook hebben. Als je nog vragen hebt oid weet je me te vinden he!

 

Beste Jajo,

Het is hartverscheurend om zo'n beslissing te moeten maken, wat verdrietig dat jullie dit meemaken. Helaas heb ik zelf ook twee keer zo'n bevalling meegemaakt. Een keer met 22,5 weken en een keer met 17+2.
De eerste keer vond ik ook wel heel eng en vond ik het zwaar omdat ik ook heel ziek werd van de medicijnen en /of pijn.

Dit keer heb ik dus erg vroeg aangegeven dat ik een ruggenprik wilde.
Ik wilde niet nog extra pijn lijden bovenop de emotionele pijn. Dit hielp mij enorm en ik heb bij de bevalling van ons tweede meisje maar kort pijn geleden, en het 'persen' ging dus erg snel omdat ze nog maar erg klein was. Ook met 22 weken zijn ze klein maar er was toch wel veel verschil.

Net als de meiden hier boven al aangeven zijn foto's erg waardevol. Ook was familie (ouders/ zussen) aanwezig om steun te bieden en ook onze meisjes te ontmoeten. Zo kunnen we altijd later nog terugblikken op een moment wat ongelofelijk verdrietig was, maar toch heel speciaal.

Ik wens je heel veel sterkte en kracht. Ik hoop dat dit jaar ondanks de ze gebeurtenis nog veel mooie momenten voor jullie in petto heeft.
Liefs

 

Allereerst heel veel sterkte toegewenst in deze zware en verdrietige tijd! Het is niet niks wat jullie nu moeten door maken.

Ik was weer een de uitzondering die de regel bevestigde... mijn ingeleide bevalling heeft uiteindelijk een week geduurd. Maar ik heb hoegenaamd geen weeën of pijn gehad. Mocht je meer over Yannick* willen lezen...

 

Ik ben met 18 weken op natuurlijke manier thuis bevallen zonder pijnstilling/medicatie/etc. 6 uur weeen en daarna was ie er. Ik heb gelukkig nog even tijd met hem gehad voordat ie stierf. Het was heel mooi en rustig.

Als je in het ziekenhuis bent, zorg dan dat je de tijd krijgt met hem/haar zolang ie leeft.

 

Hou er overigens rekening mee dat de placenta niet vanzelf geboren kan worden en nog manueel of dmv curretage verwijderd moet worden. Dit gebeurt onder narcose of ruggenprik.

 

Ik ben bevallen met bijna 17 weken. Ik ben vanaf ma 09.00 ingeleid met tabletten, pas dinsdag 23.20u was ze er. Ik mocht daarna direct naar de ok omdat zo vroeg de placenta niet altijd los laat.

Wij hebben foto's, manlief heeft een filmpje gemaakt, en wij hadden zelf een mandje voor haar gemaakt. Het Zh heeft hand en voetafdrukken gemaakt. De dag erna hebben wij haar nog 1 dag mee naar huis gehad, daarna hebben we haar laten cremeren. Een gedeelte heb ik thuis en de rest is bij mijn mams uitgestrooid. Ook hebben wij haar officieel bij de gemeente aangegeven om haar officieel ook bestaansrecht te hebben gegeven.

Het allerbelangrijkste is dat jullie moeten doen wat jullie hart zegt. Iedereen doet het op een eigen manier. Indien je zelf foto's maken te moeilijk vind, raadt ik het aan te laten doen. Beter nooit naar de foto's kijken dan er nooit meer naar kunnen kijken.

Ps heb je een idee hoe een kindje er bij die termijn uit ziet? Wat je kunt verwachten? Indien je er behoefte aan hebt mag je een pb sturen en anders heel veel sterkte en kracht toegewenst!

 

Niets is gek, jij maakt jouw keuzes en in deze is er behalve dat je de keuze moet maken, geen fout. Niemand zou dit door moeten mogen maken.

Echt, volg je hart.. Niemand anders kan zeggen hoe jullie hier mee om moeten gaan..

 

@ jajo wat betreft angsten om hoe je kindje eruit gaat zien na de bevalling en de angst om hem te zien/ vast te houden is heel herkenbaar! Ons kindje was ook erg aangedaan. De artsen en verpleegkundigen bleven maar zeggen dat het mee zou vallen als hij geboren zou worden maar eenmaal na de geboorte viel het niet mee. In een pb wil ik je er wel meer over vertellen. Ik durfde ook njet vast te houden. Kijken wilde ik wel. Nu ruim een jaar later kijk ik zijn foto's nog vaak en verlang ik naar de tijd dat ik hem vast kon houden ook al was het eng. Sterkte meid!

 

Heel veel sterkte....

Helaas zelf ook in juni bevallen van ons dochtertje*. Eigenlijk is alles al gezegd hoe ik het ook ervaren heb.

Wat heel veel mensen niet weten is dat er sindskort ook een stichting is die vanaf het tweede trimester fotos maakt (kosteloos). Voor meer info zie stichtingstill.nl | Still Fotografie legt de herinnering vast, als je leven even stil staat… | Still Fotografie legt de herinnering vast, als je leven even stil staat….

 

Jajo, doe wat goed voelt voor jou/jullie.
Misschien kun je hem wel vasthouden als ie helemaal ingewikkeld in een doek is, mocht je hem toch nog even bij je willen hebben, maar hem niet willen zien.
Wij hebben zelf voetafdrukjes gemaakt en die zijn heel waardevol. Ik heb er een sieraad mee laten maken en we hebben ze voor het geboortekaartje gebruikt.
Wat ook fijn is, is dat hij als onze 1e zoon in ons trouwboekje is geschreven.
Wij hebben hem ook laten cremeren en zijn as staat nu thuis op onze schouw.

Ik wens je heel veel kracht de komende dagen en weken.

 

Ik heb overigens ook melkproductie gehad en de natuur zijn gang laten gaan. Was een heel mooie ervaring dat mijn lichaam dit regelde. Het ziekenhuis wilde me volproppen met medicatie (hormonen?) om dit tegen te gaan. Maar ik ben blij dat ik dat afgeslagen heb. De borstvoeding was een mooie ervaring en stopte vanzelf na zo'n 4-5 dagen. Ik heb maar 1 dag hoeven koelen, wel 4 dagen met een strakke bh rondgelopen met van die ronde verbandjes erin. Het maakte mij trots op mijn lijf.

 

Ik heb soms ook nog weleens vragen aan mezelf mbt vasthouden. Ik heb hem wel geaaid toen hij nog leefde en ml heeft zijn navelstreng doorgeknipt (er was geen vk bij toen ik beviel). Maar toch vind ik het een aparte gedachte dat ik hem niet vast had toen hij stierf. Maar ik weet ook dat ik bang was om hem te beschadigen en hem daarom heb laten liggen. Heb hem wel zelf (met mijn handen) geboren laten worden en op een handdoek gelegd, maar daarna alleen nog gewikkeld in een doek vastgehouden omdat ik dat naakt niet echt durfde.
Vandaar dat ik dan ook hierboven schreef dat dat misschien wel een optie voor je is. Maar laat het moment komen en bepalen. Luister naar je gevoel, dan doe je vanzelf wat goed is voor jou.