ik heb in het begin niet echt de juiste woorden kunnen vinden denk ik. Het punt is gewoon dat ik het heel erg vind om m`n zoontje zo te zien. Net ook bij de winkel, hij was zo moe. Bleef maar wrijven in zijn oogjes. En we zaten nog maar net in de auto en hij sliep al. Het liefst laat ik hem dan maar liggen, maar dat werkt ook niet natuurlijk. Ben blij dat hij wel door bleef slapen toen ik hem in bed legde. Hij ligt nu ook nog steeds te slapen, waar ik natuurlijk erg blij mee ben. Maar een kindje van 11 maanden hoort niet zo ongelooflijk moe te zijn in mijn ogen. Hij krijgt hier echt wel genoeg kans om te slapen, maar door een reden gaat het niet. M`n arme ventje
Denk dat de meesten dat echt wel begrepen hoor!! Kan me goed voorstellen dat je er moedeloos van wordt, je wilt hem (en jullie zelf) zo graag helpen, maar hebt geen idee hoe. Zou echt even een Osteopaat laten kijken, wellicht heb je dan een 'Eureka' moment , dat zou toch heel welkom zijn!! Wel fijn dat hij nu nog slaapt .
Zoals door andere moeders ook al aangegeven; als de dag anders is dan anders, werkt het bij ons ook niet. Dan vindt ze het allemaal veel te gezellig en te spannend en wil ze dus niet slapen. Ik neem haar i.i.g. niet weer mee naar beneden, maar neem haar op haar kamertje op schoot, wieg haar, zing een liedje, vertel een verhaaltje, totdat ze loom wordt en in slaap valt. Soms wordt ze dan wel eens weer wakker als ik haar terug in bed leg. Dan begint ze weer te huilen en dan leg ik haar terug op haar zijtje (zo slaapt ze graag) en aai ik over haar bolletje en praat zachtjes tegen haar, net zo lang tot ze haar oogjes weer dicht doet. Als ik dan de kamer uitloop, jengelt ze soms nog heel even, maar dan slaapt ze meestal heel kort daarna in. Maar het ene kindje is het andere niet, sommige kindjes worden juist heel wakker als je bij ze blijft....
Mama van JS, Ik lees al een tijdje mee met dit topic, maar had nog niet eerder gereageerd. Ik vind het erg goed van je dat je vanmiddag naar de HA gaat en contact op gaat nemen met een osteopaat. Het gedrag van jouw zoontje is echt geen manipulerend gedrag, het klinkt bij mij iig of je kindje echt iets mankeert (oververmoeid, pijn, verlatingsangst?) Ik hoop dat de HA iets voor hem kan doen, maar ook voor jou. Geef vooral ook aan dat je er zelf helemaal doorheen zit (dat maak ik tenminste op uit je posts) en dat het zo niet langer gaat. Ik mis wel een beetje de bijdrage van je man in dit geheel. Hoe reageert hij op het gedrag van J en weet hij hoe zwaar jij het hebt? Helpt hij mee om jou te ontlasten? Heel veel sterkte iig en ik hoop dat het snel wat beter gaat met jullie.
Hier ook hoor, als ik de foto's van Thirza terugkijk, zag ze er tot een jaar geleden altijd zo ontzettend moe uit! Hier dus ook oorproblemen die door de huisarts over het hoofd werden gezien, maar gelukkig liepen we ook bij de kinderarts vanwege KMA en eczeem, en die wilde wel doorverwijzen... Wat hier hielp, was om gewoon 3 keer daags een zetpil te geven. Daar werd het een stuk rustiger van. Dat deed ik niet altijd, zodra ik de indruk kreeg dat Thirza rustiger werd, liet ik het weer achterwege, maar in perioden dat alles weer opspeelde, heeft ze wel zeer regelmatig gewoon 3 maal daags een zetpil gehad. Dat is natuurlijk geen permanente oplossing, maar zeker in de tijd dat we wachtten op een afspraak bij de KNO en vervolgens op de operatie voor de buisjes en het verwijderen van de neusamandel, heb ik dat veel gedaan en scheelde dat iig een hoop. 3 maal daags werkt dan ook beter dan 'zo nodig', omdat je met 3 maal daags een spiegel in het bloed opbouwt, waardoor de pijn er minder gemakkelijk doorheen komt. En dan kunnen ze iig weer een beetje bijslapen! (En jij ook!). Dus zorgen dat je een verwijzing krijgt, want dat een zetpil zo helpt om wel te slapen, is een teken aan de wand. En dan weet je straks tenminste zeker of er wel of niet een fysieke oorzaak ligt en waar dus de oplossing voor je probleem ook ligt. Hier hebben we sinds een jaar een totaal ander kind in huis: veel vrolijker, is door gaan slapen (bij 23 maanden! Eindelijk!), hangt niet meer zo aan mij, veel vrijer geworden, speelt veel beter alleen, gaat rustiger ook slapen, kan alleen zijn, is beter gaan eten.... Nouja, een enorm verschil dus! Succes!
Dat doe ik ook wel eens als ze overstuur is. Soms duurt het anderhalf uur, maar dan slaapt ze wél. Maar dat doe ik inderdaad alleen als ze overstuur is en niet kán slapen. Als ze niet wíl slapen werkt dit bij ons averechts en gebruik ik de 5-minuten regel.
Dat is normaal, dat hoor ik van bijna alle moeders, en hier is het niet anders. Ze krijgen een eigen willetje en alle bovengenoemde dingen vinden ze niet leuk. Ze kunnen nog niet praten, dus is huilen dé manier om te laten merken dat je het niet leuk vindt.
dit zijn dingen waar ik zelf ook aan heb zitten denken. Vooral het oververmoeid zijn. Ik zit er idd flink doorheen, ben erg moe en zie eruit als een zombie. Zo ook mijn man. Hij weet wel dat ik het zwaar heb en hij doet echt zijn best om te helpen, maar hij is makkelijker dan ik. Ik wou J. vannacht even laten huilen zodat wij ons klaar konden maken voor bed. Gaat echt om een paar minuutjes. Mijn man is gelijk naar boven gegaan om hem te troosten ondanks mijn vraag om dit niet te doen. Hij maakt hem minder mee door zijn werk natuurlijk, maar is er wel voor ons beiden hoor.
Ja inderdaad. Werkt hier ook. Ze is dol op lege doosjes en blijft dan prompt rustig liggen. Ook maak ik er iets gezelligs van door op haar buikje te blazen (eigenlijk is het meer een soort van scheet-geluid maken, hahaha). Dat kietelt, dan moet ze lachen en vergeet ze dat aankleden niet leuk is.
ik deo dat ook altijd wel hoor, probeer er een gezellig bedoeling van te maken. En soms werkt dit wel, maar vaak blijft hij erbij dat hij iets specifieks in zijn handen wil hebben. En dit is dan vaak de talkpoeder ofzo. Hijj begint nu weer een beetje wakker te worden, soms hoor ik hem. En hij zit alweer op bijna 2 uur slaap. Er klopt echt iets niet, en dat gevoel laat me maar niet los. Hij is driftig, pittig, eigenwijs en nog veel meer, maar zoals hij nu is, is voor hem niet normaal. Zo moe en rusteloos is hij nooit. Ik hoop gewoon echt dat we verder geholpen kunnen worden vanmiddag.
Zo ik ben helemaal bij gelezen... Jeetje, lijkt me heel moeilijk als je alle tips al hebt uitgeprobeerd en niets werkt. Lijkt me inderdaad raadzaam om er professionele hulp bij te halen. Misschien is hij wel oververmoeid of overprikkeld waardoor hij zo moeilijk slaapt, maar misschien is het inderdaad wel iets medisch. Ik hoop voor je dat jullie vanmiddag wijzer worden en dit kunnen doorbreken, zodat je van je kindje kunt genieten, in plaats van dat jullie alledrie doodmoe zijn.... Maar denk inderdaad niet dat je een slechte moeder bent. Je probeert toch om hem te helpen? We hebben er niet voor gestudeerd en ieder kindje reageert anders, dus het is soms gewoon ontzettend moeilijk om de manier te vinden die werkt voor jouw kindje én voor jou. Want ja, je kindje is heel belangrijk, maar je moet ook aan jezelf denken, want je kind heeft meer aan jou als je ontspannen en uitgerust bent. Laat je weten hoe het afloopt? Sterkte meid!
update over vanmiddag. Ik heb J. uiteindelijk om half 2 uit bed moeten halen om te eten, hij lag toen al 2,5 uur te slapen. De HA heeft even in zijn oren gekeken, die waren wel wat rood maar hij is ook verkouden. Verder gaan ze kijken of hij misschien een urineweginfectie heeft. Ik moet hem gewoon savonds voor het slapen een zetpil geven en kijken hoe hij daarop reageert. Mocht dit werken voor een tijdje moeten we weer stoppen en kijken wat er dan gebeurt. Word het dan weer moeilijk gaan ze kijken waar hij pijn heeft. Dat zou er namelijk op duiden dat hij pijn heeft. Dus ja, tot zover de update denk ik
Ik ben heel benieuwd hoe het vanavond is afgelopen. Hopelijk werkt de zetpil goed. Gek hoor dat, net nu je hulp gevraagd hebt op het forum, hij juist weer heel anders doet dan normaal! @MB1980: jouw kindje en de manier waarop je met haar omgaat, doet me erg denken aan hoe wij het doen. Grappig om te lezen. Veel herkenning. En ja, ik heb in het begin de woorden van TS helemaal verkeerd begrepen en mijn reacties waren veel te fel....
Enne, mama van JS: als zoontjelief niet lekker in zn vel zit, is het geen schande om hem in je armen in slaap te laten vallen hoor. Doe wat je hart je ingeeft. Luister goed naar zijn huiltjes. Aan het soort huiltje kun je veel afleiden. Overigens zou ik mn kindje persoonlijk niet wakker maken voor eten. Slapen komt hier eerst. Eten komt wel als ze wakker wordt. Maar je moest natuurlijk naar de HA en voor die tijd nog eten?
Ik heb je hele verhaal gelezen en wat aanvullingen waar je misschien nog wat aan hebt. Mijn kindje huilde ook vaak 's avonds als hij moest slapen, of werd kort nadat hij in slaap was gevallen weer gillend wakker. Hij bleek koemelkallergie te hebben. Sinds we over zijn gestapt op pepti heeft hij die krijsaanvallen niet meer. Ik geef je dus groot gelijk dat je de huisarts hebt ingeschakeld om een medische oorzaak uit te sluiten! Los van die allergie heeft mijn zoontje ook geen ritme en kan hij heel boos worden als ik hem op het 'verkeerde' moment in bed leg. Ik ben extra goed op zijn signalen gaan letten waaraan ik kan zien dat hij moe wordt. Bij mijn kindje zijn dat bijvoorbeeld aan zijn oortjes zitten, korter van geduld zijn, op de grond gaan liggen, met een boekje aan komen lopen en tegen mij aan willen zitten. Als ik dat zie dan ga ik het rustig aan doen, bijvoorbeeld door een boekje met hem te gaan lezen. Zeker geen gekke/drukke dingen meer. Als het een beetje uitkomt geef ik hem ook nog even een hapje, bijvoorbeeld een fruithap of een fles, afhankelijk van hoe het uitkomt. Even later leg ik hem dan in bed en eigenlijk heb ik sinds ik dat zo doe weinig problemen met inslapen. Ook kan ik inmiddels redelijk inschatten hoe lang mijn zoontje op zal zijn. Toen hij 11 maanden was, was hij na 2 uur intensief of 3 uur rustig op zijn vaak moe. Als ik een afspraak had, dan hield ik daar rekening mee. Stel dat ik om 12 uur ergens met hem naar toe moet, dan maak ik hem om 7 uur wakker en doe ik rustige dingen met hem zodat hij rond 10 uur slaapt en rond 11.30 wakker wordt. Als ik om 11 uur een afspraak had, zou ik wat drukkere dingen hebben gedaan zodat hij eerder moe werd. Als je zo'n hokjesschema maakt, zou ik daar dus even bijzetten wat hij precies gedaan heeft, zodat je ook onderscheid kunt zien in zijn patroon bij intensieve en bij rustige dingen. 'Spelen' maakt nogal wat uit of dat in een speeltuin is met 10 andere kindjes of gewoon thuis op de grond met blokken. Wie weet kun je bij jouw kindje ook ontdekken wat zijn patronen zijn? Na hoeveel tijd hij gemiddeld moe wordt en of je ook een verband ziet tussen wat voor dingen je doet en hoe snel hij moe wordt? Dat zou je dan kunnen helpen om zijn slaapjes wat beter uit te laten komen met jouw verplichtingen. Ik vind je trouwens geen slechte moeder hoor! Alleen al dat je om hulp vraagt en zoveel meningen over je heen laat komen en aan de slag gaat met dingen die je aanspreken geeft wel aan hoe belangrijk je je kindje vindt!
Ik heb het hele topic doorgelezen, maar ben eigenlijk alweer heel veel dingen kwijt (ben moe, sorry ) Ik krijg een beetje het gevoel, buiten om dat het iets medisch zou kunnen zijn (want daar lijkt t m.i. erg op!), dat je zoontje zich totaal niet meer veilig voelt in zn bedje (ongeacht door wat dat zou kunnen komen). Is het misschien een idee om hem in een campingbedje naast jullie bed te laten slapen? Of misschien bij jullie in bed? Zodat hij misschien weer een beetje een vertrouwd en veilig gevoel krijgt bij het slapen. Het kan namelijk ook nog eens heel goed zo zijn dat hij door het vele huilen een negatieve associatie heeft bij zn bed/kamer..
Hahaha, ach ja, die zwangerschapshormonen hè? Ja, ik zie ook wel eens jouw reacties op andere topics, en ben het meestal met je eens. En, off topic, super dat je weer zwanger bent! Zou ik ook wel willen.....