Alvast mijn excuses voor misschien bepaalde uitspraken, maar ik ben momenteel nogal boos Normaal gesproken is mijn man erg begripvol en neemt hij mij waar nodig een hoop uit handen, waar ik erg dankbaar voor ben. Maar sinds de geboorte van onze 2e dochter irriteer ik me steeds meer aan zijn doen en laten en ik weet even niet meer hoe ik t aan zn verstand kan brengen. Ik geef borstvoeding en volg een speciaal dieet daarvoor ivm meerdere allergieen bij onze oudste dochter en nu ook bij onze jongste dochter al een aantal bevestigd. De voedingen komen dus op mij neer; ook 's nachts. Geen problemen mee uiteraard, dit hoort er nu eenmaal bij Maar doordat mijn jongste dochter en ik momenteel ziek zijn slapen we beiden erg slecht. Ze wordt heel vaak wakker en dan verzorg ik haar, waardoor ik dus ook erg slecht slaap (lees: bijna niet) Momenteel zie ik er dan ook uit als een zombie Om die reden heb ik wat bv uit de vriezer gehaald zodat mn man het even over kan nemen (en ondertussen kolf ik uiteraard) en ik even bij kan slapen. Maar hij doet echt alles verkeerd!! :x Eerst laat hij mn dochter ik weet niet hoe lang brullen van de honger, waardoor ik dus alweer boos naar beneden ben gegaan en haar bij me genomen heb om te troosten. Dan maakt hij de fles bv veeeeeeel te warm (terwijl ik toch echt al 10x heb verteld hoe en wat) waardoor het nog langer duurt eer ze eens wat te drinken krijgt. (dus meisje bijna ontroostbaar) Daarna legt hij haar gewoon weer "even" in bed omdat hij onze oudste dochter even ging verzorgen, terwijl ik op dat moment al 6x gezegd heb dat hij haar dan even mee moest nemen. Maar nee, waarom zou hij luisteren??! Ik ben verd*mme bezig om jongste dochter een duidelijk ritme en regelmaat te geven, zodat ze weet waar ze aan toe is. Dit houdt in: Wakker worden - drinken - even knuffelen/spelen - in de inbakerzak en dan slapen. Maar dat vindt meneer onzin, hij vindt dat ze prima wel even op bed gelegd kan worden tussendoor (dus ook zonder inbakerzak oid). Ja natuurlijk, doorbreek het hele patroon maar weer! Alsof zij snapt dat papa haar op bed legt omdat meneer even wat anders moet doen! :x Resultaat: Overstuur meisje Goed, dit was even een voorbeeld van vanavond waar ik me enorm aan irriteerde. Ook op andere momenten doet hij gewoon lekker waar hij zelf zin in heeft, niet luisterend naar wat ik hem uitgelegd heb. Zo bijv. als ze moe is en moet slapen. Meestal huilt ze dan even, maar ik laat haar dan in haar wiegje liggen en ga ernaast staan. Dan leg ik mn hand op haar hoofd en praat zachtjes tegen haar om haar te troosten. Werkt dat niet dan leg ik haar soms op haar zij, daar wordt ze op momenten namelijk rustig van. En dan leg ik weer mn hand op haar hoofd, streel een beetje en praat zachtjes tegen haar. 9 vd 10 x werkt dit gewoon en gaat ze lekker slapen. Maarja, als meneer t doet die pakt haar 100x op, legt haar weer terug, pakt haar weer op, legt haar weer terug, etc, waardoor ze steeds verder overstuur raakt en uiteindelijk helemaal niet meer gaat slapen! :x En als t hem dan te veel wordt dan laat ie haar gewoon brullen.. :x Dan komt ie 10 min later weer terug en dan begint het hele "feest" van oppakken, neerleggen, drinken proberen te geven, etc, weer gewoon opnieuw.. :x Kind is gewoon erg snel overprikkeld en dat lijkt mn man gewoon niet te begrijpen! En dat terwijl we met onze eerste dochter exact hetzelfde gehad hebben. Dan zou je toch denken dat hij het zo onderhand wel zou weten??!! Of nog zoiets: Als ze echt helemaal overstuur is en niet te troosten is, dan laat ik haar even wat slokjes bij me drinken waardoor ze tot rust komt en dan kan ze daarna iig rustig slapen. Komt meneer met een fles aanzetten weer met de opmerking "jij geeft haar toch de borst dan?!" Eh, ja, lekker appels met peren vergelijken.. *zucht* Zucht, ik heb op t moment echt de neiging om hem maar lekker zn gang te laten gaan tot ie gek wordt van het gehuil omdat ie haar zo overprikkelt. Misschien leert ie het dan?! Maarja, dat wil ik mn meisje ook niet aan doen.. Wat moet ik hier nou mee?? Ik ga binnenkort weer naar school (ik volg een deeltijdopleiding 1 dag per week) en dan is hij thuis van zn werk om voor haar te zorgen. Maar zoals t nu gaat vertrouw ik het voor geen meter en ben ik bang dat ik continu gebeld ga worden door een gefrustreerde papa en/of ik het de dagen erna mag bekopen met een onrustig meisje.. Zijn jullie partners ook zo stronteigenwijs? Of hoe zit dat nu? Heb op momenten echt t gevoel alsof ik er 2 kinderen bij gekregen heb ipv 1. Alles moet voorgekauwd worden en zelfs dan gebeurt t niet zoals t moet (en ja, van het plan dat meneer het over zou nemen zodat ik kon bijslapen is natuurlijk niks terecht gekomen. Ik "moet" het nu alsnog weer zelf doen omdat hij het alleen maar erger maakt )
Heel herkenbaar. Bij ons is/was het ook zo. Vooral in het begin toen ik nog niet werkte. Ons zoontje heeft ook een heel strak schema nodig. In het begin ben ik dan ook heel vaak tegen mijn man uit gevallen. Maar echt luisteren ho maar Totdat ik weer ging werken begon hij het pas echt te beseffen. Hij werkt door de weeks en ik sochtends in de weekenden. Dus in het weekend stondt hij er alleen voor en toen draaide zijn houding 100%. Meschien een ideetje om een dagje of weekend weg te gaan?? Wie weet leert je man het ook zo af Is meschien niet zo prettig voor je dochtertje z'n weekend,maar als je man het dan wel door krijgt lijkt het me uiteindelijk prettiger voor je dochter. scc iig.
Oh ik kan je geen raad geven.. wat vervelend! Ik weet wel dat mannen de dingen anders doen als wij zelf, is hier ook zo. En van die fles als jij borst geeft om rustig te worden snap ik nog wel.. Zo zijn mannen denk ik. Ze vinden het ook minder erg als een baby even huilt denk ik. Verder heel veel sterkte. Jij zit nog volop in de hormonen en je man vind het misschien heel anders met twee.. Ze zijn soms zo onhandig he. Het is vast niet bedoeld om te pesten denk ik.
Ja echt heel herkenbaar, vooral de eerste mnden. Nu doet hij het na een stevig gesprek prima...Hij liep voor alles weg, deed verkeerde voeding in het flesje...Hij liet Milan ook gewoon door huilen. Als ik terug kwam van het werk, kon ik alles over nemen. Kon niet eens even rustif thee drinken en zitten. Ik werd direct geconfronteerd met de vieze luierEn met het is etenstijd hoor??? En nog zoveel... Moet zeggen dat ik hem ermee confronteerde en hij het helemaal met mij eens was, maar dat hij enigsinds wat bang was ( om juist verkeerd te doen). Ik heb het hem toen uitgelegt dta ik er klaar mee was, en vertelde hem dat ik twee zoons in huis had ipv van een. Hij was er van geschrokken( mijn reactie) en begrepe mijn verhaal en hij zou er aan gaan werken. Hij doet het nu prima. En is nu meer een PAPA en geen tweede zoon van mij hahahahah.... Af en toe nog wat klungelig, maar ach...dat heeft ook wel weer wat, vooral leuke beelden op videocamera hahahah... maarja mannen je kan niet met,maar vooral niet zonder ze hihihi
@Agnes: Dat kan ik nog niet hoor, mn meisje "alleen achterlaten" Ze is niet alleen natuurlijk, maarja, ik weet niet. Het geeft mij een slecht gevoel om het op die manier op te lossen. Ik vind dat mn man gewoon moet begrijpen waarom, maarja, hoe? (zonder hem dus aan "zn lot" over te laten) @Gonnie: Zucht, ja, die hormonen.. Die helpen idd niet erg mee Heb op momenten ook dat ik achteraf denk "waar maak ik me druk om?", maarja, ik wil gewoon zo graag dat het goed gaat. Ik heb van nature al erg moeite om dingen uit handen te geven en dan helemaal als het niet gaat zoals het zou "moeten". Misschien verwacht ik ook wel te veel?? @Typje: Jeetje, dat is wel heel erg zeg dat je meteen "aan het werk gezet" werd als je thuis kwam. Fijn dat het na een goed, confronterend, gesprek nu zo goed gaat Hier werkt dat, tot nu toe, helaas (nog?) niet. En dat is ook zoiets waar ik altijd zo moe van word: Ik kan 100x iets zeggen, uitleggen, vertellen, op een gegeven moment boos worden, etc, de volgende dag lijkt hij het alweer vergeten te zijn... Ik denk ook dat ik het nog het ergste vind dat we dit allemaal al een keer meegemaakt hebben met onze oudste dochter. Toen heeft het me ook erg veel moeite gekost om hem te laten begrijpen dat het belangrijk is om alles in dezelfde volgorde en op dezelfde manier te doen (niet op dezelfde tijd oid, ik werk niet met de klok). Dat ze daar rustig van werd en daardoor rust in huis kwam. Pas toen hij het zag besefte hij het, maar dit heeft wel even geduurd. Ik heb er niet zoveel zin in om dit hele "feest" weer zo lang opnieuw mee te moeten maken. Plus dat ik het gewoon echt niet snap; hoe kan hij dat nu alweer vergeten zijn? (juist doordat we er toen ook zoveel gezeik mee gehad hebben met elkaar)
p.s. Ik ben nu overigens alweer de hele avond zelf bezig.. (meisje slaapt nu heel even weer) Er zijn ergere dingen (zoals een dochter die 20 uur per dag huilt wegens ziekte en daar ben ik ook "doorheen" gekomen ), maar op t moment baal ik er gewoon enorm van! Mn man zou me gewoon even ontlasten ivm dat ik enorm slaapgebrek heb en ziek ben, maar uiteindelijk mag ik het toch weer zelf oplossen omdat het hem niet lukt (moet ie maar luisteren ) en voel ik me steeds slechter Wil gewoon eventjes rust aan mn (pijnlijke ) hoofd en even een paar uurtjes slapen... *klaag klaag klaag* Zo, dat lucht even op
Hahahaha hier was het PRECIES hetzelfde! Ik was weer gaan werken en hij zat soms een dag alleen met jayden thuis ivm zijn wisseldiensten. Precies dezelfde reactie haha ik was nog niet binnen of het was 'hij heeft honger hoor' of 'hij stinkt' ja ehh je hebt zelf toch ook handen of niet??
Vriendlief zat gister -zoals gewoonlijk- mee te lezen en toen ik zei dat dat inderdaad heel vervelend is als je man het niet zo doet als je het zelf doet en als je dan ook nog eens heel moe bent en vol hormonen zit zei hij dat we ons eens moesten proberen voor te stellen hoe het is als je niks mag doen, niks mag proberen maar je strikt aan de wensen van moeders moet houden: 'Nee, dat moet in die fles!' 'heb je hem wel een schone luier aangedaan' 'Voorzichtig he' 'ga nou met hem op de bank zitten' 'hij huilt, pak hem dan op!' 'heb je die luier nou nog niet gedaan' 'Ssst...je weet toch dat hij daar niet tegen kan' Daar voegde hij dan aan toe dat je het voortaan wel zou laten om überhaupt nog iets te doen als het toch niet goed kan. Ik heb zelf wel het idee dat het hier beter gaat sinds de hormonen weer wat in balans zijn.
Hmm... Ik kan je helaas geen tips geven.. Hier moet ik sowieso alles zelf doen, want daar ben ik toch immers moeder voor!!!??? Vriend hier doet echt helemaal niks als ik thuis ben. Dan is het echt een wonder als hij de mond van dochter af poetst na het eten bijv. Maar wanneer ik niet thuis ben, weet ik dat het allemaal goed gaat. In het begin werd ik idd regelmatig gebeld over dingen waar ik (eigelijk triest) om moest lachen, maar na n tijdje is dat gelukkig minder geworden, en nu snapt hij het wel allemaal. Hij doet dingen nu eenmaal anders... Maar het feit dat hij dus helemaal niks doet wanneer ik thuis ben zet bij mij wel vraagtekens over een 2e.... (dochter is nu 21mnd) (wil het al heel lang, en heel graag, maar ben bang dat ik dat niet ga trekken)
@laravelk, Ach ja, er zijn iig ook mannen die het proberen... Heel soms (lees is 3x voorgekomen) heeft vriend dochter een schone luier aan gedaan terwijl ik thuis was. Het zag er alles behalve stuntelig uit. Dus hij kan het weldegelijk. T is voor hem gewoon gemakzucht... Vind ik n heel zwak excuus, maar goed. Wat dat betrefd is hij wel heeeeel eigenwijs, en kan ik daar niks aan veranderen. Wat dat betrefd ben ik dus net een alleenstaande moeder....
Wat vervelend! Het klinkt misschien vreemd, maar hebben jullie van tevoren doorgenomen hoe je bepaalde dingen wilt aanpakken? Dat hij het idee heeft dat hij zijn mening en gedachten ook belangrijk zijn? Mijn man heeft een behoorlijke eigen mening (en ik ook), dus wij vonden het allebei prettig om die uit te kunnen spreken. We hebben een goed compromis gesloten en sindsdien gaat het veel beter. Er zijn er minder irritaties en we vinden elkaar minder eigenwijs . Misschien werkt dat ook voor jullie?
Emme, Tja, dat gaat hier helaas niet werken.. Hij is al veel te eigenwijs tijdens zo'n gesprek.. Zijn punt is dat hij de vader is, en voor het inkomen zorgt, en ik de moeder ben die voor de kinderen (nu nog 1), het huishouden zorgt, en daarbij ook nog een thuis studie doet. Daarbij werk ik nog de volle vrijdag (van 11 tot 22) en op zondag (van 16 tot 20). Helaas kan ik daar niks aan veranderen, en moet ik het maar accepteren. Had laatst nog een gesprek waarin ik duidelijk maakte dat het tog niet te veel gevraagd is als hij, als is het maar 1x pw dat ik ook thuis ben, onze dochter op bed legt. Hij zei dit voortaan (op dinsdag) te doen, maar dat is al weer n week of 3 geleden en er is nog niks van gekomen.... Maar vind het wel fijn voor jou dat het bij jullie wel heeft gewerkt
Ik herken het wel van mijn man. Ik ergerde me daar ook kapot aan, maar heb me altijd voor ogen proberen te houden dat hij het niet expres deed. Tobin is ook een kindje wat snel te veel prikkels heeft. Nu hij de 3 maanden voorbij is gaat het allemaal een stuk beter, maar wij hebben ook wat met een krijsend kind gezeten. Voorbeeldje van eigenwijzigheid van mijn man: Tobin was 's avonds altijd erg onrustig. Hij was dan wel hartstikke moe, maar kon de slaap gewoon niet vatten. Op de arm bij één van ons viel hij ook niet in slaap, maar wat goed werkte was hem in de kinderwagen leggen en die heen en weer rijden. Soms duurde het even (lees: kwartiertje), maar dan viel hij uiteindelijk wel in slaap. Maar goed, dan moet je dus wel even volhouden....is mijn man niet zo goed in ... Dus wat doet die oen, die haalt hem uit de kinderwagen, proberen te troosten -> lukt niet, dus weer terug in de kinderwagen. Kind helemaal over de zeik natuurlijk en de hele avond niet geslapen. Nou goed, de volgende avond heb ik het weer zelf gedaan en sliep Tobin redelijk snel, conclusie van mijn man "Hm...misschien lag het gisteravond dan toch aan mij" . Goh...zou je denken?! Nou ja, moraal van dit verhaal: hij doet het vast niet om jouw dwars te zitten, maar mannen zijn soms gewoon stronteigenwijs. Misschien op een rustig moment (dus niet in de hitte van de strijd, als je met een krijsend kind zit) proberen uit te leggen waarom de rust en regelmaat zo belangrijk zijn. Hier heeft dat iig wel gewerkt. Ik dacht ook "Tjezus, dat SNAP je toch?!", maar met zijn beperkte mannenbrein begreep hij dat dus echt niet...