Ik wil even mijn hart luchten en advies vragen. Onze peuter zit enorm in de peuterpuberteit. heel normaal, lastig ook, maar het hoort erbij. Nou heeft hij een erg lange adem. Hij kan rustig een half uur ergens om drammen, terwijl we hem negeren. Afleiden helpt niet, uitleggen waarom, ergens anders in de kamer zetten met ander speelgoed, iets leuks in vooruitzicht bij goed gedrag (een activiteit in vooruitzicht, geen snoep of zo), uiteindelijk negeren, allemaal helpt niet. Het enige wat bij hem helpt, is hem van de prikkel weghalen (op de gang), maar als hij dan de kamer inkomt, begint hij weer over hetzelfde. Erg vermoeiend. Nu is dat nog wel te hanteren. Maar waar ik helemaal gek van wordt, is de slaapmomenten! Ons avondritueel is iedere avond hetzelfde en gezellig. Verhaaltje voorlezen, even knuffelen, soms vertellen wat de dag daarna gaan doen, in bed met muziekje aan en instoppen. Hij wil van alles in zijn bed, wat niet bedoeld is om te slapen (de babyfoon, de radio, dat soort dingen, wat hij maar ziet op zijn kast). soms begrijp ik niet eens wat hij bedoelt, hij praat nog maar minimaal. Hij begint al te huilen, als ik nog niet beneden ben. Huilen en mama roepen. Als ik de oudste een nachtkus heb gegeven, ga ik nog even bij de peuter langs. Leg uit dat hij moet gaan slapen, dat hij daardoor uitrust en morgen lekker kan spelen. Weer toedekken en vertrekken. Geen overtogen woord, niet boos, gewoon duidelijk. Maar hij blijft maar huilen. Na een kwartier ga ik er nog een keer naartoe, hetzelfde liedje. Dan laat ik hem ongeveer een half uur huilen, in de hoop dat hij inmiddels zo moe is, dat hij gaat liggen, ik hem kan toedekken en dat hij dan gaat slapen. Een enkele keer werkt dat ook zo. Maar vaker niet. Na nog weer een half uur mezelf verbijten beneden, ga ik er uiteindelijk nog één keer naartoe. Zeg daarbij dat het de laatste keer is dat ik kom, dek hem nogmaals toe. En dan is het beneden verbijten tot hij zich van pure uitputting in slaap heeft gehuild. Wat niet meevalt, want hij is iedere keer helemaal overstuur, het gaat hier niet om een jengelhuiltje. 's middags gaat het ook zo. Als hij na een uur nog niet slaapt, haal ik hem eruit. Soms valt hij na een half uur huilend in slaap. Om weer huilend wakker te worden... Mijn gevoel is dat het om een machtstrijd gaat. Hij heeft gegeten, op de dag is niets bijzonders gebeurd, geen spanningen bij het naar bed gaan, goed gegeten, geen dorst (soms bied ik hem wat water aan, wat hij dan niet eens wil). We hebben ook wel eens geprobeerd om maar 1 keer terug te gaan, maar dat maakt in tijd niet uit. Hij ligt werkelijk waar iedere avond 2 tot 2,5u te huilen, voordat hij in slaap valt. Wat betekent dat hij over 21en pas slaapt. In het weekend kan dat, dan slaapt hij uit tot 10u. maar doordeweek lukt dat dus niet en is hij bijna niet wakker te krijgen. We zijn de middagslaapjes al gaan verkorten en laten hem een paar keer per dag helemaal niet slapen 's middags. Mijn inziens heeft hij het nog wel nodig, maar hebben iedere keer de hoop dat hij 's avonds makkelijker gaat slapen. Hebben jullie nog tips? In mijn werk geef ik ouders opvoedingsondersteuning, waarbij slaapproblemen vaak aan de orde komen. Maar de tips die ik andere ouders geef, heb ik al uitgeprobeerd. Ik weet het niet meer en wordt er behoorlijk gefrustreerd van. Ik wou dat Derrik Oglivie onze buurman was, kon hij af en toe "luisteren". Dan wou ik echt dat onze zoon (beter) kon pratenen vertellen wat hem zo overstuur maakt. Dus alle tips zijn meegenomen! sorry voor het lange verhaal, bedankt voor het lezen!
Jeetje hij heeft inderdaad wel een hele lange adem, het eerste dat in me opkomt is het middagslaapje eraf en dan structureel en niet af en toe. Ik hoop dat er nog betere tips komen voor je, dit is het enige dat ik kan bedenken. sterkte ermee! Klinkt erg vermoeiend.
Hè vervelend. Mijn dochter werd op die leeftijd opeens bang in t donker, zou dat bij hem ook zo kunnen zijn?
Mijn dochter heeft/had ook een hele lange adem. Erg herkenbaar, dat langdurig blijven zeuren om iets. Maar ze is bij lange na niet meer zo moeilijk als ze geweest is. Ik omschrijf haar tegenwoordig zelfs als best een makkelijk kind Als baby huilde ze zoveel met slapen (vooral 's avonds) en hebben we haar ook heeel erg veel en lang (1-2,5 uur) moeten laten huilen, omdat NIETS anders werkte. Vreselijk. Het is bij haar vanaf 2 jaar enorm verbeterd, toen ik besloot het gevecht van het middagslaapje (ook vaak een uur krijsen) op te geven. Sindsdien is het slapen 100x beter. Ze huilt vrijwel nooit meer met inslapen en als ze 's nachts eens wakker wordt, is het even troosten en ze gaat gewoon weer slapen. Bijkomend voordeel was dat ze sindsdien ook uitslaapt tot half 8/8 uur ipv uiterlijk 6uur/half 7 ! In mijn oren klinkt het dus echt als resoluut schrappen van het middagslaapje. Af en toe wel/niet, wakker gemaakt worden, geeft hem misschien nog meer onduidelijkheid. De overstap kost natuurlijk ook een periode van wennen. Mijn dochter was ook nog een hele periode in de namiddag best kapot, jengelig etc. Maar dat woog voor mij totaal niet op tegen het slechte slapen en gekrijs dat al snel zo goed als over was!
Sorry, dit ligt mss aan mij... Maar welke malloot laat haar kind nou 2,5 uur (!!!!) huilen voor het slapengaan? Ik vind het écht misselijkmakend bah! Hoe zou jij jezelf voelen als je iets dwars zit, zo dwars dat je erdoor onwijs verdriet hebt, en degene waar je van houdt je maar 2,5 uur laten schreeuwen tot je van uitputting in slaap valt! Ik heb serieus medelijden met je zoon!
Ik weet ook even niet wat te zeggen.... Is hij wel moe? Als hij 2,5' uur huilt heeft ie echt wel energie om nog een half uurtje beneden te zijn. Waarom blijf je niet bij hem? Weet je wat ie wil?
Een machtsstrijd?! Heb je al eens geprobeerd om bij hem te blijven? Ga naast hem liggen, neem hem in je armen, aai hem over z'n bolletje, zing zachtjes. Tot hij in slaap valt. Je kindje klinkt namelijk alsof hij doodsbang is en jij, zijn mama, laat hem dan uren alleen met die angst? Niet doen joh! Want je kunt wel denken, dit is een strijd en ik ga die winnen, maar wat bereik je dan? Moet zijn wil gebroken worden? Ben jij dan een goede ouders, kom je dan als winnaar uit de bus? Ik heb altijd begrepen dat opvoeden betekent dat je een gelukkig en evenwichtig kind groot brengt. Je geeft niet toe als je hem troost. Je verwent hem niet. Hij heeft je nodig. Het ouderschap houdt niet op omdat jij vindt dat het tijd is om te gaan slapen. Hou het kleine ventje bij je en heb hem lief, zorg dat hij weer vertrouwen krijgt. Dan zul je zien dat hij zal slapen als een roosje. Of het energie kost? jazeker. Maar dat kost opvoeden sowieso. En ik zou zelf serieus een gevaarlijk hoge bloeddruk krijgen van een huilend kind. Dus nog beter voor je gezondheid ook, als je hem lekker bij je neemt
Ik voel me aangesproken om hier wel een kleine nuancering in aan te brengen. Want uiteraard zijn er altijd mensen die zich er niets bij voor kunnen stellen dat je een kind (zo lang) laat huilen. Ben blij dat je het niet begrijpt, maar wees ook niet zo veroordelend! Laat ik voorop stellen dat ik in dit geval het wel met jullie eens ben, dat er hier ws (ook) iets anders aan de hand is dan puur een machtsstrijd en/of gewenning. Maar ik begrijp wel hoe je in zo'n situatie kunt belanden. Ik heb zelf ook in de situatie gezeten dat alle andere methoden uitgeput waren (en ikzelf ook-ben er zelfs chronisch ziek door geworden). Laten huilen was voor ons het enige wat werkte, na bijna een jaar drama. Dochter was wel een stuk jonger toen, maar dat maakt op zich niet uit. Dit heb ik met ondersteuning vanuit het CB gedaan en het was voor ons de enige oplossing om het te doorbreken. Mijn dochter was écht niet bang, ze was absoluut moe (juist oververmoeid) toen we haar zo hebben laten huilen. Ik heb daarvoor uuuuuren naast haar bedje gezeten, haar duizenden keren in slaap gevoed, gewiegd en weet ik wat geprobeerd. Langzaam proberen af te bouwen. Maar het probleem werd er alleen maar groter mee, want na een half uurtje (of korter) slapen wilde ze weer en dan duurde het nog langer voor ik haar weer in slaap had. Rust en regelmaat, slaapsignalen, het werkte niet. Het was uiteindelijk puur gewenning en een flinke portie doorzettingsvermogen. Met 1,5 begon vervolgens al de strijd om het middagslaapje. Aangezien we gewend waren dat ze af en toe terugvallen had en we weer 'streng' moesten zijn, heeft het wel een tijdje geduurd -zeker omdat ze ook nog zo jong was- dat ik door had dat het middagslaapje er gewoon af moest. Want ze leek echt nog wel moe (en sliep vaak genoeg nog 1.5-3u, na het huilen). Je weet niet wat TS allemaal al geprobeerd heeft, wat de voorgeschiedenis is, je kent de hele situatie en het kind niet. Ben niet zo veroordelend! Ze voelt zich al vreselijk en dan gaan jullie haar nog even lekker de grond intrappen. Ben maar blij dat je zelf niet in zo'n situatie hebt gezeten.
Ik herken wel wat dingen van mijn zoontje in jouw verhaal. Hij is net 2 jaar maar wilt ook van alles in zijn bed en als hij dat niet krijgt blijft hij vreselijk lang huilen tot hij het heeft dan is het goed.hij slaapt in de middag nog 2 uur e soms 3 uur en dat heeft hij ook echt nodig. Ik denk soms wel eens als hij 1 uurtje slaapt in de middag slaapt hij misschien ook wat eerder in de avond maar zelfs dat werkt niet. Wat wel soms werkt is op de gang wat gaan aanrommelen en elke keer als hij wilt huilen zeggen stt mama is hier lekker slapen en na een paar keer alleen stt. Dan gaat hijsen slapen. Ook werkt soms het voor het slapen iets meer 1 op 1 aandacht geven. Net even wat langer lezen tot hij aangeeft er genoeg van te hebben en niet dat ik aangeef dat het klaar is en we gaan slapen. Het is volgens mij wel een spelletje 'even kijken hoe ver ik kan gaan' en ' even kijken of ik toch niet die mega knuffel van cars in mijn bed mag'.mijn zoontje heeft het trouwens alleen bij het avondslaapje. In de middag geen probleem. Ik weet dat het bij hem erger wordt op de woensdag omdat mijn vriend dan sport en ik hem alleen naar bed moet brengen meestal met een huilende baby beneden dus dan gaat het wat sneller.. Dan gaat hij iedere avond weer iets makkelijker slapen tot het weer woensdag is. Misschien help het om bij je zoontje te gaan liggen of een lampje aan? Meestal ga ik 1 keer terug en zeg ik dat dit de laatste keer is en dat hij moet slapen. Ikkom dan ook niet meer terug. Want dan hou ik hem alleen maar wakker. Het zal vast een fase zijn maar die wel heel vervelend..
EENS!!! Ik vind sommige reacties op het verhaal van TS erg hard. Niemand weet wat ze allemaal al heeft geprobeerd, en ze vraagt hier duidelijk om hulp omdat ze niet tevreden / gelukkig is met hoe t nu gaat. Er wordt hier door sommigen net gedaan of ze voor haar eigen plezier haar kind laat huilen...
Mijn dochter heeft veel gehad aan haar sterrenprojector met muziek. Ze heeft iets om naar te kijken en te luisteren en dat werkte echt heel goed. Maar nou moet ik wel zeggen dat het bij haar niet ZO lang duurde, maar ze heeft wel een periode gehad waarbij het in slaap vallen wat moeilijker ging. Ik heb deze voor haar: Kennisgeving voor omleiding Mooie sterren op het plafond die van kleur wisselen, gecombineerd met klassieke muziek, water en krekelgeluiden.
Hier werkt het na 2 jaar nog steeds goed Ook fijn dat we dat ding heel makkelijk mee kunnen nemen als we ergens gaan logeren, zo heeft ze altijd iets bekends bij zich.
Wow, vind sommige reacties wel erg hard! Ik vind 2,5 uur ook erg lang ja, maar ik weet ook wat het is als je peuter opstandig en dwars is! @TS: heeft hij nog een middagslaapje? Zo ja, dan zou ik waarschijnlijk proberen die eraf te halen. En hoe laat gaat hij 's avonds naar bed? Heb je al geprobeerd om ernaast te blijven zitten of te kijken wat hij doet? Kan het zijn dat hij bang is voor het donker? Misschien dat een nachtlampje helpt. En heeft hij een knuffel in bed? Heb je gevraagd waarom hij niet wil slapen? Of kan hij dat nog niet uitleggen? Zo, heel wat vragen
Uhm sorry maar iedereen met kinderen weet hoe 'opstandig en dwars' ze kunnen zijn. Maar iedereen met een portie gezond verstand weet ook dat het absoluut niet normaal is om een kind 2.5 uur alleen in zn bed te laten huilen! Kom op zeg!
O wat zielig! Ik ben lichtelijk in shock...Hij klinkt bang en die angst is ook nog eens terecht als ik hoor dat je niet gaat kijken bij hem. Een half uur ertussen is toch wel heel erg lang. En ik zeg dit niet onervaren mama. Ik slaap sinds 3 jaar eindelijk weer eens een nacht door! Maar goed, ik zou er voor zorgen dat hij gerustgesteld wordt. Blijf in zijn kamer zoals supernanny dat doet of vraag wat hij wilt. En dan niet als je al in bed ligt maar tijdens een gesprek 's middags oid. Zo laten huilen lijkt me in ieder geval vreselijk!
ik zou ook zeggen middagslaapje eraf. geen tv voor het slapen gaan,maar mis gezellig de radio aan. lampje ,mischien een mooie nieuwe knuffel voor in bed. en matras ernaast,en wachten tot hij diep slaapt en dan weg sneaken,denk ook dat hij bang is.
Tja... wat is huilen en wat is huilen? Overstuur zijn is niet goed en in dat geval zou ik mn kind dus ook never nooit laten huilen! Maar is het echt zeuren en opstandig zijn "huilen", ja, dan laat ik mn oudste dochter ook wel gaan hoor; zij weet immers dondersgoed hoe de vork in de steel zit. Zij heeft ook zo'n periode gehad, maar bij haar was de achterliggende reden dat ze gewoonweg niet wilde slapen Ze bedacht ook allerlei smoesjes om maar uit bed te komen.. Dan moest ze plassen, dan moest ze poepen (en dan zat ze op de wc en dan hoefde ze helemaal niet), dan moest ze dit, dan moest ze dat. Hier wordt er dus na de eerste keer gezegd "Nu wil ik graag dat je gaat slapen, want papa en mama zijn ook moe en willen even uitrusten." Voor haar is dat over het algemeen goed genoeg en dus gaat ze dan ook slapen. Tenzij er natuurlijk echt iets is en dan sta ik ook altijd voor haar klaar! Maargoed, ik begrijp dat het bij TS niet zo makkelijk zit.. Helemaal omdat jouw kindje nog niet zo duidelijk is qua spraak en taalbegrip..? (dat maakt het zo veel makkelijker als je gewoon kan vragen en uitleggen...) Ik ken jouw kindje niet dus ik vind het persoonlijk moeilijk om over een oplossing na te denken cq te oordelen. Ik hoop iig dat jullie er uit komen!
@LovelyDK: volgens mij vertelde ze dat ze wel iedere keer terugloopt om hem te troosten. En inderdaad wat Kristel86 zegt, wat is huilen? Als hij compleet over de rooie is en hysterisch, ja dan vind ik het ook zielig en zou ik hem ook zeker niet zo laten gaan. En een half uur ertussen laten is ook wel te lang. Maar dan zal er waarschijnlijk ook wat anders achter zitten dan alleen niet willen slapen en koppig zijn. Ik vind het zeker niet oke om een kind hysterisch te laten zijn in z'n eentje op zijn kamer. Maar het is niet duidelijk wat ze met huilen bedoeld. Als ik naar mijn eigen dochter kijk, die heeft ook een tijdje lopen "huilen" in de zin van drammen/zeuren/jammeren en boos worden. Puur en alleen omdat ze gewoon niet naar bed wilde. Dit was na een paar dagen over. Ik denk dat TS erachter moet zien te komen waarom hij huilt.