Dat lijkt me ook meer, dat hij niet moe is. Zeker omdat ze nu niet zo buiten kunnen ravotten zoals in de zomer. Ik zou dan ook proberen om het middagslaapje eraf te doen en kijken wat dat geeft. En bij het minste droge weer maar naar buiten. Hier heb ik regenlaarsjes gehaald dat zoonlief tussen de regenbuien door naar buiten kan. @ female: Hier heb ik dat ding gisteren van het bed gehaald omdat zoonlief er alleen maar mee speelt en gisteren absoluut weigerde om te slapen Maar toen hij kleiner was hielp dat idd ook, dan huilde hij bij het neerleggen, zette dat sterrending op en hij viel rustig in slaap.
Het is zéker niet 'normaal' om een kind 2,5 uur te laten huilen! Overigens is het niet 2,5 uur alleen laten. Het is niet normaal, maar in sommige gevallen is het helaas wel een reeele keuze om bepaalde gewoonten te kunnen doorbreken. Los van of het in dit geval ook zo is, dat weet ik niet. 2,5 uur huilen is absoluut zielig en verschrikkelijk. Maar maandenlang of zelfs jarenlang slecht slapen, vaak (huilend) wakker worden, altijd maar huilen, stress rond het slapen gaan, slaaptekort (voor ouders én kind) vind ik nog veeeel zieliger!! Dan kun je beter even een korte periode het heel zielig maken voor je kind om vervolgens al die maanden of jaren van drama te besparen. Ik vind zo'n stelling dus ook nogal kort door de bocht en beledigend. In sommige gevallen is het absoluut heel verstandig om ervoor te kiezen je kind wél te laten huilen. Jouw keuze is het niet, ook prima. Ik heb er best respect voor als moeders jarenlang iedere avond een uur bij hun kind op de kamer gaan zitten en er 5x per nacht uitgaan als ze weer huilend wakker worden. Maar of dat een betere keuze is??
Nou, das toch prima! Mijn dochter heeft tegenwoordig ook haar dingetjes (knuffels, beker water) die ze perse bij zich wil hebben in bed. Ik draai ook altijd een liedje als ik weg ga. Ze vraagt overal om als ik het niet precies goed doe Maar helaas was er destijds niets 'makkelijks' om het slaapprobleem op te lossen voor mijn dochter. Top natuurlijk dat het bij jullie wel zo goed werkte! Altijd het proberen waard Maar eerlijk gezegd denk ik dat zoiets alleen kan werken bij milde slaapproblemen. Ik kan me trouwens tegenwoordig ook niet meer voorstellen dat ik mijn dochter 2,5 uur zou laten huilen. Want het is gewoon totaal niet meer nodig. Ze is een compleet ander kind.
Hier sinds 1,5 week plots ook een kind dat niet meer wil gaan slapen. Tot dan toe geen enkel probleem, nu komt ze er soms wel 20 tot 30 keer uit vooraleer te blijven liggen (helaas dan nog na een strenge preek van papa). Ook al spreken we met haar, blijven we in haar kamer of wat dan ook, ze komt er meteen weer uit... Soms wacht ze een kwartiertje en komt doodleuk binnengewandeld en trekt ze zich niets van ons aan... Middagdutje overslaan? Heb ik ook al aan gedacht, maar ze heeft het toch nog nodig, je merkt dat ze moe en dus lastig wordt 's middags. Langs de andere kant, ze was afgelopen week thuis en ziekjes, dus niet veel buitengeweest of actief geweest. Misschien toch nog te veel energie over? En als laatste denk ik dat het mss met haar babyzusje te maken heeft, en dat ze schrik heeft dat ze iets mist? Maar dit heb ik ook al proberen te tackelen door de kleinste in bijzijn van de grootste in bed te leggen. Zijn ze bij net 2 al oud genoeg om een beloningssysteem te begrijpen? bv, Als je blijft liggen, krijg je een mooi stickertje? Al lijkt dat hier ook al niets te doen... Maar het is in ieder geval doodvermoeiend om elke avond zo'n strijd te voeren.
Meid, wat verschrikkelijk lijkt me dat. Ik denk niet aan machtstrijd en niet aan doodsbangheid. Een ieder leest het op haar eigen wijze en ik lees: gewoon nog niet moe. Hoe meer druk jullie er op leggen, des te moeilijker wordt het door de spanning die erop komt te staan. Misschien lijkt het wel alsof die er niet is, omdat je alles rustig en dmv vaste rituelen doet, maar ik denk dat die spanning wel voelbaar is. Net als met een kind dat geen avondeten wil. Dan wordt ook altijd het advies gegeven om het los te laten. Hier wordt al vanaf de geboorte geslapen op verzoek en dat werkt uitstekend. En nee, mijn zoontje gaat echt niet heel laat uur naar bed hoor, hij geeft zelf aan dat hij moe is en wil dan naar boven. Hij slaapt steeds minder 's middags en dus wordt het steeds iets eerder. Zodra hij ligt, slaapt hij. Wat is het voor een kind? Druk, onrustig, angstig, gevoelig? Heeft hij lichamelijke problemen of een nare emotionele ervaring (gehad)? Zoals overlijden opa/oma, verhuizen, ziekenhuisopname oid? Ik wens je veel sterkte en wijsheid!
Kijk, zo slim zijn wij niet Maar wel een goed idee! Denk dat ik het toestelletje toch maar inpak voor beebje in aankomst, want voor zoonlief staat het nu synoniem voor plezier @ kwek: Belonen werkt volgens mij wel al hoor. Wij belonen ons zoontje ook als hij een plasje doet op het potje. Hij geeft het nog niet aan dat hij moet, maar 's morgens en 's avonds en na z'n slaapje zetten we hem er op en als hij plast, wordt hij beloond. En hij snapt het dondersgoed! Als hij niets doet, zeurt hij ook niet voor z'n beloning. En zoonlief is 20m... Ze begrijpen best veel op die leeftijd hoor.
Zat ik ook aan te denken. Onze dochter zei vanaf toen ook dat ze het donker eng vond. Wij hebben naast de nachtlampjes toen ook de grote lamp aan gelaten en uit gemaakt als wij naar bed gingen. Nu klaagt ze niet meer over eng, maar zit ze echt te rekken en ons tot 22 uur te roepen voor vanalles. En nu dreigen we haar knuffel mee naar beneden te nemen. Helaas werkt dat goed, ik had het liever anders gezien.
Ik heb even heel vluchtig de laatste reacties gelezen, dus misschien zie ik iets over het hoofd hoor, maar belonen kan werken hoor! Het is maar net hoe ver je kindje is qua begrip denk ik dan.. Hier helpt het ook door te zeggen: "Ga nu maar lekker slapen, des te eerder is het morgen. Morgen weer een nieuwe dag met allemaal leuke dingen" Voor mijn dochter is dat beloning genoeg (ik onderneem dagelijks iets met haar, is t niet buiten de deur dan is het wel thuis door te knutselen, tekenen, samen Disneyfilm kijken, etc) En soms wil ze gewoon nog even wat kwijt voordat ze wil slapen, nouja, dan kom ik nog even bij haar op bed zitten om bij te kletsen En als ze echt eens moeilijk doet, terwijl ze echt doodmoe is (juist dan gaat ze klieren zeg maar), dan volstaat het door gewoon duidelijk te zeggen dat ze nu gewoon lekker moet gaan slapen en als ik haar nog een keer hoor schreeuwen oid dat ik dan haar muziekdoosje meeneem.. Klinkt misschien hard, maar ze is zo gehecht aan dat ding dat ze wel 10x nadenkt voor ze weer zomaar wat doet (als er echt iets is mag ze altijd roepen, dat weet ze)
Ik heb niet alle posts gelezen, dat even voorop gesteld... maar ik wilde toch even reageren op wat posts van pagina één... Ik vind het echt 'knap' hoe sommige mensen zoveel 'weten' over een topic starter en diens kind en situatie... Ik las haar begin bericht en mij viel juist op hoeveel ze wel niet allemaal voor haar zoontje heeft gedaan, geprobeerd, is blijven doen... Lijkt me dan ook niet een situatie waar je zo één, twee drie de een oordeel over kunt vellen, laat staan een oplossing voor kunt bedenken... Wil TS een hart onder de riem steken en veel succes wensen! Iets zegt me dat het waarschijnlijk een combinatie van structuur ( dus echt telkens de zelfde vaste handelingen op een zelfde tijdstip) en duidelijkheid plus grenzen aangeven is... "Nu gaan we slapen, mama ziet je morgen weer lieverd " etc... We zijn zelf ouders in wording, dus geen 'life' ervaring hierin. Maar ik heb vanuit mn studie wel kennis over gedrag van kind en mens... Succes!
Ik ben verrast door de grote hoeveelheid reacties. Allemaal bedankt! Sommige waren echt even slikken, anderen waren erg bemoedigend! Ik voel me wel geroepen wat te nuanceren. Inderdaad laat ik hem niet 2,5 uur alleen huilen, zou ik ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen! In die tijd ga ik een paar keer naar hem toe (meestal 4 keer) en zeg de laatste keer ook dat het de laatste keer is. Als hij naderhand toch nog een half uur ligt te huilen, ga ik nog een keer langs, ook al is dat misschien niet consequent. maar langer dan een half uur kan ik niet wegblijven. Verder hebben we het ganglicht aan en dat schijnt door zijn bovenraampje. Licht genoeg dus op zijn kamertje. We hebben ook een nachtlampje geprobeerd, maar dat was 's nachts te licht. Verder heb ik (uiteraard) geprobeerd om bij hem te blijven, maar dan gaat hij in zijn bed staan, wil eruit getild worden en huilt alsnog als ik dat niet doe. Ik heb hem ook op schoot genomen, getroost en rustig verteld dat hij moet gaan slapen en dat ik ook ga slapen. maar zodra ik de beweging maak hem terug te leggen, begint hij weer te huilen. En als hij een uitzonderlijke keer in slaap gevallen was op schoot, werd hij acuut wakker als ik hem terug legde en begon het "feest" opnieuw. Ook heb ik langere tijd boven gerommeld, ook gezongen om mijn nabijheid te laten horen. Maar dan ging hij alleen maar harder roepen. Ik heb ook een lichtprojector met muziek, ideale uitvinding! Vooral toen hij nog een baby was. deze projector aanzetten hoort bij de routine. Hij is in gedrag erg temparamentvol, druk, aanwezig. Ook gezellig en een enorme knuffelkont. Gisteren schreef ik mijn verhaal toen ik opgefokt/verdrietig/gefrustreerd was, wat mijn verhaal natuurlijk kleurde. Ik denk nu ook dat het een kwestie is van niet moe genoeg. We lieten hem eerder wel eens een middag wakker of sliep hij maar een half uur, maar dat maakte op die avonden geen verschil. Nu heeft hij drie middagen op rij niet geslapen en hij is vanavond goed gaan slapen. Hiep hiep hoera!!! Dus besluit ik per direct hem 's middags niet meer op bed te leggen, misschien een enkele keer als hij heel erg moe is. Verder merkte ik vandaag aan hem dat hij heel veel zelf wilde doen (aankleden, brood smeren, tanden poetsen, schoenen aan). Hij kan het nog niet, heeft nog wat sturing nodig. Maar misschien is hij wel gefrustreerd dat hij "groot" wil zijn en in een ledikant ligt. En misschien is hij zowiezo wel wat gefrustreerd omdat hij meer wil doen/kunnen dan hij al kan. Ik heb wel eens op dit forum gelezen dat de overgang naar een peuterbed een positief verschil maakte. Dit hou ik in mijn achterhoofd. Ik voer het nog niet gelijk uit. Ten eerste betekent dit een metamorfose voor de slaapkamer en wil ik dan wel goed/leuk aanpakken (mooie nieuwe kamer maken met complimenten dat hij zo groot is). Ten tweede ben ik bang dat hij tig keer zijn bed/kamer uit gaat komen. Nogmaals iedereen bedankt voor het lezen en reageren. En ik zeg dit niet omdat ik geen kritiek kan ontvangen, maar sommige kritische berichten mogen wel iets minder grof geformuleerd worden. Bovendien klopte niet al die botte kritiek, omdat ik in mijn bericht had geschreven dat ik een paar keer langs ga. Ik kan ook bedenken dat je een doodsbank kind niet 2,5uur moederziel alleen laat. Ten slotte vond ik die tip over het beloningssysteem een schot in de roos! We hebben wel een stickersysteem, omdat we die ook voor onze oudste hebben (4jr). En voor een sticker wil hij wel zijn beker leegdrinken (hij drinkt erg weinig). Dus wel een superidee om goed gaan slapen op zijn lijstje te zetten! groeten, Natasja2
Komt wel goed met jullie! Met dat grote bed zou ik nog even wachten hoor; eerst even rust in de tent. Als hij nu lekker slaapt, dan zou ik dat zo houden. Hij is nog geen 1.20 meter. Mijn zoontje slaapt ook nog heerlijk in zijn ledikant!
Succes, hopelijk snel resultaat! Hier was het echt een verschil van dag en nacht toen ik t middagslaapje schrapte. Nooit gedacht dat we dat nog zouden meemaken
Ik kan je geruststellen, het is een fase. Straks is het opeens voorbij, ik kan je alleen niet vertellen wanneer...maar tegen de tijd dat ze 16 zijn is het wel over denk ik (sorry grapje in deze heftige discussie over wat wel en niet verantwoord is...) Onze dochter is ook erg van de rituelen en is ook een echte volhouder. Ze heeft ook allerlei dingen in haar bed verzameld (rolmaat van mijn man enz). Geeft een bepaald gevoel van veiligheid. Ze zou het liefst willen dat ik naast d'r kom zitten en haar hand vasthoud tot ze slaapt, maar dat duurt dan ook weer erg lang (volhoudertje). Hier voeren we het hele ritueel uit en dan ga ik nog even strijken en de was opvouwen (ik ben dan niet in haar kamer maar ze kan me wel horen en soms praten we nog even of zingen een liedje) Meestal slaapt ze dan nog niet als ik klaar ben en dan zeg ik dat ik klaar ben met strijken en nu naar beneden ga en over 5 minuten nog even kom kijken. Doe ik dan dus ook en soms moet ik dan in een uur wel twaalf keer naar boven. Dan zerg mama is beneden ga maar lekker slapen en ik kom over 5 minuten terug. Zij heeft dan de bevestiging dan mama weer terugkomt. Sommige kinderen hebben gewoon moeite met het afscheid nemen van de dag en alle dingen die ze hebben meegemaakt. Gelukkig komt het nu steeds vaker voor dat ze binnen 5 minuten al slaapt. En nu wachten we rustig af tot het volgende slaapprobleem zich weer aandient... En bedenk goed, ieder kind is anders en iedere ouder is anders, en wat bij de ene werkt, werkt niet bij de ander. Je bent alleen maar verantwoording aan jezelf schuldig en het is knap dat je hier je probleem voorlegt en vraagt om tips. Jammer dat de opvoedpolitie hier het nodig vind jouw manieren te veroordelen.
Open vraag hoor: maar als je steeds zegt dat je terugkomt, rekent een kind daar dan ook niet op? Ik bedoel: blijft het dan niet wachten daarop? Juist als een kind zo hangt aan vaste rituelen kan ik me dat voorstellen.
Zo te lezen probeer je echt alles om hem aan het slapen te krijgen. Wat betreft het peuterbed...ik zou dit wel gaan proberen. Omdat je aangeeft dat hij eruit getild wil worden en soms ook huilend wakker wordt... Er bestaat een kans dat het te klein wordt en hij zich opgesloten voelt. En uit het peuterbed komen hoeft niet perse. Als ik naar mijn eigen dochter kijk, zij ging zonder problemen slapen in het peuterbedje en sliep ook meteen door. Ze heeft hem nu 2 maanden en is er nog nooit uitgeklommen zelf. Ze gaat netjes zitten roepen als ze wakker is Ze heeft het bedje trouwens zelf uitgezocht. We liepen in de Ikea en ze liep langs de peuterbedjes en klom in deze en ging liggen Ze was meteen verliefd op haar "schaapjesbed" Ga niet van het ergste uit. Ik zag ook alles al voor me: hele nachten op, kind wat eruit klimt enz., maar niks is daarvan gebeurd. Het kan dus ook een hoop rust geven. We hebben nog wel een week lang haar ledikant achter haar peuterbedje laten staan, mocht ze ineens niet meer willen dan kon ze nog "terug". Maar ze heeft er nooit meer naar omgekeken en na een week hebben we het ledikantje weggehaald. Ze is dolblij met haar nieuwe bed!
Ik heb net pas dit onderwerp gelezen. Mijn eerste gedachte is ook dat hij wellicht nog niet zo moe is, en misschien toch onrustig/bang omdat hij alleen moet gaan slapen. Het eerste werk je al aan door het middagslaapje weg te laten, zie ik. Als tweede wil ik nog een mogelijke oplossing aandragen: mijn moeder werd vroeger ook horendol van mij en mijn twee jaar jongere broer. Ook wij sliepen langdurig niet door. Op gegeven moment heeft ze ons in dezelfde kamer gelegd, en vanaf die nacht sliepen we altijd makkelijk in en door. Mijn tweeling slaapt ook ontzettend makkelijk in en door. Met gaan slapen hebben we in het laatste half jaar nooit problemen gehad en i.v.m. doorslapen hebben we drie tot vier keer moeten opstaan in het laatste half jaar (ik realiseer me dat dit ook kan veranderen, of dat we gewoon geluk hebben, maar misschien is het ook juist omdat ze door elkaars aanwezigheid zich veilig voelen en nog even kunnen spelen als ze nog niet moe zijn). Samen met jouw oudste slapen zou ook kunnen helpen tegen angst of een gevoel van eenzaamheid. Ze kunnen daarbuiten wel hun eigen kamer houden om te spelen/speelgoed te bewaren. Succes en sterkte in ieder geval en ik hoop voor jou en je kind dat jullie in ieder geval niet meer lang hoeven te laten huilen omdat je een andere manier niet meer ziet zitten!
Hier gisteren geprobeerd haar een boekje voor te lezen voor het slapengaan. Helaas pindakaas, het werd alleen maar erger. Ze wilde meteen dat ik haar alle boekjes voorlas Ben bang dat slapengaan een negatieve connotatie krijgt voor onze oudste.
Je hebt wekkers van nijntje (ik weet niet of er ook andere zijn) waar nijn in een bedje ligt, en als het ochtend is dat nijn rechtop zit. Je kan dan zeggen, als nijn in zijn bedje ligt moet jij ook blijven liggen, zo kunnen jullie samen slapen. Miss. is het iets.