Meestal kan ik commentaar en idiote opmerkingen wel goed plaatsen, maar ik merk van mezelf dat ik er héél slecht tegen kan als het over het geslacht gaat. Voor ons maakt het niet uit (nu ja, man hoopt stiekem op een meisje ), maar af en toe blijkt de ouwe stempel toch nog door te drukken, en ik vind dat echt zo idioot. Eerste bezoek bij mijn man zijn moemoe; 'oh en dat het maar een jongen mag zijn.' Ik heb toen héél hard op mijn tanden moeten bijten, maar ik denk wel dat ze het aan mijn gezicht zag, want een beetje later zei ze heel lief 'maar een meisje is natuurlijk ook heel leuk en welkom'. Zaten we overlaatst bij zijn andere grootouders en zijn tante. Gezellig bezig over de baby. Zegt de grootvader ook ineens 'hopen op een jongen he.' Ik meteen defensief 'waarom? Voor de naam moet je dat niet meer doen hoor, voor hetzelfde geld trouwt ie later en neemt ie de naam van zijn vrouw over.' En toen zei de tante, heel gevat 'of beslist ie later dat ie liever zélf vrouw wordt.' De grootvader wist niet waar kijken, haha Vond het echt zo'n super opmerking. En dan niet meteen over het geslacht, maar toen ik mijn vader belde om te zeggen dat ik zwanger was, zei die gek genoeg 'oh leuk, een nieuwe X! (mijn familienaam). Ik heel droog 'nee papa, een nieuwe Y. (familienaam van mijn man). Etentje daarna zat mijn vader te zeggen dat hij het toch leuk vond dat hij nu toch ook een beetje voor een nieuwe tak aan de stamboom had gezorgd, en nu maar hopen dat mijn broer snel kindjes kreeg voor de naam. Euh... excuseer?? En een goeie vriendin van mij die kreeg het bij haar tweede kindje ook al te horen. Ze had een jongen, kreeg er een meisje bij. 'Ach, maakt niet uit meid, je hebt gelukkig al een zoontje.' Is dat nu echt iets wat pas later in de kop inslaat? Hangen we er allemaal aan om dat later ook tegen onze kinderen/kleinkinderen te zeggen? Want dan mag je me afschieten hoor
Ik haat zulk soort gesprekken ook. Bij ons wordt er door alle vrienden, collega's en familie gezegd: een koningskoppel! Dat wil iedereen toch wel! Ehhhm sorry?? Ik had 2 meiden even leuk gevonden! Maar helaas is mijn vriend op dit punt ook zo. En mijn schoonmoeder zegt dan nog: Zeg, stiekem is het toch wel het leukst dat je van beide geslachten 1 hebt hè! Pffff alsof ik dan opeens zeg van ja sorry je hebt gelijk! Ik durfde het niet te zeggen maar gelukkig een jongen dit keer! BLEGH! Mensen begrijpen het helaas niet als je geen voorkeur hebt. Ik ben gestopt met discuseren..
Mijn fam is niet zo. De fam van mijn man wel, die hoopt al jaren op een meisje in de fam (worden alleen knullen geboren). En weten niet wat het gaat worden bij ons. Die blijven maar roepen, ja hoor eindelijk een meid... Wat nou eindelijk een meid???!!!!! Wij zijn g#dv#^mme zo gezegend dat we 2 kids hebben/mogen krijgen, en voor ons maakt het echt niet uit een knulletje of meisje.
Hier zeiden bij mijn eerste zwangerschap mijn schoonouders ook tegen ons: 'hopelijk wordt het een jongetje, kun je lekker naar de treinen en bouwkranen kijken met hem'. A) alsof dat met een meisje niet kan B) is onze oudste gek van treinen en bouwen.... Ik heb ze toen maar verteld dat er net zoveel kans is dat het een meisje zou worden. 'Die moet je dadelijk ook in je hart kunnen sluiten....' Het is maar net wat je 'gegeven' wordt. Na de geboorte van onze kinderen heb ikzelf heel hard gelachen omdat ze geen 'gelijk' hadden en het dus meisjes zijn. Wij zijn gelukkig met onze 2 prinsessen! Ik vond die opmerkingen telkens zooooo irritant.
Mijn broer hoopt op een jongen bij ons omdat er tot nu toe alleen maar meidenzijn. maar hij zegt er dan wel bij uiteindelijk dat gezondheid het belangrijkste is. Vind het niet zo heel erg. Waar ik msdij meer aan irriteer is dat een oom van mijn man tegen hem zei dat wij naar een huis moeten omdat je een kind niet op kan voeden op een flat :s Gelukkig was ik daar niet bij.
ik heb drie jongens waarvan de oudste is overleden dus ik kan helemaal niet tegen die opmerkingen..... nu ben ik weer in verwachting en hoor ik van veel mensen nu hoop je zeker op een meid..... ik zeg altijd als het maar goed is en huilt na de bevalling het maakt mij niet uit of het een klein mannetje of een meisje is.... en nu wordt het dus weer een jongen hahaha vind het super!!!!!!
Gelukkig ken ik deze discussie en opmerkingen niet in mijn familie. Iedereen is heel blij en gelukkig dat er een kindje komt en het maakt ze niks uit wat het gaat worden. Als het inderdaad maar gezond is en een gelukkige jeugd tegemoet gaat. Tenzij ze natuurlijk hun opmerkingen en gedachten spuien als wij er niet zijn... maar dat is prima, want ik zou er ook echt niet tegen kunnen!! Voor de mensen die deze opmerkingen wel te horen krijgen, zou ik zeggen: niet op de tanden bijten, maar laten weten hoe kwetsend die opmerkingen kunnen zijn!! Ik weet zeker dat mensen het gewoon echt niet door hebben hoe lomp en idioot ze overkomen en dat ze zich zullen schamen. Zo niet, dan is het bord voor hun hoofd wel heel erg dik!
@Wennekej: dat moeten ze bij mij niet proberen, wij wonen ook op een apartement, en zijn niet van plan om de eerste twee jaar te verhuizen. Waar slaat dat nu op, sinds wanneer heeft dat ook maar iets met de opvoeding te maken? En als mijn dochters met camions en treintjes willen spelen, dan doen ze dat verdorie toch gewoon. Precies of een zoontje betekend dat ie automatisch voetbal leuk zal vinden, en dat alle meisjes poppen willen
Mijn moeder zei constant : ik hoop op een meisje! Ik zi an: ik hoop op een baby... Of : en als t een jongen is vind je het niet leuk ofzo? Andere rare opmerking : ja de tweede is straks toch minder leuk he? Blijft irritant maar ja sommigen weten niet wat ze zeggen joh.
Haha, als ze bij ons zeggen 'weet je al wat het word?' zeg ik ook een baby. En dat is nog braaf, mijn man zou nog durven zeggen 'hopelijk een baby, een velociraptor zou maar problemen brengen.'
Hier alleen tijdens de zwangerschap van onze 2e dochter een opmerking gekregen, maar dat was ook meteen een opmerking waardoor ik echt uit mn slof schoot! We hadden met 16 weken een pretecho gehad en we gingen naar mijn schoonouders om de echo te laten zien incl het onthullen van het geslacht dmv de dvd. Dus op een gegeven moment kwam het in beeld dat we een tweede dochter zouden krijgen.. Schoonmoeder meteen: "oh... jammer dat het geen jongen is..." :x :x Nouuuuu ik wist echt even niet waar ik t zoeken moest, zoooo boos werd ik daarvan!! Het eerste wat in me opkwam zei ik: "hoe durf je?! Je moet niet zo zeiken, je hebt zelf 2 zoons en daar doe je het maar mee!! Je mag blij zijn dat je weer een kleinkind mag krijgen!" (ze zat de eerste 16 weken al steeds te zeuren over hoe leuk een jongen wel niet zou zijn en daar irriteerde ik me al mateloos aan, maar dit was echt de druppel..!) Pff, ik kan nog steeds boos worden als ik eraan terug denk; het lef!
Oh dus dit komt overal voor?! Hier ook, en werd er echt niet goed. Het was vooral vlak voor de geslachtsecho zo dat er veel over gepraat werd. Er werd dan gezegd. Oh je zal maar een meid krijgen!! Of tegen mijn vriend, jij krijgt vast een meisje hoor! Een jongen vind schoonfamilie dus leuker! Ik dacht vanaf het allereerste begin wel dit een jongen, maar ik ging toch twijfelen. En werd er verdrietig van dat stel dat het een meisje was dat ze eigenlijk bij de familie toch een soort van minder gewenst zou zijn?! Uiteindelijk bleek het toch een jongen, dus familie helemaal blij natuurlijk! Mijn vriend en ik maakte het helemaal niks uit, als het maar gezond is. Maar erg vervelend als mensen zulke uitspraken hebben En dan hebben we nu de discussies over namen. Wat vinden ze het leuk om te gissen en te raden. En als je dan zegt ; Oke willen jullie de naam dan al zo graag weten?!! Vertellen we dat toch gewoon al! Dan is het ook weer van. Neeee, dat moet een verassing blijven
als ze mij vragen wat ik hoop dat het wordt reageer ik standaard met de opmerking "gezond" krijg wel eens de opmerking terug "dat heb je niet in de hand hè." waarop ik droog kan reageren "nee, het geslacht ook niet" vaak weten ze dan niet waar ze moeten kijken, heerlijk vind ik dat ik leer te veel van mijn man betreffende opmerkingen
Oh vreselijk zeg! Zijn moeders van zonen gewoon zo anti meisjes ofzo?! Zie mijn vorige post, heel herkenbaar. Hier werd die eerste weken altijd gezegd dat jongens zo geweldig zijn, en meisjes maar vervelend krengen zijn.
Wow, dat laatste gaat ook wel heel erg ver hoor! Dat hoeven ze tegen mij niet te zeggen Tja, ik heb een aparte schoonmoeder Ze zegt ook altijd dat ze zelf graag een jongen wilde zijn vroeger... Maarja, dan nog! Ik vind het al belachelijk als mensen zulke dingen denken, maar het ook nog eens hardop zeggen?! Nee, dat gaat er niet in bij mij..! Moet wel zeggen dat ik stiekem toch wel heel hard moest lachen toen we erachter kwamen dat we een tweede dochter zouden krijgen; gewoon omdat ik het leuk vond dat schoonmoeder haar zin niet zou krijgen
Tegen mij durven ze dat niet. Of misschien hebben ze het al eens gedaan en de volle laag van me gehad en dat ik dat nu vergeten ben, zou best kunnen . Ik moet wel zeggen dat ik het begrijp als iemand vindt dat een koningskoppel heel leuk zou zijn, dat lijkt mij ook. Maar ik ben geen seconde minder blij geweest toen ik erachter kwam dat ik zwanger ben van onze tweede zoon. We willen graag drie kinderen en als de derde later ook een zoon blijkt te zijn zijn we daar net zo blij mee als wanneer hij/zij een meisje zou zijn.
Sm heeft twee jongens en wilde graag een meisje. Toen ik zwanger was van de oudste en hoorde dat het een jongen was zei ze: " nu heb ik nog geen meisje!" daar was ik ook pissig om, het zou sowieso MIJN meisje zijn geweest, niet die van haar. Toen ik zwanger was van de tweede wisten we het geslacht niet. Sm had een paragnost bezocht en die zei een meisje. Had Sm heel groot op hun kalender geschreven op de uitgerekende datum: Nina komt!! Ten eerste wisten we geslacht niet Ten tweede zou ze geen Nina zijn gaan heten Ten derde wie zegt dat ze net als haar broer op de uitgerekende datum zou komen??? Sam kwam 3 dagen eerder, en mijn man kon zijn ouders dus niet bereiken om te vertellen dat hij was geboren. Pas een halve dag later. Mijn Sm was heel verbaasd want het was immers nog 3 dagen tot de uitgerekende datum, dus kon Sam er al zijn?? Grrrrf!!!!
Overigens doen we bij de derde dat wij het wel weten en verder niemand. Ik wil niet weten hoeveel moeite ze gaat doen het toch uit te vogelen..
Dat heb ik mensen ook wel eens horen zeggen, dat jongens veel liever zouden zijn en meisjes per definitie veel lastiger/krengeriger, enz enz. Tja, mijn stiefzoon en -dochter zijn het bewijs dat die stelling niet klopt, want stiefdochter is vrij meegaand en stiefzoon heeft een hele heftige peuterpuberteit doorgemaakt. Bij hem moest het altijd anders dan wij wilden, (of dan wie dan ook wilde), terwijl stiefdochter dus zich veel minder verzette altijd. Daar kan ik dus best boos over worden: over die vooroordelen. Over voorkeur voor geslacht niet, (zolang het maar in een realistische context is dat iemand beseft dat het altijd 1 van beide wordt). Maar als mijn omgeving voor me zou gaan lopen bepalen wat mijn voorkeur zou moeten zijn, zou ik daar wel weer iebelig van worden, denk ik. Ben daar zelf altijd voorzichtig in, vraag er soms wel naar, (bij mensen die dicht bij me staan). Vriendin van me had 2 zoons en was weer zwanger en die hoopte dus wel op een meid, (werd het ook), wat ik me echt wel voor kon stellen: naast twee van die lekkere rauwdouwers (dat zijn haar zoons namelijk nogal ) ook een meid waarin je naar alle waarschijnlijkheid meer van jezelf gaat herkenne, puur vanwege het vrouw-zijn. Ik heb er tot nu toe nog geen last van, van opmerkingen over wat het zou moeten zijn deze keer. En ben ook wel vrouws genoeg om ze te pareren als ze wel komen, maar hopelijk tackelen we dat vooraf al, als we hopelijk straks uiterlijk bij de 20-wekenecho gaan weten welk geslacht ons kindje heeft en dat kunnen vertellen aan iedereen
Bij mijn eerste zoontje zij mijn schoonmoeder iedere keer dat word vast een meid. 20 weken echo en het was een jongetjes en alles was goed, ik en vriend natuurlijk helemaal trots want wat het ook was maakte ons niks uit het was gezond daar ging het ons om. Wij schoonmoeder gezegd nou alles is goed en het word een jongetje! Zegt ze.... oww nou ben je teleurgesteld?? Ze heeft ook tot week 37 roze kleertjes gekocht terwijl 3 echo's hadden gezegd dat we een jongen zouden verwachten, echt een typ plaat voor de kop. Ze wou persee dat mijn zoon een meisje werd, haar daden zeiden genoeg en was ook teleurgesteld ook al zei ze van niet, dat kon je gewoon zien. Het heeft mij toen best wel zeer gedaan maar nu intereseerd het me niet meer, ik ben trots op ons kleine mannetje en al onze kinderen die nog mogen komen en dat zal ik altijd blijven, piemeltje of niet!