Hallo dames, Ik ben 28 jaar en circa 8 weken zwanger. Meteen na een MA en een curettage op 9maart weer zwanger! De echo's zijn goed en ons frummeltje doet het goed. Ondanks de angst van de vorige mk positief blijven denken en er van uitgaan dat het deze keer goed gaat! Ik ben 24 december uitgerekend. De gyn vroeg of we een nekplooimeting en bloedonderzoek willen doen. Ja goede vraag?! Geen flauw idee. Ons kindje is welkom, dat zeker. Maar mss is het beter om je goed voor te bereiden als het kindje syndroom van Down zou hebben? Maar aan de andere kant, het is een kansberekening en de uitkomst is niet zeker en dan zijn al die zorgen misschien voor niets. (ik ben nogal een zenuwpeesje) Voor een vruchtwaterpunctie kom ik niet in aanmerking en wil ik zeker niet omdat er een kans op mk is. Dat wil ik niet nog eens meemaken. Hoe hebben jullie de keuze gemaakt? Wel of geen nekplooimeting/ bloedonderzoek? En waarom? Ben benieuwd naar jullie reacties. Bedankt alvast.
Wij hebben het niet gedaan om een aantal redenen: - ons kindje was welkom, met of zonder down - de kans op een vals negatieve (uitslag is goed, maar je kindje blijkt toch down te hebben) of een vals positieve uitslag (uitslag zegt down, maar je kindje is gezond) is best groot. Zit je voor niks de hele zwangerschap met zorgen of voor niks gerustgesteld. - erge afwijkingen zoals aan het hart komen ook bij de 20 weken echo naar boven. Dat wilden wij trouwens wel weten. - als wij een twijfel uitslag hadden gekregen, dus vergrote kans op down, had ik nooit een vruchtwaterpunctie gedaan ivm kans op miskraam. - maar vooral... Mijn gevoel gaf aan dat ik er totaal geen behoefte aa had. Ik hè me hier ook nooit zorgen over gemaakt. Nu ben ik wel jong (23 tijdens zwangerschap) dus dan speelt de kleine kans ook een rol. Als ik de 40 zou naderen had ik het mss wel gedaan, geen idee. Volg je gevoel, diep van binnen weet je heel goed wat je wilt
Hier wel een combinatietest laten doen temeer omdat ik alweer 37 jaar ben en dan de kans op een afwijking velen malen groter is.Bij de 1ste was ik 28 jaar en heb ik niets laten onderzoeken en bij de 2de was ik 30 jaar en heb ik alleen de nekplooi laten meten en geen bloedonderzoek.
Hier niet gedaan bij beide zwangerschappen ondanks dat ik bij de eerste al boven de 30 was en nu zelfs 36. Belangrijkste reden: wat doe je met de uitslag? Het is een kansberekening en geeft dus geen zekerheid, het kind was hoe dan ook welkom dus ga je bij een slechte uitslag wel of geen vervolgonderzoek doen met (kleine) kans op een miskraam? Nu bij de tweeling werd het ons ook gewoon afgeraden door de VK omdat, als er iets raars uit de bloedtest komt ze niet kunnen zeggen bij welk kind dat hoort, weet je dus nog niks. Ziekenhuis drong ook niet aan toen we meteen nee zeiden, was duidelijk dat we er over nagedacht hadden. De 20 weken echo heb ik bij de eerste ook over getwijfeld, want het kind was toch welkom. Maar het argument van de VK dat je er dan iig voor kunt zorgen dat, mocht je kind een afwijking hebben, er rond en na de geboorte de best mogelijke zorg en opvang geregeld kon worden om het een zo goed mogelijke start te geven, heeft me over de streep getrokken.
ik zit ver onder de risicogroep (mijn vriend wel wat ouder) en wij hebben het wel gedaan. belangrijkste reden simpel; omdat ik het leuk vond om nog een echo te krijgen en dan kon ik zien dat ie het nog goed doet.. de resultaten waren wel goed, maar voor mij heb ik er niks aan, want indd het is een kansberekening, genoeg verhalen over dat ze dachten dat het mis was, en goed blijkt en andersom. ik weet niet of ik het een volgende keer weer ga doen. het heeft me niet gerustgesteld ofzo, maar wel leuk om t beebje weer te zien
Jij zegt de resultaten waren goed,wat houdt dat dan in??? Ik zet zelf oook vreselijk te twijfelen,ben bang dak mezelf vreselijk bang maak!
ook mij is gevraagd of ik er over na wil denken of ik dit wil doen.. ik twijfel... hoe dan ook wel of geen down ons kindje is meer als welkom
Wij hebben het om dezelfde reden als Mich87 niet gedaan. Ons kind was niet gepland, onverwachts zwanger, maar zeer welkom. En ben ook nog jong, 30 jaar. Geniet van je zwangerschap!
Niet gedaan precies omdat het een kansberekening is....stel de kans is 1 op 100 (dat is al een verhoogte kans) dan zit je heel je zwangerschap in de stress omdat je kindje misschien down heeft.... Ik was 25 toen ik zwanger was kijk als ik 38 was had ik het misschien wel gedaan.
Ik zit in hetzelfde schuitje, ben ook 27, 28 als de baby komt, ook een miskraam gehad dus alles is nu welkom. En toch doen wij de combinatietest van bloedonderzoek en een extra echo, gewoon als extra controle en mocht er een grote kans op afwijking uitkomen dan kan ik me daarop instellen. Succes met je keuze.
ik zat ook ontzettend te twijfelen. maar dacht op een begeven moment, waarom ook niet, ik vertrouw dr op dat het goed zit. en kreeg kans bij down van 1:2600 ong.. vanaf 1:200 of lager val je in de risicogroep maar zat de dagen ervoor wel enorm in de stress, maar toen de afspraak eenmaal was gemaakt viel dat wel weg denk je dat je als je het NIET doet, er misschien spijt van gaat krijgen... ik zei wel achteraf, ik had eigenlijk op een nog betere uitslag gehoopt.. en kom ik weer terug bij, het zijn maar cijfertjes..
Maar wat zou een betere uitslag zijn? Het blijft een kansberekening. Er is altijd een kans dat je alsnog een kindje met een afwijking krijgt, ook als de kans 1:miljoen is. 1:2600 is een superkleine kans. 1:200 trouwens ook. Soms is het vrij ontnuchterend om de percentuele kans even voor je te zien. Dan is dat namelijk 0,5% kans op Down, en 99,5% kans dat je gewoon een gezond kind krijgt. En dat is dus een hoog risico (omdat je als leeftijdskans onder de 30 op 1:1500 zit, bijvoorbeeld). Als je op je 40ste een kans van 1:200 hebt, is dat lager dan je leeftijdskans alleen (1:100). Ik ken mensen die daarom verder geen onderzoek gedaan hebben na de combinatietest.
Mijn man wilde het in eerste instantie wel en ik twijfelde. Een kindje met down is voor mij geen reden om het weg te halen. Ook wilde ik niet voor een VWP gaan, omdat ik heel angstig was voor een miskraam. De VK heeft toen gezegd dat we er dan nog goed over na moesten denken, omdat zij dan geen nekplooimeting zou doen. Uiteindelijk hebben we het niet laten doen en voelen ons daar toch heel opgelucht bij. Mijn man wilde het uiteindelijk niet vanuit zijn geloof. Ik ben ongelovig, maar zou mijn kindje alleen weg laten halen als het geen overlevingskansen heeft.
Dank voor al jullie reacties. Ons kindje is ook welkom, met of zonder handicap. Maar misschien is het wel fijn om je erop voor te kunnen bereiden? In hoeverre dat kan... Maar omdat het om kansberekening gaat krijg je nog geen zekerheid. En als er een kleine of grote kans is, ik ken mezelf, dan ga ik me toch druk maken. Maar aan de andere kant .... het niet uitvoeren is ook geen geruststelling. Lastige keuze. Waar we wel al over uit zijn is dat het kindje altijd welkom is en dat we absoluut geen vlokkentest laten uitvoeren. Ik heb nog 12 dagen om een keuze te maken...
Combitest is niet alleen op syndroom van Down maar ook op Patau en Edwards. Syndromen die veel erger zijn en niet met het leven verenigbaar. Dat wilde ik toch wel erg graag weten. Daarnaast is Down ook niet altijd met het leven verenigbaar. Ligt er maar net aan hoe zwaar de complicaties zijn.
Dit is een onderwerp wat je eerst goed met je partner moet bespreken. Kijk of jullie op 1 lijn zitten als blijkt dat de test negatief is, wil je het dan nader onderzoeken of niet. Wat als dan blijkt dat het kindje een afwijking heeft, hoe sta jij er dan tegenover en hoe staat je partner er dan tegenover. Wij hebben er bewust voor gekozen om het wel te doen, want als de uitslag negatief zou zijn, dan wilden wij bewust een vervolgonderzoek doen. Ook zaten wij op 1 lijn als zou blijken dat de baby een afwijking heeft. Dit zijn hele persoonlijke zaken, die jij en partner samen goed moeten bespreken en beslissen. Groetjes
Daar heb je helemaal gelijk in. We zitten nog in een verkennende fase. We zijn nog de voor en nadelen op een rijtje aan het zetten. Op internet informatie aan het zoeken enzo. Op dit moment weten we beide nog niet hoe we er tegenover staan. Iedereen heeft deze keuze moeten maken en iedereen is anders maar door al die verschillende reacties kan ik een goed overwogen keuze maken straks samen met mijn man. Het is zeker iets wat heel persoonlijk is en wat we samen moeten beslissen.
Ik heb ook een miskraam gehad. Toen ik zwanger was van Izzy heb ik alles laten doen, nekplooi meting, combinatie-test, bloedonderzoek. En alles was helemaal goed. Ook ik ben namelijke en zenuwpeesje en moest en zou alles onder controle houden in deze zwangerschap!! Toen kwam de 20 weken echo, helemaal positief ingesteld gingen we naar het echocentrum. Toen kregen we te horen dat er een afwijking te zien was aan 1 niertje van ons meisje. Mijn hele wereld storte in. Weg controle die is zo nodig had om de zenuwpees onder controle te houden. De vraag die je jezelf moet stellen is. Wil ik het allemaal wel weten? En wat doen we als we het weten? Izzy is met 40wkn + 3 dagen geboren met 1 niertje. Ze doet het geweldig en is verder helemaal gezond. Wel moeten we onder controle blijven bij de kinderarts in het ziekenhuis, maar dat is alleen maar goed!! Ik wil maar zeggen dat onderzoeken en testen enz. de stress alleen maar erger maken, tenminste voor mij was dat wel zo. En uiteindelijk ben ik heel gespannen geweest in de zwangerschap, wel kunnen genieten, maar niet ECHT kunnen genieten. En achteraf gezien valt het allemaal reuze mee en doet ons meisje het SUPER! Heel veel succes bij het maken van je keuze!!
De vorige.zwangerschap wilden we geen nekplooi laten.doen en toen was er zo duidelijk dat deze enorm verdikt was dat ze het automatisch wel op hebben gemeten. 7.7 mm De kans was tussen 80 en 90 % dat er iets niet goed was dus vlokkents