Soms vliegen de dagen voorbij maar soms weet ik ook niet hoe ik de dag door moet komen.. Wat vonden jullie de zwaarste/moeilijkste/lastigste periode/leeftijd van je kind?
Deze ! Levi wordt in september 4 en hij is zo gigantisch zijn grenzen aan het op zoeken. Oren lijkt hij niet te hebben,en anders zitten ze goed verstopt ( maar als je dan vraagt of er soms wat in zijn oren zit krijgen je terug " nee hoor kijk maar " ). O ja en op alles wat je vraagt of zegt krijg je terug. WAAROM ?? Wanneer gaat het over ?
Ze is nog heel jong, maar wat ik heel moeilijk vind is als ze ziek is en zich niet laat troosten. Ze kan dan zo hartverscheurend huilen en ik kan er dan niets aan doen.
Tja, met net 2 en bijna 4 is het natuurlijk maar heel kort waar je iets over kunt zeggen.. ik vind het moederschap erg mee vallen (had me het veel zwaarder voorgesteld) maar de periode rond 2 jaar vind ik wel het lastigst (maar valt me ook mee). Veel NEE, matig praten, wel veel willen etc. Maar vraag het me met 18 jaar nog eens
Ahhh! Ik heb de eerste tijd moeilijk ervaren, omdat onze jongen veel huilde! Gelukkig is het nu een schat die veullll lacht! ...
Hmmm, De eerste twee jaar met de jongste héél weinig slaap gehad. Dat vond ik het moeilijkst, twee kleine kinderen en werken en slaaptekort en 'alles en alles en alles'. Ik heb nu twee maanden thuisgezeten van het werk, de jongste slaapt door en ik kan overdag ook weer ademhalen. Dus t ergste lijkt voorbij te zijn Tegelijkertijd heb ik deze periode ook mijn grootste geluksmomenten gekend, want wat het toch heerlijk en wat is het achteraf dan toch weer veel te snel voorbij gegaan... (snik)
Toen Quinnn 3 maanden was tot 8 maanden, nog gehoord worden door het ziekenhuis dat Quinn reflux en kma en babay astma had. Quinn was heel veel ziek, lees iedere 4 a 6 weken hoge koorts, astma aanvallen, allergische reactie's ect, Quinn sliep heel slecht, veel wakker, dus weinig slaap DOor een second opinion wel het gelijk gehad, en kregen we eindelijk een ander kind voor terug. Dat was voornamelijk omdat we ons heel veel zorgen maakte. Op dit moment is het vooral omdat Quinn voor geen meter luisterd, grote monden heeft, en heel slecht slaapt, en ik loop op mn tenen van vermoeidheid!
Tot nu toe vond ik de eerste maanden erg zwaar bij beide kinderen, maar dit komt doordat ze beiden "huilbaby's" waren. Ik hou helemaal niet van de term "huilbaby", maar hiermee wordt t vaak wat sneller begrepen... De oudste had heftige KMA en verborgen reflux waar we pas met 3 maanden achter kwamen. Tot die tijd huilde ze enorm veel (tot wel 20 uur per dag) en stond ik regelmatig zwaar wanhopig mee te huilen; ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen, was enorm machteloos ook.. De jongste heeft ook KMA (maar preventief maatregelen genomen) en verborgen reflux, maar voor dit laatste heeft t even geduurd voordat we de goede medicijnen gevonden hadden. Toen ze 4 maanden was ging t eindelijk goed met haar. Ook bij haar heb ik me dus maandenlang machteloos gevoeld... Mijn oudste dochter is enorm bijdehand en een echte peuterpuber, maar ik moet zeggen dat ik daar echt enorm van geniet en t allesbehalve zwaar vind! Ik kan nu communiceren met haar wat het allemaal een stuk makkelijker maakt
Ik weet het, waarschijnlijk komt er steeds wel weer een periode. Hier zo af en toe dagen dat ik nauwelijks wat kan, mijn dochter overal boos om lijkt te worden, mij dan ook van haar afslaat maar eigenlijk ook niet alleen wil zijn/spelen. Een meter afstand lijkt al te ver. De concentratie is nog maar kort dus een spelletje duurt maar even. En wanneer mijn man dan thuiskomt denkt hij ook nog eens dat ik een lekker rustig luier dagje heb gehad (aangezien ik dan snel eten in elkaar heb geflanst en aan het huishouden ook niet toe ben gekomen..)
Tot nu toe bij Milan de eerste paar maanden, hij huilde toen erg veel vanwege zijn reflux en sliep alleen maar op mijn arm of op mijn buik (ook 's nachts dus). Bij Isabelle tot nu toe nog niks eigenlijk. Ik moet zeggen dat het moederschap me sowieso heel erg meevalt! Het is vooral heel veel genieten!
Tot nu toe van 0 tot 1 jaar, hangt ook heel erg van mijn dochter af. Ze had een harnas, is heel erg ongeduldig en drifte, tot 6 maand is ze ook een huilbaby geweest. Nu begrijpt ze me en kan zelf ook dingen duidelijker maken, met haar ongeduld en driftigheid kan ik heel goed omgaan, het is soms alleen vervelend als ze iets anders dan mij wil maar dat siert haar ook wel weer. Ach ik hoop niet dat ze niet zo'n puber als mij word!
De eerste 6 weken, je bent dan nog zo aan het zoeken naar een ritme en het gaat ook dag en nact door waardoor je weinig uitgerust bent
De eerste drie maanden, doordat we niet wisten wat er met hem was (reflux, KMA), hij huilde altijd als hij lag. Verder zo nu en dan de peuterpuberteit, als hij zijn zin niet krijgt.. maar op zich valt het nog reuze mee. Zo nu en dan een paar dagen dat hij die buien heeft. Vond het overigens ook zwaar toen ik na het overlijden van mijn dochter* niet voor hem kon zorgen, maar dat kwam niet door zijn leeftijd. Konden toen gewoon niks doen samen.
ik vind de leeftijd, rond de 2 jaar en als ze bijna 4 worden erg lastig, met 2 dat ze overal gecorrigeerd moeten worden, uitdagen bezig zijn met hun eigen ik met 4 voordat ze naar school moeten, opnieuw die grenzen weer uitleggen terwijl ze het weten pfff
Tsja...,het heeft allemaal wel z'n ups en downs. Baby vond ik heerlijk om te snuffelen en knuffelen maar dat gezeul de hele dag en die flesjes....,peuter leuk, zelfstandig maar die driftbuien en dat weglopen. Kleuter;grote mond maar ook zoveel humor! Elk nadeel heb z'n voordeel zalk maar zeggen, om in de voetbalsfeer te blijven
Rond de 2jr, veel willen maar het nog niet kunnen, veel gedoe met eten en niet-eten etc. Anderzijds, was dat ook de periode dat we net gingen verhuizen na m'n scheiding, dus ook veel stress enzo. Al met al vind ik het eigenlijk helemaal niet echt zwaar, zelfs niet als single mom. Het is soms best pittig, maar allemaal nog prima te doen
Ik vind het nu vaak erg moeilijk doordat ze niet kan praten.. Dat ze me niet kan vertellen waar ze last van heeft en ik soms niets voor haar kan betekenen als ze zo huilt vind ik echt heel moeilijk.. Maar ze is natuurlijk heel jong, dus ik weet niet of het straks met 2 jaar, 4 jaar of 10 jaar moeilijker zal zijn dan nu