@gentle: mj je kunt hooguit aangeven dat ze nogal vlot is... en dat je er vanuit gaat dat het wel goed gaat maar of ze er wel een beetje rekening mee willen houden denk ik. voordeel van psz is dat er vrij weinig moet en dat er niet echt schools geleerd wordt zolang dochterlief dat ook niet verwacht zal het allemaal wel meevallen
Mijn oog valt op een topic met de vage titel: 'nieuwe club zinvol' en lees vervolgens vanalles over peuters die hoogbegaafd zijn. Mmm, weird! Van een peuter kan je officieel helemaal niet zeggen of er sprake is van hoogebegaafdheid. Je mag hoogstens zeggen: 'bovengemiddeld intelligent'. Mijn zoontje zou heel goed hoogbegaafd kunnen zijn, maar is vooralsnog 'bovengemiddeld intelligent' en I LIKE THAT!!! Mijn zoontje gaat 2 ochtenden naar een psz gelegen in een achterstandswijk. Bijna alle kindjes daar krijgen het vve-programma. Mijn zoontje helpt daarbij. Wat ik het mooie vind aan de psz is dat dat is wat het woord letterlijk zegt: PEUTERSPEELZAAL. Heerlijk met leeftijdsgenoten spelen, zingen, knutselen. Het groepsgevoel beleven en het sociale aspect door te spelen met kinderen uit diverse milieus vind ik juist heel gezond! Laat een kind heerlijk kind zijn zeg, zolang het nog niet naar school hoeft! Als je je nu al zorgen gaat maken dat je kind niet aan zijn trekken komt op een speelzaal, ben je miz. verkeerd bezig. Wil je het schoolleven al helemaal uitstippelen tot het 18e levensjaar? Peuterspeelzaal is trouwens geen school, sommigen noemen het 'schooltje', maar dakloptnie! Ik probeer mijn kind zoveel mogelijk kind te laten zijn. Als hij op de i-pad weer een of ander rekenprogramma voor 12 -jarigen aan het doen is en het is mooi weer, zeg ik: 'Hop, naar buiten, naar de speeltuin!'. Spelen en spel is zó belangrijk! Je kan een kleine 'nerd' creeëren door overstimulatie en te weinig sociaal contact met leeftijdsgenootjes. Gek hè dat je kind dan anders wordt en weinig aansluiting vindt in de klas. Het leven is maakbaar, vergeet dat niet! Rekening houden met is prima, maar overdrijf het niet bij zulke kleintjes.
Ok een peuter die zich bezighoudt met wiskunde voor 12 jarigen vind ik dan toch echt wel bijzonder Meen je dat nou serieus?
Ohhhhh, hier gaan mijn nekharen van overeind staan!! Wat een aannames! PSZ, ik begrijp heel goed wat het is en juist dat het ook is om te spelen. Maar mijn dochter trekt zich terug, begint thuis slechter te praten omdat de andere kinderen dit ook doet, en speelt juist niet met (een aantal van) de andere kinderen, omdat ze geen aansluiting vindt. Ik zou geen probleem maken als er geen probleem is. Spelen is wat mij betreft ook het belangrijkste, nog veel langer dan alleen op de peuterspeelzaal. Eigenlijk is de hele basisschooltijd nog heel erg doorspekt met spelen, spelend leren, etc. Mijn dochter heeft het misschien 2 keer op een dag over letters/cijfers, doet dan een spelletje met letters of woordjes, of leest een boekje. Alles op eigen initiatief en voor haar is dit net zoveel spelen als buiten spelen, in de zandbak graven, fietsen op haar nieuwe fiets, knutselen, etc. Bij kinderen zit er niet zo'n verschil tussen leren en spelen. Wij zien dat verschil, omdat wij weten wat ze straks op school krijgen, maar kinderen doen gewoon wat ze leuk vinden. 'Laat je kind kind zijn' vind ik altijd een beetje een aparte opmerking. In welk opzicht zou mijn kind geen kind zijn als ze zelf wil leren lezen? Ik zit echt niet met haar te studeren hoor, als je je daar druk om maakt. Ze speelt gewoon, met poppen, met de zandbak, met kleurtjes, en met letters. Ze vindt het prachtig! Dus voordat je iedereen over 1 kam scheert en denkt dat voorlopende kinderen allemaal erg pushende ouders hebben, even bedenken wat je zegt! Daarbij is het feit dat HB nog niet vastgesteld kan worden ook al vaak genoemd, dus dat was ook duidelijk.
Gentle ik krijg eerlijk gezegd hetzelfde gevoel als zg bij het lezen van deze topic. En vooral omdat het om de peuters gaat, die natuurlijk wel lekker snel zijn, maar waarvan de ouders daar (onbewust) ook veel mee bezig zijn. Als ik denk dat mijn kind anders is dan anderen, zal ik dat gevoel ook op mijn kind overbrengen. Een peuter bedenkt echt niet zelf dat een leeftijdsgenoot 'dom' is (wat ik eerder in deze topic las) En de aansluiting met andere kinderen: ik ken geen hb kinderen maar de meeste peuters die ik kunnen ook gewoon letters en cijfers herkennen en praten redelijk normaal. De 1 wat beter dan de ander, maar ik neem aan dat deze kennis weinig van invloed zal zijn op een klimrek of in de zandbak. Daar speelt het sociale aspect vooral een grote rol.
ik heb alle lettertjes en cijfers weg gehaald op leeftijd 2 jaar en maand. voor 5 maanden helemaal weg. nou een paar dagjes huilend er om gevraagd. ik lees ook niets voor. hij heeft dan met ballen en auto's gespeeld. ik laat hem geen engelse TV kijken. ik breng hem vaak naar buiten lange wandelingen. hij gaat naar een antroposofische PSZ. volgens antroposofische gedachtengang begin je met leren vanaf leeftijd 7-8.tot die tijd laat men n kind kind zijn! 1 van de redenen waarom men niet vast kan stellen over iq tot een bepaalde leeftijd is dat het leren van een jong kind totaal anders werkt dan n oudere mens. echt vast kunnen houden aan kennis(dat is een bio chemisch proces in hersenen) komt veel later dan peuter tijd. het is heel normaal dat een kind heel slim lijkt en heel veel kan(lettertjes, kleuren tellen) op leeftijd 2,5 maar dan op leeftijd 4-5 helemaal niks meer van weet. omdat hersenen die in hardware ontwikkeling zit wordt alles onder begraven(om het zo te zeggen). om te kunnen groeien worden de cellen aangetast die de kennis vast zouden moeten houden. daarom weet iedereen dat een ontwikkelings voorsprong weinig zegt, want de ervaring is dat meeste kinderen toch op dezelfde nivoo zitten als ze met school beginnen op leeftijd 4-5. daarnaast hebben ze op leeftijd rond 4 rond 8 rond 12 enorme hormononale veranderingen. vooral meisjes worden minder intelligent en nerdie vanwege vrouwelijke hormonen. en jongens kunnen moeilijk focussen.
zucht... als het jullie verder niet interesseert... ga dan gewoon ergens anders zeuren. of lees voor het gemak even ALLE posts in het topic ipv enkel de eerste en laatste pagina. @zg: diverse keren is het feit dat peuters niet hoogbegaafd zijn al ter sprake gekomen.. wat is precies je toevoeging? @belize: ik vind het bizar dat je je kind de toegang ontzegd tot dingetjes die hij leuk vind. laat het kind lekker... hij vindt het LEUK en daar gaat het uiteindelijk om.
Ik doe geen aannames Gentle; ik reageer gewoon inhoudelijk nav wat ik lees. Ik lees al 2 jaar dat Julia zo snel en zo knap is. Nu heb je het steeds over hoogbegaafdheid. Dát is een aanname! Ik denk dat je beter een school kunt kiezen adhv andere randvoorwaarden, zoals: type, nabijheid e.d. Wij hebben gekozen voor een school die redelijk vrij is en waar veel aandacht wordt besteed aan zang, dans en toneel. Mooi meegenomen is dat de school in een goede buurt staat en slimme kinderen aflevert, het merendeel gaat naar het VWO. Dat een kind slechter gaat praten doordat het een paar uurtjes per week omgaat met kinderen die niet zo goed praten is ook een aanname! Ze liften juist mee op het vve-programma! Mijn zoon mag sinds dat hij 2,5 is de vve-juf helpen! Als hij thuis kwam van de psz had hij weer nieuwe woorden geleerd! Wist je dat kinderen trouwens heel goed kunnen communiceren zónder te praten? Dat moet je toch al eens opgevallen zijn. Als kinderen op de psz of in het park van de glijbaan roetsjen, voeren ze geen intelligent gespek hoor. Bovengemiddeld intelligente peuters ook niet. Mijn zoon had een vriendinnetje op de psz die nu naar een speciale basisschool gaat omdat ze vreselijk achterloopt op taalgebied. Verstandelijk zit alles goed. Hij speelde heel graag met dit leuke vriendelijke sociale kind, mijn zoon voelt dat haarfijn aan. Ik kwam ze deze zomervakantie tegen in een waterpark en wist helemaal niet dat het meisje zo slecht praatte! Het was me niet opgevallen, ze speelde altijd zo leuk met elkaar! Daarentegen zit op het kdv een jongetje dat net zo slim is als mijn zoon, uit hetzelfde milieu komt etc. en dit zijn juist helemaal geen vriendjes! Ze hebben laatst echt 2x op een dag flink gebotst! Waarmee ik wil zeggen dat kinderen hun eigen weg wel zoeken en dat je het niet allemaal uit kan stippelen voor ze. Ik denk dat angst een heel slechte raadgever is. Ik raad je aan om het allemaal een beetje los te laten. Dat bedoel ik met: laat het kind lekker kind zijn. Ik las laatst trouwens dat iedere basisschool tegenwoordig min of meer verplicht is om kinderen die er zowel aan de bovenkant als onderkant uitspringen hulp te bieden. Begin jaren 80 kon je een klas overslaan als je wat slimmer dan de rest was en ik weet nog dat een aantal kindjes naar de 'remedial teacher' gingen. Maar het onderwijs is enorm veranderd de laatste 30 jaar! Ik zou dus zeggen: kies een school die goed voelt. Mocht Julia echt hb zijn en geen aansluiting vinden op betreffende school, kan je haar altijd nog naar een andere school laten gaan. Het is mij meermaals opgevallen dat je er (misschien onbewust) heel erg mee bezig bent en er zelfs een beetje panisch over doet. Misschien is dát een verkeerde aanname, maar zo komt het over op mij. Wat Belize trouwens zegt is helemaal waar! Kinderen leren spelenderwijs tot hun 7e/8e en dan verandert er pas echt wat in die kleine hersenpannetjes. Sommige kinderen die heel vlot waren met alles voor hun 4e verleren dat ook weer. Juist een te grote stimulans van de ouders kan het kind faalangst bezorgen en het genot om lekker vrijblijvend spelend te leren ontnemen.
Toevoeging? Doe even normaal zeg! Ik praat hier op normale wijze mee en reageer inhoudelijk, wat is je probleem precies? Oh, je bent het niet met me eens? Lees mijn posts dan maar niet. Je kan me niet uitsluiten hoor, of je moet een besloten clubje maken: 'Mama's van suspect hb-kindjes'. Ik reageer hier omdat dit thema zeker een rol speelt in ons gezin. Ik blijf de term hb bij een peuter alleen wel nuanceren.
@Belize, Ik vind het ook bizar dat je noemt je kind niet voor te lezen omdat het lekker kind moet kunnen zijn. Nogal tegenstrijdig! En alle letters en cijfers afpakken Laat je kind toch gewoon lekker zichzelf zijn. Ik vind dat in deze discussie aan beide kanten veel aannames worden gemaakt. De ene kant zeggen mensen dat hun kind geen aansluiting vind, en nemen aan dat dat door de intelligentie van het kind komt. Andere kant ben je meteen een pushende ouder die z'n kind geen kind laat zijn omdat hij nou eenmaal geintereseerd is letters en cijfers. Je kind kind laten zijn wil niet zeggen dat je z'n speelgoed af moet pakken. Mijn dochter is veel bezig met lezen er rekenen, omdat ze dat zelf graag wil. En in haar geval ben ik het wel met Adi eens, dat belemmerd haar niet in het contact met leeftijdsgenootjes, daarmee speelt ze heerlijk prinsesje en met de my little pony's. In groepen heeft ze wel problemen, en trekt zich terug, maar de oorzaak zoek ik niet in haar intelligentie.
Ik ben hier buiten gebleven omdat ik het niet heel nuttig vind om over de snelheid van de ontwikkeling van mijn kinderen te praten maar... ik geloof wel dat hier enkele (op minder dan één hand te tellen) kinderen zijn waarvan je nu al de stevige aanname kunt doen dat zij hoogbegaafd zijn en dat zij slecht passen binnen het reguliere aanbod. Wel denk ik dat deze ouders (en zij weten wel wie ze zijn) hun heil niet hier moeten zoeken. Ga naar een omgeving die hiervoor gespecialiseerd is. De groep gelijkgestemden is hier te klein en hier teveel mensen waarvan het kind lekker voorloopt in de ontwikkeling en bovengemiddelde slim is maar dat is echt verre van hetzelfde... veel succes
@cygnet: mja ik ga er vanuitdat ze vooral gewoon interesses heeft die wellicht 1-2 jaar voorlopen.... dat kan zomaar over 2 jaar heel anders zijn (en tegen de tijd ze gaat puberen en verder.. is dat waarschijnlijk al helemaal geen probleem meer) en toch zoek ik meestal mijn heil ergens adners alleen soms.. tja soms komt het wel ter sprake en dat moet gewoon kunnen lijkt me... het zou fijn zijn als je in je waarde gelaten word in een normaal gesprek. (in de praktijk valt dat dus tegen)
Ik kan me wel enigszins vinden in de meningen van ZG, Belize en Adi, maar ik kan me ook vinden in de zorgen van de andere dames. Zelf weet ik hoe het is om HB te zijn en nee, dat is echt niet altijd even makkelijk geweest. Maar de "echte problemen" kwamen bij mij pas rond een jaar of 6/7; tot die tijd was ik gewoon een meisje die net even wat anders was dan andere kinderen, maar kinderen hebben mij tot die tijd gewoon altijd geaccepteerd hoe ik was Pas met een jaar of 6/7 kwam het besef van mijzelf en andere kinderen dat ik "anders" was en daar ging men zich ook naar gedragen... (ik werd toen heel erg gepest; leerproblemen kreeg ik pas echt op de middelbare school) Zoals eerder geschreven is hier ook een vermoeden bij onze oudste dochter, maar ik doe er eigenlijk niet zoveel (bewust) mee. Het enige waar ik echt mee bezig geweest ben is het zoeken naar een geschikte basisschool. Zij zal naar een bassischool gaan waar men kijkt naar het leervermogen van je kind; snel of niet snel, dat maakt niet uit. Verder zijn ze daar erg gericht op cultuur(sverschillen), muziek(les), dans, toneel, buitenschoolse activiteiten, etc. Hun visie (en ook die van mij) is dat het erg belangrijk is dat een kind zich ook op andere vlakken moet kunnen ontwikkelen tot een eigen "ik" en daar besteden ze gewoon veel aandacht aan Onze jongste dochter zal ook naar die school gaan, gewoon vanwege de visie waar mijn man en ik achter staan. Mijn dochter is zoals ze is en daar handel ik gewoon naar. Ik herken enorm veel van mijzelf in haar (zoals ik nu ben maar ook hoe ik als kind was), maar ik zie vooralsnog geen problemen. Wellicht omdat ik het zelf ben en het voor mij een 2e natuur is? Geen idee. Wat ik wel weet is dat zij (oa) gewoon net even wat anders denkt (enorm doordacht) dan andere kinderen en ik diezelfde gedachtengang heb; dat maakt de omgang voor mij doodnormaal terwijl ik toch wel zie dat andere volwassenen (bepaalde familieleden) geen idee hebben hoe ze daarmee om moeten gaan en enorm kinderachtig en simpel tegen haar doen (voor haar doen terwijl het bij een andere 3-jarige heel normaal zou zijn). Dit werkt enorm averechts en hier wordt ze erg tegendraads en gefrustreerd van. Dit uit zich dan in niet (willen?) luisteren en moeilijke buien. Met andere kinderen zijn er weinig problemen eigenlijk. In het begin trok ze zich op de PSZ heel erg terug, maar dit is nu totaal niet meer aan de orde gelukkig. Ze speelt heerlijk met de andere kinderen; vaak wel met de wat "grotere" kindjes, maar ook met de "kleintjes" kan ze heel goed overweg; weliswaar op een andere manier dan met de "grotere", maar het gaat Met name sinds ze een zusje heeft en begrijpt dat niet iedereen "al" kan wat zij kan.
Wat betreft onderwijs... Tja, ik kom uit de periode van klassen overslaan als je erg snel was en ik heb dan ook een klas overgeslagen. Ik ben van groep 1 direct naar groep 3 gegaan, op 5 jarige leeftijd, maar ik moet eerlijk zeggen: In mijn geval heeft dit niet veel goeds gedaan. Ze deden enorm hun best op mijn basisschool hoor, daar niet van; zo zijn een aantal leraren extra cursussen gaan volgen mbt hoogbegaafdheid en hoe daarmee om te gaan, maar qua sociale omgang hadden ze me beter nog een jaartje in de kleuterklas kunnen laten zitten. Zo ook de middelbare school; ik was net 11 geworden toen ik naar de brugklas ging (tweetalig atheneum) en wat heb ik het daar moeilijk mee gehad! Mijn klasgenoten waren al zoveel verder dan ik..! Ik speelde thuis nog uitgebreid met mijn barbies waar zij al met hele andere dingen bezig waren Ik ben in de brugklas ook blijven zitten en pas sindsdien heb ik eindelijk wat aansluiting gevonden bij klasgenootjes! Nee, ik ben geen voorstander van klassen overslaan, intelligentie is namelijk 1 ding, maar een (HB) kind is meer dan alleen intelligent. Mochten er idd problemen ontstaan op school door het niveau van intelligentie dan is het nog vroeg genoeg om te kijken naar een school die daar geschikt voor is en gelukkig is er tegenwoordig veel meer aandacht voor. Nee, ik maak me geen zorgen hoor Het gaat zoals het gaat
mja en als je echt zo ontzettend intelligent bent.. ben je er ook niet met puur 1x een klas overslaan... daar moet dan je hele schoolperiode door iedere juf/meester hard gewerkt worden om je bezig te houden. dat vergeten scholen weleens... wat dat betreft denken hoop scholen tegenwoordig wat verder door.. EN zijn de ouders ook weerbaarder. dat laatste is niet per definitie goed.. maar het is wel handig om te weten welke valkuilen al een hele berg hoogbegaafde kinders zijn gesneuveld... en daar moet je gewoon normaal over kunnen praten met school, dingen overleggen en eventueel uitproberen. gewoon als mensen.. niet als tijgerouder of als tijgerjuf. wij kozen overigens ook voor een school waar niveauverschillen (omhoog en omlaag) in de klas gewoon normaal zijn en waar veel gedaan wordt aan kunst, cultuur en sport. toch minstens zo belangrijk als leren lezen en rekenen is de rest van je ontwikkeling
Daarom begonnen de leerproblemen bij mij ook "pas" op de middelbare school.. Op de basisschool hielden ze enorm rekening met mij (zelfs extra cursussen gevolg door leraren) en deden ze enorm hun best om mij bezig te houden. De andere kinderen zagen dit natuurlijk ook en doordat ik "anders" was dan hen werd ik niet geaccepteerd door de kinderen. Daardoor ben ik erg gepest en ben ik steeds meer in mijn schulp weggekropen. Ik werd enorm onzeker en dacht echt dat ik abnormaal was.. Op de middelbare school liet ik dan ook niet meer zien wie ik was en deed me dommer voor dan ik was; gewoon omdat ik niet weer "anders" dan anderen wilde zijn. Het eerste jaar was mijn eindrapport niet voldoende om naar 2 atheneum te gaan, maar ik kon wel naar de 2e Havo/Vwo klas. Gelukkig (!) zijn leraren nog steeds niet helemaal achterlijk en zagen ze precies wat er aan de hand was Het is toen ook de beste keuze ooit geweest om mij te laten blijven zitten ipv door te laten gaan naar t 2e jaar (weliswaar niveau lager maar dan nog), gewoonweg vanwege het sociale aspect. Kortom.. intelligentie is 1 ding, maar gelukkig is een kind meer dan alleen intelligent. Mijn mening: Kijk naar je kind en naar wat hij/zij nodig heeft; speel daarop in, maar ga niet voorbij aan andere belangrijke zaken
Ten eerste iets over mezelf (alhoewel ik ook wel begrijp dat niet iedereen mij zal begrijpen of het met mij eens zal zijn), ik ben gek op ontwikkeling. Bij mezelf, ik leer graag nieuwe dingen, en vanaf de geboorte van mijn oudste ook op de ontwikkeling die mijn kids doormaken. Ik vind het gewoon ontzettend gaaf om te zien wat ze leren, en ik ben gastouder en merk hetzelfde bij mijn oppaskinderen! Ik heb met verstandelijk gehandicapte kinderen gewerkt, daar had ik hetzelfde. Het heeft niets te maken met streverigheid of pushen (of met het feit dat mijn oudste een ontwikkelingsvoorsprong heeft), ik vind het gewoon heel bijzonder om te zien welke groei ze doormaken. Of mijn dochter HB is, dat weet ik niet. Dat weet niemand, en is ook niet zo erg van belang (als zijnde sticker). Wat wel van belang is, is dat wordt herkend en erkend dat zij anders is (uniek, net als alle kinderen) en op sommige gebieden zo anders dat ze misschien een andere benadering/andere dingen nodig heeft dan de meeste kinderen. Net als bijvoorbeeld kinderen met een achterstand of ADHD/ADD/beelddenker. Hoeft geen probleem te zijn, maar je moet er wel open voor staan en soms kunnen aanpassen. Belize, nee dat snap ik echt niet. Mijn dochter houdt van letters, cijfers, boekjes. Dat vind ik veel belangrijker. Wie bepaalt of het wel of niet tijd is om iets te leren? Ik geloof dat een kind dat zelf prima aan kan geven of het daar interesse in heeft en klaar voor is! Een kind kind laten zijn betekend voor mij dat een kind lekker mag spelen, ontdekken, vrij is om bezig te zijn. Dat mijn kind op dat moment kiest voor boekjes, voor eeuwige 'waarom' vragen, dat is haar eigen, vrije keuze. Als ik zeg dat dat niet mag, dat lijkt me juist meer een belemmering van haar 'kind laten zijn'! Zogelukkig, ik zeg nergens dat Julia HB is hoor, maar het zou wel kunnen. Ik ga daar niet panisch over doen door steeds te zeggen 'het zal wel niet', omdat iedereen dat wil horen. Als je niets wilt lezen over mijn dochter, dan lees je het niet, toch? Ik heb haar toch zeker niet net zolang gepusht tot ze met 10 mnd ein-de-lijk ging lopen? Of toen ze ein-de-lijk net voor haar 2e verjaardag haar eerste letters leerde? Of toen ze ein-de-lijk ging lezen vorige maand? (ik hoop dat je de humor in mijn zinnen kunt lezen) Ik heb het haar echt niet al oefenend en studerend geleerd, zij wil het zelf heel graag. Sorry als je het vervelend vindt om steeds te lezen.. Ik neem niet aan dat ze slechter gaat praten, ik merk het. Ik kan je proberen te overtuigen, maar nee.. Wat ik vertel is niet iets wat ik verwacht, het is iets wat ik zie gebeuren. Maar goed, zoals gezegd, ik ga daarover in gesprek met de juf, dat lijkt me zinvoller. Je hebt het trouwens over spelenderwijs leren tot hun 7e/8e, maar hoe denk je dat Julia heeft leren lezen dan? Uit een studieboek ofzo? Elke dag een paar uur oefenen met een leesplankje???? Julia is communicatief vrij vlot. Dat betekend dat ze sociaal gezien ook niet altijd wordt begrepen. Het vaker gebruikte voorbeeld van een kind wat zes keer vraagt om het rode driehoekje en nog steeds geen respons krijgt van een leeftijdsgenoot wat niet weet waar het over gaat, dat idee. Julia heeft dat met letters, ze vindt met haar interesse alleen aansluiting bij veel oudere kinderen. Sociale ontwikkeling wordt hier nu heel erg los van de rest van de ontwikkeling, maar dat gaat naadloos in elkaar over! Dat betekend niet dat Julia niet met andere leeftiujdsgenoten kan spelen, echt niet. Maar het vergt soms wel veel aanpassingsvermogen van haar. En zoals Kristel zegt, kinderen willen niet graag anders zijn. Op deze jonge leeftijd speelt dat nog niet altijd zo mee, maar hoe ouder ze worden, hoe meer ze verschil zien, hoe meer ze mee doen met de rest, omdat het zo hoort. En als we het dan hebben over jezelf kunnen zijn... Daar ben je dan voorbij! In mijn familie meerdere voorbeelden van flink begaafde mensen (niet getest) die allemaal de hoofd-capaciteiten wel hadden voor een WO studie, maar die manier van leren niet konden hebben. En vervolgens fluitend door een HBO en gewoon lekker op je plek zitten! Dat is zoveel belangrijker. Pfff, weer een hele lap tekst. Wat kan het soms lastig zijn om je uit te drukken in tekst, om goed over te komen. Ik ga me ook verder niet helemaal verdedigen en volledig uit de doeken doen hoe het dan gaat, maar hou vooral goed in je hoofd dat er kinderen zijn die het liefst "spelen" met wat voor anderen "leren" lijkt. Wie bepaald wat op school geleerd moet worden en wat daar buiten? Waarom leren we in groep 4 rekenen en in groep 2 spelen we in de zandbak? Waarom niet andersom, als een kind aangeeft dat het dat graag wil weten? Laat een kind zichzelf zijn! (Hihi, volgens mij vinden we dat allemaal, dus lekker blijven doen!)
@gentle: 1 dingetje op je hele verhaal.. wij struikelden ook erg over dat de taalvaardigheid ineens onderuit ging maar dat schijnt toch een vrij normaal stukje ontwikkeling te zjin hoor.. dat is van klakkeloos gebruiken wat je uit je hoofd hebt geleerd.. naar spelen met taal en zelfstandig vervoegen en gebruiken... en ja dat gaat in het begin soms mis.