Echt? Ik ben hier nog geen kind tegen gekomen waarvan ik dat: "hee, dat is hoogbegaafd!", maar misschien lees ik dat soort topics wel niet of zie ik het überhaupt niet, dat kan ook nog. Een kind is hoogbegaafd als het een IQ heeft van 130 of hoger (maar dat wordt dus niet getest onder de 5-6 jaar) en het kind over bijzondere vaardigheden en een uitzonderlijk doorzettingsvermogen beschikt. Bij een kind < 4 wordt nog niet gesproken over hoogbegaafdheid. Als een kind op bepaalde ontwikkelingsgebieden vooruit loopt op leeftijdsgenoten heet dat een ontwikkelingsvoorsprong. Je ziet dat vaak op het verbale vlak; deze kinderen leren snel op een bepaald niveau communiceren en putten uit een grote woordenschat. Ook zijn er kinderen die bijvoorbeeld motorisch veel vlotter zijn dan hun leeftijdsgenoten. Als een kind verbaal heel sterk is, wordt er snel gedacht aan een ontwikkelingsvoorsprong op intellectueel gebied. Dit is mogelijk, maar hoeft niet. Kinderen die opgroeien in gezinnen waar veel met taal wordt gespeeld (voorlezen, zingen, rijmen, praten met kinderen over dagelijkse bezigheden) kunnen hierdoor ook een voorsprong ontwikkelen. En zo kan dat ook met rekenvaardigheid het geval zijn. Je ziet dan dat op de basisschool het verschil met andere kinderen kleiner wordt. Ik vind dat er over het algemeen veel te veel vooruit wordt gelopen op bepaalde zaken.
Ja zal ook wel deels erbij horen. Maar ze gaat dan echt doen alsof ze niet kan praten (ergens kan ik er ook de humor wel van inzien). Ik hoop dat het gewoon over gaat. Het is alleen wel steeds na de peuterspeelzaal, alsof ze het daar toch wel oppikt ofzo.
zg, waarom kun je niet, zonder aannames en zonder het woord HB te noemen, gewoon praten over de ontwikkelingsvoorsprong van je kind? Zodra je er over praat, loop je al 'vooruit op de zaken'! Je mag toch ook gewoon constateren dat je kind (op een bepaald vlak) voorloopt, zonder dat je per sé er vanuit gaat dat je kind een soort Einstein wordt over 15 jaar? Ik heb het gewoon over hier en nu, en aangezien mijn dochter op een heel aantal gebieden voorloopt, ben ik er inmiddels bij het uitzoeken van een basisschool wel rekening mee aan het houden dat ze dan nog steeds voor zal lopen. Dat mag toch wel? Of loop ik dan ook vooruit op de zaken?
Ik vind het nog steeds apart dat dit als iets positiefs wordt genoemd. Oh wat fijn dat iedereen dan weer hetzelfde is...? Ik vind het juist jammer dat een kind dan opeens blijkbaar niet meer zoveel plezier vindt in nieuwe dingen, waar hij eerder blijkbaar veel interesse in had. Hoeft niet per sé, maar het zou kunnen zijn dat een kind gedemotiveerd wordt van de manier van onderwijs, en daardoor gewoon maar gaat doen wat iedereen doet??
Ik kan alleen maar vanuit mezelf praten met de constatering HB dus daarom praat ik veel over mezelf hier, maar als baby/peuter/kleuter hadden mijn ouders ook al het gevoel dat ik anders was. Niet zozeer vanwege de dingen die ik al kon (snel leren praten met een enorme woordenschat; op 3-jarige leeftijd leren lezen en rekenen (van mijn oudere broers geleerd), etc) maar door hoe ik was Ik was enorm bijdehand, was een "betweter" (zoals dat opgevat werd door de omgeving), heel doordacht, enorme strijdlust als het ging om iets wat ik belangrijk vond, had op zeer jonge leeftijd al mijn eigen mening klaar staan over diverse zaken en iedereen mocht die mening weten... Dat soort dingen maakte het voor mijn ouders moeilijk om mee om te gaan en gaf hen al vroeg het idee dat er meer was. Wat ik hiermee wil zeggen is dat er gewoon echt veel meer bij komt kijken dan "alleen maar snel/veel leren". Genoeg hele intelligente/snelle kinderen die helemaal niet hoogebegaafd zijn (geen aanval of uitspraak oid tegen iemand hoor, gewoon een "uitleg" hoe ik als (HB) kind was)
Oké, oké, je zegt misschien niet letterlijk dat Julia hoogbegaafd is, maar je hebt het er alleen al wel 1.5 jaar over! Toen opende je er zelfs een topic over met als titel: "hoogbegaafdheid". Toen kwam je ook op veel mensen als streberig en pusherig over. Dat komt ook door die continue opsomming van wat je kind allemaal al kan. Sorry, maar dat irriteert mij ook. Gaat het niet om hoeveel verschillende dieren ze kan benoemen, gaat het wel om vijftig tinten grijs D) of 200+ woorden op 2-jarige leeftijd (topic 'letters leren'). Verder impliceer je daarmee vaak dat andere kinderen dommer of a-socialer zijn. Je dweept nogal met het feit dat Julia zo sociaal is, maar dat ze tegelijkertijd geen aansluiting vindt bij en onbegrepen wordt door leeftijdsgenootjes. Een sociaal kind kan met diverse pluimage overweg: jonger, ouder, jongen, meisje, dommer, slimmer. Kinderen maken namelijk niet net als volwassenen dat soort onderscheid. Mijn kind is ook communicatief vlot en júist daardoor begrijpt hij andere kinderen die communicatief niet zo vlot zijn heel goed! Hij verbindt ook. Als ik mijn zoontje moet omschrijven zeg ik: zacht, lief, opgewekt en niet 'slim' of 'communicatief vaardid'. Zijn karakter is wie hij is, niet zijn kennis of kunde. Ik vind je trouwens niet arrogant hoor, eerder bang (de onderpresterende familieleden) en onzeker. Waarom ga je niet eens praten met een ortho-pedagoog? Kwaad kan dat niet!
Oh, maar daar mag je zeker over praten! Mijn kind heeft ook een ontwikkelingsvoorsprong en is bovengemiddeld intelligent. Prachtig toch? Toch denken mensen volgens mij niet aan mij als de moeder van dat hoogbegaafde kind en bij jou volgens mij wel, dat is omdat je het er best vaak over hebt. Over school uitzoeken: ik zou daarbij uitgaan van andere criteria. Wat ik al zei; áls Julia hoogbegaafd blijkt te zijn en áls de school daar niet op in kan spelen of ze kan geen aansluiting vinden, kan je altijd nog van school veranderen!
Niet positief, niet negatief, maar feit. Voorbeeld: ieder kind leert lezen in groep 3. Aan het eind van het jaar kan ieder kind uit de klas dus lezen. Julia dus ook. Dat hoeft niet demotiverend te werken hoor! Ik kon ook lezen voordat ik naar de eerste klas ging (de huidige derde groep). Ik las in dat jaar C-boekjes. Samen met nog een meisje. Vond ik machtig mooi; mochten we naar de andere kant van het gebouw, de bieb was naast de kamer van de hoofdmeester.
sorrie gentle maar je ziet een enorme verschil niet.lettertjes zijn geen speelgoed. ziet je dochter dat ook? wat bedoel je met 'van letters houden'? met letters spelen? daar ligt dus een verschil met mijn zoon. wat je dochter doet is een normale ontwikkeling en gedrag. mijn zoon ziet letters niet als speelgoed. 2 weken na allereerste introductie van letters ging hij gewoon lezen. gelijk ook de pcm doos(pa- ra ceto-mmmol staat hier mama)een woord dat hij nog niet kende(omdat ik het zetpil noem.) je dochter, schreef je eerder op n andere topik, met 2,5 jaar oud lettertjes tekende,of probeerde die te tekenen.maar zij snapte nog niet dat die samen woorden vormen die je dan leest. lezen en schrijven gieten het denken in vorm, dat is niet gewenst op leeftijd pas 2! daarom heb ik de letters toen weg gehaald. ik wil verder niets specifieks vertellen over mijn zoon. omdat ik hier vaak zie dat men enorm onder de indruk is van de hele normale dingen die het kind doet/kan/weet op een bepaalde leeftijd. juist die mensen gaan dan mij als n opschepper zien. daar heb ik geen zin. ik stop ook met het reageren nu, omdat ik niemand wil irriteren, en weg; voordat saskia mij hier uit schopt
Mij irriteer je niet hoor! Je geeft gewoon jouw visie weer. Een forum is een plek waar verschillende mensen met verschillende ideeën met elkaar comuniceren.
Interessante discussie. Ik ben zelf HB en ben een onderpresteerder. Gewoon uit luihuid. Ik heb een WO opleiding maar doe er niets mee. Ben wel heel gelukkig Mijn man is geen HB maar heeft wel een fotografisch geheugen. Toen ik zwanger was, waren de verwachtingen hoog gespannen. Van iedereeen...behalve onszelf. Nu is ons zoontje 2 jaar en 9 maanden en ontwikkelt hij zich alles behalve snel. Hij praat nog steeds amper (wordt wel drietalig opgevoed dus dat scheelt), is nog niet zindelijk, kan niet springen maar is wel een heerlijk joch. Ik kan me vinden in de posts van Zogelukkig en Belize. Het weghalen van letters vind ik eigenlijk best een goed idee als je kind daar zo op gefocused is. Het is idd geen speelgoed en er is nog meer dan genoeg tijd voor. Probeer het los te laten als ouders zijnde. Saskia schreef dat de eerste schooldag van haar dochter goed gegaan was en dat ze alleen de rest van het jaar nog moest volhouden. Okay, er stond een smiley bij maar als je het als ouder zo negatief benadert moet je oppassen voor projectie.
Sorry, maar ik had toch echt het idee dat een forum was om vragen te stellen, om wat hulp of ervaringen te vragen... Blijkbaar moet je dan wel passen in het plaatje van het gemiddelde, zodat iedereen kan zeggen "herkenbaar!" Ik zocht ervaringen met letters leren en schrijven. Dat deed ze namelijk opeens, niet op mijn initiatief, maar op dat van haar. Wat er nu precies zo jammer is, is dat je door dit soort topics iedereen verjaagd met vragen die niet heel herkenbaar zijn... Ik ga wel naar het hb forum, ook al is ze niet hb (of wel, whatever), maar daar hoef je in ieder geval niet zo je mond te houden als het voor mensen als opscheppen over kan komen. Als jullie maar weten dat ik dat nooit zo heb gezegd!!!
Nou, ik heb meermaals gelezen dat mensen vonden dat je zo opschepte over Julia hoor! Ik zelf lees een hoop onzekerheid. Anyway, heb even een voorbeeldje erbij gepakt: (Julia was hier 18 maanden) dan weet je misschien wat ik bedoel: "ja, ze kent veel verschillende vogelsoorten, meeuwen, duiven, ganzen, zwanen, eenden, en dus ook een meerkoet, toevallig En dan zijn ze weer aan het eten, dan in het water, en dat verteld ze dan. Veel mensen reageren op haar met een soort 'sujasuja' geklets, terwijl zij probeert uit te leggen dat er een meerkoet in het water zit. Iedere keer kom je met dat soort opsommingen aanzetten. Begrijp je dat dat over kan komen als opschepperig en betweterig? Je kan ook gewoon zeggen dat ze voor loopt of dat ze al heel veel kleuren kent. Maar ik heb al zoveel rijtjes langs zien komen; van dieren tot kleuren met het hele regenboogspectrum. Heel leuk en aardig allemaal, maar het kan gaan irriteren. Ik las ook dat je andere mensen onzeker maakt omdat je steeds vertelt wat Julia allemaal al kan. Ik heb trouwens nog nooit meegemaakt dat iemand sujasuja-geklets op mijn zoon afvuurde. Misschien is het weleens gebeurd, maar boeit het me niet. Ik vind iig dat je daarmee ook erg neerbuigend doet naar anderen. Mijn zoon is ook bijzonder goed in bepaalde dingen, maar ik ga daar niet mee lopen pochen. Ten eerste omdat ik er niks mee bereik en ten tweede omdat ik er niet bijzonder trots op ben. Hij is wie hij is en kan dat gewoon, nou leuk dan! Verder zie ik wel. Ik heb geen zin om hem nu al een bepaalde hoek in te pushen, zoveel kan je er toch niet aan doen. Als jij je zorgen maakt om het een en ander (en dat doe je, dat heb je al gezegd) dan moet je eens langs gaan bij een orthopedagoog. Een forum helpt je daar niet bij, die kennen jou en je kind niet echt. Ik heb nu een paar keer gelezen dat Julia geen aansluiting vindt bij leeftijdsgenoten, daar zou ik me dan zorgen over maken. Dit is overigens een goedbedoeld advies hoor, doe ermee wat je wilt.
ik heb de discussie in stilte gevolgd (goed he) maar wil nog even dit kwijt. gentle..ik lees je berichten al niet meer, omdat ik mij er ook vreselijk aan irriteer. Niet uit jaloezie of iets anders, maar omdat ik punt 1 maar de helft geloof en punt 2, vaak niks bijzonders hoor aan wat je vertelt. Ik weet wel zeker dat jij vermoed dat julia hb is of iets in die richting...ik zou mij richten op activiteiten van een kind van 3 en niet te veel er op ingaan. En ik zou ook stoppen met dit allemaal op zo'n manier op te sommen.
@queen: tja dat zal liggen aan de ervaringen van vorig jaar. En daarom uit ik dat hier en niet aan tafel tijdens het eten Maar het is een feit dat het vorig jaar goed mis ging op school. Daar zijn alle partijen die er daadwerkelijk watmee te maken hebben het wel overeens. Dat zou ik dit jaar graag voorkomen. Lijkt me heel gezond eerlijk gezegd @belize: als ik het kon...... ... Had ik het ook niet gedaan. Zit hier niet om nooit tegen gesproken te worden.. En soms irriteert iets of iemand mij Shit happens en volgende keer zijn we het wellicht wel weer met elkaar eens.
ik heb alles even rustig doorgelezen. Juist de reden dat ik een nieuwe 'club' wilde opstarten en de titel van dit berichtje algemeen heb gehouden is om niemand voor het hoofd te willen stoten. Zelf vind ik t fijn te weten waar onze dochter ongeveer staat in haar ontwikkeling zodat ik weet wat voor een speelgoed ik kan aanbieden. Ook weet je iets beter wat voor een gedrag je wel of niet mag verwachten. Ik heb wel een vraagje over dat geen letters en cijfers aanbieden. Op bepaalde stoeptegels staan ook vaak letters,als ze dan vragen welke letter dat is,wat doe je dan of reageer je dan niet? En met cijfers,ze ligt nu ter opservatie in t zkh,vraagt ze ook welke cijfers het zijn pp de computer (monitor),hoe reageer je dan? En ik vind t zelf fijn om ervaringen van anderen te kunnen lezen in wat wel en wat niet aanbieden, hoe ver gaan in t beantwoorden van vragen van je kind etc zonder direct te horen 'dat kan nog helemaal niet op die leeftijd' of als een opschepper over te komen. Zoals elke moede vind ik het het belangrijkste dat ons kind gelukkig is en hoop ik haar daarin te helpen,maar dat wil toch iedereen!
@deb: gewoon loslaten wat er op de verpakking staat en vertrouwen op jezelf.... Soms lastig, zeker met spelletjes vind ik dat soms erg lastig inschatten vanaf de doos. Maar dan vraag ik gewoon aan iemand die het al heeft wat er precies moet gebeuren tijdens het spel Zo twijfelde ik heel lang over Halli Galli maar dat schijnt toch erg leuk te zijn voor kleuters.. Dus die gaat op het kadolijstje voor verjaardag/Sinterklaas. En kwartetten moet inmiddels ook ruimschoots lukken maar die kan ze tussendoor wel een keer krijgen.
Zoals ik het al op de vorige pagina schreef, de meeste peuters die ik ken tonen gewoon interesse in letters en cijfers. Ik heb (denk ik) redelijk gemiddelde extreem premature kinderen die al een tijdje best veel cijfers herkennen en ook veel letters. Het zijn dingen die ze tegenkomen in hun leven en peuters zijn nieuwsgierig EN kunnen heel goed onthouden. Perfecte basis voor herkenning en het onthouden van dat soort dingen. Ik zou het niet ontlopen of zo, maar ook niet als iets bijzonders zien, of koppelen aan lezen. Ik zie het niet als iets meer of specialer als herkennen van kleuren en vormen. Er is een hele lange weg tussen het herkennen van letters en daadwerrkelijk lezen en dat ook begrijpen.
Ah, concrete vragen: daar kan ik wat mee! Belize heeft verteld hoe en waarom cijfers en letters. Ik houd mijn zoontje er niet van weg, hij kan goed doseren en anders ben ik daar altijd nog. Hij heeft eigenlijk alles geleerd via de i-pad, machtig mooi medium! Ik ben van de taal en mijn man van de rekenen. Het is gewoon enorm leuk om zo'n peuter zo lekker bezig te zien. Helemaal in gedachten, tong uit de mond. Hij doet nu een spelletje waarbij hij bijv. een plaatje van een kat ziet en de voiceover zegt 'kat' k a t en onder het plaatje staan een a, o en i en dan moet hij dus de a erin zetten. Eerst was het gokwerk, nu opeens kan hij het. Zo leuk. Tuurlijk vertel je welke cijfers dat zijn! Beterschap trouwens!