Ach man jij maakt alles erger dan hoe het bedoelt was hoor....je doet nu net alsof ze haar kinderen mishandelt....
Wie zegt er dat er hard geslagen word, van de tik die ik 1x heb gegeven is zij en ben ik geschrokken.. Ze heeft geen blauwe plekken geen rode plekken dus zo hard was het niet.. het komt hier over dat als er hier gzegt word dat eriemand een tik uitgedeeld heeft dat die persoon zijn kind gelijk bont en blauw geslagen heeft. nou vast niet...
Spikkel, lees mijn reacties nog eens terug Mijn ouders sloegen ook niet hard, geen blauwe plekken of striemen te zien. En toch heeft het z'n sporen nagelaten.
Ja dat geloof ik best, ik ben zelf mishandeld dus vind dat de dingen die hier gezegt worden Behoorlijk over dreven worden door een aantal personen..
Wat wordt bedoeld met een pedagogische tik? Misschien is het interessant om eerst te bepalen wat het woord pedagogie betekent. Volgens Van Dale is het onderwijzen en opvoeden. Iets leren dus. Vraag is of de pedagogische tik onze kinderen iets leert. De pedagogische of corrigerende tik wordt vaak verward met het geven van een tik uit frustratie en onmacht. Ook is de grens tussen 'een tik' en mishandeling vaag. Met een pedagogische tik bedoelt men de tik die gegeven wordt: - Met de bedoeling het kind te dwingen iets te doen - Als straf omdat het kind niet luistert of regels overtreden zijn - Als het de bedoeling is te voorkomen dat het kind iets 'stouts' doet Met andere woorden, de pedagogische tik is een tik die weloverwogen en beheerst wordt gegeven, met als doel het kind iets te leren. Baartman (hoogleraar preventie en behandeling kindermishandeling) is ervan overtuigd dat dit niet veel voorkomt. De tik die wél veelvuldig wordt uitgedeeld komt voort uit onmacht en frustratie. De tik die gegeven wordt om een kind te behoeden voor gevaar, bijvoorbeeld wanneer een kind zich dreigt te branden aan een hete oven is geen pedagogische tik: dit is een reflex om je kind te behoeden voor gevaar.
Volgens mij loopt er al een discussie over een corrigerende tik? Zoveel mensen zoveel meningen, zoveel mensen die elkaar met de vinger wijzen.........
Ik ga niet deze hele discussie lezen dus reageer gewoon op de OP. Ik heb vroeger (onder andere) flinke tikken gehad ja; zodanig dat het onder de noemer kindermishandeling valt. Dus ja, daar heb ik heel wat aan overgehouden.... Zou ik het bij mijn eigen kinderen doen? Nee, absoluut niet! Ik heb 1x uit reflex mijn oudste een tik gegeven en tot op de dag van vandaag heb ik daar nog steeds spijt van..! Ik was hoogzwanger van de jongste, we lagen met zn 3-en op ons bed en de oudste liet zich ineens keihard op mn (hoogzwangere) buik vallen; expres. Uit schrik kreeg ze toen een tik op haar arm... En voor de rest? Nog nooit gedaan en zal het ook nooit doen ook! Ik heb genoeg momenten gehad dat ik zo gefrustreerd was dat ik niet meer wist waar ik t zoeken moest (beide dames waren huilbaby's om t zo maar even te zeggen - hoogtepunten van 20 uur huilen per dag) maar dat heb ik altijd uitgeleefd op iets anders; ons bed bijvoorbeeld of een groot/dik kussen waar ik dan even keihard in ging staan rammen Daarna kon ik weer met volle moed de ontspannen mama uithangen en er zijn voor mn kinderen.
haha ja, ik weet niet waar ik het meest om moet lachen, om de discussie wat hier begint te komen of om mene vermiccelli-soep waarvan het de bedoeling was dat het een groentensoep werd
Nee absoluut niet! Voel ook boosheid in mij opborrelen als ik zie dat een ouder zijn kind een tik geeft of slaat. Het is totaal niet zinvol, het kind leert er niet van... Ik zie het als teken van onmacht van de ouder. Het is ook nog eens verboden!!
Dames, is dit topic geopend om iedereen een mening te laten geven, of je standpunt ten koste van anderen steeds maar weer te verdedigen? Iedereen voed anders op, en iedereen heeft vast zijn minpunten of punten die je zelf anders zou doen.
Reageer alleen even op dit stukje, verder bemoei ik me niet met de discussie. Die is toch eindeloos en vooral zinloos. Ik ben in de 2.5 jaar tijd, 2x weggelopen. De eerste keer was rond 8 maanden dat hij echt echt echt niet wilde slapen. In totaal heeft hij ruim 10 weken zo hard gehuild dat ik er zelf niet meer tegen kon. Aangeizen ik doordeweeks alleen ben en verder iedereen aan het werk was kon ik bij niemand aankloppen om het even van me over te nemen. Hij was letterlijk ontroostbaar en ik weet nog steeds niet wat het destijds is geweest. Ik ben naar beneden gegaan terwijl hij in bedje lag (wel tegen hem gezegd; je weet immers maar nooit) en ben buiten een sigaretje gaan roken. Halverwege vond ik dat toch te zielig en ben weer naar boven gegaan en kon er weer helemaal tegenaan. Een paar maanden geleden had hij zo'n ontzettende driftbui; dat ik het echt niet meer wist. Niks was goed. Ik heb hem gezegd dat ik in de keuken was en als hij weer rustiger was hij naar me toen kon komen om het er over te hebben. Na 3 minuten kwam hij naar me toe en na flink wat knuffelen en uitleg waarom ik dat niet leuk vond, was het weer goed. Ik heb niet het idee dat hij er iets aan over heeft gehouden ik moet zeggen; ik heb hem toch eens een tik over de vingers gegeven. niet als straf o.i.d., maar hij stond ineens op een krukje bij het gasfornuis. Hij zou me zo een pan beetpakken. Voor ik het wist had hij een tikJE te pakken. Ik was me kapot geschrokken. Had het niet door, hij lag namelijk 5 minuten ervoor nog op de bank te slapen.
Hier nog nooit een tik gegeven.. Maar er zijn wel momenten dat ik me moet inhouden, zo kreeg ik laatst een trap van haar vol in mn gezicht tijdens het verschonen (wat niet lukte door dat drukke getrappel steeds). Uit reflex sloeg ik bijna terug... In plaats daarvan maar ff tot 100 geteld en haar met een scheve luier laten gaan.
Ben echt nieuwschierig.... Heeft jou kind jou of een ander (kind) nog nooit geschopt, geslagen of getrapt? Echt niet? Sorry maar dat kan ik me dus echt, echt niet voorstellen. Ik dacht dat dat vrij normaal was, dat doen toch alle kindjes wel eens uit onmacht of omdat ze zich nog niet zo goed kunnen uiten. Zoontje is bijna 1,5 jaar en die bijt mij dagelijks (snapt niet echt dat dat niet zo aardig is, alhoewel hij me daarna aait en zegt Aaaaaiiiiii mama ). Dochter doet het bijna nooit, maar die beet me gisteren zomaar uit het niets keihard in m'n been (au!!!!) . Ze was doodmoe en wilde denk ik aandacht.... Terwijl ze best wel begrijpt dat bijten echt niet mag. Snap echt niet hoe je dit soort dingen communicatief kan oplossen....