Dag lieve moeders, Momenteel ben ik bijna 21 weken zwanger en mama van een lieve heel energieke zoontje van 2 jaar en 4 maanden. Over het algemeen gaat het heel goed allemaal, maar soms heb ik gewoon het gevoel dat ik niet alle ballen hoog kan houden, dit voelt dan zo als falen, waar ik dan weer ontzettend onzeker van word. Dit kost mij zoveel energie, de hormonen zullen alles wel heel erg versterken maar poeh, word er soms ook zo emotioneel, moe en prikkelbaar van. Ik werk 32 uur, onregelmatige diensten, in de verslavings psychiatrie. Vorige week heb ik avonddiensten gehad, dan kom ik niet voor 0.30 uur thuis. Zoontje wordt 07.00 uur wakker dus korte nacht. Betekend na 2 avonddiensten dat ik zeer moe ben. Toen zijn mijn vriend en ik heerlijk een weekendje weg geweest naar antwerpen, echt heerlijk alleen wel 3 dagen lang 15km per dag gelopen. Afgelopen week drie avonddiensten gehad met als afsluiter een dagdienst waardoor mijn nachten zeer kort en dagen erg lang waren. Verder ligt mijn opa op sterven waar ik mantelzorg voor doe, huishouden, lieve vriendin zijn, lieve mama zijn, goede vriendin zijn voor vriendinnen, goede werknemer zijn, goede dochter bla bla bla. Ik wil niemand teleurstellen, maar als ik dan of moe ben en daarom kinder met mijn zoontje doe, of eten uit de vriezer haal ipv vers kook, kortaf ben tegen mijn vriend, geen energie heb om een fitmom te zijn, ga zo maar door, dan voelt dit zo erg als falen. Moeders, hoe doen jullie het allemaal. Het lijkt alsof ik alleen maar stralende, geduldige, glimlachende, sportieve, lieve, leuke, zorgzame en perfecte moeders tegenkom. Dan wil ik ook zo graag daaraan tippen, alleen het enige wat ik ermee bereik als ik zo hard aan het hollen ben is dat mensen zeggen dat ik zo bleek ben, dat ik er slecht uitzie en of alles wel goed gaat. Ben ik dan echt de enige die hier tegenaan loop? Ik begrijp gewoon niet waarom het niet makkelijker gaat. Ik heb echt momenten waarop ik me fantastisch en gelukkig voel, maar ook zo het tegenovergestelde, onzeker, falend en boos op mezelf. Zijn er moeders dit herkennen? Zo ja hoe gaan jullie hiermee om? Zo nee, wat is het geheim om alles goed te kunnen doen? Ik sta open voor tips, opbouwende kritiek
Je kunt niet alles goed doen. Dat kan niemand. Maar ik snap je wel en ik herken het ook. Tijdens mijn huidige zwangerschap ervaarde ik ongeveer hetzelfde. Het gaat nu aan het einde een stuk beter maar ik was zo moe, had geen fut en energie, was overprikkeld en kon mijn werk niet meer fatsoenlijk doen. Ik had enorm het gevoel dat ik mijn man en vooral mijn zoon erg tekort deed en ik voelde me er vreselijk over. Wat heeft geholpen is mijn werktijden aanpassen. Hier heb jij tijdens je zwangerschap ook zeker recht op, met je onregelmatige werktijden. Ik had meteen minder stress en minder prikkels. En spreek je gevoelens uit. Meer mensen zullen het begrijpen dan je denkt. Veel sterkte met je opa. Richt je maar even op zaken die echt belangrijk zijn en doe op andere gebieden een stapje terug. Heus, dat is echt niet erg en geen falen.
Ehm, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen..wat leg jij jezelf een druk op Het geheim kan ik je wel vertellen: stop met het alles goed willen doen, want dat lukt niemand. Je bent een mens, geen robot. Als je nu kijkt naar die perfecte moeder he, kijk eens echt goed. Je zal zien dat ook zij niet alles de hele tijd op de rit heeft, wedden? Waarom leg jij de lat voor jezelf zo hoog? En waarom moet het leven alleen maar geweldig fantastisch zijn, want als je geen dalen hebt, heb je ook geen pieken meer
Je slaat hier precies de spijker op zn kop... Het lijkt.... Dat is alleen maar ‘schijn’ Een voorbeeld.. ik heb echt geen peuters die leuk handjes geven buiten (behalve met oversteken) En dan zie ik buiten allemaal moeder met aan de hand... jawel een peutertje en dan vraag ik mij altijd af HOE doen die mensen dat toch... Toevallig pakte mijn peuter 2 weken geleden zomaar mijn hand en toen besefte ik mij dat er waarschijnlijk genoeg moeders hetzelfde zouden denken als ze me nu zo zagen lopen.... Terwijl het gewoon een moment opname was. En dat is met zoooooveel in het leven Laat de gedachte dat bij alle andere moeders alles van een leien dakje gaat en ze 24/7 leuk en gezellig zijn maar los want dat is gewoon miet zo. Je verwacht veeeeel te veel van jezelf
Eigenlijk is het meeste al gezegd. Je legt de lat heel hoog. Als ik na een dag werken m'n zoon uit de opvang haal en we zijn allebei erg moe dan mag hij een filmpje kijken terwijl ik iets opwarm uit de vriezer. Prima toch! Daar is een vriezer voor Of maak soms een grote pan en vries kleine beetjes in. Maak het jezelf wat makkelijker. Antwerpen is super maar ga dan een dag wandelen en ga de dag erna lekker ergens de sauna in of ander dagje ontspannen. Zodat je weer opgeladen terug komt. En die onregelmatige werktijden moet je ook een mens voor zijn volgens mij. Sommigen hebben er geen moeite mee en anderen blijft het opbreken. Sterkte met je opa! Dat lijkt me nu extra zwaar, ook met hormonen erbij enzo. En nog even een vraag.. jij wil lief zijn voor iedereen, voor vriend, op je werk, voor vriendinnen. En zijn zij dit ook allemaal voor jou? Helpen ze je mee waar ze kunnen?
Je verwacht echt veel te veel van jezelf. Een fitmom zijn? Dat was echt wel het laatste waaraan ik dacht in.mijn zwangerschappen. Ik snap dat je moet werken en dat je voor je zieke vader wil zorgen. En dat tijd thuis met je zoontje heel belangrijk is. Focus daarop, en laat alle andere dingen die energie kosten eens gaan. Tegen vriendinnen kan je ook nee zeggen. Als je je vriend afsnauwt, kan hij er beter voor zorgen dat niet alles op jouw bordje komt maar dit moet je wel aangeven. En verder? Stop of verminder sociale media. Na een middag Facebooken of instagrammen voel ik me ook een slechte moeder hoor. Het is alleen maar schijn, het leven is soms moeilijk, hard en een struggle. Dat zie je niet op die perfecte foto's.
Jeetje wat een druk. Krijg het al benauwd als ik het lees.. Ik herken het wel. Ik heb het soms ook. Maar meid. Denk een beetje aan jezelf. Zwanger zijn mett een peuter is al zwaar. Je opa op sterven is al zwaar. 32 uur werken met een peuter en een zwangerschap is al zwaar. Denk een beetje aan jezelf. Zijn je vrienden er ook voor jou? Als het goede vrienden zijn snappen ze dat je een stapje terug doet. Zijn er andere familieleden die 1 of 2 dagen voor je opa kunnen zorgen ( al snap ik heel goed dat je dat zelf wilt doen). Kan je vriend niet eens een keer koken. Er is ook niks mis met een lekkere pizza ofzo hoor. Leg de lat niet zo hoog voor jezelf. Eerst aan jezelf denken. En als het goed gaat met jou kun je voor anderen zorgen.
De meeste mensen zijn met een onregelmatige baan van 32 uur al regelmatig moe en dan eten ze lekker uit de diepvries. Jij hebt daarnaast een actieve peuter, bent zwanger en doet aan mantelzorg. Als je heel eerlijk bent, is het echt reëel om te verwachten dat iemand dat allemaal zorgeloos en vrolijk vol houdt? Ik kan aardig veeleisend zijn naar mezelf, maar ik vind jouw bordje wel erg vol en als ik heel eerlijk ben vind ik dat eigenlijk een gevaarlijk voor je gezondheid. Ik snap dat je een en ander momenteel gewoon moet doen, maar diepvrieseten lijkt me gewoon wel een minimum aan dingen die je kunt doen om het jezelf wat makkelijker te maken.
De dingen die voor de ene inderdaad vanzelf gaan, zijn voor de anderen een strijd. Ik heb slechte slapers en krijg vaak van die belachelijke reacties à la «tja, ik ben gewoon altijd duidelijk geweest tegen mijn kinderen: de nacht is om te slapen. Punt.» In het begin liet ik me daardoor dan opjagen en dacht ik inderdaad dat ik iets mis deed. Tot ik me realiseerde dat ik hetzelfde kon zeggen tegen mensen met slechte eters. «Tja, ik ben gewoon altijd duidelijk geweest daarin: je eet fruit en groente. Punt.» Zalig, ware het niet dat ik vooral gewoon makkelijke eters heb. Tuurlijk leer ik hen goede gewoontes aan, maar als puntje bij paaltje komt, blijkt gewoon dat ik twee kinderen heb die graag eten, én graag fruit en groente. Die andere moeders doen ook maar wat, TS. Echt.
Wauw! Zwanger, peuter, wisselende diensten met avonddiensten in een, wat mij lijkt, moeilijk baan. Ik vind het uberhaubt al knap dat je dat combineert! Iedereen heeft zijn eigen grens en die is voor ieder anders. En waar het bij een ander perfect lijkt te gaan wil niet zeggen dat het perfect gaat. Ik kan voor mijzelf spreken als dat hier genoeg dingen echt niet perfect gaan en dat ik ook moeite heb met alle ballen in de lucht te houden.
Echt respect voor alle ballen die jij in de lucht houdt hoor! Weet je ieder gezin werkt anders... wij hebben 2 kinderen, 2 banen en 1 opa die we verzorgen. Mijn vriendin heeft 3 kinderen, is tbm en haar ouders wonen naast haar en helpen de hele dag mee. Totaal ander plaatje. Mijn vriendin heeft wel alle tijd om een totale fitmom te zijn, ik ben al dolblij met 2 uurtjes sporten in de week. Vergelijken heeft geen zin! De situatie waar je nu in zit duurt niet eeuwig. Misschien als opa er niet meer is dat je meer tijd hebt om te koken. En als je kinderen naar school gaan heb je alle tijd om fitmom te worden Het hoeft echt niet allemaal vandaag!
Pff wat doe jij veel. Wisseldiensten draaien lijkt mij ontzettend zwaar, helemaal als je zwanger bent-valt daar niks te ruilen, tijdelijk? Daarnaast, toen ik het druk had op werk, boekten wij een week platliggen naast een zwembad met poolservice....Ik zou iets minder hooi op je vork nemen dus. Lekker veel uit de vriezer eten, bij opa ook eens eten laten bezorgen, en in januari ziet niemand er op zn best uit denk ik
@motormuis Je neemt te veel hooi op je vork. De perfecte moeder bestaat niet. Las hier laatst een stuk over. http://www.zwangerschapspagina.nl/extra/mama-en-gezin/goed-genoeg-moeder/ Het slaat niet helemaal op jouw situatie, maar in de kern wel. Denk aan jezelf en je baby! Soms is goed, goed genoeg. -x- Mooiezomer
Er blijven altijd dingen die echt moeten, maar alle andere dingen moet je proberen zoveel mogelijk een stapje terug te zetten. Ik vind ook dat je de lat veel te hoog legt. Hier thuis hebben we de regel dat wie avonddienst heeft gehad, de volgende dag langer mag blijven liggen. Of in ieder geval overdag even tijd krijgt om nog te gaan slapen. Dit realiseren we doordat de ander dan thuis is/opvang/familie die oppast etc. Eten uit de diepvries is prima. Wat langer tv kijken is ook geoorloofd. Vraag familie of ze eens wat met je peuter willen doen, of wat meer voor je opa. Geef bij je partner aan dat je meer hulp nodig hebt. Succes!
Is er een mogelijkheid dat jij een schoonmaakster neemt? Dan hoef je zelf minder tijd aan je huishouden te besteden. En het is zó lekker thuiskomen in een schoon huisje. Ook straks na je bevalling met 2 kleine kindjes is het heerlijk. Ook het laten bezorgen van boodschappen vind ik ideaal. Er zijn al veel supermarkten die dit doen. Het scheelt echt veel tijd. En met een peuter en een zwangere buik ook veel gedoe. -x- Mooiezomer
Wees wat minder streng voor je zelf. Er ligt nogal het een en ander op je bord. Geen mens zou dat vol kunnen houden hoor. Dat gezegd hebbende, ik herken absoluut wel je gevoel! *Lees even mijn onderschrift*. Sinds een jaar ongeveer probeer ik volgens mijn onderschrift te leven. De ene keer lukt het beter als de andere keer. Het zal altijd mijn valkuil zijn om mezelf weg te cijferen om op ieder moment voor alles en iedereen klaar te staan. Maaaaarrrr als we niet goed voor onszelf (leren) zorgen, kunnen we ook niet goed voor de ander zorgen. En dat houdt dus in, af en toe genoegen nemen met "minder".
Nog even een persoonlijke aanvulling op mijn vorige post: Ik heb ook geprobeerd alle ballen in de lucht te houden. Gevolg was een flinke burn-out. Toen heb ik geleerd wat nu echt belangrijk was en is in mijn leven. En heb dus een aantal ballen neergelegd, ik ben bijv gestopt met werken en heb ‘vriendschappen’ beëindigddie mij meer energie kostten dan opleverden. Ook hoefde er niet altijd meer een verantwoorde maaltijd op tafel te staan elke dag. Gisteren nog bijv. Ik stond bij de kassa met 4 diepvriespizza’s. De vrouw voor mij in de rij zei: zo, jij doet lekker makkelijk vanavond. Eerder had ik dat misschien opgevat als iets negatiefs. Nu kon ik oprecht antwoorden: ja, heerlijk, af en toe moet dat kunnen vind ik. En toen zei zij: ja je hebt helemaal gelijk. Ik ben nu bezig met wat echt belangrijk voor mij is. Misschien moet jij ook kijken naar welke ballen echt belangrijk voor jou zijn en welke je (al dan niet tijdelijk) kan neerleggen.
Ik zou in jouw situatie al blij zijn als er 1 bal bleef hangen. Maar wat vind ik het rot om te lezen dat jij denkt dat je een competitie aan moet gaan met andere moeders waarbij het allemaal perfect LIJKT te gaan. Lijkt te gaan... nou sorry maar zo'n moeder ben ik niet en ken ik niet. En als het je troost biedt; mijn dochter van 3 zit al 1.5 uur met de tablet op schoot omdat ik geen puf heb en op t aanrecht staat al een kliekje te ontdooien voor vanavond.
Iedereen heeft een andere draagkracht. Ik werk 32 uur (niet wisselend) heb 2 kinderen, sport en heb vriendinnen. Maar ik heb ook een schoonmaakster, bestel bij Albert Heijn en heb een man die ook 32 uur werkt en dus ook evenredig bijdraagt aan ons huishouden. En ik woon vlakbij huis en mag en kan flexibel werken. Ik ervaar het dus nooit als zwaar maar dat is omdat ik bewust keuzes maak. Alle ballen in de lucht gaat niet. En soms heb ik periodes dat het niet gaat en dan laat ik nog meer gaan. De boog kan niet altijd gespannen zijn denk ik dan. Neem een schoonmaakster, bestel boodschappen, laat je vent koken en er is niks mis met af en toe diepvries of pakje of zakje. Geef je er gewoon een appel bij! Zorg vooral goed voor jezelf!