Hallo 36+mama’s, Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje en twijfel enorm over wel of geen test. Twijfel dus niet tussen de een of de ander, maar tussen wel of niet testen. Bij onze eerste was ik 35 en had ik de test verstandelijk aangevraagd, heb me direct na de aanvraag zo beroerd gevoeld en m dus afgebeld. Was voor mij de juiste keuze, dat voelde ik aan alles. Nu ben ik 37 (over drie maanden 38) en twijfel ik op een andere manier. Nu hebben we al een gezond kleintje.... vragen als ‘wat doe je hem aan als er iets met zn broertje/zusje mis is?’. Maar ben ook bang voor vals positieve testen. Neig nu dus naar afwachten van 20-weken echo, maar jee wat een twijfel.. wat hebben jullie besloten en waarom? Deze vraag is specifiek voor 36+ mama’s gezien de leeftijdsrisico’s. Bedankt alvast.
Allereerst gefeliciteerd! Hier ruim 36+ en ik heb bewust gekozen om geen testen te doen. Ik heb me ingelezen in beide testen en heb niet het idee dat het mij echte duidelijkheid zal geven. Voor mij staat vast dat ik geen punctie wil doen mocht er iets uit de eerste test komen en daarom voor mij een makkelijke keus om voor Nee te kiezen. Een kindje bij ons is welkom 'hoe deze ook zal komen'. Wij hebben een uitgebreide 20 weken echo/GUO en mocht er toch iets uitkomen dan zien we dan wel verder, ons kindje is hoe dan ook welkom. Er is altijd kans op dat 'er iets mis' is of gaat met de kleine. Heel realistisch gezien (niet voor bangmakerij) kan de kleine ook rond de geboorte problemen krijgen. Ik heb helaas op een harde manier geleerd dat er geen garanties zijn in het leven en probeer daarom zo realistisch naar dingen te kijken als mogelijk. Stel voor jezelf de volgende vragen en misschien helpen ze om een keuze te maken. Even heel zwart/wit geschreven hoor, weet dat het niet altijd zo simpel is. *Stel de uitslag geeft aan dat er 'iets' is met de kleine, zou je dan de zwangerschap willen/gevoelsmatig kunnen laten beëindigen. Of zou je er toch voor gaan en is de kleine welkom. *Stel de uitslag geeft geen duidelijkheid, zou je dan idn de verdere testen willen nemen voor extra duidelijkheid? *Wat zou wel of niet testen voor jou opleveren, wat zou jou het meeste rust geven? En misschien je angst voor die testen eens bij de gynaecoloog/verloskundige voorleggen en bespreken. Je hoeft immers nog niet deze week je keuze te maken. Succes met het maken van de keuze en hoop dat je lekker kan genieten van de zwangerschap.
Ik was 34 bij de eerste, 36 bij de tweede en 38 bij de derde. Nooit iets getest behalve 20 weken echo. Bij de laatste wel meer getwijfeld. Omdat ik niet kon geloven dat het voor de derde keer goed zou gaan. Maar ook voor mij/ons stond vast dat we geen invasieve onderzoeken wilden en bijv Down ook welkom zou zijn. Het is echt een moeilijke keus maar voor mij/ons voelde het goed om niet te testen.
Dank je. Vooral dat invasieve lijkt me zo eng, risico’s nemen misschien wel voor niks. Ik heb ook een beetje moeite met de maatschappij die alles maar wil weten en beheersen. Begrijp me niet verkeerd, ik was zo iemand die alles wilde weten. Nu volg ik meer mn gevoel. In deze kwestie is dat opeens weer even heel moeilijk! Ik ben vooral bang dat mn vrolijke dreumes zoveel te lijden heeft als er iets mis is. Maar welke zekerheid heb je in t leven. Een vriendin van me kreeg een ernstig ongeluk met haar twee kindjes. Ze hadden alledrie gehandicapt kunnen zijn (wat gelukkig niet zo was).... dus dan gaat alles perfect in de zwangerschap, krijg je de klap erna toch.... hmmm
Dat van dat alles willen weten herken ik ook. Ik werk nota bene zelf in de zorg en vind mijn werk fantastisch maar aan mijn eigen lijf geen polonaise.
Wel getest, bij mijn dochter was ik 36 net, verhoogd risico down daarna vlokkentest en kwam een afwijking uit die wij niet verenigbaar vonden met het leven, de onmogelijke keuze gemaakt haar los te laten. De tweeling vruchtwaterpunctie, bang voor herhaling onze dochter maar verloren door een vroeggeboorte. Nu zwanger en op mijn 40e getest. Alleen de nipt omdat we geen risico mk wilde nemen en de afwijking van onze dochter maar 12 kinderen wereldwijd hebben dus kans herhaling minimaal, buiten dat hadden ze die ook bij de 20 weken guo er uit gehaald. Bewust dus alle keren wel getest. Alleen beslis je dat het toch nooit zou afbreken, zou ik de nipt, vruchtwaterpunctie, vlokkentest niet doen. Maar testen of niet is zeer persoonlijk. Kan en mag niemand over oordelen.
Ik bedoel t ook niet als oordeel, vraag oprecht naar ervaringen en meningen. Iedereen die een reden heeft, prima. Maar ik wil altijd alles weten, duidelijkheid in alles. En probeer me dusdanig te ontwikkelen dat dat niet meer de prioriteit hoeft te zijn. Geen oordeel over jou. En wat een verdriet allemaal zeg
Bedoelde het ook niet richting mij hoor. Meer dat iedereen voor zichzelf moet kiezen. Ik heb het dus wel gedaan maar beslis jij van niet, zal ik nooit oordelen. Geloof me dat ik ooit in real life te horen kreeg dat we ons kind vermoord hadden. Bedoelde dus, doe wat goed voelt voor jou.
37 hier en wel nipt gedaan met nevenbevindingen. Puur omdat wij gewoon alles wilde weten zodat er voorbereidingen gestroffen konden worden indien nodig.
Ik ben onlangs bevallen van een gezond zoontje, een maand voor mijn 40e verjaardag. We hadden al een dochter van 5. We wonen in Canada en hier wordt de NIPT alleen vergoed als je 40+ bent of binnen een risicogroep valt. Ik kwan dus net niet in aanmerking en had $600 moeten betalen. Die hebben we niet zomaar liggen. We hadden ook al samen besloten dat een kindje met Downsyndroom sowieso net zo welkom zou zijn als een gezond kindje. We besloten om de combinatietest te laten doen om te kijken of er een verhoogd risico uit zou komen voor 1 van de andere 2 syndromen waarop wordt getest. Maar zoals het leven is, er kwam een verhoogd risico uit voor Downsyndroom (1 op 300). Tja en nu... Onze opties waren NIPT, vruchtwaterpunctie of niets doen. Onze overwegingen: -Een kindje met Downsyndroom is welkom. De vraag zou voor ons dus niet zozeer zijn of het kindje Downsyndroom heeft, maar of het verder levensvatbaar/gezond is. En dat kun je met de NIPT en de vruchtwaterpunctie niet zien. Een betere informatiebron is dan de 20-wekenecho. -De kans op Downsyndroom was in dit geval 1 op 300. Dus ongeveer als je een hele school vol kinderen hebt en eentje heeft Downsyndroom. Die kans vonden wij nog altijd enorm klein. Bovendien wisten wij ook al dat de nekplooi mooi dun was en dat het neusbotje zichtbaar was -Een negatieve NIPT voor Downsyndroom is betrouwbaar. Maar een positieve NIPT voor Downsyndroom kan heel goed een vals positief resultaat zijn. Als ik een positieve NIPT voor Downsyndroom had gehad, zou ik in de verleiding zijn gekomen om een vruchtwaterpunctie te laten doen, puur om een einde te maken aan de onzekerheid. En dat wilde ik niet. We hebben besloten niet verder te testen en de 20-wekenecho af te wachten. Die was op ons verzoek extra uitgebreid (GUO heet dat in Nederland geloof ik). Er kwamen geen markers naar voren. Nooit spijt gehad van mijn beslissing!
Ik ben 36 en net zwanger en mocht ik de termijn halen dan doen wij zeker de NIPT. Voor mij zijn zeker Edwards en Pattau (uit m’n hoofd heette het zo) echt reden om de zwangerschap af te breken en dan liever zo snel mogelijk en niet pas na 20 weken. Ik denk dat op dit moment ook down reden zou zijn voor grote twijfel.
Ik ben 42 en ga de NIPT test doen. We vinden het heel spannend gezien mijn leeftijd, maar willen echt zo vroeg mogelijk weten mocht er iets mis zijn.
Ik kies voor testen dmv Nipt. Mocht er iets uitkomen dan van daaruit verder. De woorden "alles is welkom" heeft in mijn ogen weinig te maken met het wel of niet doen van een test. Het is ook een stukje voorbereiding, voor de ouders, maar ook voor eventueel andere kinderen. Stel dat er iets uitkomt, dan betekend dat niet dat je je zwangerschap af zou moeten breken, maar het stelt je wel in staat om jezelf in te lezen en niet net na de geboorte ineens in een stroomversnelling te komen.
Hi zelf met 39 jaar mama geworden van 3 e kind. Toen was er geen nipt nog. Tenminste werd niet actief aangeboden heb toen combinatie test gedaan. Die was prima en idd gezonde zoon. Nu zwanger 4e kind en ik ben 45 jaar en heb bewust gekozen voor de nipt test. Gelukkig niks aan de hand. Wat mijn advies is. Ga voor waar jij in gelooft. Als jij je beter voelt om t niet te doen doe t niet. Je kan w8 op de 20 weken echo. Maar wat doe je dan als t kindje niet gezond blijkt. In alle gevallen een moeilijke beslissing. Ik hoop dat je de keuze maakt die bij jullie past. Heel veel succes ❤️ Liefs
'Erop voorbereiden' is ook makkelijker gezegd dan gedaan trouwens. Ik ken iemand die onverwacht een kindje met Down kreeg. Ze zegt altijd dat ze blij is dat ze het niet wist. Er is zo'n enorm spectrum van Down dat je je er eigenlijk niet op voor kan bereiden. Je weet alsnog niet wat je krijgt dan.
Ik ben wel wat jonger.. Maar heb destijds heel bewust wel voor combinatie test gekozen. (nipt was er nog niet) Mijn reden was om mezelf eventueel op gehandicapt kindje voor te bereiden en niet levens vatbaar verder te onderzoeken en misschien dan afbreken. Ik werk in de gehandicaptenzorg en zie ook de andere kant van down. (hart problemen, gehoor problemen, oog problemen, ontwikkelingsleeftijd van 0-6 mnd, automutilatie, op 35 leeftijd al dementeren) Na goede combinatie test was mijn 20 weken echo niet goed. Dit kon duiden op een syndroom. Omdat mijn combinatie test goed was, maakte het de kans wel heel klein. Normaliter werd vruchtwater punctie aangeboden bij mijn scores. Kortom die uitslag van de 20 weken echo zorgde voor de extra spanning. Uiteindelijk een iets te vroeg geboren gezonde dochter.
Ik was 38 toen ik zwanger raakte van zoontje. Wij hebben de nipt gedaan. Zodat we voorbereid waren mocht er iets mis zijn. Wij hebben afgesproken pas als er daadwerkelijk iets mis bleek, te gaan nadenken over evt opties. Dat gaf rust, met de nipt kregen we de uitslag al bij 14wk zwangerschap, dus in geval van een afwijking ook nog voldoende tijd om een keuze te maken. Gelukkig was alles goed, en hebben we nooit een keus hoeven maken.
Ik word inmiddels heen en weer geslingerd van wel naar niet doen. Ik weet dat er geen goed of fout antwoord is nu. Dus het zal een gevoelskwestie gaan worden..... ik weet dat mijn partner zal zeggen dat het goed voelt en we het dus niet moeten doen (als ik weer s twijfel, want in de basis laat ie mij die keuze maken).....